รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

โทโมะขับรถออกจากคอนโดหรูของเคนตะมาเรื่อยๆตอนนี้เขาไม่คิดอะไรในหัววเลยในหัวของเขานั้นมันมึนตึบไปหมดทุกอย่าเขาขับรถไปตามถนนเรื่อยและหยุดรถลงที่คอนโดหรูอีกที่ที่เดี๋ยวนี้เขามามันบ่อยเหลือเกินเขาจอดรถไว้ที่ลาดจอดแล้วเดินเข้าคอนโดไปอย่างคุ้นเคย 

ห้อง1237

"ปิ้งป่อง...."เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นทันทีที่โทโมะกดมันทำให้ประตูของห้องนั้นรีบเปิดด้วยความรวดเร็ว

"โทโมะคะ คิดยังไงถึงมาหาพิมได้คะเนี้ย"พิมที่เปิดประตูออกมารวดเร็วเมือ่รู้ว่าเป็นโทโมะและเธอตอนนี้ก็สวมเพียงชุดคลุมที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ

"แล้วไม่ดีหรอกที่คืนนี้ฉันมาหาเธอถึงห้องโดยที่เธอไม่ต้องออกแรงโทรตามฉันมาเลย"โทโมะพูดเสียงมึนๆแล้วเดินเข้าไปนั่งที่โซฟากลางห้องอย่างหน้าตาเฉย

"เปล่าคะ พิมแค่แปลกใจที่อยู่ๆคุณก็มาซะดึกป่านี้"พิมพูดแล้วนั่งลงบนตักของโทโมะที่ตอนนี้เธอสวมเพียงชุดคลุมตัวบางเฉียบเท่านั้น

"ฉันเบื่อๆไม่มีอะไรทำแล้วก็ไม่อยากกลับบ้านตอนนี้เลยมาหาเธอ"โทโมะที่พูดแต่ยังไม่มองหน้าของพิม

"งั้นคืนนี้เรามาหาอะไรทำแก้เบื่อดีไหมคะ พิมจะทำให้คุณหายเบื่อไปเลยคะแล้วเราจะได้มาสนุกด้วยกัน"พิมพูดโดยที่ริมฝีปากของเธอนั้นวุ่นวายกับซอกคอของโทโมะเธอดูดเม้นคอของเขาจนเป็นรอยแดงจ้ำๆ

"นี่เธอจะยั่วชั้ลใช่ไหม"โทโมะที่หันหน้ามาถามพิมที่เธอยังวุ่นวายกับคอของเขาไม่เลิก

"หรือว่าคุณไม่อยากที่จะสนุกกับพิมคะ"พิมเงยหน้าขึ้นมาพูดแล้วกลับลงไปอย่างเดมิโดยที่มือของเธอทำหน้าดีลูบไปตามหน้าอกของโทโมะเพื่อปลุกอารมณ์ของเขา

"อื้มมม"พิมครางออกมาอย่างพอใจที่เธอสามารถทำให้เขาเดินเข้ามากับเธอได้ โทโมะจูบพิมอยู่นานทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนสลับกันไป

"โมะคะเราจะทำกันตรงนี้ไม่ดีนะ'พิมพูดขึ้นเมื่อโทโมะเลื่อนริมฝีปากเขาลงมาที่ซอกคอของเธอ

โทโมะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าพิมอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อยแล้วอุ้มพิมขึ้นเดินเข้าไปยังห้องนอนของเธอเพื่อเริ่มต้นบทรักที่เร่าร้อนของคืนนี้

โทโมะวางพิมลงบนเตียงอย่างเบาๆจนหลังของเธอแตะโดนเข้ากับเตียงเขาก็ขึ้นคร่อมเธอทันทีอย่าร็วดเร็วเหมือนสัตว์ที่กำลังหิวกระหายน้ำและอาหารที่ไม่ได้กินมาหลายวัน  โทโมะจูบกับพิมอย่างเร่าร้อนอีกครั้งเขาบดริมฝีปากลงกับพิมอย่างรุนแรงจนพิมต้องจิกเล็บลงกับหลังของเขาเป็นรอยแดงและมีเลือกชิบๆออกมา  ทั้ง2ค่อยๆปลดเปลือยเสื้อผ้าของฝ่ายตรงข้างอย่างช้าๆ โทโมะค่อยๆถอดเสื้อคลุมของพิมออกเพราะเขารู้ว่าข้างในของเธอนั้นไม่ไได้สวมใส่อะไีรปิกปิดไว้เลย จากที่เมื่อกี้พิมเข้ามานั่งตักของเขาจึงทำให้เขารับรู้ว่าเทอไม่ได้มีอะไรมีแต่เพียงเสื้อคลุมตัวบางที่เธอพึ่งอาบน้ำเสร็จเขากระตุกเชือกของเสื้อคลุมออกแล้วเผยให้เห็นเรือนร่างที่ที่ขาวเสมอไปทั้งตัวที่เข้าสัมผัสมาแล้วหลายครั้ง   ซุกลงที่ซอกคอของพิมและมือทั้งสองข้างของเขาก็ยังทำหน้าที่โดยการนอดทรวงอกอันอวบของพิมไว้2กำมืออย่างล้นออกมา ทำให้โทโมะตอนนี้หน้ามืดไปหมดเข้าไม่นึกถึงอะไรอีกเลย

คืนนี้เขาและพิมต่างทำกิจกรรมร่วมกันทั้งคืนจนเกือบสว่างเพราะพิมสามารถทำให้เขานั้นต่อได้หลายรอบโดยที่ทั้ง2ไม่ได้หยุดพักกันตั้งแต่เที่ยงคืนจนเกือบสว่างแล้วทั้ง2ก็ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าตามๆกันไป

เช้าวันต่อมา

"ติ๊ดๆ"เสียงโทรศัพท์ของโทโมะดังขึ้นอยู่นานแต่ก็ไม่มีคนมารับสาย

"ฮัลโหล"พิมที่ทนเสียงไม่ไหวเลือนมือมากดรับสาย

"พี่โมะตอนนี้พี่อยู่ไหนอ่ะแล้วทำไมเมื่อคืนพี่ไม่กลับบ้านห่ะรู้ไหมว่าฟางเป็นห่วงแค่ไหน"ฟางที่รู้ว่ามีคนกดรับก็พูดใส่โทรศัพท์เพราะนึกว่าเป็นพี่ชายของเขารับ

"เธอไม่ต้องเป็นห่วงพี่ชายของเธอหรอก  ฉันทำให้เขามีความสุขทั้งคืนไปแล้วไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ ฉันจะดูแลพี่ชายของเธอเอง"พิมที่รู้ว่าเป็นใครจึงรีบพูดออกมาว่าโทโมะอยู่กับใคร

"นี่ใครน่ะแล้วเธอเอาพี่ชายของฉันไปไหนเอามาคุยเดี๋ยวนี้นะ"ฟางที่ยังไม่รู้ว่าเป็นใครก็ถามขึ้นด้วยความแปลกใจที่คนรับโทรศัพท์ไม่ใช่เสียงผู้ชายที่ควรจะเป็นพี่ชายของเธอ

'เธอต้องการให้ฉันบอกจริงๆหรอว่าฉันเป็นใครเธอก็น่าจะรู้นะว่าโทโมะอยู่กับใครในตอนเช้าๆแบบนี้และเขาก็ไม่สามารถตื่อนขึ้นมาคุยกับเธอตอนนี้ได้หรอกนะเพราะพึ่งจะนอนกันไปเมื่อเช้านี้เองคงจะเที่ยงนั้นแหละ"พิมพิมพลางยิ้มไป

"นี่ เธอเองหรอพิม เธอกับพี่โมะทำอะไรกันแล้วทำไมเธอต้องมารับโทรศัพท์ของคนอื่นด้วย"ฟงที่รู้แล้วว่าเป็นพิมถามขึ้น

"ก็บอกแล้วไงว่าตอนนี้โมะเขานอนอยู่ฉันเลยรับแทนแล้วเธอไม่น่าถามนะว่าฉันกับพี่ชายของเธออ่ะทำอะไรกันเพราะผู้หญิงกับผู้ชายเวลาอยู่ด้วยกันเขาจะทำอะไรกันได้ล่ะ นอกจาก..เธอกับป๊อปปีเแฟนของเธอก็เคยๆกันไม่ใช่หรอ"พิมพูดยั่วอารมณ์ของฟาง

"เธออย่ามาเอาสันดานของเธอมาเทียบกับฉัน"ฟางพูดเพราะเธอเริ่มเดื่อดที่พิมดูถูกเธอมากไแล้ว

"ตอนนี้โทโมะอยู่กับฉันเขากำลังนอนอยู่ถ้าเธออยากคุยกับเขาเธอก็ค่อยโทรมาตอนบ่ายๆแล้วกันนะเพราะตอนนี้ฉันจะไปนอนแล้วยังไม่ได้นอนเลย บายนะจ๊ะ"พิมพูดเสร็จแล้ววางสายไปทันที

พิมที่ตอนนี้ยิ้มให้กับโทรศัพท์ของโทโมะที่เขาได้คุยกับฟางเมื่อกี้

"แกเอาเรื่องนี้ไปบอกนังแก้วมันเลยมันจะได้ตอมใจตายๆไปสักที"พิมพูดแล้ววางโทรศัพท์ลงที่โต๊ะข้างๆเตียงแล้วนอนลงกอดโทโมะไว้เหมือนเดิม

บ้านของป๊อปปี้

ฟางที่ยืนคุยโทรศัพท์กับพิมอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านของป๊อปปี้ยังไม่ได้เข้าบ้านเพราะเธอตั้งใจที่จะโทรหาพี่ชายของเธอที่เมื่อคืนไม่กลับบ้านแต่พอโทรไปแล้วกลับมีเสัยงของผู้หญิงก็คือพิมที่เช้าขนาดนี้ไม่น่าจะมีเสียงของผู้หญิงที่ไหนมารับโทรศัพท์ของเขาได้นอกซะจากที่เมื่อคือพี่ชายของเธอนั้นไปหานังมารร้ายพิม

"นี่ๆคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะอย้าพึ่งว่า"ฟางที่พูดใส่โทรศัพท์ทันทีที่พิมวางไปแล้ว

"เฮ้อพี่โมะนะพี่โมะทำไมทำตัวแบบนี้เนี้ยแล้วถ้วแก้วกับป๊อปรู้จะทำยังไงหาเรื่องใส่ตัวดีนัก"ฟางที่บ่นกับตัวเองเบาๆเพราะเธอคิดว่าพี่ชายของเธอนั้นไม่ได้เรื่องเอาซะเลย

"แล้วถ้าแก้วรู้จะทำไมหรอค่ะ"แก้วที่เดินออกมาเพื่อสูดรับอากาศตอนเช้าๆข้างนอกที่สนามหญ้าหน้าบ้านเธอเดินออกมานานแล้วเห็นว่าฟางยืนคุยโทรศัพท์อยูจึงเดินเข้าไปใกล้ๆพอที่จะได้ยินฟางพูดคุยกับคนอีกฝั่งแล้วเธอก็พอจับใจความได้ว่าฟางกำลังคุยกับใครและคุยเรื่องอะไรกันอยู่

'ปะ.เปล่หรอกจ๊ะไม่มีอะไรหรอกพี่ก็บ่นๆไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละตามประสาคนไม่มีอะไรทำน่ะจ๊ะ"ฟางพูดกับแก้วอย่างมีพิรุจ

"พี่ฟางมีอะไรก็บกแก้วมาเถอะเผื่อแก้วจะช่วยได้"แก้วถามฟางอีกครั้งเผื่อว่าเธอจะบอกออกมา

"ไม่มีอะไรจ๊ะพี่แค่คุยกับเพื่อเฉย"ฟางยังโกหกต่อแต่เธอเป็นคนที่โกหกไม่เนียนเลย

"พี่ฟางคุยกับเพื่อนของพี่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแก้วและก็พี่ป๊อปล่ะคะถ้าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก้ว แก้วรู้นะว่าที่พี่คุยเมื่อกี้ไม่ใช่เพื่อนของพี่แต่พี่ตั้งใจที่จะโทรหาี่ชายของพี่แต่บังเอิญว่ายัยพิมอะไรนั่นดันอยู่กับเขาตอนนี้ที่เขายังไม่ตื่นยัยนั่ยเลยรับโทรศัพท์แทนเพราะเมื่อคืนนี้เขาอยู่ด้ยวกันทั้งคืนใช่ไหมคะ"แก้วพูดแล้วจ้องไปที่ใบหน้าที่ซีดเผือกของฟางที่แก้วรู้หมดว่าคืออะไร

"แก้ว พี่ไม่ได้ตังใจที่จะปิดบังนะแต่พี่ไม่อยากให้แก้วรู้เพราะกลัวว่าแก้วจะเสียใจอีก"ฟางพูดแล้วจีบมือของแก้วขึ้นมาปลอบ

"แต่บังเอิญที่แก้วเดินเข้ามาได้ยินที่พี่ฟางพูดเมื่อกี้ แก้วไม่ได้โทษพี่หรอกคะ พี่ฟางไม่ผิดหรอกแก้วรู้"แก้วเอามือของตัวเองขึ้นมากุมมือของฟางเอาไว้เพราะฟางตอนนี้ตัวสั่นไปหมดแล้ว

"แก้วเรื่องนี้แก้วอย่าไปคิดมากนะเพราะจะส่งผลไม่ดีต่อลูกในท้องของแก้ว"ฟางพูดที่ลืมตัวออกไปเพราะเธอกับป๊อปปี้ยังไม่ได้บอกใคร

"ห่ะ พี่ฟางเมื่อกี้พี่พูดว่าแก้วท้องหรอแล้วแก้วต้องดูแลตัวเองงั้นหรอก"แก้วที่ตกใจเพราะเธอพึ่งรู้ตัวว่าเธอนั้นท้อง

"แก้วพี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิกปิดอะไรหรอกนะแต่ป๊อปบอกกับพี่ว่าโทโมะกลับมาดูแลแก้วเมื่อไรแล้วเขาจะเป็นคนบอกแก้วแล้วพี่โมะเอง"ฟางบอกแก้วที่เธอเผลอพูดออกไป

"แก้ว  แก้ว"แก้วกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เธอร้องไห้ออกมาแล้วลุกนั่งลงไปกับพื่นหญ้าตอนนี้เธอไม่ได้มีแค่ตัวคนเดียวแล้วแต่เธอยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่รอคอยวันลืมตาขึ้นมาดูโลกใบใหม่แก้วลูบท้องของตัวเองเบาๆแล้วกอดฟางไว้แน่น

"ไม่เป็นไรนะแก้วเดี๋ยวพี่จะช่วยเราเอง"ฟางลูบหลังของแก้วปลอบ

แก้วลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งออกไปเข้าไปในบ้านทันที  ฟางได้แต่ยืนมองแก้วที่กำลังเสียใจและมีปัญหามากมายเข้ามาตอนนี้เธออยากที่จะช้่วยแก้วให้ดีที่สุด

อ่นนิยายเรื่องนี้จบแล้วนอนหลับฝันดีกันทุกคนนะคะ  ฝันดีคะ