love ฉันคือเทอยัยตัวแสบ

แล้วฟางก้อไปหาหมอโยออกจากห้องแล้วเดินเท่าที่จะเดินไหวพร้อมร้องไห้ 

ป๊อบปี้:หิวข้าว

ฟาง : งั้นกินข้าวผัดละกัน

ป๊อปปี้ : งั้นป๊อปไปกินข้าวก่อน

ห้องกินข้าว

ระหว่างที่ป๊อปปี้กำลังกินข้าวอยู่

ป๊อปปี้ : ฟางจะไปไหน

ฟาง:ไปไหนก้อได้

ป๊อบปี้:เมื่อกี่ยังคุยดีๆอยู่เลย

ฟาง:เมื่อกี่ลืมตัว

พอฟางพูดจบป๊อปก็ทำท่าไม่พอใจแล้วก็เดินขึ้นห้องไป

ฟาง : ป๊อปทำไมนายถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้

พอฟางล้างจานเสร็จฟางก็เดินขึ้นไปบนห้อง

พอฟางเปิดประตูเข้าไปก็เจอป๊อปปี้นอนหลับอยู่ ฟางจึงบอกออกไปได้แล้วนี่ห้องฟางนะ
ป๊อบปี้:ป๊อบไม่ออกถ้าเรายังคุยไม่รู้เรื่อง
ฟาง : ป๊อปปล่อยฟางนะ
แล้วฟางก็เริ่มร้องไห้

 ป๊อปปี้ : ฟางร้องไห้ทำไม

 ฟาง : ป๊อปไม่ต้องมาสนใจฟางหรอก

ป๊อปปี้ : สนสิเราเป็นแฟนกันนะ

ฟาง : เราเป้นแฟนกันตอนไหน
ป๊อปปี้ : ตอนนี้ไง...ป๊อปขอโทษ
ฟาง:เราเป้นแฟนกันไม่ได้หรอก
ป๊อบปี้:ทำไม

ฟาง:ป๊อบก้อมีพิมอยู่แล้ว
ฟางตะโกนใส่ป๊อปปี้

 ป๊อปปี้ : ฟางใจเย็นๆสิคร๊าบ

ป๊อปปี้ :ไม่ได้เป้นแฟนกะพิม

แล้วป๊อปปี้ก็กอดฟาง

ฟาง : นายพูดจริงนะ

ป๊อปปี้ : จริงสิคร๊าบ

ป๊อปปี้:เด๋วพรุ่งนี้ไปทะเลนะ

ฟาง:อืม ชวนเพื่อนฟางไปด้วยนะ

ป๊อปปี้:คร้าบ

ฟาง:ถ้าอย่งนี้ป๊อบก้อออกจากห้องฟางได้เเล้ว

ป๊อปปี้:ครับ