ไม่รัก.....ไม่แคร์......ถึงเสียใจแต่อยากให้เธอรู้ว่าไม่แคร์

มิก : สวัสดีค่ะ

แกรนด์ : ใครอ่าส์พี่มิก

แก้ว : แกรนด์สวัสดีคุณอาเคนตะก่อนลูก

แกรนด์ : สวัสดีค่ะคุณอา

เคนตะ : คับ เหมือนแม่ทั้งคู่เลยนะคับเนี่ย

แก้ว : ค่ะ ไปเล่นข้างนอกไปลูกมิกดูแลน้องด้วยละ

มิก : ค่ะ

ห้องทำงาน 

แก้ว : แก้วต้องขออภัยด้วยนะคะที่ลูกของแก้วมาก่อกวน

เคนตะ : ไม่้เป็นไรคับผมเป็นคนรักเด็ก

แก้ว : ที่คุณเคนตะมาหาแก้วมีเรื่องอะไรหรือป่าวคะ

เคนตะ : ผมมาเรื่องของผลไม้ของไร่แม่เลี้ยงนะคับ

แก้ว : มีอะไรหรือป่าวคะ

เคนตะ : พอดีผมอยากได้ไร่ของแม่เลี้ยงไปเป็นโรเคชั่นถ่ายแบบนะคับ

แก้ว : ได้สิคะเมื่อไรดีคะ

เคนตะ : อีกประมาณ 2-3 วันนะคับผมขอไปบอกเจ้านายก่อน

แก้ว : ค่ะยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ

เคนตะ : เช่นกันคับแม่เลี้ยง

2-3 วันผ่านไป

แก้ว : มิว เด๋วสั่งให้แม่บ้านทำอาหารรับรองทีมงานด้วยนะ

มิว : ค่ะแม่เลี้ยง

เคนตะ : ขอบคุณแม่เลี้ยงอีกครั้งนะคับ

แก้ว : ไม่เป็นไรค่ะ

...... : ไอ้เคนมานี่ดิ

เคนตะ : งั้นผมขอตัวแปบน๊คับ/ไรมึง

...... : มึงคุยกับใครวะ

เคนตะ : คุยกับแม่เลี้ยงเจ้าของไรนะสิมึงมีไรวะไอ้โมะ

โทโมะ : ป่าววะงั้นกรูไปเดินเล่นแถวๆนี้ก่อนนะเว้ย

(หลังจากโทโมะเดินเล่นไปเลื่อยๆก็)

ปรึ๊ก

โทโมะ : ขอโทษนะหนู

...... :ไม่เป็นไรค่ะ..........ป๊า

โทโมะ : แกรนด์ อย่าหนี้พ่อได้มั้ย

แกรนด์ : ขอโทษนะคะแม่ห้ามไว้แกรนด์จำเป้นต้องทำขอตัวค่ะ

มิก : ป๊ามาทำไมคะ ไปแกรนด์กลับบ้าน

แกรนด์ : ค่ะพี่มิก

ในบ้าน

แก้ว : หนี้ใครมาลูก

แกรนด์ : ป๊าค่ะม๊า ป๊ามาที่นี่

แก้ว : หนูหมายความว่าไง

โทโมะ : แก้ว อย่าหนี้โมะไปได้ไหม โมะขอร้อง

แก้ว : ไม่มีทาง ฮึก โมะไม่มีทางทำให้แก้วกลับลูกมีความสุขได้อีกแล้ว

โทโมะ : ทำไมหรอ

....... : โมะขาไปกันเถอะค่ะน้องบีมรออยู่

แก้ว : นี่ไงเหตุผล ที่คุณควรหย่ากับชั้น เอ้าเซ็นซะเราจะได้จบกันเสียที

โทโมะ : ไม่ โมะไม่หย่า

เบลล์ : โมะก็หย่าๆไปสิคะ เราจะได้จดทะเบียนกันสักที

โทโมะ : ก็ได้ (โทโมะเซ็นใบหย่า)

แก้ว : ขอบคุณที่ปล่อยให้ชั้นกับลูกเป็นอิสระ

แกรนด์ : แม่คะดูสิว่าใครมา

แก้ว: สวัสดีค่ะคุณอา

แกรนด์/มิก : สวัสดีค่ะคุณตา

......................................................................................................................................

OMG.............................loveahoilc