My Love for you!

บทที่ 6 แกล้ง
ฟาง//ฮัลโหล...แก้วอยู่ไหนเนี่ย
แก้ว//คือ...ฉันขออยู่คนเดียว สักพักนะ
ฟาง//แกแน่ใจนะว่าแกอยู่คนเดียวได้โดยไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น
แก้ว//เห็นฉันเป็นตัวอะไรเนี่ย
ฟาง//เออ...ไม่เซ้าซี้ก็ได้ แค่นี้นะ บายย
แก้ว//บาย
เฟย์//แก้วว่าไงบ้าง พี่ฟาง??
ฟาง//อยากอยู่คนเดียวสักพัก
เฟย์//อ๋อ....
ฟาง//ปู่นะปู่ กลับบ้าไปจะสวดยับเลยคอยดูเถอะ
เฟย์//โห พอเถอะพี่ฟาง เกิดเรื่องแค่นี้ก็จะแย่อยู่แล้วนะ
ฟาง//เออ..นั่นนะซิ
  > ณ.บ้านเฟย์ ฟาง โทโมะ <
ฟาง//ปู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่หนายยยยยย(ขอโทษนะที่วิบัติ)
โทโมะ//อยู่นี่.......มีอะไร
เฟย์//แล้วจะออกไปไหนเนี่ย
โทโมะ//ไปที่เดิม...ถ้าฉันชนะ ก็จะไปต่อที่ไหนสักที่ เฝ้าบ้านด้วยละ หมาน้อย
ฟาง//กลับบ้าน มาเจอดีแน่
โทโมะ//ไม่รู้ว่าจะกลับถึงบ้านรึปล่าวนะ ฮ่าๆๆๆๆ
เฟย์//ยังมีหน้ามาหัวเราะได้อีก
  -ตกดึก-
-ไม่ใช่อิจฉา...แต่ว่ามันรักเธอ-
ฟาง//อะโหล สวัสดีคะ
ป๊อปปี้//โห..วันนี้มาแปลกแหะ..รับสายฉันเพราะซะด้วย
ฟาง//เอิ่ม...พอดีว่ายังไม่ได้ดูว่าเบอร์ใครนะ
ป๊อปปี้//ก็ไม่ได้ว่าอะไร...แล้วไปไอ้โมะละอยู่ไหน?
ฟาง//ออกไปข้างนอกที่เดิม แล้วนี่นายไม่ไปกับปู่หรอ
ป๊อปปี้//ถ้าฉันไปแล้วใครจะอยู่ดูแลบ้าน
ฟาง//ถึงกับขั้นดูแลเลยหรอ...อ้อ แล้วนี่เพื่อนรักฉันกลับบ้านยังอ่ะ?
ป๊อปปี้//ฉันก็นึกว่าอยู่บ้านเธอซะอีก
ฟาง//นายพอมีแผนอะไรที่ทำให้ปู่ สมหวังกับยัยแก้วได้บ้างมั้ยอ่ะ?
ป๊อปปี้//ตอนแรกที่ฉันถามญาติเธอว่าสนใจน้องสาวฉันมั้ย มันยังตอบอยู่เลยว่าไม่สน แล้วอยู่ๆทำไมมันไปจูบน้องสาวฉันได้นะ ฉันก็ไม่เข้าใจ
ฟาง//เน่...หยุดพล่ามได้ยัง...ตกลงจะช่วยไม่ช่วยหะ?
ป๊อปปี้//ช่วยแล้วฉันได้อะไรหะ?
ฟาง//นายอย่าเพิ่งมาเห็นแก่ตัวตอนนี้ซิ
ป๊อปปี้//ก็ได้ๆ แล้วจะทำยังไงละ
ฟาง//วางแผนซิ แผนที่ทำให้สองคนนี้รักกัน
ป๊อปปี้//แล้วแผนอะไรเล๊า!?
ฟาง//ไอ้ป๊อกกี้ แป๊ปนะมีสายซ้อน
ป๊อปปี้//ประชุมสายซิ
ฟาง//นายไม่คิดว่าทำแบบนี้มันจะยุ่งเรื่องส่วนตัของฉันไปหน่อยหรอ?
ป๊อปปี้//เหอะน่า...
ฟาง//เงียบๆนะ.....เอ่อ..สวัสดีคะ
พนักงาน//นี่ใช่ญาติของคุณจริญญา ศิริมงคลสกุล มั้ยคะ
ฟาง//ออ..คะ
พนักงาน//คือญาติของคุณูกรถชนนะคะ..ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล xxx มาด่วนเลยนะคะ
ป๊อปปี้+ฟาง//ห่ะ!!!!
ฟาง//คะๆๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้นะคะ....นี่นาย..ได้ยินแล้วใช่มั้ย กรุณาออกมารับฉันด้วยด่วน
ป๊อปปี้//ครับๆ
  ณ.โรงพยาบาล xxx
ฟาง//เอ่อ...คุณจริญญา ศิริมงคลสกุล ที่ถูกรถชนนะคะ อยู่ห้องไหนหรอคะ
พนักงาน//สักครู่นะคะ....ตอนนี้อยู่ห้อง ICU คะตอนนี้
ฟาง//ขอบคุณมากคะ
  -หน้าห้อง ICU-
ฟาง//ฮัลโหล...ปู่อยู่ไหนเนี่ย
โทโมะ//ฉันก็อยู่ที่เดิมของฉัน พอดีขี้เกียจไปไหน
ฟาง//ยัยแก้วถูกรถชน
โทโมะ//หะ...แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน...ยังไง อาการเป็นยังไงบ้าง
ฟาง//ถ้าอยากรู้ก็มาที่ xxx ด่วนเลยนะ
โทโมะ//แล้วมีใครบ้างอ่ะ
ฟาง//ยังไม่มีใครมา..มีแค่นายป๊อปปี้ กับฟาง รีบๆมานะ
โทโมะ//ครับๆ
  ----------------------------------------------------------------------------
เขื่อน//แล้วนี่เค้ารู้ตัวคนที่ชนเพื่อนเธอยังอ่ะ
เฟย์//คนอื่นเค้าไม่รู้แต่ฉันรู้
ฟาง//ใครอ่ะเฟย์
เฟย์//ใบ้ให้ คนที่เคยเป็นคนรักของลุง และคนที่ทุกคนไม่อยากคิดถึงมาก ตั้งแต่เลิกกับลุงไปคราวนั้น เอ๊ะๆ ใบ้ให้แค่นี้ดีว่า เอ่อ ใครจะเอาอะไรมั้ย ฉันจะลงไปดื่มกาแฟสักหน่อย ไม่มีใช่มั้ย งั้นไปนะ
ป๊อปปี้//เรามาวิเคราะห์ทีละคำใบ้ดีกว่ามั้ย
โทโมะ//ก็ดีนะ
ฟาง//คำใบ้แรก...คนที่เคยเป็นแฟนเก่าลุงก็มี พิม กับ กับ...ใครอ๊ะ
เขื่อน//โว้ว...อุตส่าห์ลุ้นตั้งนาน แล้วใครอีกวะ โทโมะ
โทโมะ//เออ...นั่นนะดิ
ป๊อปปี้//เว้ย...ฉันจะพึ่งใครได้บ้างเนี่ย น้องฉันทั้งคนนะเว้ย
โทโมะ//เฮ้ยใจเย็น
ฟาง//งั้นแปลว่าไม่ใช่พิม เป็นอย่างแน่นอน เพราะเฟย์บอกว่า คนที่ทุกคนไม่อยากคิดถึง
เขื่อน//ใช่ๆๆ คนที่ไม่อยากคิดถึง เราก็นึกไม่ออกอยู่แล้วนี่ ฉะนั้นไม่ต้องไปนึก ไปหายัยแก้วดีกว่า
ฟาง/เขื่อน..รอด้วยดิ
ป๊อปปี้//จะไปปะ
โทโมะ//ไปดิ ถามเพื่อน???
ป๊อปปี้//เฮ้ย...ถ้าเข้าไปแล้วห้ามดราม่านะ แล้วนี่ตกลงแกสนใจน้องสาวฉันปะเนี่ย ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดเลยนะ
โทโมะ//ปล่อยให้แกสับสนไปก่อนดีกว่า...อารมณ์ดีเดี๋ยวค่อยบอก
ป๊อปปี้//แล้วเมื่อไหร่แกจะอารมณ์ดีวะ ถ้าแกง้อ ยัยเจ๊นั่นไม่สำเร็จ
โทโมะ//มันต้องง้อ สำเร็จซิ(ตอนนี้คนแต่งคิดบทง้อแกสองคนยังไม่ออกเลยนะ:ไรท์เตอร์)(แล้วจะแต่งให้เค้างอนเพื่อ???:โทโมะ)(เพื่อความสนุก เอิ๊กกกก:ไรท์เตอร์)
ป๊อปปี้//อะไรทำให้แกมั่นใจขนาดนั้นวะ
โทโมะ//ไม่รู้ซิ.น้องสาวแกมั้ง ยิ่งงอนเท่าไหร่ ยิ่งมีกำลงัใจในการง้อมากขึ้นเท่านั้น
ป๊อปปี้//แปลกคน
เขื่อน//ไอ้สองตัวนั้นเดินเร็วๆหน่อยดิวะ....ยัยแก้วฟื้นแล้วเว้ย
ป๊อปปี้//หะ...ฟื้นแล้วหรอ
 >ณ.ห้องพักแก้ว<
แก้ว//โฮ้ย..ปวดหัวชะมัดเลย
ฟาง//ยัยแก้วววววว
แก้ว//O_o พวกคุณเป็นใครคะ?
ป๊อปปี้//เฮ้ย อย่าล้อลเล่นน่า เจ๊ เจ๊ จำเฮียไม่ได้หรอ
แก้ว//ฉันชื่อเจ๊หรอคะ?
โทโมะ//ยัยทอม เธอจำฉันได้มั้ย
แก้ว//อ้าวฉันเป็นทอมด้วยหรอคะเนี่ย?
ฟาง//ไปกันใหญ่แล้วคราวนี้
เฟย์//สวัสดีแก้ว...ฟื้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
ฟาง//เฟย์ ยัยแก้วสมองเสื่อมจำใครไม่ได้เลยอ่ะ
แก้ว//เหะ...แล้วนี่ตกลง ฉันชื่อแก้วหรือชื่อเจ๊กันแน่เนี่ย
เฟย์//เหอๆๆ ฉันพอจะรู้สาเหตุบ้างแล้วละนะ ฉันขอตัวยัยแก้วไปเดินเล่นบนสสวนหย่อมบนดาดฟ้าตึกนี้หน่อยได้มั้ย แล้วห้ามใครตามขึ้นมานะ..ย้ำว่าห้ามเด็ดขาด ถ้าอยากให้ยัยแก้วความจำกลับมาคืน
ฟาง//น้องสาวฉันคล้ายนางร้ายเข้าไปทุกทีแล้ว
  > บนดาดฟ้า <
เฟย์//แกนี่เล่นละครเก่งจริงเลยนะแก้วใจ
แก้ว//นี่ตกลงฉันชื่อแก้วใช่มั้ยคะ
เฟย์//ไปหัดพูด คะ ขา ตั้งแต่เมื่อไหร่กันยะ
แก้ว//อะไรวะ..คนกำลังสนุกเลย ดันมีคนจับได้ซะงั้น
เฟย์//เหอะ ฉันเก่งซะอย่าง
แก้ว//จ้า..แม่คนเก่ง แล้วนี่ทำไมไม่ให้พี่สาวเธอตามมาด้วยละ
เฟย์//เดี๋ยวโทรหาก่อนนะ
ฟาง//ไม่ต้องโทรตามให้เปลืองค่าโทรศัพท์หรอกนะ น้องสาว
เฟย์//พี่ฟาง....หนะ...ไหนเฟย์บอกให้รอข้างล่างละ
ฟาง//ก็ไหนเมื่อกี๊ยังจะโทรตามพี่อยู่เลยละ หืม?
แก้ว//แล้วมานานยัง
ฟาง//ก็นานพอสมควร แล้วนี่คิดจะหลอกพวกผู้ชายไปถึงไหนกัน
แก้ว//ก็จนกว่าปู่แกจะสำนึกผิดอ่ะแหละ
เฟย์//เค้าสำนึกผิดตั้งแต่แกตบหน้าเค้าแล้ว
แก้ว//มะ...ไม่รู้แหละ ฉันต้องเห็นกับตาก่อนซิว่า สำนึกผิดจริงๆ ถือดียังไงมาขโมยจูบแรกฉันไป
ฟาง//นั่น จะ...จูบ แรกหรอ
แก้ว//ก็เออ...นะซิ รึว่าแกเสียไปแล้ว
ฟาง//บ้าหรอ ฉันรักษาเฟริส์คิสของฉันดียะ
แก้ว//พี่ชายแกมันฉวยโอกาส ถ้าเป็นแบบนี้ผู้หญิงทถกคนก็ไม่ทันระวังเหมือนกันนะแหละ ถึงแม่แกจะหวงแหนมากแค่ไหนก็เถอะ
ฟาง//แฮะๆๆ ช่างเหอะ..เออ รีบลงไปกันเหอะ เดี๋ยวพวกนั้นสงสัย
เฟย์//เชิญคะ คุณจริญญา
  >ห้องพัก<
เฟย์//กลับมาแล้วค่า
ป๊อปปี้//อ้าวกลับมาแล้วหรอ? เป็นไงบ้างสาเหตุการสมองเสื่อมของน้องสาวฉัน?
เฟย์//ไม่รู้อะไรเลย ถามอะไรไม่รู้อย่างเดียวเลย
ป๊อปปี้//แล้วเมื่อไหร่จะจำได้วะเนี่ย แล้วนี่แม่ยัยแก้วก็จะกลับแล้วด้วย
เฟย์//อันนี้ก็ต้องรอเวลานะ
ฟาง//กลับมาแล้วค่า
เฟย์//อ้าวพี่ฟางไปไหนมาละเนี่ย
ฟาง//อ๋อ ลงไปโทรบอกแม่มาอ่ะ
ป๊อปปี้//นี่ยัยฟางมานี่หน่อยซิ(กระซิบ)
Fang's 
>ร้านกาแฟ<
ป๊อปปี้//ที่เธอไปแอบฟังได้เรื่องมายังไงบ้าง
ฟาง//ฉันไม่ค่อยได้ยินเท่าไหร่อ่ะ แต่คำตอบของยัยแก้วก็แค่...ไม่รู้ๆๆ ตลอดเลยอ่ะ
  โฮ้ว คาดว่า รางวัลตุ๊ดตาทองปีนี้ต้องเป็นของฉันแน่ๆ
ป๊อปปี้//แน่ใจนะ?
ฟาง//เอ๊ะ นายนี่นิ
ป๊อปปี้//โอเคๆๆ แต่อย่าให่รู้นะว่าปิดบังอะไรกันอยู่ไม่งั้น เสร็จฉันแน่
  นายป๊อปปี้พูดคำสุดท้ายขึ้นเบาๆ คล้ายจะกระซิบ เชอะ กลัวตายแหละ
ฟาง//ทำมาเป็นขู่
ป๊อปปี้//อย่ามากลัวทีหลังละ
ฟาง//คนอย่างฉันไม่มีกลัวอยู่แล้ว
ป๊อปปี้//ให้มันได้ยังงี้แม่คนเก่ง
ฟาง//งั้นฉันขึ้นไปข้างบนก่อนนะ
ป๊อปปี้//ไปด้วยดิ
Fang's End
 >ณ.ห้องพัก<
โทโมะ//เป็นไงวะ ได้เรื่องมั้ยไอ้ป๊อป(กระซิบ)
ป๊อปปี้//ไม่ได้เรื่องเลยวะ
โทโมะ//เออๆ
เขื่อน//แก้วจัง ฉันซื้อขนมมาฝากด้วยละ
เฟย์//จะติ๊งต๊องไปไหนเนี่ย
เขื่อน//เอาน่า แก้วจำฉันไม่ได้อยู่แล้วนี่
เฟย์//แล้วถ้ายัยแก้วเกิดจำได้ขึ้นมาละ
เขื่อน//ฉันไม่แคร์
เฟย์//หึหึ
แก้ว//ดูๆ ไปเขื่อนจังก็ติ๊งต๊องเหมือนที่เฟย์พูดนะ
เขื่อน//ก็บอกแล้วไง ฉันไม่สน
ป๊อปปี้//ไอ้เขื่อผีอะไรเข้าสิงแกวะ ซื้อขนมมาฝากคนอื่น
เขื่อน//คนอื่นไหนกัย เพื่อนๆกันทั้งนั้น เนอะแก้วจัง
แก้ว//เอ่อ...ฉันว่าฉันไม่มีเพื่อนติ๊งต๊องแบบนี้นะ
เขื่อน//โห..เล่นแรงนะเนี่ย
เฟย์//ป๊อปปี้ นายเขื่อน พี่ฟาง พาลงไปซื้อของข้างล่างหน่อยซิ พี่โมะ ฝากด้วยนะ
เขื่อน//อะไรวะ..ก็นี่ไงขนม พาพี่สาวเธอไปคนเดียวก็ได้ ไม่เห็นต้องไปหลายๆคนเลยนี่
ป๊อปปี้//เอาน่า.....ไอ้เขื่อน ก็ไปด้วยกันนี่แหละ ไปเยอะๆ สนุกดีออก
เขื่อน//อ๋อ...เอางั้นก็ได้ ไปกันเหอะ
------------------------------------------------------------
Writer Talk
แหะๆๆ พอดี เปิดเรียน การบ้านเย๊อ เยอะ
ยังไงก็อภัยด้วยเน้อ...ขอบคุณทุกคนมากๆนะที่อ่านนิยายเรื่องนี้