ลวงใจซาตาน (นิยาย tk เรทนิดๆไม่ว่ากัน)

เช้าของวันนี้แก้วตั้งใจจะไปมหาลัยพร้อมกับเฟย์และฟาง จึงออกจากบ้านเร็วเป็นพิเศษในขณะที่หญิงสาวกำลังจะเรียกแท็กซี่ (แก้วไม่ชอบให้ใครเอารถไปส่ง เพราะมักจะไปกับเฟย์และฟางเสมอ) ก็มีมือของใครบางคนเอาผ้าสีขาวที่มีสารระเหยชนิดหนึ่งมาปิดปากและจมูกของเธอ เธอพยายามดิิ้้้นด้วยความตกใจและพยายามเป็นอย่างยิ่งที่จะไม่สูดดมสารระเหยนั่น แต่จนแล้วจนรอดเธอก็หมดแรงและสูดดมมันเข้าไป ก่อนสติทุกอย่างจะดับวูบลง

แก้ว: "อือ โอ๊ย" พยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ล้มลงไปด้วยความปวดหัว

โทโมะ :"ตื่นแล้วหรอสาวน้อย หึ สภาพตอนนี้เนี่ยดูไม่จืดเลยนะแม่คุณ"

แก้ว: "แก แกเป็นใคร แกจับฉันมาทำไม เดี๋ยวนะ แก...คุณโทโมะ" แน่นอนว่าเธอไม่เคยเจอเขามาก่อน แต่สมัยช่วงที่เธอเคยคบกับธามไท เธอจำได้ว่าเขาคือพี่ชายต่างมารดาของธามไทนั่นเอง

โทโมะ :"รู้จักฉันด้วยหรอสาวน้อย หึ " เขาพูดก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆแต่ก็น่ากลัวเสียจนคนฟังอดขนลุกไม่ได้ก่อนจะดินเข้าไปใกล้หญิงสาวที่กำลังนอนหมดแรงอยู่บนเตียง แล้วรวบข้อมือเล็กของหญิงสาวไว้เหนือหัว

แก้ว :"ปล่อยนะ คุณโทโมะ ฉันไปทำอะไรให้คุณ"

โทโมะ :"เธอไม่ได้ทำฉันหรอก แต่เธอจำธามไทได้มั้ย ผู้ชายที่ตาย เพราะความร่านของเธอไง"

แก้ว :"ไม่จริง"

โทโมะ "เตรียมตัวชดใช้กรรมได้แล้วจริญญา"

แก้ว :"กรี๊ดด อื้อ" เสียงร้องของหญิงสาวจางหายไป เพราะชายหนุ่มกดริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากของเธออย่างจาบจ้วง รุนแรง และหยาบคาย มือหนาของชายกระชากเสื้อของเธอออกอย่างแรง พร้องทั้งซุกไซร้ใบหน้ามาลงบนเนินเนื้อของดอกบัวแสนสวยที่ปลายยอดเป็นสีชมพูอ่อนอย่างกระหาย

แก้ว :"อย่าทำฉันเลย โอ๊ย" เธอส่งเสียงร้องเพราะเขาขบกัดปลายยอดอกของเธออย่างรุนแรง ทำให้เธอทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่านไปพร้อมๆกัน ชายหนุ่มไม่หยุดแค่นั้นมือหนาปลดกระโปรงของเธอออกพร้อมทั้งอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วซึ่งชายหนุ่มดึงมันออกมาไม่ยากนัก แล้วชายหนุ่มก็ต้องตกตะลึงกับความสวยงามที่มีอยู่ตรงหน้า

โทโมะ : "เธอสวยจริงๆจริญญา"  เขาพูดก่อนจะกดริมฝีปากลงไปสูดดมความหอมหวานจากดอกไม้แสนสวยตรงหน้า ก่อนจะดูดกลืนน้ำหวานที่เริ่มไหลออกมา

แก้ว : "อื้อ คุณโทโมะ อย่า"

โทโมะ : "ดูเหมือนเธอจะพร้อมแล้วนะสาวน้อย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับปลดเสื้อผ้าของตนเองออกอย่างรวดเร็วและเตรียมสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในดอกไม้งามอย่างรุนแรง ไร้ความปรานี เพราะเข้าใจว่าหญิงสาวคงผ่านมามากแล้ว แต่ความจริงที่เขาได้รับรู้ทำให้เขาอดตกใจเสียไม่ได้ เธอยังบริสุทธิ์ เลือดที่ไหลออกมาเป็นเครื่องยืนยันได้เป็นอย่างดี 

โทโมะ : "ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอยังซิง นึกว่าจะผ่านมาโชกโชนแล้วซะอีก แต่เสียใจนะมันไม่ได้ทำให้ฉนซาบซึ้งเท่าไหร หึหึ" เขาก้มลงไปกระซิบร่างเล็ก

แก้ว : "เจ็บ โอ๊ย อือ ซี้ด" ความเจ็บปวดที่ได้รับหายไปเหลือเพียงความเสียวซ่านเท่านั้น

ก่อนที่ทั้งสองจะบรรเลงเพลงรักร่วมกันไปจนเช้า โดยฝีมือของชายหนุ่มผู้ที่มีแต่ความแค้นเต็มหัวใจ....

กรี๊ดดด เลือดกำเดาไรเตอร์ไหลหมดตัวแล้วอ่า =;= 555 ชอบไม่ชอบบอกนะจะได้ปรับปรุงจ้า ไม่รู้ว่าแรงไปมั้ย

แต่ก็อย่าว่ากันน้า~ อิอิ