รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

ตอนนี้แก้วและโทโมะอยู่ในห้องกัน2คนแก้วฝื้นขึ้นมาก็ขอน้ำดืมจากโทโมะเพราะคอแห้มมาก
"เป็นยังไงบ้าง ชั้ลขอโทษที่วันนี้พาเทออกมาข้างนอกและเป็นแบบนี้"โทโมะพูดแล้วกุมมือของแก้วไว้แน่นจนเงื่อซึมแต่แก้วก็ไม่ได้บ่นอะไร
"ชั้ลไม่เป็นไรหรอกดูสิตอนนี้ชั้ลยังนอนคุยกับนอนได้เลย"แก้วพูดแล้วยิ้มให้ร่างสูงเขาจะได้ไม่ต้องโทษตัวเองเพราะไม่ใช่ความผิดของเขา
"พี่ของเทอมาแบบนี้ชั้ลจะได้อยู่กับเทอไหม"โทโมะพูดเบาทำให้แก้วนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้เป็นพี่ชายของเทอ
"ทำไมนายคิดแบบนั้นแหละ ถ้ชั้ลกลับไปกับพี่ป๊อปนายก็ไปหาชั้ลได้ หรือนายจะไม่มาก็ได้'ประโยคหลังแก้วพูดด้วยความน้อยใจที่กลัวว่าเขาจะไม่มาา
"แล้วไอ้ป๊อปมันจะยอมหรอชั้ลทำกับมันแล้วก็น้องสาวขอมันไว้"โทโมะพูดแล้วลูบเส้นผมของแก้ว
"นี่ มันไม่ใช่นายใจร้ายของชั้ลนะ ไม่มีความกล้าเลยอ่ะ"แก้วแกล้งโทโมะที่เขาเปลี่ยนไปหลายๆอย่างตั้งแต่วันนั้นเขาดูอ่อนโยนขึ้นและพูดแบบไม่ตะคอกก็เป็น
"ชั้ลก็เป็นแบบนี้เพราะเทอนั้นแหละยัยดือเพราะเทอทำให้ชั้ลกลายเป็นคนอ่อนแอและก็ร้องไห้เพราะเทอ  ยัยบ้า"โทโมะพูดแล้วกอดแก้วไว้แน่นเขาไม่อยากห่างเทอไปไหนเลยแม้แต่ก้าว
"นายนั่นแหละจะทำให้ชั้ลตายได้นะ"แก้วพูดเพราะโทโมโดนแผลที่หน้าอกด้านบนของเทอ  แก้วไม่ได้ถูกยิงที่หน้าอกตรงๆแต่เหนือหน้าอกขึ้นไปประมาณ10นิ้วทำให้เฉียบตาย
"ชั้ลขอโทษเทอเจ็บมากไหม'โทโมะพูดแล้วออกจากกอด
"ไม่เป็นไรหรอกไม่เจ็บมาก"แก้วบอกแล้วนอนลงอย่างเดิม
นี้เป็นเวลา4ทุ่มกว่าแล้วทั้งโทโมะและแก้วต่างหลับกันโดยที่แก้วนอนบนเตียงของผู้ป่วยแล้วมีโทโมะนอนอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆเตียงกุมมือของแก้วเอาไว้ทั้ง2นอนหลับกันอย่างมีความสุขที่นานๆจะพูดดีๆและนอนพร้อมกันแบบนี้
"เห็นอย่างนี้แล้วพี่ยังจะแยกพวกเขาอีกหรอน้องงแก้วไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะพี่  พี่จะกล้าทำลายความสุของน้องพี่ได้หรอ"ฟางและป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในห้องเพื่อมาดูแก้วและโทโมะต้องมาเห็นภาพที่ทั้ง2นอนกุมมือกันอย่างมีความสุข
"พี่ก็ยังไม่รู้พี่อยากลองใจไอ้โมะี่พี่ไม่อยากให้ยัยแก้วไปเสี่ยงที่ฟางพูดก็ถูกพี่ไม่อยากไปแกพวกเขาออกหรอก"ป๊อปปี้พูดเพราะเขาไม่อยากให้แก้วเป็นเหมื่อนพ่อแม่ของเขาที่แยกกันแล้วลูกก็มีปัญหาเขาไม่อยากให้แก้วเป็นแบบนั่น
"ฟางว่าเรากลับไปพักที่บ้านกันดีกว่าค่ะนี้ก็ดึกมากแล้วด็วย"ฟางพูดแล้วจูงมือป๊อปปี้ออกไป
เช้าหลายวันต่อมา
วันนี้เป็นวันที่แก้วต้องออกจากโรงพยาบาลเพราะนอนรักษาตัวอยู่ที่นี้มาเกือบอาทิตย์กว่าเมื่อร่างกายและบาดแผลหายดีหมอก็ให้ออกจากโรงพยาบาลได้หลังจากที่เฝ้ารอการออกมาหลายวันแก้วทั้งเบื่อคนและเบื่อยาที่วันๆก็ต้องเจอ
"พี่มารับแล้วป่ะเรากลับกันพี่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว"ป๊อปปี้กับฟางเดินเข้ามาหลังจากที่จัดการชำระทุกอย่าเสร็จสินก็ขึ้นมารับแก้ว
"แล้วเขาไม่มาหรอคะพี่ฟาง"แก้วที่ถามหาคนที่เทอมองหาแต่ไม่พบมา2วันแล้วที่เขาไม่มาเฝ้าเทอและวันนี้ที่เทอต้องออกจากโรงพยาบาลเขายังไม่มารับเทอเลยทำให้เทอน้อยใจเขามากที่เขาไม่มาสนใจแ้ล้ว
"พี่โมะติดธุระน่ะเลยมารับไม่ได้พี่กับป๊อปเลยมารับไงจ๊ะ"ฟางพูดกับแก้วอย่างสนิทเพราะช่วง2วันที่โทโมะไม่มาฟางก็มาเฝ้ามาอยู่เป็นเพื่อนของแก้วทุกวันจึงทำให้ทั้ง2พูดคุยกันอย่างสนิท
"'งั้นเราไปกันดีกว่าไปหาอะไรกินกัน"ป๊อปปี้พูดเพื่อเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากให้แก้วคิดมาเรื่องโทโมะ
 
บนรถของป๊อปปี้
"แล้วนี้ที่เรามาไม่บอกนายนั่นก่อนหรอ"แก้วถามเพราะยังไม่มีใครไปบอกหรือโทรบอกโทโมะเลย
"พี่โมะติดธุระอ่ะจ๊ะก็เลยยังไม่อยากกวนเพราะด้วยอารมณ์จะขึ้นอีกน้องแก้วก็รู้ไม่ใช่หรอจ๊ะ'ฟางหันมาบอกกับแก้วที่นั่งอยู่ที่แบาะหลัง
แก้วพยักหน้าตอบฟางแล้วพิงกับแบาะเอนตัวลงนอนเทอคิดถึงเขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขานั้นอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่ทำไมไม่ดทรมาหาเทอบ้างแก้วห่วงเขาเหลือเกินเพราะเขามาทำให้เทอเป็นแบบนี้แล้วจะมาหาไปแบบนี้ไม่ได้  แก้วคิดไปเรื่อยๆแล้วหลับไปในที่สุดด้วยความเพลีย
ตอนนี้รถทั้งคันเข้าสู่ความเงียบเพราะแก้วและฟางได้หลับกันไปหมดแล้วคงเหลือแต่ป๊อปปี้ที่ขับรถอยู่เขาพลางคิดไปว่าโทโมะจะทำได้ไหมที่เขาบอกว่าจะเข้าไปพูดกับพิมเองให้หยุดเรื่องนี้เพราะป๊อปปี้และโทโมะให้คนไปสืบจนรู้ว่าใครเป็นยิงแก้วจนมือปืนนั่นต้องเปิดปากออกมาเพราะความกลัวตายที่โทดมะขู่เอาไว้าและซักทอดปถึงพิมที่บ่งการเรื่องนี้เบื้องหลังโทโมะเมื่อได้ยินชื่อของพิมก็ขับรถเข้ากรุงเทพเพื่อไปหาพิมเรื่องของแก้วเพื่อให้เทอนั้นเลิกยุ่งกับแก้วอย่างเด็ขาด
แต่นี้ก็2วันแล้วที่โทโมะไปหาพิมแล้วยังไม่ติดต่อกับมาทำให้ป๊อปปี้และฟางที่รู้เรื่องไม่กล้าที่จะบอกแก้วเพราะกลัวว่าแก้วจะคิดมากและกระเทือนกับลูกในท้องของแก้วเร
เรื่องที่แก้วท้องก็มีป๊อปปี้กับฟางที่รู้กันอยุ่2คนป๊อปปี้ยังไม่บอกโทดมะจนกว่าจะแน่ใจในตัวเพื่อนของเขาว่าจะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมและป๊อปปี้ก็ยังไม่บอกกับแก้วที่เป็นเจ้าตัวว่าตัวเองจะเป็นแม่คนแล้วเพราะแก้วนั้นตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะรับรู้ไว้รอโอกาสดีๆแล้วเขากับฟางจะเป็นคนบอกแก้วกับโทโมะเอง
หน้าบ้านของป๊อปปี้
ตอนนี้ฟางตื่นแล้วเหลือแต่แก้วที่ยังไม่ตื่นป๊อปปี้จึงขนของเข้าบ้านแล้วมาอุ้มย้องสาวของเขาขึ้นไปบนห้องของแก้วที่แก้วได้มานอนแค่วันเดียวแล้วก็ไม่ได้นอนอีกเลยแต่ห้องนี้ก็สะอาดอยู่เสมอเพราะมีฟางเข้ามาช่วยดูแลบ้านของป๊อปปี้ให้เพราะเทอรู้ว่าเขานั้นไม่มีเวลาที่จะทำงานบ้านพวกนี้เทอจึงมาทำงานบ้านและอาหารให้ป๊อปปี้ทุกวัน
"ป๊อปจะไม่บอกน้องแก้วหรอว่าพี่โมะไปไหนอ่ะ"ฟางถามเมื่อเทอและเขาลงมาข้างล่างในห้องรับแขก
"รอให้ไอ้โมะมันกลับมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน บอกไปก็ไม่รู้ว่าไอ้โมะมันจะกลับมาเมื่อไรนี่ก็หายไป2วันแล้วยังไม่กลับมาสงสัยว่ามันคงจะติดใจยัยพิมอะไรนั่นจนไม่กลับมาเลยหรือเปล่า'ป๊อปปี้พูดพลางไม่สนใจแต่ในใจของเขานั่อยากให้โทโมะกลับมาดูและแก้วเพราะตอนนี้แก้วท้องอยู่
"พี่โมะอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้ที่ฟางเห็นอ่ะพี่โมะเขารักน้องแก้วมากนะเขาไม่มีทางปล่อยน้องแก้วไว้หรอกยังไงพี่โมะก็ต้องกลับมาเชื่อฟางสิฟางรู้จักพี่โมะดีกว่า"ฟางพูดให้พี่ชายของเทาบ้าง   เทอก็ไม่อยากให้โทโมะหายไปแบบนี้นานๆหรอกแต่เพราะเทออยากให้ทุกอย่างมันเรียบร้อยก่อนแล้วโทดมะค่อยกลับมาก็ได้ปัญหามันจะไ้ไม่ตามมาทีหาเพราะจะพาให้เสียใจกันไปหมด