แผนรัก มัดใจนายลูกครึ่ง

17.00น.

ปี๊นนนนน~

แก้ว: แก้วไปก่อนนะค่ะคุณพ่อคุณแม่

พ่อแม่: รีบกลับนะลูก

แก้ว: ค่าาา~

บนรถ

โทโมะ: เทอน่ะ...ไม่ไปช่วยพี่ที่บริษัสหรอไง

แก้ว: อะไรนะ?

โทโมะ: พี่ถามว่าไม่ไปช่วยพี่ที่บริษัสหรอ

โทโมะเอื้อมมือไปเบาเสียงเพลงลง ตอนนี้รถติดไปแดงอยู่ โทโมะหันมามองหน้าแก้วด้วยสายตาเซงสุดขีด 

แก้ว: แก้วเพิ่งจะเรียนจบเอง ขอเวลาเที่ยวเล่นมั้งเหอะ "ทำไมต้องทำเสียงเย็นชาขนาดนั้นด้วยอ่าT^T" ว่าแต่

พี่เหอะ แก้วไม่เห็นพี่จะทำงานเลยนะ เห้นว่างๆตลอด

โทโมะ: (ปรายตามามองแก้วนิดหนึ่ง แล้วพูดแบบไม่หันมามอง) อยู่บ้านพี่รึไง ถึงรู้ว่าพี่ไปไม่ไปทำงานน่ะ

แก้ว: "อารายของเค้าอ่าาT T เย็นชาจังเลยย" ก็อยากรู้่อ่ะ

โทโมะ: หึ! (แสยะยิ้มอย่างน่ากลัวว)

แก้ว: "อ๊ากกก น่ากลัวว"

เอาไปแค่นี้ก่อนนะ เดี้ยวมาอัพใหม่

โทโมะ: ชอบฉันใช่ไหม

แก้ว: (ก้มหน้าไม่ตอบ) "เอาว่ะ ตายเป็นตายยย"

โทโมะ: งั้นแสดงว่าจริงสินะ

แก้ว: ก็ถ้าใช่แล้วจะทำไม (เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มแบบนางร้าย)

โทโมะ: อะไรกานน นางร้ายออกโรงแล้วหรอ

แก้ว: อย่ามาพูดจาแบบนั้นนะ! 

โทโมะ: จะทำไม ทางที่ดีเทออย่ามาชอบฉันดีกว่านะ ฉันมันไม่ใช่คนดีอะไรอย่างที่เทอคิดหรอก และอีกอย่าง

เทอคิดว่าเทอมีดีอะไรล่ะ ที่จะทำให้ฉันหลงรักเด็กน้อยๆอย่างเทอ

แก้ว: อย่ามาดูถูกฉัน และฉันก็ไม่เคยยอมแพ้ใคร อย่ามาลองดีกับฉันน่ะ!! และฉันก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วย! 

โทโมะ: ยังไง ๆ เทอมันก็เด็กอยู่วันยังค่ำ และเลิกตามตื้อฉันได้แล้ว!! 

ตอนนี้ทั้งคู่มาถึงหน้าโรงละครแล้ว แต่ยังไม่มีใครลงไป ยังคงจ้องหน้ากันอย่างดุเดือด!

แก้ว: ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ (ตอนนี้โทโมะบีบแขนแก้วไว้แน่น และมองหน้าเหมือนอยากจะเข้ามาบีบคอเทอ

ซะจริง ๆ แต่แก้วกลับไม่ร้องหรือแสดงอาการว่ากลัวแต่อย่างใด) และฉันจะไม่ยอมแพ้ คอยดู! 

โทโมะ: งั้นก็ตามใจเทอ อย่ามาร้องห่มร้องไห้ทีหลังก็แล้วกัน!

แก้ว: ฉัน-จริญญา-ศิริมงคลสกุล  จะทำให้นายรักฉันให้ได้โทโมะ!!! 

อ๊ากกกก นางเอกของเรากลายเป็นนางร้ายไปแล้วหรอเนี้ย