ไม่รัก.....ไม่แคร์......ถึงเสียใจแต่อยากให้เธอรู้ว่าไม่แคร์

แก้ว : เป็นไงละ
มาต่อกันเลยดีกว่า
มีน : เป็นไปได้ไงวะ โทโมะรักแกจะตาย
แก้ว : ชั่งเค้าเถอะมีน แก้ว ไม่สนเค้าอีกแล้ว
มีล่า : เสียใจด้วยน๊แก้ว ที่เสียลูกอ่าส์
แก้ว : ไม่เป็นไรหลอก มีล่า
จินนี่ : แก้วจินนี่ว่าน๊พวกเราไปนู้กันเถอะ
ทุกคน ; เห็นด้วย
พิม : เ่ดี๋ยวสิยะ ไม่คิดจะทัก พิมมี่ลูกสาวผอ หน่อยหรอ
หวาย : ไม่จำเป็นอ่าส์
ขนมจีน : นั่นสิืน้องหวายพูดถูก
พิม : อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นังหวาย นังขนมจีน
มีน : เธอมันแค่ลูกผอ แต่แก้วเค้าถึงลูกสาวท่านเอกอักราชฑูตไทยประจำอิตาลี ดูสิใครมันใหญ่กว่ากัน
กัน : แก้ว พ่อมาท่านให้คนตามหาแกอยู่อ่าส์
แก้ว : ค่ะพี่กัน ชั้นขอตัวน๊ทุกคน
ทางด้านครอบครัวแก้ว
พ่อรังษี : แก้วไปไหนมาลูก 
แก้ว : ไปหาเพื่อนๆ ทางโน้นมาค่ะพ่อ
เกด  : ระวังตัวหน่อยน๊พี่แก้ว
แก้ว: อืม
กาน : พี่ว่าคนพวกเนี่ยอย่าไปสุงสิงเลยได้ยิ่งดี
แก้ว : พี่กาน แต่นั่นมันเพื่อนแก้วน๊คะ
เกรซ : นั่นสิพี่กาน
กอล์ฟ : นั่นสิ
กิ๊ฟ : กิ๊ฟก้อว่าอย่างนั้นแหละค่ะ 
..... : แต่พี่ไม่เห็นด้วย ยัยแก้วถ้าไม่มีอะำไรทำก็กลับไปอยู่ที่อิตาลีกลับเถอะ
แก้ว : พี่แกรรี่ แต่แก้ว
แกรรี่ : ไม่ต้อง พูดแล้ว พี่รู้ว่าแกยังรักโทโมะอยู่ แต่พี่อยากให้แกเก็บเอาความเจ็บปวดครั้งก่อนเป็นบทเรียนแล้วกันน๊
แก้ว :  ค่ะพี่แกรรี่
แม่มล : แม่ไม่โกรธ หรอกน๊ในสิ่งที่ลูกทำ แต่แม่อยากบอกว่าแม่รักลูกทุกคนเท่ากัน
........ : สวัสดีคับ คุณพ่อ คุณแม่ และน้องๆทุกคน
ทุกคน : สวัสดี คับ/ค่ะ พี่โยชิ
โยชิ : แกรรี่ โยว่าน๊แกรรี่มาเอาลูกไปดูก่อนไป
แกรรี่ : ค่ะโย
ป๊อปปี้ : พี่โยไหนผมขอดูหลานหน่อยดิพี่
โยชิ : ทำไมไม่ไปมีเองอ่าส์ไอป็อป
ป๊อปปี้ : อยากอยู่แต่ฟางไม่พร้อม
ฟาง : จะให้พร้อมได้ไงคะ งานเย๊อะขนาด
แก้ว : เอาน่า อย่าคิดมาก
........................................................................................................................................
โห เอาอย่างนี้เลยหรอ