รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

1 อาทิตย์ต่อมา

แก้วมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้ากับธามไท ทั้งสองคุยกันเป็นปกติให้เหมื่อนเดิมที่สุดเพราะไม่อยากเสีย

เพื่อนอย่างเขาและเธอไป ธามไทรู้เรื่องของแก้วหมดแล้วแม้กระทั่งรู้ว่าตอนนี้แก้วท้องแต่แก้วไม่บอกเขาว่า

เธอท้องกับใครแต่เขาพอจะเดาออกได้ว่าผู้ชายคนนั้นที่เขาเจอแน่ๆ

"นี่แก้ว เธอจะใจลอยไปไหนเนี้ยเดินจะชนของของเขาอยู่แล้วเนี้ย"

แก้วที่เดินอย่างใจลอยเดินจะชนของแต่เพราะธามไทยดึงไว้ก่อนจึงไม่เกิดอะไรขึ้น

"ขอบใจ ที่หลังฉันจะระวังให้มากกว่านี้แล้วกัน"

แก้วหันมาบอกแล้วเดินต่อไป

"ฉันว่าไปนั่งพักหาอะไรกินก่อนดีกว่านะ"

ธามไทพูดแล้วพาแก้วเดินเข้าร้านอาหาร

บริกรเดินมาเสริฟอาหารที่สั่งแล้วเดินออกไป

"อ่ะ นี่กินซะ"

ธามไทพูดแล้วตักอาหารมาไว้ที่จานของแก้ว

"ฉันไม่อยากอ่ะ"

แก้วพูดแล้วเมินหน้าหนี

"นี่มันของชอบของเธอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่กินล่ะ"

ธามไทพูดเพราะเขาสั่งอาหารมาเป็นของชอบของแก้วทั้งหมด

"วันนี้ฉันไม่อยากกินแล้วฉันก็ไม่หิวด้วย นายกินเสริจแล้วเราจะได้ไปกัน"

แก้วพูดแล้วนั่งมองออกไปนอกร้าน

อาการซึมเศร้าของแก้วเป็นมาตั้งแต่ที่โทโมะมาส่งที่บ้านแล้วยังไม่พูดกับเธออีกทั้งพิมยังมาอาละวาดที่บ้าน

อีก ทำให้แก้วไม่ค่อยพูดกับใครจะพูดกับป๊อปปี้เป็นบางครั้ง จนตอนนี้ที่ออกมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้ากับ

ธามไทย เธอไม่ได้อยากทำให้บรรยากาศมันอึดอัดแบบนี้หรอกแต่เธอไม่สามารถที่จะพยายามปั้นยิ้มได้เห

มือเมื่อก่อน

"ถ้าเธอไม่กินก็ไม่เป็นไร แต่หลานของฉันล่ะเขายังไม่ได้กินอะไรเลยนะ"

ธามไทพูดเพื่อให้กินได้กินข้าวบ้างเพื่อลูกของเธอเอง

"ไว้ฉันหิวแล้วฉันจะกินเอง"

แก้วได้ยินที่ธามไทพูดแล้วสงสารลูกที่อยู่ในท้องของเธอหลายวันมานี้เธอแทบไม่ค่อยได้แตะข้าวเลยแต่ก็

ถูกพี่ชายของตัวเองบังคับให้กินก็เพื่อลูกเธอจึงพยายามกลืนกินเพื่อลูก

"ทำไมเธอไม่ดูแลตัวเองบ้างไม่ดูแลตัวเองไม่พอยังทรมานลูกของตัวเองไปด้วยแล้วอย่างนี้เด็กในท้องจะรับไหวเหรอ"

เขายังพูดต่อไป

"เธอไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะที่จะอะไรก็ได้ตอนไหนก็ได้ตอนนี้เธอต้องดูแลตัวเองให้มากขึ้น

แล้วลูกของเธออีกเขาเกิดมาแล้วทั้งที่แม่ของเขายังไม่พร้อมที่จะดูแลเขาแบบนี้เขาจะคิดอย่างไงที่แม่ไม่

ดูแลอาใจใส่เหมื่อนแม่คนอื่นที่ดูแลทะนุทะหนอมตั้งแต่รู้ว่าเขาจะมาอยู่กับเขา แต่เธอไม่นึกถึงตัวเองแล้วก็

ไม่นึกถึงลูกบ้างเลย"

ธามไทร่ายยาวทำให้แก้วหันมามองเขาน้ำใสๆอ่ออยู่รอบดวงตา

"ฉันขอโทษ"

แก้วพูดออกมาแล้วร้องไห้ออกมา

"เธอไม่ต้องมาขอโทษหรอก เธอกินข้าวเนี้ยให้หมดดีกว่า"

ธามไทยพูดแล้วตักอาหารใส่จานให้แก้วอีก

แก้วจับช้อนขึ้นมาจะเอาข้าวเข้าปากแต่รู้สึกพะอืดพะอมและอยากจะอ้วกจึงปิดปากเอาไว้แล้วลุกไปเข้า

ห้องน้ำ  ตอนแรกธามไทจะตามไปแต่แก้วห้ามไว้ก่อน

เมื่อแก้วออกมาธามไทก็จ่ายเงินเรียบร้อยเพื่อพาแก้วกลับไปพักผ่อนที่บ้าน

เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของบุคคลหนึ่งทั้งเสียงและภาพเธอนั้นจดจำได้หมดและกำลังไปบอกคนที่

สำคัญที่สุดเพื่อจัดการแก้วออกไปจากชีวิต

เอาไปตอนนึงก่อนเดี๋ยวพิมอีกตอนแปบนะ