ดวงใจนี้ฉันมอบให้นาย

10.0

เขียนโดย nongnut

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 14.43 น.

  3 session
  21 วิจารณ์
  8,341 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) ดูหนังประสานรัก >///<

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                                           KeawJai Take

 

 # หลังจากเดินทางไปรับโทโมะเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ)ในวัยเด็กของฉันแล้วครอบครัวของเขา

 

  ก็จัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของเขาอย่างอลังการ !! โดยฉันก็ไปด้วยไม่พลาดอยู่แล้ว ><''

 

  หลังจากที่กลับมา เราสองคนได้คุยกันไม่กี่ครั้งเอง ! เขาเองก็ยินดีที่จะอยู่เป็นเพื่อนฉันตอนที่

 

  พ่อแม่ของฉันไม่อยู่ !! คิด ๆ ไปแล้วเขายังจะจําเรื่องเก่า ๆได้ไหมหนอ ??

 

"แก้วววว !!~ ตื่นได้แล้วลูกวันนี้ที่บ้านโทโมะมีงานเราต้องไปช่วยแต่เช้านะ"

 

"โอ้ยยยยแม่ค่าาา !! อีก 5 นาทีน๊ายังไม่หายเหนื่อยเลย TT' "

 

"ไม่ได้ !!!! รีบลุกขึ้นไปอาบนํ้า แต่งตัวแล้วลงไปกินข้าวเข้าเดี๋ยวนี้ นี้คือคําสั่ง"

 

"ค่าาาาาาาาาาา ><"

 

@ คฤหาสน์ไทยานนท์

 

"สวัสดีค่ะคุณพี่วันนี้น้องพาลูกแก้วมาอยู่ช่วยงานด้วยละค่ะ"

 

 # ฉันยกมือไหว้คุนแม่และคุณพ่อของโทโมะอย่างสวยงาม !!

 

"วันนี้หนูแก้วน่ารักเป็นพอเศษเลยนะจ่ะเนี้ย : ) "

 

 # ฉันยิ้มอย่างเขิลอาย >////////<

 

"เอาละลูกไปช่วยงานข้างในนะ เดี๋ยวแม่จะอยู่ช่วยทางนี้"

 

"ค่าาาาาา ^^"

 

 # ฉันยกมือไหว้คุณแม่และคุณพ่อของโทโมะอีกครั้งก่อนที่จะเดินเข้าไปในตัวบ้าน

 

  เอ๋ !! แล้วโทโมะไปไหนละเนี้ยตั้งแต่เข้ามายังไม่เห็นเลยอ่า :((

 

"ว้ายยยยยยย ..ปล่อยนะปล่อย"

 

"555555555+ ฉันเอง  ๆโทโมะ"

 

"เล่นอะไรของนายนะ !! :( "

 

"โอ๋ ๆ งอนเหรอะ ! เธอขี้ตกใจเหมือนเดิมเลยนะ"

 

"นายก็ขี้แกล้งเหมือนกันนั่นละ รู้อยู่ว่าไม่ชอบ"

 

"555+ ก็แกล้งเธอมันสนุกนิ ฉันชอบหน้าเธอเวลางอนน่ารักดี"  >/////< บ้า เขินนะ

 

"คนบ้า !! >//////< "

 

"หน้าแดงเชียวนะ ! นิไปดูหนังในบ้านเป็นเพื่อนหน่อยสิฉันดูคนเดียวเหงา"

 

"อื้มมมได้สิ !! เธอถ้าเป็นหนัง....."

 

"ถ้าเป็นหนังผีฉันไม่ดูเพราะฉันกลัวผีเดี๋ยวติดตาใช่ม๊า ?? "

 

" 5555+ นายจําได้ด้วยเหรอะ มันนานมากเลยนะ"

 

"ได้สิ ! ทุกอย่างในตัวเธอฉันจําได้หมดเหละ !!!ไปดูกันเถอะนะ"

 

  # >////< บ้าที่สุดเลย !ชอบทําให้คนอื่นเขิืนแล้วก็ชิงตัดบท ทุกทีสิน๊า

 

 โทโมะจูงมือฉันเข้าไปนั่งบนโซฟาของห้องรับแขกแล้วก็เปิดหนังรอไว้ 

 

"นินายจะปิดไฟทําไม มองไม่เห็น !!"

 

"แล้วถ้าเปิดไฟมันก็ไม่ตื่นเต้นนะสิ เชื่อสิปิดไฟได้อารมณ์กว่า"

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา