ไม่รัก.....ไม่แคร์......ถึงเสียใจแต่อยากให้เธอรู้ว่าไม่แคร์

แก้ว : เฮ้อ พี่ๆคะแก้วควรทำไงดี แก้วลืมเค้าไม่ได้เลย

แกรรี่ : พี่ว่า แกทำตามหัวใจแกดีกว่าแก้ว

แก้ว : แต่ แก้วอยากลืม

กาน : พี่เห็นด้วยกับเจ๊น๊เว้ย

แก้ว : แต่.......เค้าทำให้แก้วเจ็บ

กิ่ง : พี่ว่าท่แกเจ็บ เพราะแกไม่ยอมเปิดใจให้เค้ามากกว่า

แก้ว : แต่.............

เกรซ : ไม่มีแต่ แก้ว พี่รู้ว่าแกยังรักเค้าอยู่

แก้ว : เจ๊

กิ๊ฟ  : อย่าให้เป็นเหมือนพี่ๆเลยแก้ว

กัน : นั่นสิแก้ว

กอล์ฟ : พี่รักแก้วน๊ และพี่ก้อรู้ว่าแก้วก้อยังรักโทโมะอยู่เช่นกัน

แก้ว : แต่เค้ามีพิม อยู่แล้ว

โทโมะ : ผมกับพิมเราเลิกกันแล้ว เพราะพ่ิอพิมท่านรู้ว่าผมรักคุณและยังเคยทำคุณท้องด้วย

แก้ว : แล้วที่ผ่านมาละคุณหายไปไหน

โทโมะ : ผมก้อไปตมหาคุณไงแก้ว ผมตามหาคุณไปทุกๆที่ที่คุณไป แต่เห็นคุณเดินอยู่กับคุณหมอ โยชิผมเลยไม่กล้าเข้าไปหาคุณ

โยชิ : แล้วเกี่ยวไรกับเค้าอ่าส์

แกรรี่ : ปัญญาอ่อนอ่าส์โย

แก้ว : ที่นี้เข้าใจหรือยังคะคุณวิศว ไทยานนท์

โทโมะ : แล้วยังอยากกลับมาใช้มั้ยละคับคุณจริญญา

แก้ว : ก้อไม่ได้เปลี่ยนกับไปใช้ นามสกุลเดิมหนิ

โทโมะ : อย่าบอกว่าคุณยังใช้ไทยานนท์อยู่อ่าส์

แก้ว : อืม

เกด : น่าเบื่อ ไปหาแฟนดีกว่า

โทโมะ : น้องเกด กฎของทางสังกัดเ้ค้าห้ามไม่ใช่หรอว่าไม่ให้มีแฟนอ่าส์

เกด : บอกผิดคนมั้งคะ Boss

..... : รอนานมั้ยคับเกด 

โทโมะ : ไอ้ธาม มาทำไรที่นี่วะ

ธาม : เฮีย ผมขอโทษที่กินเด็กในสังกัดเฮียอ่าส์

โทโมะ : ก้อไม่ได้ว่าหนิ แค่จะบอกว่าดูแลน้องเมียพี่ดีๆๆละ

แก้ว : ไม่เข้าใจว่าตระกุลเราเป็นอะไรมากกับไทยานนท์หรือป่าวเนี่ย

โทโมะ : ก้อพรมหลิขิดไงที่รัก

แก้ว : เจ้าเล่ห์

โทโมะ : กับแก้วจัยเพียงคนเดียว

แก้ว : ขอให้จิงเถอะ

......................................................................................................................................

คืนดีแล้ว