My girl. ถึงปากจะร้ายแต่ผมก็รักน่ะ♥

ตอนที่ 4
 
ความสงสัยของผม
 
 
เอี๊ยดดดดดด    ปั๊งงงงง   โครมมมม
 
“เฮ้ย รถชน”   ฉันรีบวิ่งไปดู แล้วภาพที่เห็นก็คือ  0.0
“โทโมะ...........!!!!”(ตะโกน)
“โทโมะ นายอย่าเป็นไรน่ะเฮ้ยฝื้นดิวะ เฮ้ยยยยย!!”
“นิ่ยัยแก้ว แกเป็นไรฮะ ตะโกนลั้นบ้านเลย”ฟาง
“นั้นดิ แถมมีชื่อโทโมะด้วย แหมชอบนายนั้นก็ไม่บอก”เฟย์
“เฮ้ย ไม่ใช่น่ะ แค่ฝันอะไรนิดหน่อยเฮ้อออ สงสัยทะเลาะกับนายนั้นมากไปหน่อย”แก้ว
“ยะๆๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวต้องไปซ้อมที่โรงเรียนอีก”ฟาง
 
 
 
ณ ห้องซ้อมในโรงเรียน
 
“ทำไมนายพวกนั้นยังไม่มาอีกน่ะ”เฟย์
“นั้นดิ ช้ามาครึ่งชั่วโมงและ”แก้ว
“มาแล้วครับบบบบ”เขื่อน
“กว่าจะมาน่ะ รอจนรากงอกแล้วยะ”เฟย์
“โทษครับ พอดีตื่นสายกัน”เขื่อน
“ช่างเหอะๆ มาซ้อมกัน”ป๊อปปี้ แล้วทั้งหมดก็ซ้อมกัน แบบว่ากะจะได้คะแนนเต็ม
 
12.30
 
“เที่ยงแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ”เฟย์
“ปะแก้วก็หิวแล้ว”
“ฟางว่าเราไปกิน ฟูจิ ที่ห้างกัน”
“ไปดิ เขื่อนไปด้วย”
“ใครชวนนายยะ”เฟย์
“ใจมันชวนอะครับ”
“แหวะ”ป๊อป โทโมะ จงเบ
“ฉันว่าไปเหอะ จะอ้วก”โทโมะ
“งั้ง ไปกันหมดนิ่แหละ”ฟาง
 
 
 
ร้าน ฟูจิ จิจิจิ -.-
 
“เฟย์สั้งให้เอง”พูดพร้อมกับหยิบเมนูมาสั้ง
“เอา !@#$%$#$@%^@#@!%^$&#%^ แค่นี้แหละค่ะ”เฟย์
“นิ่ยัยอ้วน จะกินไรเยอะแยะเนี่ย”เขื่อน
 
“ทำไมนายจะเลี้ยงหรอ”เฟย์
“อื้ม เฮ้ย เปล่า”
“อันแน่ พูดแล้วห้ามคืนคำนะ”แก้ว
“เออๆๆ ก็ได้”
“ดีมาก”เฟย์พูดพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
 
ในขณะที่ทุกคนกินกัน แก้วก็แอบมองโทโมะไป แล้วก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายก็แอบมองอยู่เหมือนกัน
 
(The End Kaew)
 
 
(Poppy)
 
สวัสดีครับ ในที่สุดผมก็ได้พูดสักที ผมนั้งมองฟางอยู่เป็นระยะห่างๆ กลัวว่าเธอจะรู้ตัว แต่ดูท่าว่าจะไม่ทันแล้วครับ เธอมองมาทางผมแบบว่า มองทำไม ผมก็เลยพูดกับเธอไป
“ฟาง ไปกับป๊อปหน่อยดิ”
“ไปไหนอ่ะ”เธอตอบผมแบบงงๆ
“เหอะน่าแปบเดียว”
“ก็ได้” แล้วเราก็เดินออกมากัน ผมแอบเห็นไอพวกเพื่อนมันมองประมาณว่า จะไปไหนกันว่ะ แต่มันก็ไม่ได้ถามอะไรแค่ส่งสายตามา  แล้วผมก็พาฟางมาตรงทางเดินใกล้ๆ 
“ป๊อปมีอะไรหรอ?”
“อ๋อ คืออออ”
“คือ?”
“คือว่าป๊อป เออออ”
“คือว่าป๊อปอะไรเล่า?”เธอเริ่มขึ้นเสียงเนื่องจากผมไม่ยอมพูดออกไป
“คือป๊อปชอบฟางน่ะ ฟางชอบป๊อปบ้างหรือเปล่า?”ในที่สุดผมก็ถามเธอออกไปเธอทำหน้าตกใจนิดหน่อย แล้วหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีชมพู แล้วแดงตามลำดับ เธอเขินหรือเธอโกรธกันแน่น่ะ
 
 
(The End Poppy)
 
 
 
(Fang)
 
 
อ๊ายยย  ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย นายบ้านั้นเล่นบอกกันกลางห้างแบบนี้เลยหรอ ฉันก็อายเป็นเหมือนกันน่ะ จะตอบกลับไปว่ายังไงดีล่ะ
 
“เออคือฉันแบบว่า”ป๊อปทำหน้าลุ้นคำตอบแบบสุดขีด เอาไงดีเนี่ย จะว่าไปนายนั้นก็น่ารักเหมือนกันน่ะ ถึงแม้บางทีเวลาคุยกันจะกวนนิดๆ แต่ทำไงได้ล่ะในเมื่อ ฉันก็ชอบนายนั้น
“อืม ฉันก็ชอบนาย”
“จริงหรอ จริงๆหรอ เ ย้ ป๊อปดีใจที่สุดเลย”นายนั้นตะโกนลั้น คนเดินผ่านมองกันหมดทำเป็นเด็กไปได้
“นิ่ พอได้แล้วจะตะโกนทำไมอายเขา”
“จะอายทำไม ทุกคนครับนิ่แฟนผมครับ”นายนั้นตะโกนออกมาอีกทำให้ทุกคนหันมามอง รวมถึงพวกยัยเฟย์ด้วย บ้าจริง นายตะโกนดังถึงในร้านเลยหรอ
“ปะเข้าร้านกันเถอะ ฟาง”นายนั้นพูดแถมยิ้มจนปากจะถึงหูแล้ว นายบ้าเอ๋ย
 
(The End Fang)
 
“อั้นแน่ พวกเราได้ยินน่ะหวานกันซะ”เขื่อน
“แหม พี่ฟางเป็นแฟนกับป๊อปปี้ก็ไม่บอก”เฟย์
“ก็พึ่งเป็นเมื่อกี้เนี้ยแหละ”ป๊อป
“ค่ะ พี่เขย~”เฟย์
“บ้า”ฟางตีเฟย์ไปทีหนึ่งเนื่องจากอาการเขินกำเริบ
เมื่อทุกคน กินเสร็จ เฟย์กับแก้วบ่น ขี้เกลียดซ้อมแล้ว ทุกคนเห็นว่าเราซ้อมไวดีแล้วเลย มาเดินช๊อปกัน
 
“ฟางเราไปเดินกัน 2คนดีกว่า”
“อืมก็ได้”แล้วเดินแยกออกไป เขื่อนเดินไปกระซิบบางอย่างกับโทโมะ
“เฟย์ไปกันเหอะ”แก้ว
“นิ่ยัยทอม เธอมากับฉันนิ่”โทโมะ
“อะไรเนี่ยนายตุ๊ด โอ้ยยย ปล่อยน่ะฉันเจ็บ!!” โทโมะไม่สนใจลากแก้วไปอย่างนั้น  
“นิ่ไปตุ๊ด ปล่อยดิโว้ยยจะลากมาทำไมเนี่ย ไอบ้า”
“ก็ไม่ได้อยากพามาด้วยหรอน่ะ แต่ไอเขื่อนมันบอกให้แยกเธอมาจากเฟย์”
“จะแยกมาทำไม โว้ เขื่อนเป็ยพ่อนายหรือไงที่สั่งแล้วต้องทำตาม”
“อืม นั้นพ่อฉัน”
“นายนิ่มันกวนได้ทุกเรื่อง เฮ้ออ”พูดเสร็จก็นั้งเก้าอี้ใกล้ๆ แล้วนวดแขนตัวเอง
“นายกินยาม้ามาหรอไง แรงเยอะชะมัด แดงหมดเลย”
“เธอนั้นแหละ กินฟูจิมา หรือกินช้างมากันแน่ กว่าจะพามาได้หนักชิบ”
“โหยย กรุณาอย่าเรียกว่าพา เรียกลากมาเหอะ พามาภาษาอะไร แดงเป็นจ้ำเลย”
“ภาษาโทโมะเนี่ยแหละ ไหนมาดูสิ” โทโมะพูดพร้อมนั้งข้างๆแล้วนวดให้
 
(Kaew)
 
เฮ้ยย อยู่ๆนายบ้านั้นก็มานวดให้ ผีเข้าเปล่าเนี่ย แล้วดูทำหน้าดิ ทำไมต้องทำหน้าเป็นห่วงแบบนั้นด้วยน่ะ เชอะนายเป็นคนลากมาเองแล้วมามาทำท่าสำนึกผิดแบบนี้ จะยกโทษให้ดีไหมเนี่ย นายนิ่ก็น่ารักเหมือนกันน่ะ
 
“ฉันว่าเดี๋ยวฉันไปซื้อยามาทาให้ดีกว่า ตอนเดินมาเห็นอยู่เดี๋ยวฉันมารอแปบ”อะไรของเขาพูดเสร็จลุกไปปั๊บประมาณว่า เคียมเร็วซอมเร็วเสร็จเร็ว นั้นไงยังไมทันขาดคำกลับมาเร็วอีกและ
 
“มาแล้ว มาทาให้”นายนั้นไม่พูดเปล่า บีบยาแล้วทาให้เลย
“โอ้ย เบาๆหน่อยสิ มันเจ็บน่ะ”
“อ่าวหรอ โทษๆ มาเอาเบาๆเลย”พูดเสร็จนายนั้นก็ยิ้มให้ ให้ตายเหอะทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วยนิ่นายจะรู้ไหมฉันมันหวั่นไหวง่ายน่ะ
“ยัยทอม เป็นไรเจ็บขนาดหน้าแดงเลยหรอ”จริงอ่ะหน้าฉันแดงหรอเนี่ย
“อืม เจ็บนายนั้นแหละต้นเหตุ ลากมาซะ”
“โอเคๆ ขอโทษล่ะกัน เลิกทำปากเบะเหอะ น่ารักตายอ่ะ”
“นิ่ ไอตุ๊ด”นายนิ่ น้า คนกำลังซึ้งๆ
“เอาเถอะ ปะฉันไปส่งบ้าน”
“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้”
“ก็ตามใจ” พร้อมเดินไป นายนิ่ไม่มีมารยาทเลย เหอะไม่ง้อก็ได้ โทรหายัยเฟย์ดีกว่า
(หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ)
เหอะ ฉันน่ะฉัน ลืมเติมเงินซะได้ ให้ตายเหอะ กลับเองก็ได้วะ
 
ปึ๊ก !
 
“ขอโทษค่ะ”??
“ไม่เป็นไรค่ะ”แก้ว
“อ่าว ใช่พี่แก้วหรือเปล่าค่ะ”??
“ใช่ค่ะ น้องมีไรเปล่าค่ะ”
“จริงๆหรอค่ะ อ๊ายยพี่แก้ว ชื่อมินค่ะ ชอบพี่แก้วมากเลยค่ะ นิ่พี่กำลังจะไปไหนค่ะ”
“พี่จะกลับบ้านหนะ”
“อย่าพึ่งกลับสิค่ะ ไปกินไอศกรีมกับมินก่อนได้ไหม?”
“เอ่อออ..”
“น่ะๆ” ไปก็ได้วะ ขี้เกลียดกลับ ทำตัวเป็นทอมแปบหนึ่ง ขำๆ คงไม่เป็นไร ดีสนุกล่ะยัยแก้ว
“ก็ได้จ๊ะ ปะพี่เลี้ยงเอง”
“จริงหรอค่ะ งั้งไปกันเลยค่ะ”
 
ณ ร้านไอศกรีม
 
“มินเอารสอะไรดีค่ะ พี่แก้ว”
“ตามใจเลย พี่เอา ช๊อกโกแล๊ตชันเดย์ล่ะกัน”
“งั้งมินเอาด้วยค่ะ เป็น2 ที่”
“ค่ะ รอสักคู่น่ะค่ะ”พนักงานสาวบอก ก่อนส่งสายตาหวานๆให้ฉัน นิ่ฉันมีเสห่นกับเพศเดียวกันขนาดนี้เลยหรอ เฮ้ออ ต่างกับเพศตรงข้ามเลยแฮะไม่มีใครจีบสักคน ท่าทางฉันจะรุ่งน่ะเนี่ยถ้าเป็นทอม
 
 
“มาแล้วค่ะ ช๊อกโกแล๊ตชันเดย์ 2ที่”พนักงานคนเดิมเดินมาเสริฟ ยังไม่วาย ที่จะส่งสายตามองแบบหวานๆ
“พี่แก้ว มาคนเดียวหรอค่ะ”
“เปล่าหรอจ๊ะ มากับเพื่อนแล้วแยกกันเดิน”แต่แยกเดินกับใครขอไม่บอกล่ะกัน เดี๋ยวหมดสนุก
“อ๋อค่ะ”
“จ๊ะ เออ แล้วทำไมมินถึงชอบพี่ล่ะ” ฉันถามไปตรงๆ ก็คนมันอยากรู้นิ่
“พี่แก้วทั้งหล่อ ทั้งเท่ แถมน่ารักอีก ไม่ชอบก็บ้าแล้วค่ะ เพื่อนของมินก็ชอบน่ะ”
“พี่ดังขนาดนั้นเชียว”
“อย่าให้ได้พูดเลยค่ะ แค่บอกชื่อ พี่แก้ว สาวๆก็กริ๊ดกันแล้ว”มินพูดแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“หรอ พี่เขินน่ะเนี่ย”
“อิๆ พี่แก้วมินขอถ่ายรูปคู่ไปอวดเพื่อนหน่อยได้ไหมค่ะ”
“อื้ม ได้เลย” แล้วฉันก็ถ่ายรูปคู่กับน้องเขา พยายามเก๊กหน้าหล่อ พอเห็นรูปแรกแล้วแบบว่า โห นั้นฉันหรอ หล่อวะมิหน้าล่ะ อยากจะขอตัวเองเป็นแฟนเองจริงๆ เราถ่ายรูปได้ 4-5 รูปก็นั้งกินไอศกรีมต่อจนหมด
 
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะเย็นแล้ว พ่อแม่มินจะเป็นห่วงเอา พี่ไปส่งปะ”ว๊ายย ฉันพูดออกไปได้ไง โคดแมนเลย
“ค่ะ แต่ไม่รบกวนพี่แก้วดีกว่า พอดีมีเรียนต่อตอนเย็นด้วย แถวนี้เองค่ะ”
“งั้ง ก็ตามใจจ๊ะ ไปเรียนดีๆล่ะ อย่าโดนน่ะ”
“ค่ะ บายค่ะพี่แก้ว”
 
จุบ !
 
เฮ้ย น้องเขามาหอมแก้มแล้ววิ่งไปเลย ตายแล้ว ฟ้าจะผ่าไหมเนีย
 
(The End Kaew)
 
 
(Tomo)
 
ผมเดินออกมาหลังจากบอกลาเธอ แต่ใครว่าผมจะกลับล่ะ ฮาๆๆ ยัยนั้นดิ กระโวนกระวายโทรศัพท์ใหญ่เลย ฮาชะมัด เอะ ใครน่ะ เด็กผู้หญิง หน้าหมวยๆขาวๆ เดินเข้ามาคุยกับยัย นั้น อ่าวแล้วนั้นจะไปไหนกัน ลองตามไปดีกว่า  ผมตามมาสักพัก เขาก็แวะเข้าร้านไอศกรีมกัน หรือว่า ยัยนั้นโทรหาน้องคนนั้นให้มากินไอศกรีมด้วย เอะ มียิ้มหวานให้กัน ถ่ายรูป ยัยนั้นทำไมต้องทำตัวหล่อ เท่ด้วยน่ะ อย่าบอกน่ะว่า  ยัยนั้นเป็นทอมจริงๆ!!
 
 
โทโมะเข้าใจแก้วผิดแล้วววว  จะเป็นไงต่อติดตามน่ะจ๊ะ