แผนเกมร้าย หมัดหัวใจ นายเพลย์บอยตัวพ่อ

ตอนที่3 ชวยแล้วซิแก้ว........2

ห้องเรียน

ฟาง เฟย์ แก้ว : เร็วแก อาจาร์เขาห้องแล้วซวยแน่ ถึงหน้าห้องก้อค่อยๆเดินย่องเข้าไปด้านหลังของอาจารย์แล้วค่อยๆเดินไปนั่งที่โต๊ะ

ครูแนนนี่ : ฟาง เฟย์ แก้ว สายอีกแล้วน่ะพวกเทอร์น่ะ

ฟาง เฟย์ แก้ว : อ้าก.....ตกใจหมดเลยครูเห็นได้ไงอะ ค่ะ คือว่ารถติดค่ะ

ครูแนนนี่ : ตลอดละพวกเทอร์อะ รีบนั่งลงแล้วก้อเริ่มเรียนได้แล้ว (ครูแนนนี่ก้อสอนไป)

เฟย์ : พี่ฟาง เฟย์ว่ายัยแก้วมันจะโดนยัยนั่นแกล้งอะไรอะ แล้วผู้ชายคนนั้นจะเป็นใครกันน่ะ

ฟาง ; พี่ก้อไม่รู้อะน่ะเฟย์ ก้อต้องรอดูอะน่ะ เรียนดีกว่าน่ะ

เฟย์ : พี่ฟางแต่ยัยแก้วคงจะรู้เรื่องกับเค้าอะน่ะเล่นถึงโต๊ะก้อหลับเลยอะ

ฟาง ; เอาเถอะน่ะ ให้มันพักผ่อนเถอะ เมื่อคืนคงจะไม่ได้นอนละมั่ง

เสียงอ๊อดพักเทียงก้อดังขึ้น อ๊อดดดดดดดดดดดดดดด

ฟาง เฟย์ : แก้ว ยัยแก้ว ตื่นได้แล้วไปกินข้าวกัน

แก้ว : อืม...ปะ ติง ต๋อง .. ข้อความเข้าโทรศัพท์แก้ว

เฟย์ : ใครส่งข้อความอะไรมาให้แกอะ แก้วเปิดดูเร็ว

แก้ว : ยัยหวานนี้ เปิดดูก้อเห็นข้อความว่า นี้เป็นรูปผู้ชายที่ฉันจะให้แกไปทำให้เขาสนใจแกให้ได้ประวัติของเค้าแกคงจะสืบเอาเองน่ะจ๊ะขอให้แกโชคดี 5555

ฟาง เฟย์ : ไหนแก้วดูหน่อยสิ อ้ากกกกกกกกก ซวยแล้วซิยัยแก้ว ฉันว่าแล้วทำไมยัยหวานมันถึงมั่นใจนักว่ามันจะชนะแก

แก้ว : ทำไมอะแกผู้ชายคนนี้เค้าก้อแค่ หน้าตาดีมากกก เท่ห์มาก ก้อเท่านั้น แกรู้จักด้วยเหรอ

เฟย์ : แกไปอยู่ไหนมาแก้วแกถึงไม่รู้จัก โทโมะ 1 ในแก็งค์ เพลย์บอยทั้ง 5 ที่หล่อที่สุดในกลุ่ม

แก้ว : แล้วไงอะ มันจะซวยตรงไหนมันคงไม่เกินกว่าความสามารถของฉันหรอกน่า

เฟย์ : ถ้าเป็นผู้ชายทั่วไปน่ะอาจจะใช่แต่นี้ เป็นโทโมะ คงไม่ง่ายฉันว่าแกต้องแพ้แน่ๆยัยแก้ว

แก้ว : เฮ้ยทำไมแกแช่งเพื่อนอย่างนี้วะ

เฟย์ :ฉันไม่ได้แช่งโว้ยแต่ฉันพูดจริง เพราะ โทโมะน่ะ เป็นที่ ลำลือของกลุ่มวัยรุ่นหนุ่มสาวว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อเลยน่ะแก

แก้ว : โธ่ ก้อแค่เพลย์บอย ไม่น่าจะยากอะไร

ฟาง ; ที่เงียบตั้งนาน แก้วแกไม่รู้หรือว่า โทโมะอะน่ะเป็นหนุ่มที่สาวๆ คลั่งมาก มีคนอยากเป็นแฟนของเค้าตั้งมากมาย และสาวๆของเค้าแตละคนน่ะมีแต่สาว เซ็ก เอ็ก อึ๋ม ทั้งนั้นเลยน่ะแก

แก้ว : โธ่อะน่ะ ฉันก้อสวย เซ็ก เหมือนกันละนะ

เฟย์ : อันนี้มันก้อใช้น่ะแต่แกรู้ไหมว่า โทโมะน่ะไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนเกิน 7 วัน เลยคือว่าไม่มีวันที่ 8 สำหรับผู้หญิงของเขาเลยสักคนไม่เคยมีใครได้วันที่ 8 จากเค้าเลยแก เข้าใจหรือยัง

แก้ว : ว่าแล้วไง ขนาดนั้นเลยหรือยัยเฟย์

เฟย์ : ก้อเออน่ะสิยะ แกไม่น่าไปหลงกลยัยหวายเลยแก้วแกแพ้ราบคราบแน่

ฟาง ; แก้วแกยอมแพ้ตอนนี้ยังทันไหมอะ แกบอกยอมแพ้เค้าไปเถอะน่า

แก้ว : ไม่ได้น่ะ......... ฉันจะยอมแพ้ยัยหวายไม่ได้เด็ดขาดยังไงมันก้อต้องลองดูกันก่อนสิแก

ฟาง เฟย์ : อย่าเลยแกฉันว่าเสียเวลาเปล่าน่ะ แล้วตานี่น่ะไม่ใช่ว่า จะคบใครง่ายซะที่ไหนละ ถึงเพลย์บอยแต่ก้อเลือกผู้หญิงทุกคนที่จะคบน่ะเว้ย ต้องตรงตามสเป็กเค้าเท่านั้น เขาถึงจะสนใจน่ะแก

แก้ว : ไม่มีทางยังไงฉันก้อจะลองดู และพวกแกต้องช่วยฉันด้วย ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด

ฟาง เฟย์ : แล้วพวกฉันเคยขัดใจแกได้ไหมละแก้ว เอาไงเอากันเพื่อนกันนี้

แก้ว : เฟย์ แกอะไปสืบประวัติของนายนั่นมาให้ฉันหน่อยน่ะ คงไม่เกินความสามารถแกหรอกน่ะ เพราะดูท่าทางแกจะปลื้มหมอนี่เอามากๆเลย

เฟย์ : แกรู้ได้ไงอะ

แก้ว : ก้อดูสายตาตอนที่แกมองรูปเค้าอะสิ หวานเยิ้มเลย

เฟย์ : อืม....ได้สิเรื่องนี้ฉันไม่ทำให้แกผิดหวังแน่

แก้ว : อืม..งั้นกินอะไรดีพวกแก เดี๋ยวฉันไปซื้อมาให้

เฟย์ : เอา บรา......................เอ่อ เอา ...บรา....... ใหวไหมแก

แก้ว : ได้ทีเอาใหญ่เลยน่ะเฟย์

เฟย์ : ของฟรีนี้แก้ว ฉันก้อจัดเต็มเลย

แก้ว : งั้นแกไปกะฉันด้วย ฟางรอนี้น่ะเดี๋ยวมา

ฟาง ; อืม... รีบไปรีบมาละ หิวแล้วอะ

แก้ว เฟย์ : อืมไปกันเถอะ ฉันก้อหิวจะแย่แล้ว

แก้ว : มาแล้ว....ฟาง เหนื่อย..ไม่รู้จะชื้อมากินหรือจะเอาไปเผาบ้านเนี่ย

เฟย์ : นิดหน่อยน่ะแก กินเถอะเดี๋ยวไปเรียนบ่ายน่ะ

หวาย : ไงจ๊ะ สามสาว สบายดีเหรอ แล้วเลี้ยงอะไรกันนี้หรือเลี้ยงที่ยัยแก้วอกหักเหรอ 555

เฟย์ : นี่ยัยหน้าซาลาเปาแกมายุ่งอะไรด้วยวะ

แก้ว : แล้วแกมาทำไมเนี่ย

หวาย : ฉันเอากระดาษสัญาว่าถ้าใครแพ้ต้องทำตามที่ตกลงไว้มาให้แกเซนต์ เพื่อเป็นหลักฐานแกจะได้ดิ้นไม่หลุดเวลาแพ้ เซ็นต์ซะ

แก้ว : ได้เอามาสิ เฟย์ : แกแน่ใจหรือแก้ว

แก้ว : เอ่อน่า ยังไงฉันก้อรับพนันกับมันแล้วนิเฟย์ เสร็จแล้ว

หวาย : ฉันให้แกเก็บใว้ แผ่นหนึ่งกับฉันแผ่นหนึ่ง ไปกันพวกเรา เตรียมตัวรอดูยัยแก้วใส่ชุดนอนไปงานเลี้ยงปีนี้ดีกว่า พวกเรา

แก้ว : เฟย์ ฟางไปเรียนกัน เถอะ ฟาง เฟย์ : อืม..ปะ

ฟาง เฟย์ : แก้ว ….แก้ว... เลิกเรียนแล้วกลับบ้านกันเถอะ แก้ว : อืม... แล้วพวกแกกลับไงอะ

ฟาง เฟย์ : คนที่บ้านมารับอะ แกละ แก้ว : เหมือนกันกลับดีๆละ พรุ่งนี้อย่าลืมที่ตกลงไว้น่ะ

แก้ว : เฮ้ยใครวะมาทำเรื่องทุเรส อย่างนี้หน้าโรงเรียนนิ (แก้วเดินออกมาก้อเจอหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังจูบกันอยู่

แล้วแก้วก้อมองดูเห็นหน้าผู้ชายคนนั้น หล่อมาก เท่ห์มีสไตล์ เห็นเค้าถอนจูบออกและยิ้มไห้กับผู้หญิงคนนั้นที่เค้าจูบแล้วก้อเดินจากไปแล้วผู้หญิงคนนั้นทำท่าอย่างจะร้องไห้เค้าพึงจูบกันจะร้องให้ทำไม)

แก้ว : นี่เทอร์ ทำท่าอย่างกะจะร้องให้เป็นอะไรอะ พึงจะจูบกับเค้าไม่ใช่เหรอแล้วไม่ตามเค้าไปอะ

ผู้หญิงคนนั้น : ก้อวันนี้เป็นวันที่ 7 ที่ฉันได้คบกับเขาไงละ ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าเศร้า

แก้ว : แล้วไงอะ ฉันก้อยังไม่เข้าใจอยุ่ดี

ผู้หญิงคนนั้น : ก้อจะไม่มีวันที่ 8 สำหรับผู้หญิงของโทโมะ ไง เข้าใจหรือยังห๊า (แล้วก้อเดินร้องให้ออกไป)

แก้ว : แล้วทำไมต้องตะคอกด้วยวะ เดี๋ยวน่ะ โทโมะ …. หรือว่า ผู้ชายคนนั้น เป็นคนเดียวกันที่ยัยหวายส่งรูปมาให้

แก้วหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาดูรูป อ้ากกก ใช่จริงๆด้วย ตัวจริงหล่อ ดูดีกว่าในรูปอีก นี่มันเรื่องจริงหรือนี่ ไม่จริงมั่ง แก้วปลอบใจตัวเอง

คนขับรถบ้านแก้ว : คุณหนูคับ คุณหนู … แก้ว : ฮ๊า... ค่ะ

คนขับรถบ้านแก้ว : กลับได้แล้วคุณหนูยืนคิดอะไรอยู่คับ

แก้ว : ไม่มีอะไรหรอกค่ะกลับเถอะค่ะ