Only you ที่ฉันจะรัก

 
"น้าแก้วริวกิคิดถึงจังเลยคร้าบบบบ O_o" เด็กชายตัวเล็กน่ารัก ๆ หน้าตาคล้ายพี่โทโมะอายุประมาณ 3 ขวบกระโดดย้ายสะโพกมาอยู่ที่ตักของพี่กายแทน ><'
"ไป อยุ่กับน้าแก้วของแกไปชิ่ว ๆ" พี่กายไล่น้องริวกิอย่างนั้นได้ยังง้ายยยยยยย ><
"ปะ ๆ..ริวกิเดี๋ยวน้าจะซื้อของเล่นให้เล่นนะ" ชั้นอ้อมมาทางที่ริวกินั่งอยู่และเปิดประตูอุ้มมาอยู่ในอ้อมกอดของชั้น"ริวกิบอกลา ป๊าป๋า หน่อยเร้ว~" ชั้นบอกคนตัวเล็ก
"ป๊า..จะไปไหนก็ไปเลย แบร่~ :P" คนตัวเล็กแลบลิ้นและเอามือน้อย ๆมาโอบรอบคอของชั้น
"แหม..ไอ้แสบ"
"บ๊าย บ๋าย ^^ พี่กายแล้วเจอกกีนน้า~" ชั้นพูดจบพี่กายก็กลับรถและออกไปจากบ้าน
"ปะ..เข้าบ้านกัน เพื่อน ๆน้ารออยู่น้าาา"
"ไป ๆครับผมอยากรุ้จักกับเพื่อนของน้าแก้วจังเลย^^" ริวกิยิ้มร่าเริงซึ่งทำให้ชั้นหัวเราะในลำคออย่างเบา ๆ
"แก้วใครมาครับ" พี่โทโมะตะโกนถามชั้นเมื่อชั้นเดินเข้ามาถึงในบ้านแล้ว
"อ่อ.พี่กายหน่ะ พี่โทโมะ เขาเองริวกิมาให้ดูและอ่ะ" ชั้นเดินเข้าไปหาพี่โทโมะและหย่อนสะโพกนั่งลงข้าง ๆพี่โทโมะ
"เฮ้ย!!!!!!" ทุกคนตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกันเหมือนเห็นผี
"ยัยแก้ว..ผีเกาะแกอยู่อ่ะ" เฟย์แกบ้าป่ะว้ะเนี้ย
"ใช่ ผีเหมือนไอ้โมะมากกกกกกกกกกกกก" เขื่อนก็ลากเสียงยาวเหมือนกัน
"มันก๊อบปี้ชั้นเหรอว้ะเนี้ยไอ้เด็กเวร"พี่โทโมะก็อีกคน
"บ้า นี้ไงริวกิอ่ะ น่ารักม้ะ" ชั้นถามและลูบหัวของริวกิ
"เฮ้ย ทำไมมันจับได้ด้วยว้ะ" เขื่อนถามทำท่าทีหวาด ๆ
"เออ.เส้ะเนี้ยมันลูกพี่กายนะ เขื่อน" ชั้นบอกทำให้ทุกคนนั้นโล่งอกถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ทำไมหน้าเหมือนพี่เลยว้ะเนี้ยแก้ว ฮ๊าาาาาา" พี่โทโมะตะโกนใส่หน้าชั้น
"ก็ต้องหน้าเหมือนพี่ดินี้ มันลูกพี่กายกับพี่มากินะพี่โทโมะ :P" ชั้นแลบลิ้นให้พี่โทโมะทำเอาคนตรงหน้ายิ้มกว้างไม่หุบยิ้ม
"น้าแก้วครับ..ผมนอนกับน้าแก้วได้มั๊ยอ่ะ" ชั้นก้มลงมองหน้าของริวกิที่เอ่ยถามชั้น
"ดะ..."
"ไม่ได้.ชั้นไม่ให้แกนอนหรอกไอเด็กก๊อปปี้ผีซีดีเถื่อน" พี่โทโมะแทรกขึ้นเมื่อชั้นกำลังจะตอบ
"แง่ ๆY_Y ไม่เอาอ่ะผมจะนอนกับน้าแก้ว" ริวกิฟอร์มร้องไห้
"ชั้นไม่ให้แกนอนหรอก"
"ผมจะนอน"
"ชั้นไม่ให้"
"ผมจะนอน"
"ไม่"
"นอน"
"ไม่"
"นอน"
"มะ..."
"โอ้ยยยย! พอแล้วริวกิจะนอนกับน้าเหรอก็ได้นะ น้าโอเคจ๊ะ" ชั้นบอกเด็กที่นั่งอยู่บนตัก แอบเห็นริวกิแลบลิ้นให้พี่โทโมะด้วยหล้ะ พี่โทโมะหน้าบึ้งทันที
"เชอะ"พี่โทโมะสะบัดหน้างอน ๆ และทำแก้มป่อง ๆและเดินขึ้นห้องของตัวเองไป
"ริวกิไปนั่งกับน้าน่ายาวก่อนนะจ๊ะ" ชั้นกระซิบริวกิ ริวกิไม่ได้ว่าอะไรแค่เพียงพยักหน้าและกระโดดลงจากตักของชั้น ชั้นเดินขึ้นบรรไดและเข้าไปห้องพี่โทโมะที่ประตูไม่ได้ล็อค พี่โทโมะนอนคว่ำกอดหมอนข้างอยู่ชั้นเดินลงไปนั่งข้างพี่โทโมะและจับไหล่ของพี่โทโมะอย่างเบาๆ
"ทำไมไม่ไปอยู่กับไอ้เด็กก็อปปี้ผีซีดีเถื่อนนั้นหล้ะ" น้ำเสียงพี่โทโมะประชดนิด ๆ
"พี่โทโมะหึงแม้ กระทั่งเด็กเหรอค่ะ" ชั้นถามด้วยน้ำเสียงทะเล้นแต่ผิดกันตรงข้าม
"พี่ไม่ได้หึง" น้ำเสียงที่เรียบเฉยทำให้ชั้นนั้นรอยยิ้มหุบทันที (พี่โทโมะหึงได้แม้กระทั่งเด็กจริง ๆว้ะ)
"แก้ว..พี่ขอนอนด้วยสิ" พี่โทโมะกลับตัวหันมามองหน้าชั้นและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ 
"เอ่อ...คือ.." ชั้นลังเลที่จะตอบคำถาม
"โอเคขอบคุณ" พี่โทโมะทำไมทำอย่างนี้อ่าT_T ชั้นยังไม่ได้ตอบคำถามเลยนพเฟ้ยชั้นมองพี่โทโมะอย่างเอ๋อ ๆอ้าปากหวอจนแมลงวันเข้าปากชั้นไปสักสองสามตัวแล้ว แต่ชั้นรู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่น ๆอยู่ที่ปากพอชั้นรู้สึกคือพี่โทโมะขโมย Firts Kiss' ชั้นกริ๊ดดดดดดดดดดดด ละลายคร้าาา
"อะ...อื้ม..พี่โทโมะ" ชั้นหลบสายตาคนตรงหน้าอย่างเขินอาย
 

 
 
กริ๊ดดดดดด ๆ เฮียโมะขโมย เฟิร์สคิส ม๊าแก้วแล้ว ^^' เขินจังค้า
อย่าลืมเม้นให้ด้วยนะ :)