Love Me You ร้ายอย่างเธอต้องเจอฉัน
เขียนโดย pare
วันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 12.43 น.
แก้ไขเมื่อ 14 เมษายน พ.ศ. 2563 02.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันรุ่งเช้า
แก้ว// ถึงบ้านสักที คิดถึงบ้านที่สุดเลย(ทำตัวเหมือนเด็ก)
โทโมะ// น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ ทำแบบนี้ยิ่งน่ารักว่ะ (โทโมะแอบกระซิบเขื่อน ป็อบปี้)
เขื่อน// ถ้าไม่ติดฉันชอบเฟย์นะฉันจะจีบแก้วแน่
โทโมะ// ไอ้เพื่อนเลว แฟนเพื่อนนะเว้ย
เขื่อน// ล้อเล่น ไม่ยุ่งกับแฟนเพื่อนหรอก
ป็อบปี้// เรากลับบ้านกันดีกว่านะจะได้ไปพักผ่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่ร้านขนมนะคับสาวๆ
แก้ว// ขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า ทำไมรู้สึกปวดหัวจังเนี่ย
เฟย์// ฟาง ฉันเป็นห่วงแก้วยังไงก็ไม่รู้หวังว่าแก้วคงไม่คิดสั้น
ฟาง// ไม่หรอก แก้วไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก
เฟย์// ไม่แน่นะ แกจำตอนที่แก้วอกหักจากไอ้พี่ป้องได้ไหม
ฟาง// จำได้ไม่มีวันลืม วันนั้นแก้วเกือบตายก็เพราะมันนั่นแหละ
เเก้ว// ทำไมผุ้ชายคนนี้จะต้องอยู่ในสมองฉันด้วยเนี่ย คนหลอกลวงแบบนั้นจะไปคิดถึงทำไมเลิกคิดสักทียัยแก้ว
หลังจากวันที่แก้วกลับมาอยู่บ้านโทโมะคอยตามคืนดีแก้วแต่แก้วก็ไม่ยอมใจอ่อนพาไปกินข้าวดูหนังแก้วก็ยังไม่ยอมหายโกรธจนโทโมะไม่รู้จะทำไงแต่เค้าก็เก็บภาพที่เค้าไปเที่ยวกับแก้วไว้ในความทรงจำที่ดีเค้าคอยซื้อกุหหลาบมาให้แก้วทุกวันแต่แก้วก็ไม่สนใจที่จะให้อภัยเค้าเลยจนมาถึงวันนี้ที่เค้าต้องมาแก้วที่บ้านอีกครั้งตอนกลางคืนเพราะคิดถึงแก้วมากจนนอนไม่หลับ
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง
แก้ว// นายมาทำไมบ้านฉัน มีธุระอะไรกับฉัน
โทโมะ//โมะจะอธิบายเรื่องทุกอย่างให้แก้วฟังไง แก้วไม่ยอมฟังที่โมะจะอธิบาย
แก้ว// ไม่จำเป็น เพราะฉันลืมมันไปหมดแล้ว
โทโมะ// รวมกระทั่งเรื่องทั้งหมดของเราที่ผ่านมางั้นหรอ
แก้ว// ใช่ มันไม่มีอะไรที่น่าจดจำ เพราะเรื่องของเรามันไม่มีทางเป้นเหมือนเดิมได้อีก
โทโมะ// แก้ว คุณไม่มีวันลืมเรื่องที่ผ่านมาได้หรอิก คุณโกหกผม
แก้ว// ฉันไม่ได้โกหก ฉันพูดความจริง ฉันไม่เคยคิดที่จะจำมัน
โทโมะ// ฉันจะทำให้เธอจำไม่มีวันลืมเลยล่ะ
แก้ว// นี่นายปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ นายจะทำอะไรอ่ะ
โทโมะ// ไม่ปล่อย เธอจะต้องจำเรื่องของเราทั้งหมด
แก้ว// เรื่องของมันจบไปแล้วจะรื้อฟื้นขึ้นมาอีกทำไมอีกได้ยินไหมว่ามันจบลงไปแล้ว
โทโมะ// ไม่มีวันจบ แล้วคุณจะรู้ว่าเวลาคุณทำให้ผมโกรธมันเป้นยังไง
แก้ว// ปล่อยฉัน นายจะทำอะไรฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้นะ
โทโมะ// คืนนี้เธอได้จดจำไปตลอดแน่
แล้วโทโมะก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของแก้วออกทีละเม็ดแล้วปลดตะขอกางเกงแล้วถอนเสื้อที่ซ้อนอยู่ข้างในของแก้วออกให้หมดแล้วก็จัดการถอดของตัวเองให้หมดแล้วโทโมะก็คร่อมตัวอยู่บนตัวของแก้วแล้วชายหนุ่มก็ไซร้ซอกคอร่างบางแล้วค่อยๆเลื่อนลงมาที่หน้าอกของหญิงแล้วก็เอาลิ้นเลียบนหน้าอกแล้วก็จูบลงมาเลื่อยๆจนมาถึงที่ผู้หญิงสงวนไว้ให้คนที่รักแล้วโทโมะก็เอามือสอดเข้าไปที่กลีบกุหลาบเพื่อให้ช่องกลีบกุหลาบเปิดออก
แก้ว// อ๊า (แก้วร้องเสียงครางออกมาเพราะรู้สึกเสียว)
แล้วน้ำรักก็ไหลลงมาแล้วโทโมะก็จัดการเลียน้ำรักที่ไหลผ่านมาจากหญิงสาวแล้วก็จัดการเอาแกนกลางสอดเข้าที่ตัวหญิงสาว
แก้ว// อย่านะ ขอร้องล่ะ ปล่อ................(โทโมะไม่ฟังเสียงหญิงสาวก็ประกบปากเพื่อไม่ให้หญิงพูดอะไรทั้งสิ้นแล้วก็ยกขาหญิงสาวขึ้นแล้วก็เอาแกนกลางสอดเข้าไป)
แก้ว// อ๊า อ้า โทโมะ.....แก้ว.....เจ็บ
โทโมะ// ไม่เป็นไรนะคับ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วคับ
แล้วโทโมะก็เคลื่อนที่ช้าๆแล้วก็เพิ่มจังหวะโน้ตเพลงให้มันเร็วขึ้นจนน้ำรักไหลเข้าไปในตัวหญิงสาวแล้วก็ยังไม่พอเพราะความโมโหทำให้เค้าหยุดไม่ได้แถมตัวหญิงสาวยังปุกอารมณ์ให้ชายหนุ่มดำเนินการไปต่อจนถึงสวรรค์ให้ได้
แก้ว// ไอ้คนชั่ว ฉันเกลียดนาย นายทำแบบนี้กับฉันได้ไง(ร้องไห้)
โทโมะ// เธอจะได้ไม่ลองดีกับฉันไง
แก้ว// นายอย่าคิดนะว่านายทำแบบนี้แล้วฉันจะกลัวนาย(ตะคอกใส่ชายหนุ่มแถมยังร้องไห้ไม่หยุด)
โทโมะ// ตอนนี้เะอก็เป็นของฉันแค่คนเดียวเท่านั้น
เพี๊ย!
แก้ว// อย่ามาหยาบคายกับฉัน ฉันไม่ได้เป็นของนายฉันไม่ได้สมยอมนาย(ร้องไห้)
โทโมะ// ถึงเธอไม่ยอม แต่เธอก็เป็นของฉันอยู่ดีนิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ