เราจะรักกันได้ไหม TK

        " แก้วไม่ผิดหรอก แต่พี่อยากกินแก้วอ่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยอ้อนหญิงสาว       " ไม่ให้กินหรอก"       " แล้วมาดูกันว่าพี่จะกินแก้วได้ไหม" เมื่อออกจากลิฟท์หญิงสาวก็เล่นวิ่งนำไปยังห้องพักทันที  ก่อนจะวิ่งไปหยิบเสื้อคลุมแล้วเข้าห้องน้ำไป  ก่อนจะกดล็อค       " แก้วอ่ะ" โทโมะที่วิ่งตามมาก็ไม่ทันหญิงสาว เพราะเธอนั้นเข้าห้องไปก่อนแล้ว
         ' แล้วจะได้รู้กัน พี่ไม่มีทางยอมเราหรอก' ชายหนุ่มคิดในใจก่อนจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันช่วงล่างไว้ 
       เมื่อแก้วอาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็ค่อยๆ โผล่หน้าออกมาดูชายหนุ่ม เมื่อมองไปรอบๆ ไม่เห็นก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้  เธอจึงเดินออกตามหาชายหนุ่ม  เพราะห้องที่เธออยู่เป็นห้องใหญ่มีโซฟาและเคาเตอร์เครื่องดื่มอยู่ด้านนอก ส่วนด้านในเป็นห้องนอน      " ไม่รอดแน่สาวน้อย" ชายหนุ่มกอดหญิงสาวจากด้านหลังก่อนจะลากมาที่เตียงนอนขนาดใหญ่      " ว๊ายยยยยยย"      " ตกใจเหรอน้องแก้วใจของพี่ มามะเดี๋ยวพี่ปลอบ" โทโมะเอ่ยบอกพน้อมดันหญิงสาวให้นอนลงกับเตียงแล้วก้าวขึ้นคร่อมตัวเอาไว้      " ไม่ต้องมาปลอบแก้วเลย ลุกออกไปนะ" แก้วดันอกแกร่งที่ก้มตัวลงมาหวังที่จะประชิดริมฝีปากบาง      " ไม่เอานะครับ เดี๋ยวนอนหลับฝันร้ายไม่รู้ด้วยนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วมือหนาก็ลูบไล้บริเวณขาอ่อนของหญิงสาวเพื่อที่เธอจะเคลิ้มตามไปกับเขา      " พี่ไปอาบน้ำก่อนสิค่ะ" แก้วเอ่ยบอกเสียงหวาน      " ไม่มีทาง คิดหรอว่าจะรอด" ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงจูบปากหญิงสาวอย่างอ่อนโยน  มือหนาเลื่อมขึ้นมาปลดปมผ้าขนหนูที่อกงามออก  ส่วนมือบางที่ดันหน้าอกของคนก้านบนไว้ก็เลื่อนมาคล้องคอแทน  ก่อนจะแอ่นอกรับสัมผัสจากคนด้านบน      " อื้ออออ"      " สวยจริงๆ คนดีของพี่" ชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูหญิงสาวพร้อมขบเม้นบริเวณติ่งหูอย่างเอาใจ  ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาที่ซอกคอที่ตอนนี้หอมไปด้วยกลิ่นครีมอาบน้ำที่ยังคงติดกายอยู่      " พะพี่โมะอ่ะ อย่าทำแบบนี้สิ กะอือแก้วไม่ไหวละ แล้วนะ" หญิงสาวเอ่ยบอกอย่างไม่ค่อยต่อเนื่องสักเท่าไรเพราะถูกชายหนุ่มปลุกอารมณ์      " หยุดดีไหมน่ะเด็กดื้อ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกเพื่อจะแกล้งคนใต้ล่าง      " ไม่เอานะค่ะพี่ชายคนเก่ง อย่าทรมานน้องสิค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะโน้มคอชายหนุ่มลงมาจูบเพื่อระบายความเสียวซ่าน      " พี่ขอนะครับ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะที่เขาจะเข้าไปชมความงามของหญิงสาว และได้สัมผัสรสชาติที่หอมหวานและร้อนแรงไปในคราวเดียวกัน    บทเพลงรักมีอย่างต่อเนื่องจนทั้งคู่หมดแรงไปตามๆ กัน  โทโมะกอดเอวแฟนสาวเอาไว้เแนบอกก่อนจะหลับตาลง
 
 
        เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งสี่คนก็เตรียมตัวเดินทางกลับมายังกรุงเทพ  แบงค์ขับรถไปส่งแฟนสาวที่บ้านก่อนจะกลับมารับแก้วที่คอนโดของโทโมะ      " แก้วกลับก่อนนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกโทโมะก่อนจะเดินลากกระเป๋าไปยังรถของพี่แบงค์ที่จอดรออยู่      " ไม่ให้พี่ไปส่งจริงๆ เหรอครับ"      " ขับรถตามไปไหมค่ะ แล้วไปทานข้าวเย็นกัน" แก้วเอ่ยชวนชายหนุ่ม      " ไม่ชวนพี่ก็ต้องไปอยู่แล้ว" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินกลับมายังรถแล้วขับตามรถของแก้วกับแบงค์ไป   แก้วที่เดินลงมาจากรถโดยมีพี่แบงค์เป็นคนเปิดประตูให้  หญิงสาวกอดแขนพี่แบงค์เดินเข้าบ้านไปโดยมีสายตาคู่หนึ่งที่เดินลงมาจากรถอีกคันมองตามไปอย่างไม่ชอบใจ  แต่ก็ต้องกัดฟันเดินตามเข้ามาในบ้าน       " สวัสดีค่ะคุณป้า" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าไปกอดคุณป้าของเธอ       " สวัสดีครับคุณป้า" สองหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมยกมือไหว้พร้อมกัน       " อ้าวแบงค์มาส่งน้องเหรอ แล้วตาโมะล่ะมาทำไม" ป้าเอ่ยถามหลานชายที่ยืนอยู่ด้วย  ทำให้แก้วถึงกับอมยิ้มเอาไว้
       " โห คุณป้าครับ ผมก็หลานของคุณป้านะครับ" โทโมะเอ่ยอย่างงอนๆ       " ก็ป้าไม่ค่อยจะเห็นแกมาที่บ้านป้าสักเท่าไร"       " ก็วันนี้มาแล้วไงครับ ว่าจะมาขอทานข้าวเย็นกับคุณป้าคนสวยสักมื้อนะครับ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเดินเข้ามากอดคุณป้าอย่างเอาใจ  แถมยังไม่แตะตัวน้องสาวอีกนิดหน่อย       " แล้วแบงค์จะอยู่ทานข้าวกับป้าด้วยไหมจ๊ะ"       " วันนี้ผมต้องขอตัวครับ พรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้าผมต้องขอตัวไปเตรียมงานนะครับ"       " จ๊ะ ไว้วันหลังก็ได้จ๊ะ"       " งั้นผมลานะครับ พี่ไปก่อนนะน้องแก้ว โทโมะ" แบงค์เอ่ยบอกแล้วยิ้มให้ทั้งสองก่อนจะเดินออกไป       " เดี๋ยวแก้วเดินไปส่งที่รถค่ะ" แก้วบอกแล้วเดินเกาะแขนชายหนุ่มออกมาส่งที่รถ       " เดี๋ยวโทโมะก็เข้าใจผิดหรอก" แบงค์เอ่ยบอกหญิงสาว       " ไม่หรอกมั้งค่ะ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าต้องแสดงละครตบตาคุณป้า" แก้วเอ่ยบอก       " ครับน้องสาว งั้นพี่กลับก่อนนะ"        " ขับรถกลับบ้านดีๆ นะค่ะ" แก้วยิ้มให้ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินขึ้นรถและขับออกไป  หญิงสาวมองตามรถที่พ้นจากประตูบ้านไปก็หันหลังเตรียมเดินเข้าบ้าน       " อุ๊ย! พี๋โมะ ตกใจหมดเลย" แก้วเอ่ยบอกพี่ชายบุญธรรมก่อนจะมองหาคุณป้า เพราะกลัวว่าจะออกมาเจอ       " นี้คิดอะไรกับไอ้พี่แบงค์นั้นป่ะเนี่ย"       " คิด"