มือที่สามอย่างเธอ...ต้องเจออย่างฉัน

ประเทศไทย
แก้ว: แม่ค่ะแก้วกลับมาแล้วค่ะ
แม่แก้ว: แก้ว! เป็นไงลูกอยู่ที่นู่นสบายดีไหม...แล้วโทโมะล่ะลูก
โทโมะ: ผมอยู่นี่ครับคุณแม่
แม่แก้ว: แล้วคิดยังเนี่ยถึงได้กลับมา
แก้ว: ก็แก้วคิดถึงแม่นี่ค่ะ
แม่แก้ว: ไปเอานิสัยปากหวานมาจากไหนเนี่ยเรา หรือว่าเอามาหน้าโทโมะ
แก้ว: 555แม่คงงั้นมั้งค่ะ
โทโมะ: โห่ คุณแม่ครับ...ผมงอนแล้วนะ
แม่แก้ว: โอ้ๆ แม่ล้อเล่น เดินทางกันมาเหนื่อยๆไปผักผ่อนเถอะลูก แม่ให้คนทำความสะอาดห้องเรียบร้อยแล้ว
แก้ว: ขอยคุณค่ะแม่ นั้นแก้วเอากระเป๋าไปเก็บก่อนนะค่ะ ไปโทโมะ
โทโมะ: ครับๆ
ณ ห้องนอนแก้ว-โทโมะ
โทโมะ: แก้วครับเมื่อไหร่แก้วจะแต่งงานกับโมะล่ะ
แก้ว: แก้วต้องแน่ใจก่อนว่าโมะจะต้องรักแก้วคนเดียว
โทโมะ: โมะสัญญาว่าโมะจะรักแก้วคนเดียว
แก้ว: งั้นโมะต้องทำให้แก้วเห็นก่อนว่าโมะจะสามารถรับผิดชอบชีวิตแก้วได้
โทโมะ: ยังไงอ่ะแก้ว?
แก้ว: พรุ่งนี้โมะต้องไปทำงานที่บริษัทในฐานะ ผู้สือทอดกิจการ
โทโมะ: ได้! ไม่มีปัญญาหาแก้วก็ต้องไปส่งโมะด้วยนะ
แก้ว: ได้สิเดี๋ยวจะส่งโมะถึงที่เลย
โทโมะ: น่ารักที่สุดเลย