แผนเกมร้าย หมัดหัวใจ นายเพลย์บอยตัวพ่อ

ตอนที่ 5 น้ำตา.......เรียกความสงสาร

แก้ว : เฟย์ ฟาง ฉันคิดแผนที่จะทำให้เค้าสนใจฉันได้แล้ว แผนคือ บรา... บรา.... เป็นอย่างนี้ละ

เฟย์ ฟาง : ก้อดีน่ะ แต่แกเคยร้องให้ซะที่ไหนละ ตั้งแต่ฉันรู้จักแกฉันยังไม่เคยเห็นแกร้องไห้เลย

แก้ว : มันจะยากอะไรก้อใช้น้ำตาปลอมสิ

เฟย์ ฟาง : อืม …. ความคิดใช้ได้นี้แก้ว

ที่ผับ KZ

เฟย์ : แก้วเรารอพี่เค้าที่นี้ละ เดี๋ยวพอพี่เค้าเดินเข้ามาแกก้อเดินร้องไห้ไปและทำเป็นบังเอิญเดินไปชนพี่เค้าครั้งนี้ห้ามพลาดน่ะ

แก้ว : อืมฉันรู้แล้ว ฟางเฟย์แกทำหน้าที่ ดูต้นทางน่ะครั้งนี้ขอลุยเดี่ยว

เฟย์ ฟาง : พวกพี่เค้าดินเข้ามาแล้ว แก้วเริ่มเลย

แก้ว : พอหยอดน้ำตาปลอดใส่ตาเสร็จก้อรีบ ทำเป็นเดินร้องไห้ไปแล้ว พลั๊ก …..... ครั้งนี้สำเร็จ ชนโทโมะเข้าพอดี

ขอโทษค่ะ ขอโทษน่ะ..ค่ะ..คือว่า.. อึก...อึก..ฮื่อ กล้มหน้ากล้มตาพูดไปทำเป็นสะอื้นไป พอแก้วเหงยหน้าขึ้นมาน้ำตาไหลอยู่

โทโมะ : เห็นเข้าก้อตกใจเล็กน้อยคุณเป็นอะไรหรือเปล่าคับ

แก้ว : คือ.. อึก .. อึก ว่าฉัน..ไม่เป็นไรค่ะ

โทโมะ : แต่คุณร้องให้น่ะคับ มีอะไรให้ผมช่วยไหมคับคุณ โทโมะพูด

แก้ว : นี่เค้าจำฉันไม่ได้หรอ พึงจะเจอกันเมื่อวานเอง

มีน : นี่ โทโมะไปทำอะไรสาวน้อยคนนั้นเค้าถึงร้องให้มากมายขนาดนั้นอะ

(สาวน้อยหน้าหมวย ตัว เล็ก หน้าร้ากเดินเข้ามาพร้อมจองเบ เอ๋ยขึ้น)

โทโมะ : เปล่าน่ะคือน้องเค้าเดินมาชนฉันเค้าก้อร้องให้อย่างนี้อยู่แล้วอะ

เขื่อน : เอ๋ ..นั้นมันขวดอะไรอะ เขื่อนหยิบขึ้นมาดู

มีน : นั้นมันขวดน้ำตาปลอมนี้เขื่อน

เขื่อน : ของใครอะ โทโมะ : พอจะเดาออกแล้วว่าของใคร

หันหน้าไปหาแก้วของเทอร์หรอ โทโมะถามแก้ว

แก้ว : พอเห็นขวดน้ำตาปลอมก้อตกใจ ตายแน่เค้าต้องรู้แน่ว่าเป็นของฉัน ยัยแก้วไม่น่าเลย

คือ ไม่ใช่ค่ะไม่ใช่ของฉัน แก้วรีบปฏิเสธ

โทโมะ : งั้นหรอ แล้วโทโมะก้อกล้มหน้าลงมาหาฉันมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนฉันไม่กล้ามองหน้าเค้าไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไรแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก้อเกิดขึ้น

แก้ว : ฉันรู้สึก เย็นๆเยือกที่แก้ม หรือว่าเค้า ….. อ้ากกกกกก 0 # 0 เค้ากล้มลงมาเลียที่แก้มฉันไอ้บ้าทำลงไปได้ไงเนี่ย อายยยยยยยยย แก้วลืมตาขึ้นมาก้ออึง..

โทโมะ : น้ำตาปลอมจริงๆ ด้วยอะ เค้าได้แต่ยิ้มแล้วเดินจากไป พร้อมเพื่อนที่ยิ้มกับการกระทำของโทโมะเมื่อกี้ ไปเถอะพวกเรา

เฟย์ ฟาง : แก้ว เค้าทำอะไรแกอะ แก้ว.............

แก้ว : ฮ๊าาาาา.... อะไร (เค้าเป็นแมวหรือไงเนี่ยทำอย่างกะแมวเหมียวเลยอะ) เปล่าเค้าไม่ได้ทำอะไรแต่ฉันโดนจับได้ว่าใช้น้ำตาปลอมอะ

เฟย์ ฟาง : เค้ารู้ได้ไงอะ

แก้ว : คือว่าฉันทำขวดน้ำตาปลอมหล่นพื้นอะพวกเค้าเห็นก้อเลยรู้

เฟย์ ฟาง : ก้อยังงง แกยอมรับหรือว่าเป็นของแกอะ เค้าถึงรู้

แก้ว : เค้ารู้แล้วกันน่ะ ไม่กล้าบอกเพื่อนเพราะอายยยยมากกกกก

เฟย์ ฟาง : แล้วนี้แก...จะเอาไงต่อเนี่ย

แก้ว : จะเอาไงได้ละ ก้อกลับสิแก (จะเอาหน้าไปคุยกับเค้าได้ไงละโดนจับได้คาหนังคาเขาขนาดนี้)

เฟย์ : เฮ้ยแก..จะกลับเลยหรอ ไม่อยู่ต่อสักหน่อยไหนๆก้อมาแล้ว

แก้ว : กลับเถอะแกวันนี้ดวงไม่ดีแล้ว แผนที่คิดไว้ก้อโดนจับได้ อยู่ไปก้อมีแต่อายเปล่าๆ (น่า อายชะมัดเลย)

เฟย์ ฟาง : อืม...กลับก้อกลับ (แล้วกำลังจะเดินออกจากผับแต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา)

โทโมะ : (โทโมะที่กำลังจะเดินไปนั่งที่โต๊ะกับเพื่อนๆ ของเค้าแต่แล้วเค้าก้อหยุดเดินแล้วพูดขึ้น ) เทอนี่น่าสนใจดีน่ะแก้ว

เฟย์ ฟาง แก้ว : หันกลับไปพร้อมกัน

แก้ว : นายว่าอะไรน่ะ

โทโมะ : ยิ้มให้แก้วแล้วหันเดินไปนั่งที่โต๊ะหน้าตาเฉย (ทำเอาสาวที่อยู่แถวนั้นแถบละลายกับรอยยิ้มที่แสนบาดใจของเค้า)

เฟย์ : เค้าบอกว่าแกน่าสนใจอะแก้ว ฉันว่าเค้าเริ่มสนใจแกแล้วละ ดีใจด้วยน่ะแก เวลาโทโมะยิ้มนี้น่าร้ากบาดใจไปเลยอะแก

แก้ว : อืม..คงงั้นมั่ง แต่ก้อยังดีอะ ถึงแผนจะถูกจับได้แต่ก้อยังดีที่เค้ายังจำชื่อฉันได้อะน่ะ กลับเถอะแกพรุ่งนี้ค่อยหาทางกันต่อ

เฟย์ ฟาง : อืม... กลับก้อกลับง่วงนอนแล้วหมือนกัน