แผนรัก มัดใจนายลูกครึ่ง

17.00น.
ปี๊นนนนน~
แก้ว: แก้วไปก่อนนะค่ะคุณพ่อคุณแม่
พ่อแม่: รีบกลับนะลูก
แก้ว: ค่าาา~
 
บนรถ
โทโมะ: เทอน่ะ...ไม่ไปช่วยพี่ที่บริษัสหรอไง
แก้ว: อะไรนะ?
โทโมะ: พี่ถามว่าไม่ไปช่วยพี่ที่บริษัสหรอ
โทโมะเอื้อมมือไปเบาเสียงเพลงลง ตอนนี้รถติดไปแดงอยู่ โทโมะหันมามองหน้าแก้วด้วยสายตาเซงสุดขีด 
แก้ว: แก้วเพิ่งจะเรียนจบเอง ขอเวลาเที่ยวเล่นมั้งเหอะ "ทำไมต้องทำเสียงเย็นชาขนาดนั้นด้วยอ่าT^T" ว่าแต่
พี่เหอะ แก้วไม่เห็นพี่จะทำงานเลยนะ เห้นว่างๆตลอด
โทโมะ: (ปรายตามามองแก้วนิดหนึ่ง แล้วพูดแบบไม่หันมามอง) อยู่บ้านพี่รึไง ถึงรู้ว่าพี่ไปไม่ไปทำงานน่ะ
แก้ว: "อารายของเค้าอ่าาT T เย็นชาจังเลยย" ก็อยากรู้่อ่ะ
โทโมะ: หึ! (แสยะยิ้มอย่างน่ากลัวว)
แก้ว: "อ๊ากกก น่ากลัวว"
 
เอาไปแค่นี้ก่อนนะ เดี้ยวมาอัพใหม่
 
 

 
 
โทโมะ: ชอบฉันใช่ไหม
แก้ว: (ก้มหน้าไม่ตอบ) "เอาว่ะ ตายเป็นตายยย"
โทโมะ: งั้นแสดงว่าจริงสินะ
แก้ว: ก็ถ้าใช่แล้วจะทำไม (เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มแบบนางร้าย)
โทโมะ: อะไรกานน นางร้ายออกโรงแล้วหรอ
แก้ว: อย่ามาพูดจาแบบนั้นนะ! 
โทโมะ: จะทำไม ทางที่ดีเทออย่ามาชอบฉันดีกว่านะ ฉันมันไม่ใช่คนดีอะไรอย่างที่เทอคิดหรอก และอีกอย่าง
เทอคิดว่าเทอมีดีอะไรล่ะ ที่จะทำให้ฉันหลงรักเด็กน้อยๆอย่างเทอ
แก้ว: อย่ามาดูถูกฉัน และฉันก็ไม่เคยยอมแพ้ใคร อย่ามาลองดีกับฉันน่ะ!! และฉันก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วย! 
โทโมะ: ยังไง ๆ เทอมันก็เด็กอยู่วันยังค่ำ และเลิกตามตื้อฉันได้แล้ว!! 
ตอนนี้ทั้งคู่มาถึงหน้าโรงละครแล้ว แต่ยังไม่มีใครลงไป ยังคงจ้องหน้ากันอย่างดุเดือด!
แก้ว: ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ (ตอนนี้โทโมะบีบแขนแก้วไว้แน่น และมองหน้าเหมือนอยากจะเข้ามาบีบคอเทอ
ซะจริง ๆ แต่แก้วกลับไม่ร้องหรือแสดงอาการว่ากลัวแต่อย่างใด) และฉันจะไม่ยอมแพ้ คอยดู! 
โทโมะ: งั้นก็ตามใจเทอ อย่ามาร้องห่มร้องไห้ทีหลังก็แล้วกัน!
แก้ว: ฉัน-จริญญา-ศิริมงคลสกุล  จะทำให้นายรักฉันให้ได้โทโมะ!!! 
 
 
อ๊ากกกก นางเอกของเรากลายเป็นนางร้ายไปแล้วหรอเนี้ย