Legend of love everlasting รักเธอไม่มีวันเปลี่ยน

 
    ฉันวิ่งมากลางสนามหญ้าที่กว้างพอสมควร  และฉันก็มั่นใจแล้วด้วยว่าตำตรวจจะไม่ตามมาอย่างแน่นอน  เพราะว่าฉันวิ่งเร็วมาก     ฉันก็เหนื่อยมากเหมือนกัน นายนี้ก็โดนยิงด้วย  แถวนี้ไม่ค่อยมีคน   คลีนิกก็ไม่เห็นจะมี  รถก็น้อย  ไฟข้างทางก็ดับ   อากาศก็เย็น   ต้นไม้ก็เยอะ  แถมตอนนี้ก็มืดแล้วด้วย ฉันก็ไม่ได้ใส่รองเท้า และชุดของฉันเป็นเดรทลัดรูปและมันก็สั้นมากกกกกกกกกกกกก  ฉันหันซ้ายหันขว้าไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี  ทุกทางที่ฉันมองก็ดูเหมือนว่ามันน่ากลัวไปหมดบรรยากาศก็เป็นใจเหลือเกินฉันกลัวนะเนี้ยแล้วนายนี้ยังมีหน้ามาพูดให้ฉันกลัวอีก
 
"หนิ ฉันจะบอกอะไรให้นะแถวนี้อ่ะคนตายเยอะนะ แล้วก็ตรงที่เธอยืนอยู่มันเป็นหลุมฝั่งศพตายโหงด้วยนะ  "   จริงเหรอ ตอนนี้ฉันหน้าเสียพูดอะไรไม่ออกเลยอ่ะ ฉันจับมือนายนี้แน่นมากและมือของฉันก็เย็นมากด้วย แล้วยังมาพูดเรื่องผีๆอีก  เกิดมาฉันไม่เคยกลัวอะไรเลยนะ (นอกจากผี ) 
 
"จะบ้าเหรอนายรู้ได้ไงว่าตรงที่ฉันยืนอยู่มันเป็นหลุมฝั่งศพห๊ะ"  ฉันพูดพลางใช้เท้าเต๊ะที่บริเวณตรงนั้น
 
"ก็ฉันเป็นคนแถวนี้อ่ะ ฉันก็เลยรู้ "   คนแถวนี้ งั้นบ้านนายนี้ก็อยู่แถวนี้อ่ะสิ
 
"เหรอ  ฉัน..ฉัน...ก็ไม่ได้กลัวสักหน่อย " ฉันพูดแล้วปล่อยมือของฉันออกจากมือของนายนี้
 
"เหรอออออออออออ   เธอไม่กลัวเลยเหรอ เอาเถอะยังไงก็ขอบคุณล่ะกันที่พาฉันหนี้แล้วก็ช่วยฉันด้วย ฉันไปหล่ะ " 
 
"เดี๋ยวสิ ! นายจะทิ้งฉันไว้คนเดียวแบบนี้ไม่ได้นะ "
 
"อย่าบอกนะว่าเธอกลัวผีขึ้นมา "
 
"จะบ้าเหรอ ตรงนี้อ่ะเหรอที่มีผี  โธ่ฉันไม่เห็นจะกลัวเลยแค่เนี้ยสบายมาก " ฉันพูดพร้อมกับท่าทางที่ไม่กลัวแต่ฉันก็เริ่มกลัวขึ้นมาเพราะหลังจากสิ้นคำพูดของฉันดันมีลม(พายุ )พัดมาเหมือนสั่งเอาไว้ ฉันมองขึ้นบนท้องฟ้าเห็นพระจันทร์ที่ดูผิดปกติ และลมก็พัดแรงมากขึ้นฉันได้แต่วิ่งเข้าไปเกาะ(ก็เหมือนกอดนั้นแหละ ) นายนั้น ที่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่กลัวเลย สงสัยคงจะชินกับบรรยากาศแบบนี้ แต่ฉันไม่ชิน !  ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะมองนายนั้นเพราะว่าตอนนี้ฉันแสดงอาการว่ากลัวแล้วและก็ฉันยังไม่ได้ใส่รองเท้าส้นสูงทำเลยทำให้ฉันตัวเล็ก (ก็เตี้ยนั้นแหละ ) ระดับศรีษะของฉันยังไม่ถึงไหล่ของเขาเลย  ฉันเงยหน้ามองเขาพยายามสื่อสารทางตาว่า 'อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว'  ฉันยังคงเกาะนายนั้นและรอคำตอบอยู่  เขาหัวเราะออกมานิดๆ พร้อมกับคำพูด
 
"ก็ได้ ฉันไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียวหรอก "  น่ารักนะเนี้ย เดี๋ยวฉันก็รักซะเลย^_^
 
"ก็ดี แล้วนายจะไปไหนอ่ะ "  
 
"ฉันจะกลับบ้านเลยอ่ะ  "
 
"เหรอ   แถวนี้หนาวจัง "     ฉันพูดพลางกอดนายนี้แน่นขึ้น ก็มันหนาวจริงๆนะฉันไม่ได้โกหกนะ
 
"ถามจริง เธอคิดอะไรกับฉันปะเนี้ย "  นายนี้ถามซะฉันตกใจเลย ไอบ้า !ฉันจะคิดอะไรแบบนั้นกับนายได้ยังไงฉันยังไม่แน่ในความรู้สึกที่ฉันมีให้นายเลย ฉันแค่รู้สึกไม่มีสมาธิทุกครั้งที่นายเข้าใกล้ฉันเท่านั้นเอง แบบนี้เหรอที่เขาเรียกว่ารัก เป็นไปไม่ได้หรอก แต่ฉันก็รู้สึกแปลกๆที่อยู่ใกล้นายนี้ทุกครั้งเลยนะ ช่างเหอะคิดไปก็รกสมองเปล่าๆ
 
"ไอบ้า ฉันจะไปคิดอะไรแบบนั้นกับนายได้ไงฉันกับนายเราเจอกันแค่สองครั้งเอง และฉันยังไม่รู้จักชื่อนายเลยและนายเองก็ยังไม่รู้จักชื่อฉันด้วย เป็นไปไม่ได้หรอกที่ฉันจะคิดอะไรกับนาย" ฉันบอกนายนั้นแล้วปล่อยแขนของฉันที่กอดนายนั้นอยู่แล้วหันมากอดตัวเองแทน
 
"เหรอ ก็จริงที่เรายังไม่รู้จักชื่อกันแต่ทุกครั้งที่เราเจอกันเธอชอบเข้าใกล้ฉันจัง ฉันก็เลยคิดแบบนั้นอ่ะ "
 
"หลงตัวเองเกินไปแล้วนายอ่ะ " แล้วนายนั้นก็ถอดเสื้อเเจ็กเก๊ตสีดำออก  แล้วมาให้ฉันพลางพูดว่า
 
" อ่ะฉันให้ เห็นเธอบอกว่าหนาวไม่ใช่เหรอ เอาไปสิ " ฉันไม่ปฏิเสธ หยิบเสื้อมาใส่อย่างรวดเร็วเพราะว่ามันหนาวอย่างกับหิมะตก
 
"ขอบคุณนะ " ฉันใส่เสื้อเสร็จพร้อมกับกล่าวขอบคุณ เอ๊ะ! ทำไมฉันรู้สึกเจ็บๆที่ปลายเท้า  ฉันยกเท้าขึ้นมาดูว่าทำไมถึงเจ็บ และฉันก็ต้องตกใจยกใหญ่เพราะว่าเท้าของฉันทั้งสองข้างมีเลือดเต็มไปหมด และฉันก็แสบมากด้วยสงสัยฉันอาจจะวิ่งแล้วเหยียบไปโดนหินละมั้งถึงได้เจ็บและแสบขนาดนี้  
 
"นี้ที่เท้าของเธอมีเลือดด้วย " เขาพูดพลางมองที่หน้าของฉันสลับกับเท้า อย่างเป็นห่วง
 
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอกแผลแค่นี้เอง ฉันไหว  ดูนายสิถูกยิงไม่ใช่เหรอ นายยังทนไหวเลย "
 
"ก็ฉันโดนแค่เชียวๆ  และอีกอย่างฉันก็เป็นผู้ชายด้วยแบบนี้ฉันทนได้ แต่ดูเธอสิ ไม่รู้ว่าแผลลึกรึเปล่า และเลือดก็ออกซะเยอะเลยเธอก็เป็นผู้หญิงนะ อ่อนแอกว่าผู้ชายอยู่แล้ว "
 
"ฉันไม่ได้อ่อนแอกว่าผู้ชายซักหน่อย  แล้วนายก็ไม่ได้แข็งแรงกว่าฉันด้วย "
 
"หนิ ฉันจะบอกอะไรให้นะ พระเจ้าสร้างผู้ชายขึ้นมา เพื่อดูแลและปกป้องผู้หญิง เพราะฉนั้นผู้ชายก็ต้องแข็งแรงกว่าผู้หญิงแน่นอน ฉันฟันธง "
 
"อ้าว  แล้วผู้ชายทำไมต้องปกป้องผู้หญิงด้วยอ่ะ ก็ในเมื่อผู้หญิงอย่างฉันก็ดูแลตัวเองได้ "
 
"ก็พระเจ้าสร้างผู้ชายขึ้นมาเพื่อปกป้องและดูแลผู้หญิงที่ตัวเองรักไง คนอย่างเธอน่าจะยังไม่เจอผู้ชายที่รักเธอ ล่ะสิถึงไม่เข้าใจและพูดแบบนี้ "
 
"หนิ นายว่าฉันเหรอห๊ะ"
 
"โอ๊ย ฉันไม่มีเวลามานั่งเถียงกับเธอหรอกนะ  ไหนฉันขอดูแผลหน่อยสิ  แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันล่ะว่าเธอเลือดออกขนาดนี้ แล้วเธอจะปล่อยให้มันเป็นบาดพยักหรือไง ปากก็มีทำไมเธอไม่บอกฉัน  แล้ว.... "
 
"นี้  หยุดพูดก่อนได้ไหม นายพูดอยู่คนเดียวแล้วจะให้ฉันบอกนายตอนไหนล่ะ ไอบ้า ! แล้วอีกอย่างฉันก็เพิ่งรู้พร้อมนายเมื่อกี้นี้แหละ "  เขาทำท่าทางเหมือนกำลังคิดอะไสักอย่าง และดูเหมือนว่าเขาจะคิดออกแล้วด้วยพร้อมกับพูดว่า
 
"งั้นขึ้นหลังฉัน "  เขาย่อตัวลงเพื่อที่จะให้ฉันขึ้นที่หลังเขา
 
"เร็วๆสิ ตรงนี้หนาวนะ " เขาพูดเร่งฉันให้ขึ้นหลังเขา ฉันก็ยังไม่ขึ้นอยู่ดี จะให้ขึ้นได้ไง ฉันไม่ไว้ใจผู้ชายแปลกหน้านะเกิดนายนี้ทำอะไรฉันขึ้นมาแล้วฉันจะทำยังไงอ่ะ
 
"ถ้าเธอไม่ขึ้นงั้นฉันจำเป็นต้องทำแบบนี่กับเธอ " เขาสิ้นสุดคำพูดของเขา เขาก็อุ้มฉันทันที
 
"เฮ้ย ! จะอุ้มทำไมไม่บอกกันก่อนล่ะ ถ้าฉันตกใจหัวใจวายตายขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ แล้วถ้าฉันหัวใจวาย แล้ว ตายขึ้นมาจริงๆนายจะรับผิดชอบเหรอห๊ะ แล้วถ้่า.... "  ฉันกำลังจะพูดต่อแต่โดนนายนี้ตัดบทก่อน
 
"ถ้าเธอไม่หยุดพูดล่ะก็เธอได้ตายอย่างที่เธอพูดจริงๆนะ  ฉันไม่ได้ขู่ด้วยฉันจะทำจริง " 
 
"ฉันไม่กลัวหรอกจะบอกให้เกิดมาฉันไม่เคยกลัวอะไรเลย " 
 
"เหรอ  ถ้าฉันทำแบบนี้เธอก็ไม่กลัวสินะ "  เขาที่อุ้มฉันอยู่เริ่มโน้มหน้าใกล้ฉันมากขึ้น ปลายจมูกของเขาตอนนี้อยู่ที่ปลายจมูกของฉัน  เอาแล้วไงฉันไม่อยากอยู่ใกล้นายนี้ก็เพราะแบบนี้แหละ ทั้งเขาและฉันเหมือนอึ้งในการกระทำที่ทำอยู่ตอนนี้  โอ๊ย ฉันจะทำยังไงดี ตอนนี้อีกไม่ถึงหนึ่งเซนเราก็จะจูบกันแล้ว ฉันกับเขาเหมือนตกอยู่ภวังค์ของความฝันที่ไม่สามารถออกจากภวังค์นี้ได้เลย  พระเจ้า ได้โปรดอย่าแกล้งหนูแบบนี้  ฉันได้แต่ร้องขออ้อนวอนในใจ และมันก็เป็นจริง  มีเสียงฟ้าผ่า และมีลมพัดมาแรงๆจนทำให้สติของเรากลับมาอีกครั้ง  ขอบคุณค่ะ พระเจ้าที่ช่วยหนู ฉันขอบคุณพระเจ้าในใจ  พอฉันตั้งสติได้ฉันก็ดิ้นทั้งๆที่ยังโดนอุ้ม และฉันก็รู้ด้วยว่าฉันดิ้นเท่าไรเขาก็ไม่ยอมปล่อยฉันลง
 
"นี้ ถ้าเธอดิ้นอีกล่ะก็ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอนะ "
 
"ก็..... "  ฉันกำลังจะพูดแต่ฟ้าดันร้องก่อนและมันก็ทำให้ฉันตกใจด้วย  ฉันเลยใช้แขนทั้งสองข้างฉันกอดที่ต้นคอของเขา และฉันก็ซบหน้าของฉันลงที่อกกว้างๆของเขาที่แสนจะอบอุ่นมากกกกกกก^_^ 
      และเขาก็อุ้มฉันมาที่บ้านของเขาที่อยู่ไม่ไกลจากที่ตรงเมื่อกี้  ตอนนี้ก็ประมาณสองทุ่มกว่าๆแล้ว  เขาอุ้มฉันเดินเข้าบ้านอย่างชำนาญ ฉันมองภายนอกของบ้าน  บ้านของนายนี้ก็ไม่เล็กและไม่ใหญ่มาก  กำลังพอดี บ้านของเขาก็น่าอยู่เหมือนกันนะ ต้นไม้เยอะดี ดูเป็นธรรมชาติมาก บ้านของนายนี้เป็นสีขาวทั้งหลัง และก็มีสระว่ายน้ำด้วย  ดูเหมือน เขาจะมีค่ายมวยด้วยนะ  เขาอุ้มฉันมาที่บ้านของเขา  คนที่อยู่ภายนอกของบ้านมองฉันอย่างไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆให้กับผู้คนที่มองฉัน  และดูเหมือนพวกเขาไม่ค่อยตอนรับฉันเท่าไหร่  เขาพาฉันเข้าไปในบ้าน  บ้านของเขาดูสอาดมากกกก  ของก็เก็บเป็นที่เป็นทาง  และมีเสียงหนึ่งที่เข้ามาทักทายเขาและดูเหมือนจะสนิทกันมากด้วย รูปร่างของเขา เขาขาวมากพอสมควร หน้าตาออกลูกครึ่งญี่ปุ่นนิดหน่อย  สูงพอๆกันกับนายนี้ที่อุ้มฉันอยู่
 
"เฮ้ย ! ไอ้ป๊อปกลับมาแล้วเหรอว่ะหาไปซะนานแล้ว แล้วเอาหนูน้อยที่ไหนมาว่ะ "
 
 
 
ถ้าไม่สนุกก็บอกกันได้นะเราไม่โกรธ
เรื่องเคโอ เราทำใจได้แล้ว เพราะว่าเรารู้ว่าพี่ป๊อปยังไงก็ต้องกลับมา
555555