ปฏิบัติการตามจีบหัวใจยัยน่ารัก
8.6
23) ความรู้สึกเล็กๆที่เรียกว่าเจ็บปวด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ร้านกาแฟ K-Z
"เฟย์แกเป็นอะไรหรือเปล่าตั้งแต่เกิดเรื่องแกก็เหม่อตลอดเลยนะ"ยัยแก้วพูดด้วยสายตาเป็นห่วง
“ฮะ เปล่านี่ ไม่ได้เหม่อ><”ฉันพูดแล้วฝืนทำหน้าร่าเริงใส่
“ปากแข็ง”ยัยฟางพูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากนูนๆของฉัน
กริ๊ง~
เสียงกระดิ่งที่ประตูร้านดังขึ้นเมื่อมีคนเปิดเข้ามา
“เฟย์แกดูดิ ใครมา”ยัยแก้วสะกิดฉันแล้วยิ้มแปลกๆใส่ฉันเลยเงยหน้ามองขึ้นไปอย่างงงๆ
“เขื่อน...”
“เฟย์^^”เขื่อนเดินเข้ามาหาฉันช้าๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้มในมือมีช่อดอกไม้อยู่ช่อหนึ่ง
“แกฉันขอกลับก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้”ฉันหันไปบอกฟางกับแก้วแล้วรีบเดินออกมา
“เฟย์ ช่วงนี้เฟย์หลบหน้าเราตลอดเลยนะ รู้มั้ย”เขื่อนพูดแล้วดึงฉันเข้าไปใกล้ๆ
“ปล่อยนะ!!”ฉันตวาด แล้วสะบัดข้อมือออก
“อย่ามาจับตัวฉัน...”ฉันพูดเบาๆราวกับกระซิบ
“โอเค เขื่อนผิด เขื่อนขอโทษ”เขื่อนพูด ขณะที่ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตูร้าน ฉันจึงค่อยๆลดมือลงแล้วหันหน้ากลับไปช้าๆ
“ขอโทษหรอเขื่อน ถ้าจำใจพูดน่ะอย่าพูดเลย แล้วก็รู้ไว้ซะ ฉันไม่ให้อภัย!!”ฉันตวาดอีกครั้งแล้วผลักประตูออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว
ขอโทษหรอ...
คำนี้มันสายไปนานแล้ว...
ณ บ้านของเฟย์
“กินสิ ยังไม่หิวหรือไง”พี่จีโฮถามเมื่อเห็นฉันเอาแต่เขี่ยข้าวในจานไปมา
“เปล่าค่ะแค่...กินไม่ลง”
“นี่ มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียว เก็บกดเปล่าๆ^^”พี่จีโฮพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ถ้าเกิดพี่โกรธใครมากๆแล้วเขามาขอโทษ พี่จะยกโทษให้มั้ยคะ”
“แน่นอนสิ เราลองให้โอกาสเขาดู บางทีเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจทำผิดกับเราก็ได้นะ^^”พี่จีโฮพูดแล้วตักกับข้าวมาให้ฉัน
“เอาล่ะ หายข้องใจแล้วก็กินข้าว”
“ค่ะ”
‘แน่นอนสิ เราลองให้โอกาสเขาดู บางทีเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจทำผิดกับเราก็ได้นะ^^’
ให้โอกาสหรอ...
ไม่ได้ตั้งใจหรอ...
อืม...ฉันจะลองให้โอกาสนายอีกครั้งแล้วกันนะ เขื่อน...
"เฟย์แกเป็นอะไรหรือเปล่าตั้งแต่เกิดเรื่องแกก็เหม่อตลอดเลยนะ"ยัยแก้วพูดด้วยสายตาเป็นห่วง
“ฮะ เปล่านี่ ไม่ได้เหม่อ><”ฉันพูดแล้วฝืนทำหน้าร่าเริงใส่
“ปากแข็ง”ยัยฟางพูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากนูนๆของฉัน
กริ๊ง~
เสียงกระดิ่งที่ประตูร้านดังขึ้นเมื่อมีคนเปิดเข้ามา
“เฟย์แกดูดิ ใครมา”ยัยแก้วสะกิดฉันแล้วยิ้มแปลกๆใส่ฉันเลยเงยหน้ามองขึ้นไปอย่างงงๆ
“เขื่อน...”
“เฟย์^^”เขื่อนเดินเข้ามาหาฉันช้าๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้มในมือมีช่อดอกไม้อยู่ช่อหนึ่ง
“แกฉันขอกลับก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้”ฉันหันไปบอกฟางกับแก้วแล้วรีบเดินออกมา
“เฟย์ ช่วงนี้เฟย์หลบหน้าเราตลอดเลยนะ รู้มั้ย”เขื่อนพูดแล้วดึงฉันเข้าไปใกล้ๆ
“ปล่อยนะ!!”ฉันตวาด แล้วสะบัดข้อมือออก
“อย่ามาจับตัวฉัน...”ฉันพูดเบาๆราวกับกระซิบ
“โอเค เขื่อนผิด เขื่อนขอโทษ”เขื่อนพูด ขณะที่ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตูร้าน ฉันจึงค่อยๆลดมือลงแล้วหันหน้ากลับไปช้าๆ
“ขอโทษหรอเขื่อน ถ้าจำใจพูดน่ะอย่าพูดเลย แล้วก็รู้ไว้ซะ ฉันไม่ให้อภัย!!”ฉันตวาดอีกครั้งแล้วผลักประตูออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว
ขอโทษหรอ...
คำนี้มันสายไปนานแล้ว...
ณ บ้านของเฟย์
“กินสิ ยังไม่หิวหรือไง”พี่จีโฮถามเมื่อเห็นฉันเอาแต่เขี่ยข้าวในจานไปมา
“เปล่าค่ะแค่...กินไม่ลง”
“นี่ มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียว เก็บกดเปล่าๆ^^”พี่จีโฮพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ถ้าเกิดพี่โกรธใครมากๆแล้วเขามาขอโทษ พี่จะยกโทษให้มั้ยคะ”
“แน่นอนสิ เราลองให้โอกาสเขาดู บางทีเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจทำผิดกับเราก็ได้นะ^^”พี่จีโฮพูดแล้วตักกับข้าวมาให้ฉัน
“เอาล่ะ หายข้องใจแล้วก็กินข้าว”
“ค่ะ”
‘แน่นอนสิ เราลองให้โอกาสเขาดู บางทีเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจทำผิดกับเราก็ได้นะ^^’
ให้โอกาสหรอ...
ไม่ได้ตั้งใจหรอ...
อืม...ฉันจะลองให้โอกาสนายอีกครั้งแล้วกันนะ เขื่อน...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ