Love U รักนี้ฉันยกให้เธอ

"เกลเธอมาที่นี้ได้ไงฉันไม่ได้เชิญเธอเลยน่ะ" โทโมะทำเสียงดุใส่
"พี่โมะน่ะ ก็เกลกับพี่โมะเป็น.."
"เราไม่เคยเป้นอะไรกันน่ะเกล" เกลยังพูดไม่ทันจบโทโมะก็ขัดเสียก่อน
"แล้วเรื่องคืนนั้นล่ะคะพี่โมะ พี่โมะจะเอายังไง" พวกเธอ 2 คนเป็นอะไรกันแน่ฉันงงไปหมดแล้ว
"พี่ขอโทษ.." 
"เดี๋ยวน่ะ พวกเธอ 2 คนเป็นอะไรกันแล้วเรื่องคืนนั้นมันคืออะไร แล้วนายขอโทษยัยนี้ทำไมเนี่ย" ฉันทนไม่ไว้จริงๆก็เลยถามไป
"ฉันกับพี่โมะเราเป็น.."
"พี่น้องกันน่ะ ส่วนเรื่องคืนนั้นไม่มีอะไรหรอก อย่าคิดมากสิ" ยัยเกลอะไรนั้นจะพูดว่าอะไรแล้วทำไมโทโมะถึงต้องพูดตัดหน้าฉันไม่เข้าใจเลย
"งั้นนายก็เอายัยเกลอะไรเนี่ยไปไว้ไหนก็ได้น่ะ ฉันไม่อยากให้มีส่วนเกิน" ยัยเฟย์พุดโดนมากๆเลย
"ฉันก็ว่างั้นแหละมันเป้นปารืตี้ของเราแค่ 8 คนไม่อยากให้คนอื่นมาเกี่ยวน่ะ" ป็อปปี้รีบเสริม
"เกลเธอกลับไปซะ!!" โทโมะตะโกนใส่ยัยเกล แล้วพวกเธอมีอะไรปิดบังฉันเนี่ยฉันไม่เข้าใจเลย
"พี่โมะอ่ะ!!!" แล้วยัยนั้นก็รีบวิ่งไป แล้วโทโมะก็เดินไปริมทะเลคนเดียว
"ฉันรู้น่ะว่าพวกแกรู้ว่า 2 คนนั้นเป็นอะไรกัน แล้วทำไมต้องปิดบังฉันเราเป็นเพื่อนกันนะ" ฉันถามไปตรงๆเลย
"คือ 2 คนนั้นเขาเคยเป็นแฟนกัน แต่ไอ้โมะมันอยากเลิกแต่แม่นั้นไม่อยากเลิก แล้ววันนี้ไม่รู้ว่าใครไปบอกแม่นั้นว่าไอ้โมะมันมาแม่นั้นก็คิดว่ามาหามันเอง แต่ความจริงมันชวนพวกเรามาพักผ่อนอ่ะน่ะ เท่าที่รู้" เคนตะตอบอย่างละเอียดเหมือนรู้ไปทุกเรื่อง
"ทำไมยัยเกลอะไรนั้นยังตามตื้อนายโทโมะอยู่ได้ทั้งๆที่เลิกกันแล้ว" 
"ก็เพราะว่า แม่ยัยนั้นต้องการเงินจากไอ้โมะไงก็เลยส่งลูกมาเพื่อทำให้ไอ้โมะรักพอแต่งงานกันจะได้เอาเงินของไอ้โมะมาใช้ยังไงล่ะ" จงเบตอบแทน
"แล้วไอ้โมะมันก็ดันไปหลงรักแม่นั้นเต็มๆ แล้วมาวันหนึ่ง"เขื่อนหยุดไว้สักพักหนึ่ง
"โทโมะก้ได้ไปยินเกลกับแม่คุยกัน" เฟย์กับฟางตอบพร้อมกัน
"ดังนั้นฉันก็เลยเลิกยุ่งกับยัยนั้น" เสียงคุ้นๆนะ
"โทโมะ!!" พวกเรา 7 คนร้องพร้อมกัน
"แก้วถ้าเธออยากรู้อะไรก็ถามจากฉันสิ ถามพวกนั้นทำไม"
"ฉันไม่อยากกวนนายไง" แล้วฉันก็นั่งลงกับเก้าอี้
"เรามาสนุกกันต่อดีกว่าน่ะ" จงเบรีบเสนอเพราะเห็นว่าบรรยากาศมันเริ่มเงียบ
"พวกแกสนุกไปเถอะ ฉันอยากไปเดินเล่นน่ะ" ฉันพูดเสร็จแล้วก็รีบเดินออกมาพร้อมหนังสือเล่มหนึ่ง และฉันก็เดินไปเรื่อยๆ แล้วอยู่ดีๆก็มีคนเรียกชื่อฉัน
"แก้วหยุดก่อนแปปหนึ่ง" 
"ทำไมหรอโทโมะ"
"มานี้หน่อยสิ แต่ว่าฉันจะเอาอันนี้ปิดตาเธอ" แล้วโทโมะก็ยื่นผ้ามาใบหนึ่ง
"ก็ได้" แล้วโทดมะก็รีบปิดตาฉันแล้วก็เดินไปตามทางเรื่อยๆ
"นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย" ฉันถามเพราะเดินมานานแล้ว
"เดี๋ยวก็รู้น๊าา" 
"แต่เดินมาไกลแล้วน่ะ ฉันกลัวว่าเพื่อนจะเป้นห่วงเอา" ฉันเห็นว่ามันดึกแล้วฉันก็มาเดินเล่นนานแล้วเลยกลัวว่าเพื่อนจะเป้นห่วงเอา
"ถึงแล้ว ฉันจะเปิดตาเธอแล้วน่ะ"
"อืมๆ เปิดเร็วสิฉันอยากเห็นแล้ว" พอฉันลืมตาขึ้น ฉันก็เห็นมีเทียนปักเป็นรู้หัวใจแล้วเรา 2 คนก้อยู่ในหัวใจนั้น
"สวยจังเลย นายพาฉันมาที่ทำไมหรอ"พอฉันหันไปหาโทโมะ เรา 2 คนก็สบตากันสักพักหนึ่งโทโมะก็พูดออกมาว่า
"..."