ไฟแค้นซาตานร้าย

 เปิดเถอะครับ เอามาฝาก :")
มื่อหนาของป็อปปี้ควานหาคนข้างกายแต่เมื่อควานหาก็ไม่เจอ คิ้วหนาๆขมวดน้อยๆก่อนเปลือกตาจะเปิดขึ้น พบว่า
ไม่อยู่ แล้วหายไปไหนกัน หรือจะหนีไป ป็อปปี้ลุกจากเตียงก่อนจะเดินไปใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง พบ
ฟางและป้า(คนเก่าแก่ของตระกูลป็อปปี้:meen)
ป้า"อ้าว คุณป็อป มาแล้วหรือค่ะ"
ฟางหันไปตามเสียงของป้า แล้วหันไปเจอะกับสายตาป็อปปี้พอดิบพอดี
ป็อปปี้"ครับป้า แล้วเธอไปทำอะไรตรงนั่น"
นิ้วเรียวชี้ไปทางฟางที่ยืนอยู่ข้างหลังป้า
ฟาง"ฟาง มาช่วยป้าเขาน่ะค่ะ"
ป็อปปี้"อือ ป้าครับ เดี๋ยวผมออกไปข้างนอกก่อนน่ะครับ"
ป้า"ค่ะๆ"
ป็อปปี้พยักหน้าก่อนจะเดินออกไป
vv
vv
vv
แก้วเดินเข้ามาในผับก่อนจะสำรวจดูว่าเฟย์อยู่ใน ก่อนสายตาจะไปปะทะกับโต๊ะหนึ่ง มีชายหญิงคู่หนึ่งคุยหยอกล้อ
เธอสนที่ผู้ชายคนนั้นที่นั่งข้างเพื่อนเธอมาก เธอคุ้นมาก ก่อนะเธอสมองเธอจะนึกออก
แก้ว"โทโมะหรอ เขามาได้ยังไง"
แก้วนึกๆไปก่อนเท้าเรียวจะเดินหันหลังทำท่าจะเดินออกไปผับนี้เพราะน้ำตาของเธอโรยรินลงมาอย่างไม่รู้ตัว แต่
เมื่อจะเดินออกไปก็ถูกเรียกซะก่อน
เฟย์"ยัยแก้ว ทางนี้"
แก้วแข็งทื่อทันที
"ไม่น่ะ ได้โปรด ฉันไม่อยากเจอผู้ชายคนนั้น"แก้ว
แก้วนึกในใจก่อนจะหันไปทางที่เพื่อนตนเรียก ก่อนจะยิ้นฝืนๆเมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่เขื่อน จินนี่ โทโมะ เฟย์ นั่งอยู่
แก้ว"เออ ว่าไง"
"ให้ตายเถอะ อย่าไหลลงมาได้ไหม"แก้ว
แก้วนึกในใจอย่างสมเพชตัวเองนัก
เขื่อน"โห่ ทักแบบนี้เลยหรอ"
แก้ว"เออๆ แล้วมีไรหรอ"
เฟย์"ไม่มีอะไรมากหรอก นี่โทโมะน่ะ เพื่อนใหม่"
แก้วทำสายตาเลิกลัก เธอไม่อยากเห็นเขาตอนนี้เลย
แก้ว"เอ่อ....ดี"
โทโมะรู้สึกอึ้งเหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกับใครคนนึง ที่เป็นแฟนเก่าเขา
โทโมะ"ครับ ดี"
แก้ว"แล้วนี่ใครหรอ น่ารักดีน่ะ"
นิ้วเรียวชี้ไปที่จินนี่ ทีมีมือหนาของเขื่อนโอบอยู่
เขื่อน"อ๋อ นี่จินนี่ แฟนฉันเอง"
แก้ว"ดีค่ะ ยังไงขอตัวก่อนน่ะ รู้สึกปวดหัวน่ะ"
แก้วทักก่อนจะเดินออกไปโดยไม่รอเฟย์ที่กำลังทักขึ้นมา
โทโมะ"เดี๋ยวผมขอตัวก่อน่ะครับ"
โทโมะเดินออกไปจากผับ ก็เจอตัวร่างบาง ก่อนจะรีบวิ่งไปจับข้อมือของร่างบาง
แก้ว"พี่โทโมะ เอ่อ....ปล่อยแก้วดีกว่า"
vv
vv
vv
ตกค่ำแล้วฟางก็กินข้าวเสร็จเรียบร้อยก็ขึ้นมาบนห้องทันที ก่อนร่างบางจะทิ้งตัวนอนบนที่นอน ตอนนี้เธอรู้สึกปวด
หัวมาก มือบางทาบลงบนหน้าผากก่อนจะรู้ว่าตัวเองไม่ค่อยสบายนัก ก่อนเปลืกตาบางจะปิดลง แล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา
ป็อปปี้เดินเข้ามาในบ้าน แล้วตาก็สำรวจมองหาฟาง แต่ก็มิเห็น เลยเดินขึ้นไปบนห้องเปิดประตูก็พบร่างของฟาง
นอนกอดตัวเองตัวสั่น ปากก็ซีดเซียวราวไก่ต้ม จากสภาพแล้วป็อปปี้ก็คิดว่าฟางคงไม่สบาย เลยเดินไปที่เตียงก่อน
จะเอามือหนาทาบลงไป ก็ต้องตกใจ หน้าผากเธอร้อนมาก ป็อปปี้ลุกขึ้นลงไปชั้นล่างหยิบกะละมังใบใสมาใส่น้ำ
แล้วเดินไปบนห้อง แล้วลงมือเช็ดตัวคนไข้
ฟาง"ฟางไม่ได้ฆ่าคุณฟ้าน่ะค่ะ"
มือหนาชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงละเมอจากปากเล็ก