MY DaRliNg วางแผนร้ายละลายใจยัยน่ารัก
8.3
8) .....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ |;มาอัพอีกแล้วนะคะใบตอง V55 รายงานตัวคะ 555 ชื่อ ใบตอง อายุ 12 ปี เรียกพี่เรียกน้องได้ตามสบายทักได้ไม่กัดและไม่หยิ่งคะ^^ เม้นกันด้วยน้าช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพให้เลยก็อย่าลืมนิยายเรื่องนี้กันหล่ะ^^ ลืมแล้วตองเสียใจน้ะสำหรับคนที่ไม่เคยอ่านก็อย่าลืมเม้นๆกันด้วยนะ แค่พิมพ์แล้วกดแสดงความคิดเห็นคงไม่มากหรอกใช่มั้ย?. หรือว่าแป้นพิมพ์คุณภาษาลาวไง? พูดมากไปแล้ว ไปอ่านเลยดีกว่าาา
ตอนที่ 6 เสื้อผ้าเป็นเหตุ 3 เมษายน 54 “นี่ ยัยบ้าเธออ่ะไปอาบน้ำได้แล้วไป” “ชิ ไม่สั่งชั้นก็ไปย่ะ แล้วไหนเสื้อผ้าชั้นหล่ะ?” “ไม่มี” แหมตอบสั้นๆง่ายๆแต่มันสำคัญกับชั้นมากนะโว๊ยย “อ่ะนี่! ใส่ของยัยฟางไปก่อนก็ได้ มันน่าจะพอมีอยู่” “เอ๊ะ!? อะไรนะเมื่อกี้ ฟาง ๆ อ่ะ ใครหรอ?” ”น้องชั้นเองแหร่ะ ทำไมหล่ะ รู้จักหรือไง?” ”ใช่ ๆ รู้จักไงก็ฟางอ่ะแฟนพี่ป๊อปไง ^^” อุ๊บบ! หลุดปาก ไอแก้วเอ้ย ความหายนะมาเยือนเลย ตายแน่ ตายแน่ ๆ><’ เค้าเลิกกันแล้วนี่หน่า? ”มันเลิกกันไม่ใช่แล้วไง?” ”อ่าว?หรอชั้นไม่รู้เลยอ่ะ^^;;” ทำสีหน้าให้แบ๊วแล้วให้เนียนที่สุด โฮะๆเรื่องมารยาอะไรแบบนี้อ่ะ แก้วใจถนัดเลย อิอิ ”อื้มไอป๊อปมันหลอกฟันไอฟาง!” ชั้นจำได้แล้วคนนี้ไง คนนี้ คนที่ต่อยกับพี่ป๊อปอ่ะ หรือว่าเค้าจะมาแก้แค้นคืน?TT’ ”นายคงจะรู้จะน้องพี่ป๊อปใช่มั้ยย?” ”หึๆ น้องไอ่ป๊อปอ่ะหรอ? รู้สิทำไมจะไม่รู้” ว่าแล้วนายนั้นก็ทำสีหน้าที่แสดงว่าน่ากลัวแบบผิดปกติ เพราะปกติมันน่ากลัวอยู่แล้วอ่านะ = =;; เริ่มจะกังวลสับสนเรื่องที่เค้าจับชั้นมาทำไมแล้วหล่ะ … ตอนนี้รู้แล้วไม่ต้องสงสัยอะไรเข้าใจแล้วว่านายเพียงต้องการแก้แค้น ครอบครัวเรามั้ยห่ะ? “นายก็รู้แล้วหนิ่แล้วนายจะมาทำดีกับชั้นทำไมเพราะอะไร ?” ”เธอก็รู้แล้วหนิ่ ไหวตัวทันจังนะ!” ”ถ้าฟางเจ็บเธอก็ต้องเจ็บเหมือนฟางเข้าใจมั้ยฮะ!” นายนั่นพูดพรางบีบแขนชั้นจนแขนเป็นสีแดงด้วยรอยมือของคนชั่วคนนั้น.. ชั้นเจ็บนะ ชั้นไม่ใช่ที่ระบายของนายนะ โทโมะ ”ฮึก ชั้นเจ็บปล่อยชั้นนะ!!” ”เจ็บเป็นด้วยหรอ?อย่างเธอนะ คนอย่างเธอมันไม่มีหัวใจ!” เพี๊ยะ! ”นายจะว่าอะไรชั้นก็ได้แต่อย่ามาว่าชั้นแบบนี้ชั้นไม่ใช่ของเล่นของนายนะคนทุเรศ!” ”หึๆ ชอบแบบนี้ก็ไม่บอกกันตั้งแต่แรกหล่ะ” นายนั่นพูดพร้อมผลักชั้นลงบนเตียงแล้วจับชั้นล็อกมือไว้ข้างบนซึ่งทำให้ชั้นขยับตัวไปไหนไม่ได้... เฮอะ! อยากจะทำก็ทำไปเถอะถ้ามันชดใช้ความผิดได้ชั้นก็จะยอม …. น้ำตาชั้นไหลรินลงมาพร้อมกับคนด้านบนที่ซุกไซร้ซอกคอชั้นอย่างหื่นกระหายจำ เป็นทำให้คนที่กำลังกระทำข้างบนหยุดโดยอัติโนมัติแล้วพูดประโยคเพียงหนึ่ง ประโยคแล้วก็จากไป “เสื้อผ้าอยู่ในห้องน้ำแล้วไปอาบน้ำแล้วลงมาเจอกับชั้น” ฮึก ชั้นเกีลยดนายไอคนบ้า ไอบ้า บ้า บ้า ที่สุดเลยย ชั้นลงมาข้างล่างพร้อมกับชุดที่ชั้นใส่แล้วจะดูทะแม่งๆชอบกลแหะ ก็อย่าให้ชั้นต้องอธิบายเลยนะ - เสื้อสายเดี่ยวบางๆ แค่ฉีกก็เอาชั้นไปฟัดต่อได้แล้ว - - - กางเกงยีนส์ขาสั้นซึ่งชั้นก็ไม่รู้ว่าบริษัทเค้าเนื้อผ้าหมดหรือป่าว? - - * แต่ชั้นว่าหมดแน่ๆเลย สั้นอย่างงี้ เอาไว้ใส่ตอนบ้านชั้นน้ำท่วมล่ะกัน ฮ่ะๆ - ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่ายัยฟางใส่ได้ยังไง อากาศร้อนหรอย่ะ - * - “นี่นายเอาชุดบ้าอะไรมาให้ชั้นใส่เนี่ย?ฮะ” ”ทำไมหล่ะ เธอไม่ชอบหรอ หืมม?” ว่าแล้วนายนั่นก็เดินเข้ามา เอิ่มม. รู้สึกชักจะไม่ปลออดภัยแล้วสิ TT’ รู้ภัยตัวเองอย่างอัติโนมัติเลยอ่ะ [น้ำตาไหลพรากกกก] ”นะ นายเข้ามาทำไม? ถอยออกไปเลยนะ~~” Chu ♥ ~ “เฮ้ยยย!!’’ ชั้นร้องเสียงหลงแล้วรีบกระเด้งตัวออกมาทันทีที่ถูกอีตาโทโมะฉวยหอมแก้มเข้าให้เต็มๆ! ”:’P” แล้วเค้าก็จากไป ยังมิวายหันมาแลบลิ้นให้กันอีกนะย่ะ - * - ในขณะที่ชั้นพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริงอยู่ที่หมอนี่แค่แกล้งชั้นเล่นไปงั้นๆ เหมือนทุกครั้งอ่ะแหละแต่ทำไมหัวใจของชั้นถึงได้เต้นแรงขนาดนี่นะ ให้ตาย ตอนนี้หน้าชั้นต้องแดงมากแน่ๆTT/////TT อ๊ากกกกกกกก หมอนี่เล่นไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ เค้าเป็นใครมาจากไหนเนี่ย?กล้าดียังไงมาทำกับชั้นแบบเน้!! ”ไปได้แล้ว ยัยเพ้ออ” ”ไปไหนอีกหล่ะ” ”พาเธอไปลงโทษไง” ”หา? O_o ลงโทษอะไร” ”หึๆ เดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ เจ้าเด็กน้อย :D” ”นี่อีตาทึ่มชั้นไม่ได้เป็นเด็กน้อยน้า” ”เอ้า หรอ?” นี่ถ้าไม่ติดหน้าหล่อๆของหมอนั่นชั้นชกให้เห็นดาวเสาร์ไปแล้วนะเออ ”แล้วตกลงจะพาชั้นไปไหนกันแน่เนี่ย?” ”หึๆ” ไม่มีคำใดหลุดเล็ดลอดออกมาจากปากคนเจ้าเล่ห์อย่างโทโมะ ก่อนที่จะขยับแว่นกันแดดสีชาอย่างเท่แล้วขับรถด้วยความเร็วสูง ชนิดว่าจะรีบไปวัด T^T ลาก่อนชีวิตอันแสนสุขของแก้วใจ คนเน้ !! ฝากด้วยนะคะ ^^เม้นกันด้วยล่าววว -3-
ตอนที่ 6 เสื้อผ้าเป็นเหตุ 3 เมษายน 54 “นี่ ยัยบ้าเธออ่ะไปอาบน้ำได้แล้วไป” “ชิ ไม่สั่งชั้นก็ไปย่ะ แล้วไหนเสื้อผ้าชั้นหล่ะ?” “ไม่มี” แหมตอบสั้นๆง่ายๆแต่มันสำคัญกับชั้นมากนะโว๊ยย “อ่ะนี่! ใส่ของยัยฟางไปก่อนก็ได้ มันน่าจะพอมีอยู่” “เอ๊ะ!? อะไรนะเมื่อกี้ ฟาง ๆ อ่ะ ใครหรอ?” ”น้องชั้นเองแหร่ะ ทำไมหล่ะ รู้จักหรือไง?” ”ใช่ ๆ รู้จักไงก็ฟางอ่ะแฟนพี่ป๊อปไง ^^” อุ๊บบ! หลุดปาก ไอแก้วเอ้ย ความหายนะมาเยือนเลย ตายแน่ ตายแน่ ๆ><’ เค้าเลิกกันแล้วนี่หน่า? ”มันเลิกกันไม่ใช่แล้วไง?” ”อ่าว?หรอชั้นไม่รู้เลยอ่ะ^^;;” ทำสีหน้าให้แบ๊วแล้วให้เนียนที่สุด โฮะๆเรื่องมารยาอะไรแบบนี้อ่ะ แก้วใจถนัดเลย อิอิ ”อื้มไอป๊อปมันหลอกฟันไอฟาง!” ชั้นจำได้แล้วคนนี้ไง คนนี้ คนที่ต่อยกับพี่ป๊อปอ่ะ หรือว่าเค้าจะมาแก้แค้นคืน?TT’ ”นายคงจะรู้จะน้องพี่ป๊อปใช่มั้ยย?” ”หึๆ น้องไอ่ป๊อปอ่ะหรอ? รู้สิทำไมจะไม่รู้” ว่าแล้วนายนั้นก็ทำสีหน้าที่แสดงว่าน่ากลัวแบบผิดปกติ เพราะปกติมันน่ากลัวอยู่แล้วอ่านะ = =;; เริ่มจะกังวลสับสนเรื่องที่เค้าจับชั้นมาทำไมแล้วหล่ะ … ตอนนี้รู้แล้วไม่ต้องสงสัยอะไรเข้าใจแล้วว่านายเพียงต้องการแก้แค้น ครอบครัวเรามั้ยห่ะ? “นายก็รู้แล้วหนิ่แล้วนายจะมาทำดีกับชั้นทำไมเพราะอะไร ?” ”เธอก็รู้แล้วหนิ่ ไหวตัวทันจังนะ!” ”ถ้าฟางเจ็บเธอก็ต้องเจ็บเหมือนฟางเข้าใจมั้ยฮะ!” นายนั่นพูดพรางบีบแขนชั้นจนแขนเป็นสีแดงด้วยรอยมือของคนชั่วคนนั้น.. ชั้นเจ็บนะ ชั้นไม่ใช่ที่ระบายของนายนะ โทโมะ ”ฮึก ชั้นเจ็บปล่อยชั้นนะ!!” ”เจ็บเป็นด้วยหรอ?อย่างเธอนะ คนอย่างเธอมันไม่มีหัวใจ!” เพี๊ยะ! ”นายจะว่าอะไรชั้นก็ได้แต่อย่ามาว่าชั้นแบบนี้ชั้นไม่ใช่ของเล่นของนายนะคนทุเรศ!” ”หึๆ ชอบแบบนี้ก็ไม่บอกกันตั้งแต่แรกหล่ะ” นายนั่นพูดพร้อมผลักชั้นลงบนเตียงแล้วจับชั้นล็อกมือไว้ข้างบนซึ่งทำให้ชั้นขยับตัวไปไหนไม่ได้... เฮอะ! อยากจะทำก็ทำไปเถอะถ้ามันชดใช้ความผิดได้ชั้นก็จะยอม …. น้ำตาชั้นไหลรินลงมาพร้อมกับคนด้านบนที่ซุกไซร้ซอกคอชั้นอย่างหื่นกระหายจำ เป็นทำให้คนที่กำลังกระทำข้างบนหยุดโดยอัติโนมัติแล้วพูดประโยคเพียงหนึ่ง ประโยคแล้วก็จากไป “เสื้อผ้าอยู่ในห้องน้ำแล้วไปอาบน้ำแล้วลงมาเจอกับชั้น” ฮึก ชั้นเกีลยดนายไอคนบ้า ไอบ้า บ้า บ้า ที่สุดเลยย ชั้นลงมาข้างล่างพร้อมกับชุดที่ชั้นใส่แล้วจะดูทะแม่งๆชอบกลแหะ ก็อย่าให้ชั้นต้องอธิบายเลยนะ - เสื้อสายเดี่ยวบางๆ แค่ฉีกก็เอาชั้นไปฟัดต่อได้แล้ว - - - กางเกงยีนส์ขาสั้นซึ่งชั้นก็ไม่รู้ว่าบริษัทเค้าเนื้อผ้าหมดหรือป่าว? - - * แต่ชั้นว่าหมดแน่ๆเลย สั้นอย่างงี้ เอาไว้ใส่ตอนบ้านชั้นน้ำท่วมล่ะกัน ฮ่ะๆ - ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่ายัยฟางใส่ได้ยังไง อากาศร้อนหรอย่ะ - * - “นี่นายเอาชุดบ้าอะไรมาให้ชั้นใส่เนี่ย?ฮะ” ”ทำไมหล่ะ เธอไม่ชอบหรอ หืมม?” ว่าแล้วนายนั่นก็เดินเข้ามา เอิ่มม. รู้สึกชักจะไม่ปลออดภัยแล้วสิ TT’ รู้ภัยตัวเองอย่างอัติโนมัติเลยอ่ะ [น้ำตาไหลพรากกกก] ”นะ นายเข้ามาทำไม? ถอยออกไปเลยนะ~~” Chu ♥ ~ “เฮ้ยยย!!’’ ชั้นร้องเสียงหลงแล้วรีบกระเด้งตัวออกมาทันทีที่ถูกอีตาโทโมะฉวยหอมแก้มเข้าให้เต็มๆ! ”:’P” แล้วเค้าก็จากไป ยังมิวายหันมาแลบลิ้นให้กันอีกนะย่ะ - * - ในขณะที่ชั้นพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริงอยู่ที่หมอนี่แค่แกล้งชั้นเล่นไปงั้นๆ เหมือนทุกครั้งอ่ะแหละแต่ทำไมหัวใจของชั้นถึงได้เต้นแรงขนาดนี่นะ ให้ตาย ตอนนี้หน้าชั้นต้องแดงมากแน่ๆTT/////TT อ๊ากกกกกกกก หมอนี่เล่นไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ เค้าเป็นใครมาจากไหนเนี่ย?กล้าดียังไงมาทำกับชั้นแบบเน้!! ”ไปได้แล้ว ยัยเพ้ออ” ”ไปไหนอีกหล่ะ” ”พาเธอไปลงโทษไง” ”หา? O_o ลงโทษอะไร” ”หึๆ เดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ เจ้าเด็กน้อย :D” ”นี่อีตาทึ่มชั้นไม่ได้เป็นเด็กน้อยน้า” ”เอ้า หรอ?” นี่ถ้าไม่ติดหน้าหล่อๆของหมอนั่นชั้นชกให้เห็นดาวเสาร์ไปแล้วนะเออ ”แล้วตกลงจะพาชั้นไปไหนกันแน่เนี่ย?” ”หึๆ” ไม่มีคำใดหลุดเล็ดลอดออกมาจากปากคนเจ้าเล่ห์อย่างโทโมะ ก่อนที่จะขยับแว่นกันแดดสีชาอย่างเท่แล้วขับรถด้วยความเร็วสูง ชนิดว่าจะรีบไปวัด T^T ลาก่อนชีวิตอันแสนสุขของแก้วใจ คนเน้ !! ฝากด้วยนะคะ ^^เม้นกันด้วยล่าววว -3-
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ