Boy club ที่รักครับ! ผมไม่ใช่เพลย์บอย

 “แก้ว ตั้งสติไว้ก่อนนะ ผมเรียกหมอมาแล้ว อย่าเพิ่งหลับนะ” ผมปลอบแก้ว

แกร็ก! พยาบาลคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาด้วยความรีบร้อน

“คนไข้เป็นอะไรคะ” พยาบาลเดินเข้ามาดูแก้ว

“คนไข้เจ็บหน้าอกน่ะครับ เธอได้รับยากระตุ้นหัวใจเข้าไป” โทโมะพูด

“ฮะ ยากระตุ้นหัวใจ  คุณคะ ค่อยเอาคนไข้นอนลงเบานะคะ เดี๋ยวชั้นจะกลับมา” พยาบาลคนนั้นบอกกับผมแล้วรีบวิ่งออกไป ผมจึงทำตามที่พยาบาลคนนั้นพูด ผมค่อยประคองแก้วให้นอนราบบนเตียง ไม่นาน พยาบาลก้วิ่งเข้าหมอและพยาบาลอีกหลายคน

“เชิญคุณออกไปสักครู่นะครับ” หมอพูดกับผม ผมจึงเดินออกห้องไปตามที่หมอบอก แต่แก้วจับมือผมไว้ “ไม่เป็นไรแก้ว ชั้นจะดูแลเธอเอง” ผมบอกกับแก้ว แก้วจึงยอมปล่อยมือออก

“เตรียมยาที่สำหรับเลือดแข็งตัว” หมอหันไปสั่งพยาบาล

“ค่ะ” พยาบาลพยักหน้ารักแล้วรีบวิ่งออกไป

“ไม่เป็นไรแล้วนะครับ แค่ยากระตุ้นหัวใจ เดี๋ยวผมจะให้คุณหลับไปก่อนนะครับ” หมอพูดกับแก้วแล้วยิ้มหวานให้ ไม่นานนัก สติแก้วก็ดับวูบไป

“คุณหมอคะ ช่องคลอดคนไข้มีเลือดออกค่ะ” พยาบาลบอกกับหมอ

“ห้ามเลือด!” หมอสั่งเสียงแข็ง พยาบาลก็รีบทำตามคำสั่ง

ผ่านไป 1 ชั่วโมง หมอก็เดินออกมาจากห้อง ส่วพยาบาลก็ห่มผ้าให้แก้วเรียบร้อย

“คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ  พักซักสองสามวันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ” หมอเดินมาบอกผมแล้วเดินออกไป ผมนั่งมองเธอ น้ำตาผมก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

1 อาทิตผ่านไป

ณ ห้องซ้อมดนตรีประจำกลุ่ม FFK

“หวัดดีแก้ว เป็นไงมั่ง หายดีรึยัง” เฟย์ทักแก้ว

“อืม ดีขึ้นมาเลยล่ะ เพราะแกสองคนเลยนะ” แก้วยิ้ม

“เพราะชั้นที่ไหน ชั้นไม่เคยเฝ้าแกซักวัน คนที่เฝ้าอ่ะ นายโทโมะทั้งนั้น” ฟางพูดขึ้นแล้วเดินเปิดเพลง

“ชั้นหมายถึงว่าขอบใจสำหรับอาหารมากนะ”

“จำเพลงนี้ได้มั้ยแก้ว” ฟางพูดพร้อมกับเต้นไปด้วย

“ได้สิ เพลงที่ชั้นแต่งนี่หน่า ใครจะจำไม่ได้ มาเถอะ เต้นกัน” แก้วลุกขึ้นเต้นตามจังหวะเพลงไปพร้อมกับฟางและเฟย์อย่างสนุกสนาน

“ฟาง เดี๋ยวชั้นมานะ ไปเข้าห้องน้ำหน่อย” แก้วบอกกับฟางแล้วรีบวิ่งออกไปเข้าห้อง ระหว่างทางจากห้องน้ำไปถึงห้องซ้อมก็ไกลพอสมควร แก้วใช้เวลาทำธุระส่วนไม่ถึง 1 นาที แล้วรีบเดินกลับไปยังห้องซ้อม แต่ระหว่างทางนั้น แก้วเห็นสิ่งที่ทำแก้วถึงกับนิ่ง ภาพคนรักของเธอ ‘โทโมะ’ นัวเนียอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแบบไม่แคร์สื่อ  แกรบ! เสียงแก้วเหยียบกิ่งไม้ จนทำให้โทโมะกับผู้หญิงแปลกหน้าหยุดการกระทำ แล้วหันมามองที่เธอ

“แก้ว!!” โทโมะตะโกนดัง แก้วเห็นแบบนั้นเลยรีบวิ่งกลับไปห้องซ้อมทันที

“ชั้นไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ชั้นไม่เห็นอะไร” แก้ววิ่งไปตะโกนไป น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย “ไม่ๆ ฮือๆ ชั้นไม่ได้เห็นอะไรทั้งสิ้น ชั้นไม่ได้รักเค้าด้วย” แก้ววิ่งพูดกับตัวเองจนมาถึงห้องซ้อม เฟย์ฟางเฟ็นสภาพแก้วเป็นแบบนี้เลยรีบวิ่งมาดู

“แก้ว เป็นอะไร ใจเย็นๆสิ เป็นอะไร” ฟางพูดกับแก้วแล้วเข้ากอด

“ไม่ๆ ชั้นไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ชั้นไม่เห็น”แก้วยังควบคุมสติของตัวเองไม่ได้ คงตกใจกับภาพตรงหน้ามาก (ก็แหงล่ะ ภาพคนรักอยู่กับคนอื่น ใครอยู่เฉยๆได้ก็บ้าแล้ว >>kwangy )

“แก้ว ใจเย็นๆสิ ค่อยๆพูดนะ” ฟางพยายามดึงสติแก้วกลับมา แต่ครั้งนี้สำเร็จ แก้วหยุดฟูมฟายแล้วหันไปกอดกับเพื่อน

“ชั้น ชั้นเกลียดเค้า ชั้นเกลียดโทโมะ ชั้นไม่ได้รักเค้า ชั้นเกลียดเค้า” แก้วระบายความทุกข์ออกจนเฟย์กับฟางอึ้งไปตามๆกัน

“เอ่อ แก้ว” เสียงพูดชายทุ้มๆพูดขึ้น

“โทโมะ” เฟย์พูด

“ออกไปให้พ้นนะ ชั้นเกลียดนาย”

“ชั้นขอโทษ ชั้นไม่คิดว่า..” โทโมะตะกุกจะกัก เพี๊ย! แก้วลุกขึ้นมาตบหน้าโทโมะแต่หน้าของดทโมะก็ไม่ได้หันไม่ตามแรงแต่อย่างใด แต่เห็นรอยมือชัดเจนมาก

“คิดว่าชั้นไม่เห็นงั้นเหรอ หัวใจของนายทำด้วยอะไรกันแน่ ตอนชั้นป่วยนายเฝ้า แต่ตอนชั้นหาย นายไปได้กับผู้หญิงคนอื่น แบบนี้ยังเรียกว่ารักชั้นเหรอ” แก้วผลักโทโมะ

“ชั้นป่าวนะแก้ว”

“นายไปจัดการกับเบลล์ของนายให้ได้ก่อนเถอะ นายสัญญากับชั้นว่านายจะไม่ทำให้ชั้นเสียใจตอนที่นายจีบชั้นใหม่ๆ แล้วนี่อะไร แบบนี้เรียกว่าชั้นหัวเราะอยู่รึไง” แก้วตะคอกใส่หน้าโทโมะ

“เบลล์เธอก็กลับไปต่างประเทศแล้วนะแก้ว ส่วนผู้หญิงคนนี้ชั้นไม่ได้..” ตะกุกตะกักตามเคย

“ไม่ได้อะไร ถ้านายไม่รักชั้นจริง เราเลิกกันก็ได้นะโทโมะ ถ้านายยังทำตัวเป็นเพลย์บอยแบบนี้ ก็อย่าหวังว่านายจะมีความรักที่ดีเลย เพลย์บอยก็ไม่ใช่จะดีไปซะทุกเรื่องหรอกนะ” แก้วหันหลังให้โทโมะ แล้วกำลังเดินจากไป

“แต่แก้ว ชั้นรักเธอ ชั้นรักเธอจริงๆนะ ชั้นไม่ได้รักใครนอกจากเธอจริงๆ” โทโมะสวมกอดชั้นจากด้านหลัง

“พี่โทโมะคะ แล้วชั้นล่ะ เมื่อกี้พี่ยังบอกว่ารักชั้นอยู่เลย” สาวน้อยคนนึงพูดขึ้น ทำให้แก้วยิ่งน้ำไหลมากกว่าเดิม

“เห็นมั้ย ว่าน้องเขารักนาย นายคงรักชั้นไม่จริงหรอก คำพูดว่ารักของเพลย์บอยอันดับ 1 อย่างนาย คงไม่มีค่าสำหรับนายมากหรอก เราแยกกันตรงนี้เถอะ” แก้วบอกกับโทโมะแล้วเดินหนีเข้าห้องซ้อมไป เฟย์กับฟางก็เดินตามไป

“ชั้นจะง้อเธอคืนมาให้ได้แก้ว เธอไม่มีทางไปเป็นของคนอื่นนอกจากชั้น” จากสีหน้าเศร้าสร้อย ก็แฝงไปด้วยความน่ากลัว “เธอต้องเป็นของชั้นคนเดียว”  โทโมะมองตามหลังแก้วอย่างเจ้าเลห์แล้วเดินจากไป

 ................................................................................

ตอนนี้ยอมรับว่าแต่งสด อาจจะสั้นไปหน่อย ตอนหน้าสัญญา ยาวแน่ๆ 55

คืนนี้ฝันดีน้าา Good Night !!!