love ฉันคือเทอยัยตัวแสบ

แล้วฟางก้อไปหาหมอโยออกจากห้องแล้วเดินเท่าที่จะเดินไหวพร้อมร้องไห้ 
ป๊อบปี้:หิวข้าว
ฟาง : งั้นกินข้าวผัดละกัน
ป๊อปปี้ : งั้นป๊อปไปกินข้าวก่อน
ห้องกินข้าว
ระหว่างที่ป๊อปปี้กำลังกินข้าวอยู่
ป๊อปปี้ : ฟางจะไปไหน
ฟาง:ไปไหนก้อได้
ป๊อบปี้:เมื่อกี่ยังคุยดีๆอยู่เลย
ฟาง:เมื่อกี่ลืมตัว
พอฟางพูดจบป๊อปก็ทำท่าไม่พอใจแล้วก็เดินขึ้นห้องไป
ฟาง : ป๊อปทำไมนายถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้
พอฟางล้างจานเสร็จฟางก็เดินขึ้นไปบนห้อง
พอฟางเปิดประตูเข้าไปก็เจอป๊อปปี้นอนหลับอยู่ ฟางจึงบอกออกไปได้แล้วนี่ห้องฟางนะป๊อบปี้:ป๊อบไม่ออกถ้าเรายังคุยไม่รู้เรื่องฟาง : ป๊อปปล่อยฟางนะแล้วฟางก็เริ่มร้องไห้
 ป๊อปปี้ : ฟางร้องไห้ทำไม
 ฟาง : ป๊อปไม่ต้องมาสนใจฟางหรอก
ป๊อปปี้ : สนสิเราเป็นแฟนกันนะ
ฟาง : เราเป้นแฟนกันตอนไหนป๊อปปี้ : ตอนนี้ไง...ป๊อปขอโทษ ฟาง:เราเป้นแฟนกันไม่ได้หรอกป๊อบปี้:ทำไม
ฟาง:ป๊อบก้อมีพิมอยู่แล้วฟางตะโกนใส่ป๊อปปี้
 ป๊อปปี้ : ฟางใจเย็นๆสิคร๊าบ
ป๊อปปี้ :ไม่ได้เป้นแฟนกะพิม
แล้วป๊อปปี้ก็กอดฟาง
ฟาง : นายพูดจริงนะ
ป๊อปปี้ : จริงสิคร๊าบ
ป๊อปปี้:เด๋วพรุ่งนี้ไปทะเลนะ
ฟาง:อืม ชวนเพื่อนฟางไปด้วยนะ
ป๊อปปี้:คร้าบ
ฟาง:ถ้าอย่งนี้ป๊อบก้อออกจากห้องฟางได้เเล้ว
ป๊อปปี้:ครับ