Love drama บทเพลงร้ายให้นายรัก

วันต่อมา...
อะรายยยยกานนนนนน
"เฟย์เซงมากเลยพี่ฟางวันนี้ต้องเรียนคาบเช้า-3-"
"คิดว่าพี่ไม่เซงหรอเฟย์"
"555งั้นรีบไปกันเถอะครับเดี๋ยวจะไม่ทัน"
มาตอนไหน-*-
"อื้อไปกันเถอะ"
ในห้อง
เรากำลังเรียนกันหล่ะ^^
"คนอะไรน่ารักจังเลย..ขนาดง่วงนอนน่ะ"ป๊อปปี้คิด
"ป๊อป..มองอะไรหรอ"
"ป่าวๆ"
"มองฟางไง"ป๊อปปี้คิด
"มองเรารึป่าวน่ะ"ฟางคิด
เมื่อจบคาบเรียนปุ๊ป!(ไวมากก)
เบื่อจังๆ-*-
ลงข้างล่างด่วนค่ะ!
"ฟาง!"
"มีไรหรอป๊อป"
"เออ..พี่ฟางเฟย์ไปน่ะแล้วเจอกัน"
เฟย์พูดพร้อมวื่งไปเลย
"....."
"มองหน้าฟางทำไมอ่ะมีอะไ...."
"ทำไมฟางน่ารักจัง"
"0.0.....0//0"
"555ป๊อปไปน่ะแล้วเจอกันข้างล่าง"
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
นี่มันเหตุการณ์บ้าอะไรเนี่ย>//<
...
แต่รู้มั้ยเบื้องหลังความสุขของหญิงสาวกลับมีใครบางคนแอบมองอยู่...
"นี่ๆพิมเกล..ฉันมีอะไรจะบอกหล่ะ"
หญิงสาวผู้มีนามว่า'หวาย'เพื่อนสาวอีกคนของพิมและเกลรีบวิ่งมาเพื่อบอกอะไรบางอย่าง....
"หึ!นังฟาง....เธอมีความสุขอีกได้ไม่นานหรอก"
"ใช่แล้ว!เดี๋ยวแฟนยัยฟางก็จะมาเป็นแฟนแกแทนยัยพิม555"
"5555555"
และสามสาวก็ร่วมกันหัวเราะอย่างมีความสุข
"แกไม่รอดแน่!"
และในเมื่อหวายยังอยู่ห้องเดียวกับฟางและป๊อปปี้...ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทั้งสองจะทำอะไรก็จะไปถึงหูพิมในที่สุด
...
"อ้าว!พี่ฟางลงมาแล้วหรอ..ไปไหนมาอ่ะ"
"ใช่ฟางเห็นไอ้ป๊อปลงมาและ..แต่ตอนนี้มันไปซื้อข้าวอยู่อ่ะ"
"ว่าแต่ฟางเป็นไรอ่ะหน้าแดงเลย.."
"อ่ะ..เอ่อๆป่าวๆฟางไปซื้อข้าวน่ะ"
"อะไรของเขา-*-"
ฉันไม่ได้ฟังคำวิพากย์วิจารณ์สำหรับอาการหน้าแดงของฉันสักเท่าไหร่...
แล้วฉันก้วิ่งออกมาซื้อข้าวเลย
กินอะไรๆดีน้า....
นั่นดีกว่า....
หอมน่ากินจัง.....
แผล้ะ!
แต่ก็หอมได้ไม่นาน-*-
"อุ้ย!ขอโทษน่ะจ่ะ..ฟาง+0+"
"ไม่เป็นไรจ้ะ.....เกล"
"ตกลงใจอะไรไม่ทราบย่ะ....ชิไปล่ะไปกันเถอะพิมหวาย"
"โอ่ย!"
"ขอโทษน่ะจ่ะ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ555"
"อ้าว!ฟางมานั่งอะไรตรง.."
"อ่อ!ไม่เป็นไรหรอก...ไปน่ะ////"
"อะ..อ้าวอะไรของเขา-*-"
หลังจากนั่นเราก็ไปนั่งกินข้าวกัน..
โดยที่ฉันนั่งข้างเฟย์และแก้ว
ส่วนทางตรงข้ามก็คือป๊อปปี้กับโทโมะ
จนกระทั่ง
"นี่ๆฟางฉํนขอนั่งด้วยคนได้รึป่าว.."
แขกไม่ได้รับเชิญมา..เกลพิมหวายเดินมาหาโต๊ะฉัน
ด้วยเสียงดังทั้งๆที่ยังไม่ถึงโต๊ะ
ป๊อปปี้กับโทโมะก้ไม่ได้สนใจเท่าไหร่หันไปแว้บนึงแล้วหันกลับมาเล่นเกมต่อ
"ไหนดูสิ...ไม่นั่งกับแฟ....."
"ป๊อป!"
"อะไรพิมเธอรู้จักแฟนยัยฟางด้วยหรอ"
ป๊อปปี้เมื่อได้ยินเรียกอย่างนั้นก้เงยหน้าขึ้น....แต่แล้ว
"พิม!"
ป๊อปตกใจจนทำให้เกมกดหล่นจากมือ
"อะไรว่ะ?....แม่งจะชนะแล้วเชียว"
แม้เสียงโทโมะจะดังเพียงใดแต่ก็ไม่มีใครสนใจเท่ากับ....
สองคนนี้??......
พิมจากที่จะมานั่งกลับเรากลับวิ่งหนีไป
"เดี๋ยวพิมๆเดี๋ยวๆ...รอด้วยป๊อปขอโทษ"
สองคนนี้มีเงื่อนงำอะไรกันน่ะ
"อ้าว!พิมรอเกลกะหวายด้วย"
แล้วสองคนนั้นก็วิ่งตามไป
"โทโมะนั่นใครหหรอ"
แก้วถามอย่างงงๆ
"ไม่รู้มัน"
"-*-เฮ้อ!พี่เขยฉันติดเกมจริงๆ"
เขาสองคนตกลงคืออะไร?
ฉันคงทนสงสัยแบบนี้ไม่ได้หรอก!
"อ้้าว!พี่ฟางไปไหนอ่ะ"
ฉันต้องฟังให้รู้เรื่อง
แต่เมื่อฉัน...วิ่งตามไปได้ไม่เท่าไหร่ฉันก็ได้ยินบางอย่าง?
"ป๊อปๆขอโทษพิมเราๆ...."
"ไม่!ทำไมป๊อปต้องทำแบบนั้นกับพิมด้วย"
"ตอนนั้นป๊อปๆไม่รู้"
"ฮึกๆไม่ๆป๊อปกลับไปเถอะ"
"พิมป๊อปขอร้องหล่ะ..เราดีกันเถอะ"
"ม่ะ..."
"ป๊อปรักพิมน่ะ"
ฉึก!อะๆไรกัน..
"..."
"พิม..."
"อ่อ!ใช่!...เอ่ะนั่นฟางนิ"พิมคิด
"ก็ได้..ว่าแต่ฟางหล่ะป๊อปไม่ได้"
"ป๊อปไม่ได้รักฟาง"
"อ่อๆ!.....พิมรักป๊อปน่ะ^^"
นี่ๆมันๆ....อะไรกัน
ทำไมฉันต้องเสียใจด้วย
ป๊อปจะมาบอกว่าฟางน่ารัก
จะมาทำให้ฟางหวั่นไหวทำไมน่ะ
ฟางไม่เข้าใจไม่เข้าใจจริงๆ...
.....................................................................................................................
มาแล้วค่า
ฝากติดตามด้วยน่ะค่ะ^^