มือที่สามอย่างเธอ...ต้องเจออย่างฉัน

เลิกงาน
เขื่อน: ไอ้ป๊อปเสร็จยังว่ะ ฉันอดใจรอกินของฟรีไม่ไหวนะเนี่ย ( เขื่อนพูดในขณะที่ป๊อปกำลังเก็บของอยู่เพื่อที่จะเดินไปหาโทโมะที่ห้องทำงาน )
ป๊อปปี้: เออ เสร็จแล้วมึงจะรีบไปไหนว่ะ
เขื่อน: จะรีบไปกินของฟรีไง เค้าบอกว่าของฟรีไม่มีจริงในโลกแต่วันนี้เนี่ยแหละที่ของฟรีจะมีจริง ฮ่าๆๆ ( เขื่อนขำได้ร้ายกาจมาก )
ป๊อปปี้: เอองั้นก็ไปกัน
เขื่อนกับป๊อปปี้ก็เดินไปถึงหน้าห้องของโทโมะและกำลังจะเคาะประตูแต่โทโมะเปิดประตูออกมาซะก่อน
โทโมะ: อ้าว สองคนนี้มาทำไรหน้าฉันเนี่ย
เขื่อน: อ้าวก็แกจะพาพวกฉันไปกินข้าวที่บ้านไม่ใช่เหรอ
โทโมะ: อ๋อ ถ้าเป็นเรื่องนั้นฉันก็กำลังจะเดินไปหาพวกแกพอดีเลย
เขื่อน: นั้นไปกันเลย ( ทั้งสามก็เดินไปที่รถของโทโมะและมุ่งหน้าไปบ้านของโทโมะทันที )
ทางด้านแก้ว
กริ่งๆ เสียงออดหน้าบ้าน
แก้ว: แม่ค่ะเดี๋ยวแก้วไปเปิดเองค่ะ
แม่แก้ว: จ๊ะ
แก้ว: อ้าวเฟย์ฟางมาพอดีเลยแก้วกำลังทำกับข้าวพอดี เข้ามาช่วยหน่อยสิ
เฟย์: ได้เลย เรื่องทำอาหารน่ะเฟย์ไม่พลาดอยู่แล้ว
ฟาง: ว่าแต่เย็นนี้แก้วจะทำอะไรกินเหรอ
แก้ว: แก้วยังไม่รู้เลยอ่ะว่างจะถามพวกเธอพอดี
เฟย์: เฟย์ว่าเรามาทำอาหารคนละสองอย่างดีกว่านะ
ฟาง: โห ยัยเฟย์คนล่ะสองอย่างรวมกันก็เป็น 6 อย่างเลยอ่ะดิ เราจะกินกันหมดเหรอ
เฟย์: แหม หมดอยู่แล้วเชื่อเฟย์สิ
ฟาง: เอางั้นก็ได้ นั้นฟางทำ กุ้งเทมปุระกับต้มยำกุ้ง
เฟย์: นั้นเฟย์ทำอันนี้ดีกว่า ผัดกะเพราไก่ กับ ผัดเปรี้ยวหวานล่ะกัน
แก้ว: งั้นแก้วทำของหวานนะ เอา ไอศกรีมกับ บราวนี่ดีไหม
เฟย์/ฟาง: แล้วแก้วทำไอ้กรีมเป็นเหรอ?
แก้ว: อ๋อพอดีตอนแก้วอยู่ญี่ปุ่นแก้วซื้อเครื่องทำไอกรีมมาน่ะ
เฟย์: อืมๆ งั้นดีเลยเฟย์กำลังอยากกินอยู่พอดี
แก้ว: จ้าๆ