SPECIAL BABY SET
เขียนโดย 
ยัยหมูปิ้ง
วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 12.45 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 14.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14) รักไม่รัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินเข้าไปในคอนโดของเขื่อนเหมือนกับที่เคยเป็นประจำ แต่ก่อนฉันก็เข้าๆออกๆห้อง
นี้เป็นประจำนั้นแหละแต่ช่วงที่เขื่อนคบกับพิมฉันจะทำอะไรจะโวยวายอะไรก็ต้องคิดแล้วคิดอีก
ไม่ต้องถามหรอกว่าเพราะอะไรก็เพราะว่าฉันไม่มีสิทธิ์ไปทำแบบนั้นนะสิ เพราะสิ่งที่เคยเป็นของ
ฉันแต่ก่อนนั่นน่ะ ตอนนี้พิมเขาครอบครองทุกอย่างไปหมดแล้ว
"ตามสบายนะไอ้เฟย์" ไม่ต้องบอกก็ทำอยู่แล้วแต่ฉันไม่ได้ตอบไรไปนะ
"นี่!ถามก็ตอบมั้งดิวะ!!" ฉันชักสีหน้าใส่เขื่อนทันทีเมื่อวานเริ่มตวาดฉันละไปหงุดหงิดอะไรมา
พ่อคุณ คนที่หงุดหงิดน่าจะเป็นฉันมากกว่านะ ฉันไปเจออะไรมาคิดมั้งสิ
"เออ!" ฉันตอบเขื่อนไปแค่นี้แหละก่อนจะ เดินเข้าไปห้องนอนมันแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้า
กับเสื้อผ้าของฉันออกมา
ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าเสื้อผ้าฉันมาอยู่ที่ห้องมันได้ไง ก็แต่ก่อนนะฉันมานอนกินที่นี่แหละ
ตอนที่หนีแม่ออกจากบ้านตออนทะเลาะกับพี่ฟาง ไม่ได้ดั่งใจอะไรฉันก็หนีออกจากบ้านแล้วที่
เพิ่งเดียวของฉันก็คือห้องนอนไอ้เขื่อนเตียงนุ่มๆที่นอนหอมๆ เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง
จนตอนนี้ของฉันแทบจะอยู่ครึ่งหนึ่งของตู้เสื้อผ้ามันแล้ว
หลังจากชำละร่างกายที่มีแต่เหงือออกหมดฉันก็เดินมาหาเขื่อนที่กำลังดูบอล
พร้อมกับกินขนมไปด้วย มีความสุขจริงจริ๊ง
"เขื่อน ฉันหิว" ฉันพูดเบาๆ แต่ในใจก็ยังอึดอัดเหมือนเดิม
"อ้อหาไรกินเลย" ห้ะ! นี่มันิดว่าฉันแค่มาบอกให้มันรู้รึไง
"เฮ้! ฉันบอกว่าฉันหิวไง" ฉันพูดโกรธๆใส่
"หิวก็ไปกินสิ" พูดก็แล้วแต่แววตามันยังจ้องดูบอลเหมือนเดิม
"ไอ้เขื่อน! ฉันบอกว่าหิวไง" คราวนี้ฉันจับคอเสื้อมันมาเขย่าๆแล้วว้ากใส่ทันที
"นี่ถ้าฉันทำอาหารเป็นฉันจะบอกแกไหมไอ้บ้าเอ้ย!!"
"เออรู้แล้วๆ!!โอ้ย พอๆ ฉันจุกๆ" แล้วมันก็แบรกไว้เพราะฉันเขน่าคอเสื้อมันแรงมากแระ
ให้ตายสิต้องให้โมโห
"แล้วจะมองอะไรย่ะ! ไปหาไรมาสิฉันหิวนะ" ให้ตายเถอะคุยกับหมอนี่ทีไรทำให้อารมณ์เสีย
ทุกทีสิน่า
"คร้าบๆ" แล้วมันก็เดินไปห้องครัวทำอาหารให้ฉันที่นั่งรอสบายเชิบอยู่
แต่แล้วก็มีเสียงกดกริ่งหน้าห้องสงสัยนั้นละว่าใครมาทำอะไรตอนนี้- -'
ไม่มีมารยาทเลยน่ะ
"ค่าๆ มาแล้ว" พอเปิดประตูเข้าไปหน้าตาหวานใสของยัยพิมก็ เข้ามาเป็นอย่างแรกทันที
แถวเป็นยิ้มร้ายกาจมาอีกฉันไม่เข้าใจยัยเพื่อนคนนี้เลยจริงๆก่อนหน้านี้ยังทิ้งให้ฉันอยู่กับแฟน
ตัวเองเลยพอมาตอนนี้ทำไมยิ้มเหมือนไม่พอใจเลยละ บ้าบอ
"ไง ทำไมมาตอนนี้ละ" ฉันทักเพื่อนสาวแล้วเดินนำเข้าไป
"ทำไมจะมาไม่ได้ละ นี่ห้อง แฟน ฉันนะจ๊ะ" ยัยพิมเน้นคำว่าแฟนอย่างน่าหมั่นไส้ ทำให้ฉัน
ฮึดฮัด เดินเข้าไปห้องครัวหาเขื่อน
"อ่าวมาทำไมละยัยตัวร้าย" พูดชะน่าตบ
"พิม มา" ฉันพูดอย่างอ่อยอิ่งก่อนจะมองหนามันไปด้วย มันพูดอ๋อในใจก่อนจะเดินออกไป
หาพิม แน่สิยังไงแฟนมันก็มาก่อนอยู่แล้ว ฉันก็แค่เพื่อน!
พิมกับเขื่อนคุยกันสักพักมองดูไกลๆเหมือนพวกมันทะเลาะกันเลย แต่คงคิดมากไปเองละ
สักพักยัยพิมก็เดินออกจากห้องไป เขื่อนก็ดูเหมือนจะหัวเสียอยู่นิดๆ เอ่าทะเลาะอะไรกันเพราะ
ฉันรึเปล่านะ โอ้แย่ละ อย่าทำให้ฉันรู้สึกผิดเลยเฮ้อ
"ทะเลาะกับพิมเหรอ เกี่ยวกับฉันป่ะ?" อันนี้อยากรู้จริงเพราะฉันไม่ชอบตกเป็นหัวข้อสนทนา
ของใครนักหรอก
"เปล่าหรอก คิดมากๆ" เขื่อนพูดปัดๆก่อนจะเข้าครัวทำอาหารต่อ
คววามสำพันธ์ของพวกเรายุ่งเหยิงไปหมดแล้ว
"อ่าห้ะ!" จากชึมไปนิดเมื่อกี้ฉันก็เชิดหน้าขึ้นแล้วเดินไปนั่งที่โชฟาตัวใหญ่ทันที
ฉันไม่จำเป็นต้องคิดมากนิพวกนั้นจะเป้นตายร้ายดีอะไรก็แล้วแต่ ฉันต้องแคร์ด้วยเหรอ หึ
ตึ๊ง เสียงไลน์ฉันดังขึ้นก่อนจะ มองดูเห็นว่าเป็นยัยพิมที่ส่งรูปมา รูปอะไรวะ ฉันไม่ปล่อยให้
ตัวเองคาใจนานนักหรอกแล้วก็เปิดดูทันที
มือถือฉันแทบร่วงเมื่อรูปที่ส่งมาคือรูปมันกับเขื่อนคำลังจูบกัน น้ำตาของฉันไหลออกมา
อย่างไม่รู้ตัว นี่มันบ้าอะไรกัน แล้วฉันจะร้องไห้ทำไมอย่าทำให้จิตฉันสั่นไหวแบบนี้นะ เรื่องบ้าๆ
แบบนี้ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่อยากรับรู้ ยัยพิมทำไมนิสัยแกเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ นี่มันไม่ใช่นิ
สัยแกเลย หรือแกอิจฉาเหรอ ที่ฉันเข้าใกล้ไอ้เขื่อนแบบนี้แต่ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย
ยังไงฉันก็ไม่คิดจะแย่งแฟนของเพื่อนอยู่แล้ว
"บ้าจริง!" ฉันเช็ดน้ำตาออกลวกๆก่อนจะเดินเข้าไปห้องน้ำ
"เห้ย!เฟย์แกร้องไห้ทำไมอะ" เขื่อนดูหน้ามันตกใจมาก แล้วไงละ
ฉันไม่อยากคิดเลยว่าที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะมัน หน้าก็เหมือนกบ ปากก็หมา
เถื่อนก็เถื่อน นิสัยก็ไม่ได้ดี แต่ที่น่าเจ็บใจที่สุดคือทำในหัวฉัน ถึงคิดแต่เรื่องมัน!
"ดูละครมันเศร้า" ไม่รู้จะแถไรแล้ว
"ห้ะแกกำลังดูตลกนะมันเศร้าตรงไหน" มันเถียงอย่าไม่ยอมแพ้
"ก็เมื่อกี้มีคนร้องไห้ อารมณ์ฉันอ่อนไหว เลยร้องไห้ตาม มีปัญหารึไงย่ะ!" แล้วฉันก็ว้ากใส่
เขื่อนอีกรอบแถมสะอื้น ออกมาอีก ให้ตายสิฉันนี่มันน่าสมเพชจริงๆ
เขื่อนมองหน้าฉันนิดหน่อยก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่ การขั้วข้าวผัดของมันต่อ
ใช่แบบนี้มันดีแล้ว ถึงฉันจะรู้สึกดีกับแกอยู่หน่อยๆ แต่ก็คงไม่นานหรอก เดี๋ยวฉันก็กลับ
มาเป็ฯเหมือนเดิมสวยๆ เริดๆ เชิดๆ ไงนั้นละคือฉันมาร้องไห้ฟูมฟายยังคนบ้าแบบนี้
ฉันไม่ต้องการ
"อร่อยป่ะ" เขื่อนถามตอนที่ฉันนั่งเคี้ยวข้าวผัดตุ่ยๆ
"ไม่เห็นอร่อย" ฉันเบ้ปากใส่มันนิดหน่อย จริงๆมันอร่อยนะแต่พอเห็นหน้ามั่นใจมากของมัน
เลยอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้เลยบอกไปแบบนั้น
"ไอ้หมูเอ้ย อร่อยก็บอกเถอะ" ฉันทำแก้วป่องใส่มันแต่ก็ไม่สนใจตอนนี้หิวมากยังไงก็ต้องกินก่อน
"ดูดิข้างติดแก้มด้วยเธอนี่ยังกับเด็ก" อะไรของหมอนี่เนี่ยบ่นเป้นพ่อเลยนะย่ะ
"เรื่องของฉัน" ฉันปัดๆมือของเขื่อนออกที่แกะกะการทานข้าวออกให้ตายเถอะไม่มีมารยาท
ฉันกินข้าวอยู่น่ะ มากวนทำไมเนี่ย
"เฮ้ไอ้เฟย์นิ่งๆเดี๋ยวเอาออกให้" เขื่อนเอามือมาเขี่ยๆที่แก้มฉันออกเบาๆ ทำให้ฉันอดมองหน้ามัน
ไม่ได้ นี่ฉันต้องบ้าแน่ๆที่มองเห็นหมอนี่เป็นเทพบุศไปชะได้ ฉันจ้องมองหน้าเขื่อน เหมือนกับต้อง
มนต์ จากนั้นหน้าเขื่อนก็เข้ามาใกล้ฉันมาก แต่แปลกที่ตัวฉันไม่ขยับไปไหนเลย
ไม่นานปากขอองฉันก็สัมผัสกันใช่ฉันจูบกับเขื่อน ไม่ใช่หมอนั้นบังคับจบหรอกน่ะแต่ฉัน
เต็มใจที่จะจูบกับเขา มารู้สึกตัวอีกทีตอนเขื่อนถอนจูบออกไปอย่างอ่อยอิ่งแล้วยิ้มมาให้ฉัน
" ฉะ..ฉันๆ " ฉันทำตัวไม่ถูกแถมเอามือปิดว้ไว้ ตัวฉันร้อนรุ่มเหมือนมีไฟมาเผาชะให้ได้
แค่เขื่อนมองหน้าฉันหัวใจก็เต้นตึกๆแทบจะระเบิดออกมา โอ้ยทำไมเป็นแบบนี้
"คือ... ฉัน คือ" ฉันไม่รู้จะทำไงเลยพรวดลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปในห้องเขื่อนทันที
บ้าจังทำไมหัวใจฉันเต้นแรงแบบนี้ แล้วทำไมเวลาฉันมองสายตาหมอนั่นแล้วมันเขินขึ้นมา
ใช่ฉันเขิลจริงๆให้ตาย ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย แถมเมื่อกี้ฉันก็จูบกับมันด้วย
กรี๊ด ฉันจะบ้าตาย
"เฮ้เฟย์ แกเป็นอะไรเนี่ย" ยะ ยังมีหน้ามาถามเหรอย่ะ แกจูบฉันน่ะ ฉันก่นด่ามันในใจ
ไม่กล้าพูดออกไปหรอกมันน่าอาบจะตาย
มันก็ทุบประตุปังๆ โอ้ยหวใจจะวาย
"ไม่ต้องเลย ฉันไม่เป็นไรจะนอนแล้ว" ยังงวันนี้ฉันก้ไม่กล้ามองหน้าหมอนั้นตอนนี้แน่ๆ
"มาคุยก่อนดิ มีเรื่องจะถาม!"
"ไม่! ฉันจะนอนค่อยคุยกัน" ฉันรีบล้อกกอนประตูในห้อง ก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนเตียมมันแล้ว
เอาผ้าห่มคุมตัวไว้
มารู้สึกใจเต้นกับใครไม่รู้สึก มารู้สึกกับไอ้หน้ากบที่เป็นเพื่อนกกันมานานแถมรู้นิสัย
ใจคอกันแบบล้วงตับได้ด้วยแบบนี้ มิหนำช้ำมันยังเป็นเพื่อนกับยัยพิมเพื่อนสนิทฉัน ที่ตอนนี้
ยัยนั้นทำตัวไม่เป็นมิตกับฉันเลยก็เถอะ ก็ไม่แปลกหรอกนะ เพราะฉันมาใกล้เขื่อนไง
ฉันเข้าใจอยู่นะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากให้แฟนตัวเองใกล้กับผู้หยิงคนอื่นหรอกเพราะฉัน
ก็เคยรู้สึก ฉันเข้าใจ และไม่โกรธด้วย แต่ทำตัวเหมือนเป็นสัตตูฉันเนี่ย มันคืออะไร
แกร๊ก ฉันสดุ่งพรวดขึ้นเมื่อประตูห้องถูกเปิดห้อง พร้อมกับเจ้าตัวที่เปิดประตูเข้ามาด้วย
ให้ตายสิลืมไปว่าหมอนั่นมีกุญแจห้อง เขาเดินเข้ามาหาฉันที่นั่งจ้อง เขาแต่ไกลใบหน้า
มันยังยิ้มเหหมือนเดิม หมั่นไส้วะ
"มีอะไร" ฉันที่พอจะควบคุมสติได้แล้วถามขึ้น
"มีเรื่องจะถาม" เขาเดินมานั่งข้างๆฉันแล้วพูดขึ้น
"เรื่อง?" เอาเถอะมาถึงขนาดนี้ละคุยให้จบๆดีกว่า
"แกรักฉันหรือเปล่าวะ!?"
"ห้ะ!" ฉันตกใจสุดๆเมื่อได้ยินคำถามนี้ อะไรเข้าสิงให้มันมาถามฉันแบบนี้วะ
"จะ... จะบ้าเหรอ ฉันกับแกเป็นเพื่อนกันนะ" ทั้งเขินทั้งอาย แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ พระเจ้า
ฉันอยากกลับบ้านตอนนี้เลยจริงๆ
"เอาจริงๆดิไอ้เฟย์แกชอบฉันป่ะวะ" มันทำหน้าจริงจังขึ้น
"อย่ามาบ้าไอ้เขื่อนจะล้อเล่นให้น้อยๆหน่อยเถอะย่ะ ฮ่ะๆ" ฉันทำตลกกลบเกลื่อนแต่เขื่อนมันก็
ไม่มีสีหน้าตลกด้วยเลย
"อ่ะๆ"
"กรี๊ด!" แล้วฉันก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเขื่อนมันจับฉันกดลงเตียง
"แกจะทำอะไรไอ้กบ!" ฉีันกรี๊ดแว้ดใส่เขื่อนแต่มันก็หัวเราะเหมือนโรคจิต จนน่าสยอง
"ปล้ำ!" เมื่อได้ยินแบบนั้นฉันก็กรี๊ดสุดเสียงเลย
"โอ้ย หุบปาก แกเอานกวีดติดคอมาใช่มั้ย!!"
"ปล่อยฉัน!"
"งั้นบอกฉันว่าแกรู้สึกไงกับฉัน"
"ฉันจะรู้สึกอะไรกับแกละเพื่อนไง เพื่อน!"
"ยังจะปากแข็งอีก งั้นจะปล้ำล่ะนะ..."
"กรี๊ด!ช่วยด้วย!"
KF KF KF KF KF KF KF KF KF KF KF KF KF KF KF
จัดให้ตามคำขอแล้วนะคะ
อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
