เราจะรักกันได้ไหม TK
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ " นี้แบงค์ ว่าที่คู่หมั้นของน้องสาวเรา" ป้าเอ่ยบอกหลานชาย ทำให้โทโมะถึงกับอึ้ง
" สวัสดีครับโทโมะ คงจำผมได้นะครับ เพราะเมื่อวานผมก็ไปรับน้องแก้ว" แบงค์เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
" ครับ จำได้แม่นเลยครับ" โทโมะเอ่ยบอก
" สวัสดีค่ะพี่แบงค์ อ้าวพี่โมะมาด้วยเหรอค่ะ" แก้วยกมือไหว้แบงค์ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันมาเห็นชายหนุ่มที่นั่งหน้าบึ้งอยู่
" พี่มาไม่ได้เหรอครับน้องสาว" โทโมะเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยชอบใจ
" มาได้สิค่ะ" แก้วเอ่ยบอกพร้อมนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่มที่เอ่ยถาม
" แต่ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาก็ได้ เพราะป้าจะให้แบงค์รับ-ส่งแก้วที่มหาวิทยาลัย"
" แล้วพี่เขาไม่ทำงานเหรอครับ" โทโมะเอ่ยถาม
" ทำครับ แต่มีเวลารับส่งน้องแก้วครับ"
" งั้นผมขอตัวนะครับ" โทโมะบอกแล้วลุกเดินออกไปทันที แก้วมองตามอย่างเป็นกังวลก่อนจะหันหน้าไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่
" น้องแก้วไปเรียนเถอะครับ เดี๋ยวสายนะ" แบงค์เอ่ยบอกหญิงสาว
" ผมลานะครับ" แบงค์บอกแล้วยกมือไหว้ป้าของหญิงสาว
" ตั้งใจเรียนนะแก้ว"
" ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะคุณป้า" แก้วยกมือไหว้ก่อนจะเดินมาขึ้นรถของชายหนุ่ม
" ท่าทางพี่ชายแก้วจะโกรธเอาการนะเนี่ย" แบงค์กระซิบหญิงสาวเมื่อเดินออกมาเห็นโทโมะยังยืนพิงรถอยู่ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง
" หน้าอย่างนี้ไม่โกรธมั้งค่ะ" แก้วบอกอย่างขำๆ
" เจอกันที่มหาวิทยาลัยนะค่ะ" แก้วตะโกนบอกพี่ชายบุญธรรมก่อนจะเดินขึ้นรถของแบงค์ไป โทโมะก็ขับรถตามมาตลอด ไม่นานรถทั้งสองคันก็มาจอดใกล้กันแก้วจึงเดินลงมาจากรถก่อนจะโบกมือลาชายหนุ่มที่มาส่ง โทโมะที่เดินตามลงมาก็มองอย่างไม่พอใจ
" ไปคืนเดียวกลับมาดูสนิทกันจังนะ" ชายหนุ่มประชดเล็กน้อย
" อย่าโกรธเลยนะค่ะ"
" แต่งเมื่อไรบอกด้วยนะ" โทโมะว่าก่อนจะเดินหนี
" ใครบอกว่าแก้วจะแต่งด้วยล่ะ" คำพูดนี้ทำให้ชายหนุ่มชะงักทันที
" แก้วว่าไงนะ"
" แก้วกับพี่แบงค์เราถูกบังคับให้แต่งงานกัน พี่เขามีแฟนแล้วและก็รักกันมากด้วย ส่วนแก้วคงไม่ต้องบอกนะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินหนีขึ้นห้องเรียนไป
" จริงนะครับ ไม่หลอกพี่นะ" โทโมะเอ่ยถามพร้อมวิ่งตามมาคว้าเอวหญิงสาวไว้
" จริงแท้แน่นอน" แก้วบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม
" อย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย" โทโมะบอกแล้วหอมแก้วหญิงสาว
" ทำบ้าอะไรนะพี่โมะ นี้มันมหาวิทยาลัยนะ"
" งั้นไปทำที่ห้องได้ใช่ป่ะ" โทโมะถามอย่างทะเล้น
" ไม่ได้" แก้วบอกเมื่อเดินเข้ามานั่งในห้องเรียน
หลายวันผ่านไปแก้วก็ไม่ค่อยจะมีเวลาให้กับโทโมะเลย เพราะหญิงสาวถูกจับคู่ให้ออกงานคู่กับพี่แบงค์อยู่ตลอดเกือบทุกวันก็ว่าได้
" เหนื่อยไหมน้องแก้ว" แบงค์เอ่ยถามหญิงสาว
" นิดหน่อยค่ะ แล้วพี่อ่ะไม่เหนื่อยบ้างเหรอ"
" ก็มีบ้าง แต่สงสัยพี่จะชินแล้วมั้ง" แบงค์บอกอย่างยิ้มๆ
" แต่ตอนี้แก้วเบื่อสุดๆ แก้วไม่ชอบงานอะไรแบบนี้เลย"
" เอางี้ไหม พี่จะขออนุญาติพาแก้วไปเที่ยวทะเล แล้วแก้วก็ชวนแฟนแก้วไป ส่วนพี่ก็ชวนเบลล์ไปด้วยดีไหม"
" ก็ดีค่ะ ไม่รู้ว่าพี่โมะจะงอนไปถึงไหนแล้ว" แก้วแอบบ่นให้ชายหนุ่มฟัง
" งั้นเดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันนะ" แบงค์บอกพร้อทเดินควงแขนหญิงสาวกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะในห้องงานเลี้ยง
" ไปไหนมาจ๊ะเด็กๆ"
" ไปเดินเล่นมาค่ะคุณป้า" แก้วเอ่ยตอบ
" คุณป้าครับ พอดีอาทิตย์นี้เป็นวันหยุด ผมขอพาน้องไปเที่ยวทะเลได้ไหมครับ เราสองคนจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น" แบงค์เอ่ยถามป้าของหญิงสาว
" ได้สิลูก เอาเลย" ป้าเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
" ว่าไงจ๊ะหนูแก้ว" มารดาของชายหนุ่มเอ่ยถาม
" ก็ดีเหมือนกันค่ะ แก้วเองก็อยากไปเที่ยวทะเลพอดีเลย" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
" ป้าอนุญาติจ๊ะ มารับน้องได้ตามสบายเลยนะ"
" ขอบคุณครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมขอไปส่งน้องนะครับ" แบงค์เอ่ยบอกป้าของหญิงสาวกับมารดาของตัวเอง
" ตามสบายจ๊ะ"
" งั้นหนูกลับเลยนะค่ะ ง่วงนอนแล้วอ่ะค่ะ" แก้วเอ่ยบอก ทั้งสองยกมือไหว้ผู้ใหญ่ก่อนจะเดินควงแขนกันออกมายังลานจอดรถ
" ทำไมคุณป้าของแก้วจึงปล่อยให้แก้วไปกับพี่ได้ง่ายจัง" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มอย่างสงสัย
" ก็เพราะเขาอยากให้เราสองคนแต่งงานกันไง จึงเปิดโอกาสให้เราทั้งสองทำความรู้จักกันตลอดเวลา"
" อย่างนี้นี่เอง" แก้วบอกก่อนจะพยักหน้าออกมา แบงค์จึงขับรถมาส่งหญิงสาวถึงบ้าน
" ขอบคุณนะค่ะพี่ชาย" แก้วยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
" ไปไหนมา วันนี้แต่งตัวซะสวยเลย" โทโมะที่ยืนดักรออยู่เอ่ยถามหญิงสาว
" พี่โมะมาได้ไงค่ะ แล้วรถล่ะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
" ไปคุยกันบนห้อง เดี๋ยวมีใครมาเห็น" โทโมะบอกแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้นไปบนห้องนอนทันที
" บอกแก้วมาก่อน ว่าพี่มาได้ไง ทำไมแก้วไม่เห็นรถ"
" ก็พี่คิดถึงนิ นั่งแท็กซี่มา ไม่มีใครรู้หรอก" โทโมะบอกแล้วกอดหญิงสาวด้วยความรักและคิดถึง เขาดันหญิงสาวติดกับผนังห้องก่อนจะซุกซนอยู่ที่ลำคอขาวๆ ของหญิงสาว
" หยุดก่อน แก้วมีเรื่องจะบอก" แก้วดันหน้าชายหนุ่มให้หยุดการกระทำ
" เรื่องไรครับ"
" แก้วกับพี่แบงค์จะไปเที่ยวทะเลกัน" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
" พี่ไม่ให้ไป"
" ฟังก่อนสิ แก้วยังพูดไม่จบเลย"
" ว่ามาสิ"
" พี่แบงค์ก็จะชวนแฟนเขาไป ส่งแก้วก็จะชวนที่รักของแก้วไปเช่นกัน" แก้วเอ่ยบอกแล้วยกมือโอบคอชายหนุ่มไว้
" จริงนะครับ" โทโมะเลื่อนมือมาจับเอวหญิงสาวไว้ข้างหนึ่งก่อนจะใช้มืออีกข้างลูบไล้ที่ต้นขาของหญิงสาว
" แน่นอนค่ะ" แก้วบอกก่อนจะโน้มคอชายหนุ่มมาประกบปากทันที โทโมะยิ้มอย่างชอบใจก่อนจะจูบตอบหญิงสาว มือหนาก็เริ่มที่จะปลดเสื้อผ้าของตัวเองและหญิงสาวออกไปพร้อมๆ กันอย่างรวดเร็ว โทโมะประคองร่างบางไปยังเตียงนอนก่อนจะล้มลงพร้อมกับไฟในห้องนอนก็เริ่มที่จะดับไปเช่นกัน แต่ไฟร้อนในร่างกายของคนทั้งสองที่มีความรักและคิดถึงต่อกันยังติดอยู่อย่างไม่มีทางที่จะหมดลงไปง่ายๆ
เช้าวันรุ่งขึ้นแต่งที่ตื่นขึ้นมาก่อนก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเดินลงมาข้างล่าง ก็พบว่าพี่แบงค์มานั่งรออยู่แล้วแก้วจึงเดินเข้าไปนั่งคุยด้วย
" มานานแล้วเหรอค่ะ"
" สักพักครับ พอดีคุณป้าของแก้วออกไปธุระเลยโทรให้พี่มารับน้องแก้วไปเรียน"
" พี่ไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวแก้วไปกับพี่โมะได้"
" แน่ใจนะครับ"
" ค่ะ" แก้วบอกก่อนจะเดินมาส่งชายหนุ่มที่รถ แบงค์ยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป เมื่อชายหนุ่มไปแล้วแก้วจึงเดินขึ้นไปดูชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่
" ตื่นแล้วเหรอค่ะ"
" ยังไม่ตื่นมั้ง" โทโมะตอบอย่างเย็นชา
" เป็นไรอีกค่ะ หึงแก้วที่คุยและยิ้มให้พี่แบงค์เหรอ" แก้วเอ่ยถามอย่างรู้ทัน เพราะหญิงสาวหันมามองก่อนที่จะเดินขึ้นมาก็เห็นว่าชายหนุ่มยืนมองมาจากกระจกในห้องนอน
" หึงดิ เมียพี่เล่นไปยิ้มให้ผู้ชายคนอื่น"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ