Only you! แค่เธอคนเดียว

1
 
 
@Kaew’s Home
ขณะที่ฉันขับรถไปจอดที่โรงรถก็มองเห็นรถเบนซ์คันหนึ่งที่ฉันไม่คุ้นสงสัยจะเป็นแขกของแม่ล่ะมั้ง
“เชิญคุณหนูที่ห้องรับแขกเลยค่ะ คุณแม่รออยู่” แม่บ้านที่ยืนอยู่หน้าประตูบอกฉันแล้วยื่นมือมาหยิบกระเป๋าเป้ฉันที่ถือมาไปเก็บที่ห้องของฉัน
 
เมื่อฉันเดินมาถึงห้องรับแขกก็พบว่าแม่กำลังคุยกับผู้หญิงอายุรุ่นเดียวกับแม่อย่างถูกคอ แม่หันมาเห็นฉันพอดีจึงทักฉัน…อย่างลั้นล้า = =”
“ลูกรักกก มาแล้วหรอ มานั่งนี่เร็ว ^____^” ฉันว่าวันนี้แม่ฉันไม่ปกติ…มากๆๆๆ!
“นี่เพื่อนแม่จ้ะ” แม่บอกแล้วผายมือไปทางน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามเราสองคน
“สวัสดีค่ะ”
“อร๊ายยย ลูกเธอนี่น่ารักจัง อย่างนี้แหละฉันชอบ” -__-? คืออะไร
“แม่คะ..” แม่เหมือนจะรู้ว่าฉันสงสัยอะไรจึงอธิบายให้ฟัง
“คืองี้นะลูกแก้ว แม่เห็นว่าเราก็โตเป็นสาวแล้ว แม่เป็นห่วงลูกเลยอยากให้มีคนดูแลลูก” แม่บอกว่าฉันโตแล้ว โตแล้วทำไมต้องมีคนมาดูแล แม่ฉันเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย -__-^^^
“แม่เลยอยากให้ลูกหมั้นกันปลอมๆกับลูกชายของเพื่อนแม่..อะนั่นไงมาพอดีเลย!” ฉันหันไปตามที่แม่พูด แล้วก็พบว่าลูกชายเพื่อนแม่คนนั้นคือ….
“หวัดดีนะ ^^” ไอ้บ้าที่ร้านหนังสือนั่น ไอ้คนโรคจิต ลามก กร๊าซซซซซ มันยักคิ้วให้ฉันด้วยอะ ! >O<
“พี่เค้าชื่อโทโมะน่ะ เป็นพี่เราสองปี” แม่อธิบายให้ฉันฟังไปเรื่อยๆ แต่ฉันไม่อยากฟังไม่อยากรับรู้ !! TToTT
“อีกอย่างแม่ต้องไปดูงานที่ต่างประเทศอย่างไม่มีกำหนดกับแม่ของพี่โทโมะเค้า แม่เลยฝากลูกไว้กับพี่เค้า โดยให้ลูกไปอยู่คอนโดเดียวกับพี่เค้านะลูก ห้องเดียวกันด้วย”
“แม่!” อ๊ากกกกกกกกกกก ทำไมแม่ทำอย่างนี้อะให้ลูกไปอยู่กับผู้ชายเนี่ยนะ แม่คิดได้ยังไง T^T
“แม่เป็นห่วงหนู อยู่ห้องเดียวกันพี่เค้าจะได้ดูแลลูกอย่างใกล้ชิด” ยักคิ้วอีกแล้ว ไอ้บ้านั่นมันยักคิ้วกวนประสาทฉันอีกแล้ว เกลียดมานนนนนนนนนน!!
“แก้วไม่ไปค่ะแม่ ให้แก้วไปอยู่กับเฟย์ฟางก็ได้นี่คะ” ฉันพยายามบอกแม่ เผื่อแม่จะเปลี่ยนใจ
“ไม่ได้หรอกลูก อยู่กับพี่เค้าเนี่ยแหละไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะพอลูกเรียนจบแม่ก็จะให้ลูกแต่งงานกับพี่เค้าเลยไง” แม่ฉันเป็นอะไรไป บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ววว!!
“ถ้าหนูแก้วลำบากใจมากก็ไม่เป็นไรนะลูก” เพื่อนแม่ฉันพูดเหมือนหวังดีนะ แต่จะรู้มั้ยว่ามันคือแรงกดดันวำหรับฉัน ห๊า !! TOT
“ลูกจะเสียมารยาทน้าเค้าหรอลูก น้าเค้าอุตส่าห์หวังดีนะ” แม่ฉันรักลูกตัวเองมาก สาบานเลย! -____-”
“แม่!”
“เอาเป็นว่าตกลงนะลูก พรุ่งนี้แม่จะไปสนามบินแต่เช้า แล้วตอนเย็นพี่เค้าจะมารับลูกที่บ้านไปอยู่คอนโดด้วยกันนะลูก”
“แล้วเจอกันนะน้องแก้ว :)” ใครน้องมัน ? :(
“งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะเธอ เจอกันพรุ่งนี้นะจ้ะ น้าไปแล้วนะหนูแก้ว”
“สวัสดีครับคุณแม่เอ้ยคุณน้า” มันแกล้งพูดผิดอะ ฉันรู้ว่ามันแกล้ง ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยนะ แง๊ๆๆ
“เรียกแม่ก็ได้จ้ะ ยังไงเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว ^o^” ยิ้มหน้าบานเชียวนะแม่ เชอะ!
“สวัสดีค่ะคุณน้า” ฉันไหวคุณน้าตามมารยาท แล้วหันมาเคลียร์กับแม่ของฉัน…ชุดใหญ่ !
“แม่ ทำไมแม่ทำแบบนี้ ทำไมแม่ไม่ปรึกษาแก้วสักคำ แม่เห็นแก้วเป็นตัวอะไร ฮืออออ” ฉันปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่เพราะมันไม่ไหวแล้วจริงๆ แม่นะแม่
“แม่ก็เห็นลูกเป็นลูกน่ะสิแม่ถึงได้ทำแบบนี้ พี่โทโมะเค้าเป็นคนดีนะลูก สักวันลูกจะเข้าใจสิ่งที่แม่ทำนะ เตรียมเก็บข้าวของได้แล้วลูก ไปๆ” แม่ร่ายยาวแล้วไล่ฉันขึ้นมาเก็บของ T_T
 
 
เช้าวันต่อมา (วันที่ฉันต้องไปอยู่กับไอ้หน้าตุ๊ดนั่น! TOT)
แม่ไปแล้ว…ไปแล้วจริงๆ แม่บอกฉันสักคำ เพราะเหตุผลที่ว่าฉัน ‘หลับ’ เลยไม่อยากปลุก ทิ้งไว้แต่โน้ตเล็กๆที่หัวเตียงแค่นั้น TT____TT
 
ถึงลูกแก้วที่รัก 
แม่ไปก่อนนะลูก แม่เห็นว่าลูกหลับอยู่เลยไม่อยากปลุก
อยู่กับพี่เค้าก็อย่าดื้อนะลูก เชื่อฟังพี่เค้าด้วยล่ะ
แม่รักลูกมากนะ คิดถึงก็โทรมานะลูก
จากแม่
 
ให้ฉันเชื่อฟังพี่เค้า โด่ววว ! ให้ฉันไปฟังควายร้องไห้ยังจะดีกว่าอีก -3- แต่บ่นไปก็แค่นั้นเพราะอีกแค่หนึ่งชั่วโมงนับจากนี้ฉันก็ต้องไปอยู่กับไอ้โทโมะแล้ว (เรียกเพราะๆไม่ลงจริงๆ -.-)
 
1 ชั่วโมงผ่านไป (เร็วมากกกก! ฉันยังทำใจไม่ได้เลยนะ TOT)
“มารอหน้าประตูเลยหรอ ท่าทางจะอยากไปอยู่กับฉันมากนะเนี่ย ^^” มาถึงก็พูดจาให้ฉันโมโหจนได้
“อยากมากเลยค่ะ…รอแทบไม่ไหวแล้ว” ฉันประชดเข้าให้เผื่อจะสำนึก แต่ปรากฏว่า…
“งั้นก็..เอางี้ละกันเนอะ!” โทโมะช้อนตัวฉันขึ้นแล้วเปิดประตูรถยัดฉันเข้าไปทันที เข้าใจมั้ยว่าฉันประชดโว้ยยยยยยยยย!!
จากนั้นเขาก็เอากระเป๋าฉันสองสามใบใส่หลังรถแล้วบึ่งรถออกไปอย่างรวดเร็ว
“ไอ้บ้า ฉันประชด นี่นายทำจริงๆหรอ บ้าไปแล้ว - -^”
“ฉันไม่รู้นี่ ก็นึกว่าเธออยากไปอยู่กับฉันไวๆ ฉันเลยจัดให้ :D” อยากบอกว่าฉันเกลียดรอยยิ้มของหมอนี่ที่สุด มันชอบยิ้มกวนประสาทฉันอะ ! :(
“นายนี่มัน!” ฉันชี้หน้าหวังจะด่า แต่ทำไมมันด่าไม่ออกอะ T^T
“หล่อ :)” อ้วกกกกกกกกกกกกก กล้าพูดออกมาได้ยังไง อายบ้างมั้ยวะ ? - -
 
 
 
@TKR  Condo
คอนโดนี้เป็นคอนโดที่หรูหรามาก มีสิ่งอำนวยความสะดวกเยอะแยะเต็มไปหมด ห้องที่ฉันต้องอยู่กับโทโมะอย่าเรียกว่าอยู่สองคนเลย อยู่ยันทั้งตระกูลก็อยู่ได้ เพราะมัน ‘ใหญ่มากกกกก!!’ ใหญ่กว่าห้องนอนฉันประมาณสิบเท่าอะ มีห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำแยกเป็นส่วนๆ มีระเบียงที่สามารถออกไปชมวิว ตอนแรกฉันไม่อยากมาอยู่เลย แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจละเพราะมันน่าอยู่มากกกกกกกก แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่ได้อยู่กับไอ้บ้าโทโมะนี่ และอีกอย่างนึงที่ฉันไม่ปลื้มก็คือเตียง มันเป็นเตียงเดี่ยวค่ะ ฉันโทรบอกพนักงานแล้วว่าให้เพิ่มเตียง แต่พนักงานบอกว่าเตียงหมดเนื่องจากช่วงนี้ไม้ที่ใช้ทำเตียงขาดแคลน เอาเข้าไป! ซวยได้อีกอะฉัน เอ๊ะ! แต่ไม่เป็นไรถึงจะมีเตียงเดียวฉันก็จะนอนแล้วไล่โทโมะไปนอนที่อื่นก็ได้นี่นา
“นี่นาย” ฉันบอกเขาขณะที่เขากำลังง่วนอยู่กับการจัดเสื้อผ้าเข้าตู้
“…..” เขาไม่พูดอะไรแต่หันมาหาฉันว่าจะถามอะไรเค้า
“ฉันจะนอนเตียงนะ ส่วนนายไปนอนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่เตียง โซฟาก็ได้นะมันออกจะกว้าง ^______^” ฉันฉีกยิ้มกว้างนายโทโมะจะได้ยอมฉัน ฮี่ๆๆ
“ไม่ได้ เตียงออกจะกว้างนอนสองคนได้สบายเธอจะไล่ฉันไปนอนที่อื่นทำไม ยัยเบ๊อะ!” นอกจากนายนี่จะไม่ยอมแล้วเค้ายังด่าฉันอีกอะ แมน..แมนมากด่าผู้หญิงเนี่ย -__-^^^
“แต่ฉันเป็นผู้หญิงนะ จะให้ฉันนอนกับผู้ชายได้ยังไงเล่า” เค้าเดินเข้ามาหาฉันแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะพูดว่า…
“ส่วนไหนที่บอกว่าเธอเป็นผู้หญิง ? -____-” ดูถูกมากกกกกก ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ!!
“แล้วส่วนไหนที่บอกว่าฉันไม่เป็นผู้หญิงกันยะ” ฉันชี้หน้าด่าเค้าขณะที่เค้าเองก็เดินเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น
“ตรงนี้!” เค้าว่าแล้วขี้มาที่หน้าอกของฉัน ทำร้ายจิตใจกันเกินไปแล้วนะ ฉันเกลียดมัน….เกลียดจริงๆนะ TOT
“ไอ้บ้า ฉันจะฆ่าแก ย๊ากกกกกกกกกก!!” ฉันกระโดดบีบคอโทโมะเพราะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ว่าตรงไหนฉันไม่ว่าแต่ทำไมต้องมาว่าหน้าอกฉันด้วย คนมันไม่มีแล้วยังไงวะ!
“เฮ้ยยย ยัยบ้าผีเข้ารึไงฮะ” เค้าพยายามแกะมือฉันออกแต่มันไม่ง่ายหรอกนะ ฉันไม่มีทางปล่อยหรอก หึหึ!!
ฉันบีบคอโทโมะจนตานี่แทบจะสำลัก เค้าวิ่งหนีฉัน แต่มีหรอฉันจะไม่ตาม ความแค้นนี้มันไม่หายไปง่ายๆหรอก !
“นายตายซะเถอะไอ้บ้าโทโมะ !!” ฉันกระโดดขึ้นจะบีบคอเค้าซ้ำอีกรอบ แต่ขาตัวเองดันไปสะดุดกับกระเป๋าที่วางอยู่ปลายเตียงทำให้ฉันกระเด็นขึ้นไปทับโทโมะอยู่บนเตียงนะเซ่! ท่ามันล่อแหลมเกินไปแล้ว ><
“อยากทำอย่างนี้ก็ไม่บอก” โทโมะเอามือมากอดเอวฉัน จนตอนนี้ตัวฉันทับลงไปบนตัวเค้าแถมทุกส่วนของร่างกายยังแนบไปกับตัวเค้าหมดแล้ว T^T
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” ฉันพยายามจะลุกขึ้น แต่โทโมะก็ไม่ยอมปล่อยมือสักที -*-
“เธอนี่ก็ตัวหอมเหมือนกันนะ ผิวก็เนียนชะมัด” เค้าว่าพลางใช้นิ้วเรียวยาวไล่ไปตามแขนของฉัน
“ยุ่งน่า! ปล่อยฉัน” เค้าไม่ปล่อยฉันแถมยังพลิกตัวเองขึ้นมาคร่อมฉันแทนอีกต่างหาก
“นายจะทำอะไรอะ อย่านะ!”
“ผู้ชายอยู่กับผู้หญิงสองคนเธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะ หือ?” เค้าว่าแล้วเคลื่อนใบหน้ามาใกล้ฉันมากขึ้นจนตอนนี้ปลายจมูกของฉันกับเค้าชนกันแล้ว -///////- ฉันไม่ได้เขิน ไม่ได้เขินน๊า T////T
“ไอ้อ้าอ่าอ้ะ” (ไอ้บ้าปล่อยนะ) ฉันได้แต่พูดอยู่ในลำคอ เพราะตอนนี้โทโมะประกบริมฝีปากลงมาแล้วจูบอย่างหนักหน่วงทำเอาฉันแทบเคลิ้ม แต่ฉันจะเคลิ้มไม่ได้นะ อย่าเคลิ้มกับจูบของหมอนั่นเด็ดขาด !
 
 
พลั่กกกก
 
“หวานจัง :)” พูดหน้าตาลั้นล้ามากจ้า -____-
“นายจูบฉันทำไม จูบแรกของช้านนนนนนนนนนนนน!!! TT^TT”
“หน้าตาเธอตลกชะมัดเลย ฮ่าๆๆ” เขาลุกขึ้นนั่งข้างฉันแล้วชี้หน้าขำ :(
“ไม่ตลกนะ จูบแรกของฉัน ฉันเก็บไว้ให้คนที่ฉันรัก แต่นายไม่ใช่! ฮือออๆ ไอ้บ้าโทโมะเอาจูบฉันคืนมานะ ฮือๆๆๆ” อยู่ๆน้ำตาฉันก็ไหล แงๆ ก็มันเศร้าอะจูบแรกของฉัน ไอ้บ้ามันเอาไปแล้ว จูบแรกของช้านนนน! TOT แต่ฉันยังไม่ทันได้ด่าโทโมะจบฉันก็ถูกโทโมะดึงไปจูบอีกรอบ แต่ครั้งนี้กลับเป็นจูบที่อ่อนโยน เค้าจูบฉันอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานพอสมควร แล้วจึงถอนริมฝีปากออก
“จูบแรกของเธอ ฉันคืนให้แล้วนะ หวานกว่าเดิมหลายเท่าเลย ^o^” มันคืนกันได้ที่ไหนเล่า เค้าขโมยจูบฉันไปสองรอบติด จะบ้าตาย ฉันต้องอยู่กับเค้าไปอีกนานเท่าไหร่เนี่ย แค่วันแรกฉันก็จะบ้าตายแล้ว TOT
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ฮิฮิๆ เป็นไงบ้างงงงงงงงงงงง?? ม๊าเราโดนจูบซะแล้วล่ะนี่แค่ตอนแรกนะ -0- 55555555
ขอบคุณทุกคนที่อ่านค้าบบบบบบบบบบบบบ