Love drama บทร้ายให้นายรัก

Tomo talk

.../ว่าไงน่ะฮะแม่!

ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับแม่ของผมซึ่งท่านและพ่อของผมอยู่ต่างประเทศ..และผมก็ได้รับข่าวร้ายว่าพ่อผมเกิดอุบัติเหตุร้ายแรง

แม่โทโมะ/ลูกต้องมาที่นี่น่ะ..พ่อ..ฮึกๆ.ของลูกอยากเจอลูก..ฮึกๆ

โทโมะ/แม่อย่าเพิ่งร้องไห้น่ะครับ

หลังจากที่ผมได้รับข่าวร้ายว่าพ่อของผมเกิดอุบัติเหตุร้ายแรง..ผมยังรู้อีกว่าพ่อของผใเป็นมะเร็ง

แม่โทโมะ/ลูกมาหาแม่กับพ่อได้รึป่าว??...

โทโมะ/แต่เรื่อง.....

แม่โทโมะ/เรื่องเรียนแม่จัดการให้ลูกได้อยู่แล้ว..เพียงแต่ลูกบอกว่าจะมา

โทโมะ/เอ่อ...ก็ได้ครับผมไปได้

แม่โทโมะ/อ่ออีกอย่างนึงลูกอาจจะต้องมาอยู่กับแม่อย่างถาวรน่ะ...ลาครูและก้เพื่อนให้เรียบร้อยน่ะแล้วแม่จะส่งตั๋วเครื่องบินไปให้

โทโมะ/ครับๆสวัสดีครับ

แล้วผมก็วางสายไป...ไปอยู่อย่าง'ถาวร'งั้นหรอ

.

.

.

.

โทโมะ/เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ

แก้ว/....แล้วนายจะบอกเลิกฉันทำไมเพราะนายอยู่ต่างประเทสเราก็ยังติดต่อกันได้..อีกอย่างทำไมนายไม่บอกฉันเพราะหลังจากวันนั้นนายก็หายไปเลย

โทโมะ/ฉันไม่อยากให้เธอรอเพราะยังไงตอนนั้นฉํนรู้เพียงว่าฉันต้องไปอยู่ที่นั่นอย่างถาวร...ฉันกลัวเธอเสียใจ

และที่ฉันไม่บอกเธอฉันกลัวเธอรับไม่ได้

แก้ว/หรอ!นายกลัวฉันรับไม่ได้งั้นหรอแล้วที่นายบอกเลิกฉํนนายกลัวฉันเสียใจนายคิดบ้างมั้ยว่าฉันรับเรื่องนี้ได้หรือไม่ได้....เอาเถอะ!ฉํนจะฟังนายต่อแล้วทำไมนายถึงกลับมาอยู่เมืองไทยได้หล่ะ

โทโมะ/พ่อของฉันเสียชีวิตแล้วจริงๆแม่ของฉันกะจะให้ฉันเรียนต่อที่นั่นแล้วบริหารจัดกาารธุรกิจที่นั่นเลยแต่พอหลังจากที่พ่อของฉันตายไปได้สักพักแม่ของฉันก็เลยย้ายมาประจำสาขาที่ประเทศไทยแทน....แต่ถึงฉันจะอยู่ที่ไหนฉันยังคิดถึงเธอตลอดน่ะ

แก้ว/......

โทโมะ/แก้ว!(ผมเรียกชื่อแก้วพลางเขย่าแขนเธอเบาๆ)

โทโมะ/ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟังหมดแล้วเธอกลับมาคืนดีกับฉันได้รึป่าว...

แก้ว/ไม่!โทโมะเรื่องของเรามันเป็นอดีตไปแล้วปัจจุบันของนายคือฟางไม่ใช่ฉัน!

โทโมะ/ไม่ตอนนี้ฉันเลิกกับฟางแล้ว

แก้ว/เหอะ!...อ่อฉันถามอะไรอีกอย่างสินายบอกว่านายรักฉันมาตลอดแล้วนายมาคบกับเพื่อนฉันทำไม

โทโมะ/ฉันเห็นว่าฟางเป็นเพื่อนกับเธอ...

แก้ว/อ่อหรอ!เหอะแล้วคราวนี้นายมาบอกรักฉันเพราะเห็นฉันเป็นเพื่อนกับใครอีกหล่ะ

โทโมะ/แต่ฉัน.....

แก้ว/นายไม่ต้องพูดอะไรแล้วต่อไปนี้เราต่างคนต่างอยู่!หวังว่าคงไม่ได้มาเจอกันอีกลาก่อน!

Kaew talk

เมื่อพูดเสร็จฉันก็ลุกขึ้นไปแล้วเดินไปทางประตู

แต่....

โทโมะ/แก้ว!..เธออย่าจากฉันไปเลยน่ะฉันๆรักเธอจริงๆ

แก้ว/.......(โทโมะเดินเข้ามากอดฉันจากทางด้านหลัง)

โทโมะ/เธอจะให้ฉันทำอะไรก็ได้..ฉันยอมเพื่อเธอเพื่อคนเดียว

(ถึงแม้โทโมะจะกอดฉันจากทางด้านหลังแต่ฉันก็รู้ว่าเขา.."ร้องไห้")

แก้ว/แล้วนายจะทำยังไง

โทโมะ/ฉันทำยังไงก็ได้ขอให้เธอกลับมารักฉันเหมือนเดิม

(โทโมะพูดแล้วจับตัวฉันให็หันหน้าไปหาเขา)

โทโมะ/ฉันรักเธอน่ะ......

อุ๊บ!

เขาจูบฉัน..

แก้ว/อื้อ...อื้ออ๋อย

ฉํนพยายามขัดขืนแต่มันก็ไม่เป็นผลสำเร็จ

จูบของเขาเริ่มอ่อนหวานและอ่อนโยนแบบที่ฉันไม่เคยได้สัมผัส....

มือของฉันเริ่มที่จะโอบรอบคอของเขาไว้

เราทั้งสองเดินไปที่เตียงด้วยกันโดยที่เขาอุ้มฉันแต่ริมฝีปากของเรายังสัมผัสกันอยู่

จนหลังของฉันสัมผัสกับเตียงแล้วเราก็.........................................................

ฉันยอมเขาได้ยังไงกันน่ะ...

สุดท้ายก็เป็นฉันเองสิน่ะที่ปากแข็ง...

ฉันก็รักนายโทโมะ...

ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้พูดให้เขาได้ยินแต่ชื่อของเขาจะดังอยู่ในหัวใจของฉัน...

ตลอดไป...

................................................THE  END................................................................

จบแล้วๆ><

จบสักที

แต่ยังไม่แฮปปี้น่ะค่ะ

อ่อ!แต่ยังมีตอนพิเศษอีกตอนนึงแถมให้ๆกลัวไม่เข้าใจ

แล้วเจอกันตอนพิเศษค่า