ป่วน....แล้วรักป๊ะ??
-
4) สะใจ (แจจิน & มินอา)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนาบี : โอ๊ย!! มันวันอะไรของฉันเนี้ย สอบก็สอบห้องเดียวกับนายบ้านั่น แถม ยังได้เป็นเบ้นายบ้านั่นตั้ง 3 เดือน วันนี้มีแต่เรื่องซวยกับซวย โว้ย!! เครียด..........โอ๊ย!!
มินอา : อุ๊ย!! ขอ.....อ้าว นาบี
นาบี : อ้าว...มินอา
มินอา : ไปไหนมาเนี้ย แล้วไปหงุดหงิดอะไรมา
นาบี : โอ๊ย...อย่าให้พูดเลย พูดแล้วเครียด แกล่ะดูท่าทางหงุดหงิดนะ
มินอา : ไม่ให้หงุดหงิดได้ไง ก็นายนั่นนะสิ ให้ฉันเป็นเบ้ ตั้ง 3 เดือน เซง...
นาบี : เฮ้ย!!...เหมือนกันเลย
มินอา : จริงดิ
นาบี : จริง!! แล้วแกไปทำอะไรให้นายนั่นโกดล่ะ ถึงโดนแบบนั้น
มินอา : ก็แค่แกล้งเล่นเฉยๆ
นาบี : แล้วที่ว่าแกล้งเล่นนะ แกล้งยังไง
มินอา : ก็แค่แกล้งทำเป็นสะดุดขาตัวเอง แล้วทำแกงหกใส่เสื้อนายนั่น ก็แค่นั้นเอง
นาบี : โห...นั่นแค่นั่นหรอ เป็นฉันฉันก็โกด โดนขนาดนั้น
มินอา : ยัยเพื่อนบ้า แกเข้าข้างนายนั่นหรอ ว่าแต่แกล่ะทำไมถึงได้เป็นเบ้นายฮงกิล่ะ
นาบี : แหะๆ ฉันต่อยหน้านายนั่นอ่ะ
มินอา : โห...แล้วก็มาว่าฉัน
................................................................................
(มาทางด้านคู่ของลี แจจินบ้าง)
ณ มหาวิทยาลัยซอน ยู
มินอา : เฮ้อ!! ในที่สุดฉันก็ถึงมหาลัยสักที เย้!!
เอ่!!นั้นมันนายแจจินนิ เย้ย!!! หาที่หลบดีกว่า
แจจิน : นี่เธอ!! หยุด!!จะไปไหน มานี่
มินอา : อะไร คัยหลบนาย
แจจิน : เธอไง
มินอา : ไม่เค๊ยยยยย ฉันไม่เคยหลบนายนะ
แจจิน : อย่าเสียงสูง มาช่วยฉันสิ
มินอา : ช่วยอะไร
แจจิน : เห็นไหมฉันถือหนังสือเนี้ย
มินอา : ไม่เห็น พอดีไม่ได้สังเกต
แจจิน : นี้!! อย่ากวนให้มาก เดี๋ยวเพิ่มบทลงโทดเลยนิ
มินอา : ง่ะ เออก็ได้ จะให้ทำอะไรล่ะ
แจจิน : เอาไปถือ อ่ะ
มินอา : อืม ชิส์!! (แล้วมินอาก็เดินนำไป แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อแจจิน........)
มินอา : โอ้ย!!ไอบ้า นายถีบฉันทำไมเนี้ย
แจจิน : 5555 สะใจ
มินอา : โว้ย!!! ฉันอายนะโว้ย ไอบ้า
แจจิน : 5555 ก่อนด่าฉัน เธอช่วยปิดหน้าต่างของเธอก่อนได้ไหม มันทุเรศสายตา
มินอา : กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!
แจจิน : 5555555+
มินอา : เดี๋ยว!!นายบ้า
แจจิน : อะไร!!
มินอา : ฉันลุกไม่ได้ ช่วยหน่อย
แจจิน : เอ้า เออๆ ช่วยก็ได้ อ่ะ ลุกเร็วสิ
มินอา : อืมๆ
แจจิน : เอ้า!! ลุกแล้วก็เดินต่อไปสิ
มินอา : โห!!ใช้ยังกับคนใช้ นายบ้า โมโหแล้วนะ เป็นแค่เบ้นะ ไม่ใช่ทาส โว้ย!!! ตายยยยย
แจจิน : โอ้ย!!! ยัยบ้าหนังสือมันไม่ใช่เบาๆนะ โอ้ย!!! โยนมาได้
มินอา : 5555 สมน้ำหน้า อยากใช้งานฉันดีนัก แบร่ๆๆ ไปล่ะ บ๊ะ..บาย
แจจิน : เฮ้ย!! ยัยบ้า มานี่นะ มานี้เดี๋ยวนี้
มินอา : ไปให้โง่นะสิ 555
แจจิน : หึ้ย!! อย่าให้จับได้นะ จะฆ่าให้ตายเลย
...............................................................................................................
มินอา : อุ๊ย!! ขอ.....อ้าว นาบี
นาบี : อ้าว...มินอา
มินอา : ไปไหนมาเนี้ย แล้วไปหงุดหงิดอะไรมา
นาบี : โอ๊ย...อย่าให้พูดเลย พูดแล้วเครียด แกล่ะดูท่าทางหงุดหงิดนะ
มินอา : ไม่ให้หงุดหงิดได้ไง ก็นายนั่นนะสิ ให้ฉันเป็นเบ้ ตั้ง 3 เดือน เซง...
นาบี : เฮ้ย!!...เหมือนกันเลย
มินอา : จริงดิ
นาบี : จริง!! แล้วแกไปทำอะไรให้นายนั่นโกดล่ะ ถึงโดนแบบนั้น
มินอา : ก็แค่แกล้งเล่นเฉยๆ
นาบี : แล้วที่ว่าแกล้งเล่นนะ แกล้งยังไง
มินอา : ก็แค่แกล้งทำเป็นสะดุดขาตัวเอง แล้วทำแกงหกใส่เสื้อนายนั่น ก็แค่นั้นเอง
นาบี : โห...นั่นแค่นั่นหรอ เป็นฉันฉันก็โกด โดนขนาดนั้น
มินอา : ยัยเพื่อนบ้า แกเข้าข้างนายนั่นหรอ ว่าแต่แกล่ะทำไมถึงได้เป็นเบ้นายฮงกิล่ะ
นาบี : แหะๆ ฉันต่อยหน้านายนั่นอ่ะ
มินอา : โห...แล้วก็มาว่าฉัน
................................................................................
(มาทางด้านคู่ของลี แจจินบ้าง)
ณ มหาวิทยาลัยซอน ยู
มินอา : เฮ้อ!! ในที่สุดฉันก็ถึงมหาลัยสักที เย้!!
เอ่!!นั้นมันนายแจจินนิ เย้ย!!! หาที่หลบดีกว่า
แจจิน : นี่เธอ!! หยุด!!จะไปไหน มานี่
มินอา : อะไร คัยหลบนาย
แจจิน : เธอไง
มินอา : ไม่เค๊ยยยยย ฉันไม่เคยหลบนายนะ
แจจิน : อย่าเสียงสูง มาช่วยฉันสิ
มินอา : ช่วยอะไร
แจจิน : เห็นไหมฉันถือหนังสือเนี้ย
มินอา : ไม่เห็น พอดีไม่ได้สังเกต
แจจิน : นี้!! อย่ากวนให้มาก เดี๋ยวเพิ่มบทลงโทดเลยนิ
มินอา : ง่ะ เออก็ได้ จะให้ทำอะไรล่ะ
แจจิน : เอาไปถือ อ่ะ
มินอา : อืม ชิส์!! (แล้วมินอาก็เดินนำไป แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อแจจิน........)
มินอา : โอ้ย!!ไอบ้า นายถีบฉันทำไมเนี้ย
แจจิน : 5555 สะใจ
มินอา : โว้ย!!! ฉันอายนะโว้ย ไอบ้า
แจจิน : 5555 ก่อนด่าฉัน เธอช่วยปิดหน้าต่างของเธอก่อนได้ไหม มันทุเรศสายตา
มินอา : กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!
แจจิน : 5555555+
มินอา : เดี๋ยว!!นายบ้า
แจจิน : อะไร!!
มินอา : ฉันลุกไม่ได้ ช่วยหน่อย
แจจิน : เอ้า เออๆ ช่วยก็ได้ อ่ะ ลุกเร็วสิ
มินอา : อืมๆ
แจจิน : เอ้า!! ลุกแล้วก็เดินต่อไปสิ
มินอา : โห!!ใช้ยังกับคนใช้ นายบ้า โมโหแล้วนะ เป็นแค่เบ้นะ ไม่ใช่ทาส โว้ย!!! ตายยยยย
แจจิน : โอ้ย!!! ยัยบ้าหนังสือมันไม่ใช่เบาๆนะ โอ้ย!!! โยนมาได้
มินอา : 5555 สมน้ำหน้า อยากใช้งานฉันดีนัก แบร่ๆๆ ไปล่ะ บ๊ะ..บาย
แจจิน : เฮ้ย!! ยัยบ้า มานี่นะ มานี้เดี๋ยวนี้
มินอา : ไปให้โง่นะสิ 555
แจจิน : หึ้ย!! อย่าให้จับได้นะ จะฆ่าให้ตายเลย
...............................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ