รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

"เฮ้ย!!"

ป๊อปปี้ที่เห็นว่าพิมทำอะไรจึงรีบกระชากแขนของพิมออกไปไกลๆแล้วเข้าไปหาแก้วทันที

"เธอทำอะไรลงไปรู้ตัวไหมห่ะ"

ป๊อปปี้ที่โมโหเลือดขึ้นหน้าหน้าของเขาแดงมากโกธรพิมที่ทำแบบเมื่อกี้ลงไป

"แบบนี้มันยังน้อยเกินไปสำหรับผู้หญิงมารยาที่แย่งแฟนของชาวบ้าน"

พิมพูดแล้วมองไปทางแก้วอย่างอาฆาต

"พม ผมว่าคุณกับไปก่อนดีกว่า อย่ามาทำเรื่องไว้ที่นี้เลย"

โทโมะที่เดินเข้ามาจับแขนของพิมที่จังหวะพิมจะกระโจนเข้าไปหาแก้วอีกครั้ง

"ไม่จนกว่าพิมจะจัดการกับนังนังให้จบก่อน"

พิมหันมาพูดกับโทโมะที่ขัดจังหวะเธอ

"ก็แล้วแต่คุณนะ คุณไม่กลับก็เรื่องของคุณถ้าคุณฯไม่ออกไปพร้อมผมเรื่องระหว่างเราก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก ถือว่าจบ"

โทโมะพูดจบก็เดินออกไปทันที

"โมะ คะ โมะ โอ๊ย รอพิมด้วยค่ะ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ  แล้วฉันจะกลับมาเอาคืน"

พิมที่เห็นว่าโทโมะเดินออกไปจริงแล้วเธอเรียกเขายังไม่หันกลับมาอีกทำให้พิมต้องวิ่งตามออกไปแล้วไม่วายหันมาหาแก้ว

เมื่อทั้งโทโมะและพิมออกจากบ้านไปแล้ว บ้านทั้งบ้านก็อยู่ในความเงียบแก้วที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเธอพยายามกั้นน้ำตาของเธอเอาไว้อย่างหนักเพื่อไม่ให้ทุกคนเห็นมาออกมาจากดวงตาของเธออีกแม้กระทั่งพี่ชายของเธอ เธอไม่อยากให้ป๊อปปี้ต้องเป็นห่วงเธอกับเรื่องบ้าๆที่เกิดขึ้น

"แก้วขอตัวนะคะ"

แก้วพูดแล้วรีบวิ่งขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็ว เพราะน้ำตาแห่งความอ่อนแอ่ของเธอกำลังจะไหลลงมา

"ปัง!!"

เสียงปิดประตูห้องปิดลงแก้วที่เข้ามาน้ำตาของเธอก็หยดไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายเธอทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหลังผิงประตูไว้แล้วชั่นเข่าขึ้นมาร้องไห้อยู่อย่างนั้น

ทางด้านโทโมะ

"โมะคะ คุณจะรีบไปไหนน่ะเรามีเรื่องต้องคุยกันนะคะ"

เมื่อโทโมะขับรถผ่านรั้วบ้านเข้ามาในบ้านเขาก็รีบเดินเพื่อที่จะขึ้นไปอยู่เงียบๆคนเดียวในห้องของเขาแต่ก็มีเสียงของพิมที่ตามเขามา

"นี่ โมะ พิมบอกว่าอย่าเดินหนีพิม"

พิมที่เรียกเขายังไงเขาก็ไม่หันมาเธอจึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาดักหน้าของโทโมะไว้ที่ทางขึ้นบรรได

"มีอะไรก็ว่ามา ผมอยากอยู่คนเดียว"

โทโมะพูดตัดพ้องไม่มองหน้าพิมแม้แต่นิด

"เมื่อคืนคุณไปไหนมา โทรไปคุณก็ปิดเครื่อง พิมโทรไปหาลูกน้องคุณที่ไร่ ก็บอกว่าคุณออกมาตั้งนานแล้ว พิมมาหาคุณที่บ้านแม่บ้านที่นี้ก็บอกว่าคุณยังไม่กลับ แต่เมื่อเช้าพิมกับเจอคุณที่บ้านนังแก้วมันหมายความว่าไงคะ"

พิมถามโทโมะ

"คุณอยากจะรู้ของผมว่าผมไปทำอะไรมาบ้างในฐานะอะไร"

โทโมะที่ถามพิมออกมาเพราะเขารู้สึกรำคาญเธอมาก

"ฐานะภรรยาไงคะ  อีกไม่นานยังไงเราสองคนก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี เรื่องนี้พิมก็ต้องรับรู้บ้างไม่ใช่หรอคะ"

พิมพูดแล้วแสร้งยิ้มให้กับโทโมะตรงหน้า

"ใช่ เรื่องที่ว่าผมทำอะไรที่ไหนกับใครก็มีบางส่วนที่ผมจะแชร์ให้ภรรยาได้รู้บ้าง..."

เมื่อโทโมะพูดพิมที่ฟังอยู่ก็เผลอยิ้มออกมาเพราะเธอจะได้รู้บ้าง

"แต่ตอนนี้ผมยังไม่มีภรรยาผมเลยยังไม่รู้ว่าจะแชร์เรื่องนี้กับใครและเรื่องนี้คุณก็ไม่ควรรู้"

โทโมะที่พูดเสร็จก็เดินขึ้นข้างบนทันทีโดยไม่สนใจพิมเลยแม้้แต่นิดเดียว

"กรี๊ดดด  นี่โมะ คุณมาคุยให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ ยังไงฉันก็จะต้องแต่งงานกับคุณคอยดูสิ"

พิมพูดแล้วเห็นว่าโทโมะที่ไม่สนใจเธอเลยขับรถออกไป

พิม:

ติด ติ๊ด ติด

พิมขับรถออกมาจากบ้านของโทโมะออกมาได้สักพักโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

"ฮัลโหล"

พิมพูดกับปลายสาย

'ที่เธอไปให้ฉันสืบมาวันนี้อ่ะได้เรื่องแล้ว'

เพื่อนสาวของเธอโทรมาเพื่อบอกข่วกับพิม

"ว่าไง"

พิมที่ได้ยินก็ยิ่งใจร้อนลุ่มเพราะอยากจะรู้

'ฉันว่าคุยที่โทรศัพท์มันคงไม่เร้าใจเธอ ฉันว่าเธอเตรียมไปฟังข่าวดีที่ผับ@#$$%^&ดีว่านะ'

เพื่อนสาวของเธอบอก

"ก็ได้แล้วเธอก็มาให้ตรงเวลาด้วยล่ืะ"

พิมพูดกับปลายสายเสร็จก็ตัดสายทันที เธอรีบเลี้ยวรถไปยังผับที่เธอกับเพื่อนของเธอนัดไว้

23.05

หน้าผับ@#$$%^& ย่านสุขวิท

พิมเดินเข้ามาในผับและพุ้งตรงไปที่โซนวีไอพีที่เธอคุ้นชินกับผับนี้เพราะว่าเป็นผับที่เธอและเพื่อนๆของเธอมาเป็นปีชระจำแล้วยังเป็นผับประจำของกลุ่มโทโมะอีกด้วยเธอจึงมักคุ้นชินเพราะที่ผับนี้มีระบบความปลอดภัยแน่นและต้องมีบัตรสมาชิกเ่ทานั้นจึงจะเข้าได้เพราะที่นี้มีแต่พวกไฮโซ เซ้ล็บคนดังต่างๆทังไทยและต่างประเทศเข้ามาพักผ่อนหย่อนใจที่นี้

"ไงจ๊ะ พิมสุดสวย"

หวายที่หน้าตาเธอเปรี้ยวจิ้ดจ๊าดไม่ต่างจากพิมเพราะเธอสองคนสนิทกันมากและดีกรีความร้ายของเธอก็ไม่เบา แต่เธอก็มักไม่ค่อยควงใครนานๆมักจะเลือกผู้ชายเองมากกว่าและผู้ชายก็มักเข้ามาให้เธอเลือกไม่ขากมือ

"ไหนล่ะ เรื่องที่ฉันให้เธอไปหาน่ะ"

พิมที่มาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นเธอจกจ่ออยู่กับหวายที่เธอบอกว่าจะมีข่าวดี

"ใจเย็นๆก่อนสิ ดื่มนี้ก่อนดีกว่านะแล้วฉันจะบอกกับเธอพร้อมรูปที่เด็กฉันเอามาฝาก"

หวายยื่นแก้วที่มีน้ำสีอำพันอยู่ให้กับพิมเพราะเธอรู้ว่าเพื่อนของเธอนั้นชอบ

"ขอบใจ"

พิมรับแก้วมาแล้วบอกกับเพื่อนของเธอที่รู้จักเธอทุกเรื่อง

"เดี๋ยวฉันมานะ"

หวายที่อยู่ก็ลุกออกไปโดยไม่ได้บอกอะไรกับพิมเลยแล้วเธอก็หายไปกับฝูงของคนที่มา

ตอนนี้พิมก็มึนๆแล้วเพราะหวายส่งแก้วมาให้เธอแทบไม่ใ้เธอพักบ้างเธอเลยเห็นอะไรเป็นภาพซ้อนไปหมด

"ขอบโทษนะครับ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ"

ชายหนุ่มที่หน้าออกแนวลูกครึ่งหน่อยเดินถือแก้วเหล้าของเขามแล้วขออนุญาติพิมแต่เมื่อเธอไม่พูดด้วยเขาเลยนั่งลงชิดกับตัวของเธอ

"มาคนเดียวหรอครับ คนสวย"

เขาถามพิมทันทีที่นั่งลงข้างๆแล้วเริ่มสูดดมที่แก้มนวลของเธอเบาๆ

"อย่ามายุ่งกับฉันนะ"

พิมที่พยายามปัดป่ายมือและหน้าของคนที่มาเยื่อนใหม่ออก

"คุณไม่ต้องการที่จะหาเพื่อนมาร่วมด้วยเหรอครับ อยู่คนเดียวมันเหงานะ"

เขาพยายามพูดโน้มน้าวใจของพิม

พิมที่กระดกเหล้าในแก้วทีเดียวหมดเธอลุกขึ้นเพื่อที่จะกลับแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปหาหวายที่บ้านเธอคิดแบบนั้น"

"จะรีบไปไหนล่ะครับคนสวย นี่ยังไม่ดึกเลยคุณจะรีบกลับไปไหน"

เขารีบกอดรัดตัวของพิมไว้เพื่อไม่ให้เยื่อของเขาหลุดไปไหน

"อะไรกันเนี้ย ฉันบอกให้ปล่อยไงล่ะ"

พิมที่หนักหัวมากๆตอนนี้แล้วยิ่งเขามากอดรัดไม่ให้เธอลุกไปอีกยิ่งรำบากสำหรับเธอ

"ผมสัญาญ้าคุณให้ผมเลี้ยงอีกสักแก้วสองแก้วเนี้ยผมจะปล่อยให้คุณกลับบ้านอย่างปลอดภัย"

เขาพูด

พิมที่ได้ยินว่าเขาจะไม่ทำอะไรแล้วยังเลี้ยงเธออีกตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากกลับบ้านด้วยทำให้เธอนั่งลงที่เดิม

"น้องเอาแบบนี้มาอีก เร็ว"

ชาหนุ่มคนนั้นบอกกับเด็กเศริฟที่เดินผ่านมา

"หือ ตัวคุณนี่หอมจังเลยนะ ผมชักหลงคุณแล้วสิ"

เขากระเถิบเข้ามาใกล้พิมแล้วสูดดมเธออีกครั้ง

"นี่ ออกไปห่างฉันเลยนะ ฉันไม่ชอบ!!"

พิมที่รู้ว่าตัวเองถูกวมลามก็พูดออกไปแล้วออกห่าง

"นี่ คุณอย่าทำเป็นหวงหน่อยเลยผมรู้ว่าคุณเจอมาเยอะกว่าผมแล้วมั้ง"

เขาพูดแล้วยิ่งเข้ามาชิดพิม

"นี่อย่ามาใกล้ฉันนะ ฉันไม่ชอบ"

พิมพูดแล้วหันไปอีกทาง

"แต่ผมชอบคุณมากนะ ผมอยากให้คุณมาเป็นของผมเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ"

เขาเข้ามาแล้วล็อกตัวของพิมไม่ให้ขยับอีก

นั้นทำให้พิมไม่รู้เลยว่าเขาได้ใส่อะไรลงไปในแก้วเหล้าของเธอที่พึ่งมาเสริฟบ้าง

"อะ นี่ ของคุณ"

เขายืนแก้วให้กับพิม

พิมรับมาแบบไม่เต็มใจนักแต่ยังนั่งอยู่ที่นี้เพราะเธอไม่อากกลับบ้าน

แล้วทั้งสองก็นั่งดื่มกันหมดไปหลายแก้วเป็นเวลานานที่ผับใกล้จะเลิกพิมก็มีอาการ

"โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ร้อน ฉันร้อน"

พิมที่อาการเริ่มออก

"ไม่เป็นไรนะที่รักเดี๋ยวผมจะช่วยคุณเอง"

ชายหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นบอกแล้วรับพาพิมผ่่าพวกไฮโซออกมาข้างนอกจนถึงลานจอดรถ

"ชะ..ช่วยฉัน เร็วๆ"

เสียงของพิมที่เริมสั่นเพราะทนไม่ไหวตอนนี้ที่หน้าของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อนเม็ดใหญ่ผลุดขึ้นมาเพราะเธออโดนยาที่เขาใส่ลงไปในเหล้าเยอะ

"เราจะตรงนี้ไม่ได้นะที่รักผมว่าที่ห้องผมดีกว่าอยู่แค่นี้เอง"

เขารีบพูดแล้วแล้วดันตัวเองกับพิมเข้ารถไปแล้วขับออกไปด้วยความเร็วเพราะอารมณ์กามของทั้งสองนั้นเกินขีดจำกัดแล้ว

เมื่อถึงห้องของชายหนุ่มเขาวางพิมลงที่นอนแล้วขึ้นคร่อมด้วยความรวดเร็วและเริ่มกิจกรรมที่ทั้งสองฝายต่างก็ต้องการด้วความรวดเร็วแลพรุนแรงกว่าครั้งไหนๆของพิม  ทำให้ห้องที่เงียบและมืดสนิทเกิดเสียวครวญครางของทั้งสองร่างประสานสียงกันในอารมณ์กาม

---

ขอโทษนะหายไปนานเลย พอดีช่วงนี้เนื่อยที่ซ้อมอ่ะก็เลยนอนเร็วไม่ได้มาอัพเลย