SPECIAL BABY SET
เขียนโดย 
ยัยหมูปิ้ง
วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 12.45 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 14.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) เพราะว่ารักเธอ[จบแล้วจ้าา]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่เื่อนพูดคำนั้นออกมา ไม่รู้ฉันบ้ารึเปล่าถึงได้ออกแรงตบหน้าเขาไป
ขนาดนั้น หน้าของเขื่อนหันไปตามแรงตบของฉัน มุมปากมีเลือดชึมออกมาทำให้ฉันตกใจอยู่
ไม่น้อย เขื่อนจ้องหน้าฉันนิ่งและใช้สายตาเย็นชามองฉันอย่างว่างเปล่าจนฉันใจหาย
"เป็นอะไรของแกวะ เฟย์!" เขาตวาดเสียงดัง แต่ฉันไม่กลัวหรอกแถมยังจ้องหน้าเขาเขม็ง
ทำไมฉันจะทำไม่ได้ในเมื่อเขาคิดจะลวนลามฉันก่อน!
"แกนั้นแหละ จะทำอะไร เราคือเพื่อนกันนะ!" ใช่เราคือเพื่อนกัน มันย้ำเตือนฉันทุกวันแบบนั้น
และทำให้ฉันไม่กล้าคิดเลยไปไกลกับเขา
"แต่ฉันไม่ได้คิดว่าแกคือ เพื่อน" เขื่อนบอกเสียงเบาหวิว แต่สายตากับแข็งก้าวไม่ดลงเลยสักนิด
"แต่ฉันคิดดกับแกแค่เพื่อน อย่ามาทำอะไรแบบนั้นกับฉันอีก ออกไปซะ!!" ฉันหันหน้าไปทาง
อื่นเพื่อที่จะไม่ต้องเห็นเขื่อนในตอนนี้ หัวใจของฉันมันเจ็บแปลบๆเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตก็ไม่
ปานเจ็บจี๊ดครั้งเดียว แต่มันชาดิกไปนานแสนนาน
เขื่อนไม่พูดอะไรนอกจากเดินออกไปจากห้องเงียบๆพร้อมกับประตูททีปิดลง
น้ำตาของฉันไหลเป็นทางยาวเมื่อแผ่นหลังของเขาลับออกไปไกลแล้ว ฉันรักเขื่อน ฉันอยากจะ
ไปบอกกับเขื่อนว่าฉันรักมันจริงๆ แต่ฉันไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนั้นใช่มั้ย? ฉันไม่มีทางจะทำตัว
เป็นมือที่สามของใครเด็ดขาด
ตอนเช้าฉันเดินออกมาจากคอนโดของเขื่อนเงียบๆ ก่อนจะเรียกแท็กซี่กลับ
ไปที่บ้านตัวเอง ตอนแรกฉันนึกว่าจะยังไม่มีใครตื่นแต่กลับเจอพี่ฟางกับพี่ป็อบที่เพิ่งกลับมาจาก
การออกกำลังกายซะนี่ พี่ฟางมองฉันอย่างสงสัยพร้อมกับเดินเข้ามาหาทันที
"กำไมใส่เสื้อผ้าเขื่อนนะ แล้วทำไมไม่กลับบ้าน แล้วยังให้พิมเอารถมาไวที่บ้านอีก" พี่ฟางถาม
ยาวเยียดแต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา พลางกลั้นน้ำตาไว้สุดชีวิต ไม่ได้ ฉันจะร้องไห้ไม่ได้
"เฟย์ เฟย์คงไม่ได้ชอบเขื่อนใช่มั้ย..." คำถามของพี่ป็อบทำให้ต่อมน้ำตาที่ฉันกลั้นไว้นักหนา
แตกออกมาทันที ฉันปฏิเสธหัวใจไม่ได้ว่ารักหมอนี่แล้วจริงๆ
พี่ฟางดูตกใจกับความอ่อนแอที่ฉันแสดงออกมาให้เห็น เพราะแต่ก่อนไม่ว่า
จะอะไรเรื่องไหนฉันก็มักจะไม่ร้องไห้ออกมาให้ใครได้เห็นด็ดขาด พี่ฟางเดินมากอดฉันไว้ก่อน
จะพาฉันเข้าไปที่บ้าน หัวใจของฉันทำไมมันปวดเหน็บแบบนี้นะ
"เฟย์ ขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ" พี่ฟางบอกและฉันก็พยักหน้าให้อย่างไม่ขัดขืน
ฉันเดินขึ้นไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาหาพี่ฟางที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วส่วนพี่
ป็อบบอกว่าจะไปดูน้องแฟ้ม ฉันเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาตรงกันข้ามกับพี่ฟางและไม่สบตากับพี่สาว
ตัวเองอีกเลย
"เฟย์ รักเขื่อนมากมั้ย" จนพี่ฟางเรี่มถามนั้นแหละ ฉันถึงน้ำตาไหลออกมานิดหน่อยก่อนจะพยัก
หน้าช้าๆให้พี่เขา
"แล้วรู้ใช่มั้ย ว่าพิมกับเขื่อนเป็นแฟนกัน" อ่ารู้สึก รู้ดีซะด้วยฉันถึงไม่อยากจะใกล้ชิตสนิทใจกับ
เขื่อนได้แบบเดิมไง
แต่หมอนั้นกลับมาบอกว่ารักฉันชอบฉัน ทั้งที่ตัวเองก็มีพิมอยู่ข้างกายแล้วแท้ๆ
และทำไมถ้ามันชอบฉันจริง ทำไมถึงไม่ให้ไวกว่านี้ละ ทำไมต้องคบกับพิมและทำให้ฉันรู้สึก
แย่อยู่คนเดียวแบบนี้ล่ะ
"อึ้ม... รู้" ฉันตอบตามความจริง
"พี่ไม่เห็นด้วยนะเฟย์ ถ้าเฟย์จะแย่งเขื่อนนะ พิมกับพี่ไม่เหมือนกันนะที่เฟย์จะเอาแต่ใจได้นะ" ใช่
ฉันเอาแต่ใจมาก ก่อนหน้านี้ที่พี่ฟางคบใครฉันก็มักจะแย่งมาให้หมด เพราะฉันไม่อยากให้พี่สาว
ฉันเสียใจ กลัวคนอื่นไม่จริงใจกับเธอ แค่เพราะเธอมีลูกติด
ตอนแรกก็กลัวนะว่าพี่ฟางจะโกรธจะเกลียดที่ฉันไปแย่งผู้ชายพวกนั้นมาจากเธอ
แต่เปล่าเลย พี่ฟางเขาไม่เคยโกระและเกลียดฉันสักนิด
"แล้วพี่ฟางจะให้เฟย์ทำยังไงละ" ฉันถามเบาๆ และกลั้นเสียงสะอื้นเต็มที่
"ออกห่างจากเขื่อนซะเฟย์ มันไม่คุ้มหรอกเสียเพื่อนไปเลยนะ" ถึงแม้ว่าพิมจะไม่มองว่าฉันเป็น
เพื่อนอย่างนั้นเหรอ ฉันได้แต่ถามพี่ฟางในใจ
"เฟย์ทำได้ เฟย์จะทำ..."
หลังจากวันนั้นที่ฉันสัญญากับพี่ฟางฉันก็ไม่ได้เจอเขื่อนอีกเลย ฉันบล๊อกเบอร์
บล๊อกเฟส บล๊อกการติดต่อทุกอย่างที่ทำให้เราเจอกัน แถมฉันยังต้องย้ายไปอยู่คอนโดเก่าที่
ชื้อไว้ตั้งนานนัน้อีกด้วย ถ้าขืนยังอยู่บ้านเชื่อเถอะว่าเขื่อนเขามาหาฉันได้แน่นอน และมันไม่ดี
เลยที่เป็นแบบนั้น พิมเองก็พยายามโทรหาและติดต่อฉัน แต่ฉันไม่รับสายเลยบล๊อกเธอไปอีกคน
ฉันเดินมาช็อปปิ้งที่ห้างอย่างที่เคยเป็น พนักงานทุกคนยิ้มทักทายฉันอย่างสนิท
บางคนก็มาถามไถ่ว่าทำไมช่วงนี้ฉันไม่ได้เข้ามาชื้อของ ฉันเลยแก้ตัวน้ำขุ่นๆว่ามีงาน แต่ที่จริงแล้ว
ก็รู้กันอยู่นะว่าฉันหนีอะไรอยู่
"กวินเค้าอยากได้ชุดนั้น ป่ะไปหาเลือก!" เสียงหวานใสๆของใครสักคนลอดผ่านเข้าหูฉันมา
จนทำให้ฉันต้องหันไปมองทันที
พิมที่กอดแขนกับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง พวกเขายิ้มแย้มให้กันอย่างอ่อน
หวานเหมือนกับคู่รัก แต่เขื่อนละ ยัยนั้นทิ้งเขื่อนเหรอ! ฉันไม่เคยรู้สึกโกรธพิมขนาดนี้มาก่อน
เลยเดินเข้าไปหาพิมอย่างอารมณ์หงุดหงิดสุดๆ แล้วกระชากเธอออกจากผู้ชายคนนั้น
ในเวลาต่อมา
พิมมองหน้าฉันอยางอึ้งๆและเลิกลั่กเหมือนทำอะไรผิด ให้ตายสิถึงจะรู้ว่า
ยัยนี่เจ้าชู้ก็เถอะ แต่ไม่คิดว่าเธอจะทำแแบบนี้ได้ลงคอ! นี่คือสาเหตุที่ทำให้พิมกับเขื่อนทะเลาะ
กันวันนั้นรึเปล่านะ
"เฟย์..." พิมครางชื่ือฉันเบาๆ ทำให้ฉันแสยะยิ้มให้เธอทันที
"ไง"
"มีอะไรค่อยคุยกันนะเฟย์ ไปนะ" เธอบอกเสียงเรียบก่อนจะดึงแขนผู้ชายคนนั้นไปแต่ฉัน
ก็ดึงเธอไว้ก่อน วันนี้ต้องถามให้รู้เรื่อง
"เธอทำแบบนี้ทำไมพิม เธอทิ้งเขื่อน!" ฉันพูดเสียงดังฟังชัดจนทำให้ผู้ชายข้างๆเธอจ้องมอง
อย่างสงสัย
"พอได้แล้วเฟย์ ฉันบอกว่ามีอะไรค่อยคุยกันไง"
"ไม่ได้หรอก วันนี้นี่แหละ!" จะปล่อยไปได้ยังไง ยัยนี่หักหลังเขื่อนอยู่นะ
"ใช่ วันนี้แหละพิม" ผู้ชายข้างเธอพูดออกมาบ้าง และทำให้เห็นว่า พิมกำลังจะร้องไห้
"ผู้ชายที่ชื่อเขื่อนนะใคร" ผู้ชายคนนั้นทำเสียงเข้มถาม
"เพื่อนนะกวิน"
"เฮอะ" ฉันทำเสียงเฮอะออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อหู ก่อนหน้านี้เธอยังประกาศอยู่โต้งๆ
ว่าเขานะแฟนเธอไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้มาบอกว่าเพื่อนซะได้ละ
"พูดแบบนั้นระวังเขื่อนเสียใจนะ" ฉันกรีดยิ้มออกมาสุดๆ แต่ใครจะรู้ว่าข้างในฉันตอนนี้มัน
ร้อนรุ่มทั้งโกรธทั้งโมโห ในเวลาเดียวกัน
"พอ สักทีเฟย์ เธอทำกำลังทำให้แฟนฉันเข้าใจผิดนะ!" พิมตวาดและจิกตาใส่ฉันทันที
"เหรอ! ฉันเข้าใจผิดตรงไหนไม่ทราบ!!" การกระทำของเธอนะมันฟ้องทุกอย่างจริงๆ
"ก็ตรงที่เธอคิดนั้นแหละ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขื่อน!!" มาถึงขนาดนี้แล้ว ยัยนี่ยังจะโกหก
ฉันอีกเหรอ
"พิม นี่มันเรื่องอะไรกัน!" ผู้ชายคนนั้นหลังจากที่เงียบอยู่นานก็ถามมาอีก
"คือ คือว่า..."
"ตอบไปสิ แก้ตัวเข้าไปสิ โกหกแบบที่เธอทำไง!!" ณ จุดๆนี้ฉันสะใจเป็นพิเศษ
"ฉันไม่ได้โกหก ฉันกับเขื่อนไม่ได้เป็นอะไรกัน เขื่อนแค่ขอให้ฉันแกล้งเป็นแฟน เพื่อที่จะให้แก
รู้หัวใจตัวเอง!!" พิมบอกเสียงดังใส่หน้าฉันแล้วหันไปมองกวินต่อทำหน้าอ้อนวอนขอให้เขาเชื่อ
"เขื่อนมันรักแก ไม่รู้รึไง! ถ้าเขื่อนเป็นแฟนฉันจริงเรื่องวันนั้นฉันคงไม่ให้แกไปอยู่กับเขื่อน
หรอก ไม่มีใครต้องการให้แฟนตัวเองอยู่ที่ห้องสองต่อสองกับคนอื่นหรอก!!!" พิมร่ายมาอีก
และทำให้ฉันตกใจอยู่เหมือนกัน
"ตอนแรกฉันก็ไม่อยากทำแบบนั้นหรอกเฟย์ เพราะแกคือเพื่อนสนิทมากของฉัน ฉันรักแกจริงๆ
แกไม่แปลกใจเลยเหรอ ทำไมฉันต้องร้ายกับแกข้ามขั้นทั้งที่รักกันจะตายก่อนหน้านี้" จะว่าไปก็
จริงแหะ ทำไมฉันไม่นึกแปลกใจเลยละ
"แก โกหกฉันรึเปล่าพิม" ฉันไม่ปักใจเชื่อที่ยัยนี่บอกทั้งหมดหรอกนะ
"ฉันจะโกหกแกทำไมนังโง่! ให้ตายสิ นี่นะแฟนฉัน ฉันรักเขามาก และกำลังจะแต่งงานกัน!!"
พิมเอามือชี้ไปที่กวินที่ทำหน้าตกใจกับเรื่องที่ว่า
"แล้วทำไมแกต้องบล๊อกเบอร์ฉันด้วย ไม่รู้หรือไงว่าเขื่อนนะจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ วันนี้!!"
ฉันสะอึกอยู่ชัวครู่หนึ่ง ว่าไงนะเขื่อนจะไปเรียนต่องั้นเหรอ
"ทำไมมันถึงไม่บอกฉัน"
"แกบ้าหรือโง่กันแน่เฟย์ แกบล๊อกเบอร์ บลีอกทุกอย่างของเขื่อนมันคงบอกแกได้หรอก!!"
บ้าจัง ทำไมต้องเป็นแบบนี้นะ
"เคื่องบินจะขึ้นกี่โมง จะไปกี่โมง! พิมตอบ"
"ตอน11:45 ตอนนี้ก็11:15แล้วจะทันเหรอ"
"ต้องทันสิต้องทัน" จบคำนั้นฉันก็วิ่งออกจากห้างแล้ว วิ่งไปที่รถทันที จุดหมายของฉันนะเหรอ
สนามบินยังไงละ ฉันไม่มีทางให้แกไปจากฉันหรอกเขื่อน
ฉันมาถึงสนามบินตอนประมาน11:40นาที ก่อนจะมองหาเขื่อนบ้าจริง
ฉันพยายามกดเบอร์โทรหาเขื่อนแต่ติดต่อไม่ได้เลย เวลาก็นับถอยหลังอยู่เรื่อยๆ ฉันนะไม่ยอม
ให้มันจบแบบนี้หรอกเขื่อน ฉันรักแกนะ ฉันคิดอยู่ในใจก่อนจะวิ่งไปถามยามแถวนั้นพร้อมกับ
เอารูปของเขื่อนให้ลุงเขาดู
"ลุงค่ะ เห็นผู้ชายที่หน้ายาวๆผิวขาวๆบ้างมั้ยค่ะ" ฉันถามอย่างร้อนใจแต่คำตอบที่ได้มากลับ
ทำให้ฉันช๊อก
"อ้อ ลุงเห็นขึ้นเคื่องไปแล้ว"
"แต่เคื่องออก11:45 ไม่ใช่เหรอค่ะ!!" อย่ามาเล่นตลกกับฉันสิ ฉันไม่มีเวลานะ
"ลุงพูดจริงๆ พอดีมีเหตุด่วนทำให้ต้องออกเคื่องกระทันหัน" ฉันเดินถอยหลังออกจากลุงก่อนจะ
เดินออกมานั่งทรุดร้องไห้เงียบๆ
นี่ฉันมาช้าเหรอ มาช้าไปเหรอ ฉันมันโง่งี่เง่าที่ทำอะไรไม่คิดแบบนี้ฉันขอโทษ
เขื่อนแกกลับมาหาฉันสักทีได้มั้ย ฉันรักแกนะ ฉันได้แต่คำครวญในใจคนเดียวคนที่แถวผ่าน
ไปมาแถวนี้ก็ได้แต่มองฉัน แต่ตัวฉันไม่อยากมองหน้าใครแล้วตอนนี้
"มานั่งร้องไห้อะไรตรงนี้นะ" เสียงที่ดังขึ้นพร้อมกับบางสิ่งที่กระทบกับร่างกายฉันนิดหน่อย
"ไม่ใช่เรื่องของคุณนิค่ะ" ฉันตอบทั้งที่ไม่มองเลยว่าใคร จะว่าเสียมารยาทก็ได้แต่ฉัน
ไม่ออยากเห็นหน้าใครทั้งนั้น
"แล้วที่ร้องไห้เนี่ยไม่ใช่เพราะฉันรึไง" ฉันสะอึกกับคำถาม ก่อนจะหันไปมองคนพูด
"เขื่อน" ตาฉันโตขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นเขาจริงๆ กำลังดูดน้ำอย่างสบายใจ
"ไหนว่าขึ้นเคื่องไปแล้ว"
"ก็ไปจะนั้นแหละ แต่พอดีตกเคื่อง" ฉันบอกยิ้มๆแล้วเช็ตน้ำตาออกจากหน้าให้ฉัน
"เรื่องพิมนะคือ..." เขื่อนเขาหยุดปากก่อนแล้วจ้องหน้าฉัน
"ฉันรู้แล้วละ แกล้งกันทำไมแกล้งฉันได้ไง!!" ฉันหวีดเสียงมองเขื่อนที่ยิ้มมุมปากเล็กๆไว้
"ไม่ทำแล้วจะรู้ได้ไงว่าแกชอบฉันเหมือนกันนะ" ฉันเบ้ปากร้องไห้ก่อนจะเด้งตัวไปกอดเขื่อน
ทันทีมันเจ็บก็จริงที่โดนเขาหลอก แต่ฉันไม่รู้สึกดีใจเท่านี้มาก่อนเลยนะ
"ฉันรักแกเขื่อน" ฉันบอกออกไปทำให้เขื่อนหัวเราะออกมานิดหน่อย
"ฉันก็รักแกมากนะ"
หลังจากนั้นฉันก็กลับมาบ้านตัวเอง และที่แปลกคือทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา
กันเยอะมาก บางคนยังยิ้มล้อฉันกับเขื่อนไม่หยุด พิมเดินเขามาใกล้ฉันก่อนจะยิ้มแหหะๆมาให้
"ขอโทษนะ ที่แกล้งแกแรงไปนะเฟย์><"
"ตอนแรกที่เห็นพิมพี่ก็ว่าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน ที่แท้เป็นเพื่อนของกวินเพื่อนแก้วนี่เอง"
"ไงๆ ไอ้กบจะบอกรักสาวทั้งที ทำเรื่องให้เป็นเรื่องยุ่งเลยนะแก" พี่ป็อบปี้ว่าเขื่อนบ้าง
"เฟย์ก็ปากแข็งใช่ย่อย บอกไม่รักๆแต่ร้องไห้เพราะเขื่อน" คราวนี้พี่ฟางหันมาเล่นงานฉันบ้าง
ทำเอาหน้าแดงปี๊ดเลยค่ะ
"โถ่พี่ฟางอะ" ฉันบอกเสียงงอนๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ที่ฉันใส่ใจตอนนี้คือ มือของ
เขื่อนที่จับมือฉันไว้แนบแน่นยังไงละ
"ฉันกับกวินกำลังจะแต่งงานกันแล้ว ละพวกแกละ" พิมยักคิ้วถามฉันบ้าง
"ก็แต่งพร้อมพิมเลยดีมั้ยละ" เขื่อนตอบและเรียกเสียงโห่ออกมาได้ดีเลย ฉันผลักแขน
เขื่อนเบาๆอย่างเขื่อนๆ ก่อนที่เขาจะพาฉันออกมาจากห้องที่วุ่นวายนั้น
เขื่อนกอดฉันไว้จากด้านหลังพลางพรมจูบแก้มจูบไหล่จนรู้สึกจั๊กจี้
อิตานี่มือไวเกินไปแล้วนะ! ฉันทำสีหน้าดุๆใส่เขื่อนแต่เขาเองก็ทำเป็นมองไม่เห็นแล้วจูบฉันต่อ
จนต้องผลักออกห่างนั้นแหละ
"เกินไปแล้วนะ! หยุดจูบสักที" ฉันทำเสียงเข้มแต่เขื่อนก็แค่ยิ้มเจ้าเล่ห์มาเท่านั้น มันน่า
หมั่นไส้จริงๆเลย
"ไม่หยุดก็แฟนสวยอะทำไม" พูดแล้วก็จับแก้มฉันไปจูบแรงๆอีกที ให้ตายสิอิตานี่
"ขี้ตู่ ฉัยยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับนายเลยนะ"
"อ่าวได้ไงอะเฟย์" เขื่อนทำเสียงเศร้าสักพัก ก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศในมาให้
"กรี๊ด!" ฉันกรี๊ดออกมานิดหน่อยเมื่อเขื่อนอุ้มฉันไว้แนบอก สายตาของเขาที่จ้องมองมันอ่อนหวาน
และนุ่มนวลอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
"จะทำอะไรนะ!"
"ก็ไม่ให้เป็นแฟนนิ เดี๋ยวปล้ำเอาเลยจะได้ข้ามขั้นเป็นสามีแทน!" เขาบอกแล้วก้นหน้ามา
จูบฉันอย่างมันเขี้ยว ทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นไปอีก
"บ้าพูดอะไรนะ"
"พูดจริงป่ะ ไปทำลูกกัน!"
กรี๊ด! ตาบ้าเอ้ย
KF KF KF KF KF KF KF
งุงิเรื่องนี้ดองหลายปีจ้า สุดท้าย
ก็จบลงสักที หุหุ เบบี้เช็ตของเค้า>3<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
