บันทึกรัก บันทึกร้าย

กาน  งานแต่งฉันต้องดีที่สุด
คุณย่า  กานหนูทำคนเดียวไหวหรอ
กาน   เรื่องแค่นี้เองค่ะคุณย่าสบายมาก
คุณย่า  แต่หนูทำคนเดียวเองน่ะแน่ใจน่ะว่าไหว
นัน  กานลูกมีอะไรให้แม่ช่วยหรือป่าว
กาน  คือกานอยากจะให้แม่อยู่เฉยๆค่ะกานทำไหว
นัน  เดียวลูกไม่สวยน่ะดูสิโทรมเชียว
กาน  จริงหรอค่ะ งั้นกานให้คุณแม่ช่วยก็ได้
นัน  จ๊ะ แล้วมีอะไรให้แม่ช่วยมั้งหล่ะ
กาน  ก็เตรียมโน้น เตรียมนี้ เตรียมนั้น เยอะแยะมากมาย ช่วยหน่อยน่ะค่ะ
นัน  จ๊ะ ให้ช่วยหรือว่าใช้เนี้ย
คุณย่า  แกเสนอตัวเองน่ะทำตามที่ลูกมันบอกเถอะ
กาน  ฮัลโหล โมะค่ะพากานไปเลือกชุดแต่งงานทีค่ะ
//โมะ  ครับเดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้แหละ
โมะดิ่งมาหากานที่บ้านเพื่อจะไปเลือกชุดแต่งงาน พอมาถึงกานก็วิ่งขึ้นรถทันทีแล้วโมะก็ขับอย่างไวตามที่กานสั่ง
 
ร้านชุดแต่งงาน
"สวัสดีค่ะ เชิญข้างในค่ะ" พนักงานหน้าร้านกล่าวยินดีต้อนรับ
"คือฉันจะมาเลือกชุดแต่งงานหน่ะ" กานบอกพนักงานในร้าน
"ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันไปเอาแบบมาให้เลือกน่ะค่ะ" พนักงานเดินไปหยิบหนังสือมาวางไว้ตรงหน้้าของกาน
"ไม่เห็นมีแบบที่ถูกใจเลย นี่คือฉันอยากได้ชุดที่เป็นลายลูกไม้หน่ะทางร้านมีหรือป่าว" 
"ในหนังสือไม่มีหรอค่ะ" พนักงานถามอย่างหัวเสีย
"ถ้ามีแล้วฉันจะถามเธอทำไมหล่ะ" กานตะคอกใส่พนักงานคนนั้นจนทำให้เธอร้อนรน
"กาน อย่าไปถูกอย่างนั้นสิ" โมะพูดเพื่อให้กานใจเย็น
"เออ ขอโทษน่ะค่ะคือทางร้านไม่ได้ใส่แบบไว้ขอโทษจริงค่ะ" พนักงานอีกคนพูดสมทบ
"แล้วทำไมไม่บอกฉันหล่ะ"
"คือ ทางร้านมีชุดแต่งงานมาใหม่จะไปดูหรือป่าวค่ะ" พนักงานพูดอย่างเชิญชวน
"ก็ดี สิแล้วอยู่ไหนหล่ะพาฉันไปหน่อย โมะค่ะคุณไปเลือกชุดของคุณเถอะ"
"เชิญเลือกตามสบายน่ะค่ะ ถ้าไม่ถูกใจยังไงเดี๋ยวทางร้านจะจัดการให้" พนักงานพูดอย่างหวั่นๆ
"ครับ เอาชุดไหนก็ได้ครับผมไม่เรื่องมากหรอก" โมะตอบเสียงเรียบ
 
"แล้วไหนหล่ะชุดใหม่" กานพูดอย่างมีอำนาจ
"ทางนี้ค่ะ มีให้เลือกหลายชุดเลยน่ะค่ะ เชิญเลือกตามสบายค่ะ" พอพูดจบกานก็เดินเลือกเป็นชั่วโมง
"เอาชุดนี้ ดีกว่าเธอว่าดูเป็นยังไงบ้าง" กานเลือกชุดลูกไม้สีทองที่มีสะไบฟาดไหล่ ที่เย็บอย่างประณีตสวยงาม
"สวยมากเลยค่ะ"
"งั้นฉันไปลองก่อนน่ะ" กานไปลองชุดที่ตัวเองเลือกแล้วใส่ไปให้โทโมะดู
"เป็นไงบ้างค่ะโมะ"
"ก็สวยดี ดูเหมาะกับคุณมาก"
"งั้นฉันเอาชุดนี้น่ะ" พอเลือกชุดเสร็จกานก็กลับบ้านแล้วรอให้ทางร้านเอาชุดไปส่ง
 
"นี่แก้วพรุ่งนี้ก็งานแต่งพี่แกแล้วน่ะเราไปกันได้หรือป่าว" ฟางถามแก้วที่นั่งที่สวนทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
"แล้วไงหล่ะ นี้ไม่ต้องห่วงแกไปได้อยู่แล้ว" แก้วพูดแบบไม่คิด
"โห่แกก็ พูดง่ายเนอะ" เฟย์เริ่มไม่มั้นใจ
"ก็ง่ายสิย่ะแกไปได้อยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงพวกแกกลับไปเตรียมชุดสวยรอได้เลยน่ะ" แก้วไล่เฟย์และฟางกลับบ้าน
 
ตอนกลางคืน
"ผมไม่มีทางให้คุณแต่งงานกับไอนั่นได้หรอก"
"นี่ฉันจะได้แต่งงานแล้วหรอ" กานเดินอยู่ข้างล่างแล้วก็นั่งซ้อมพิธีอยู่คนเดียว
"แหม โอเว่อร์จังน่ะแม่คุณ" แก้วพูดด้วยน้ำเสียงสูง
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทราบห่ะแก้ว" กานตอบกลับทันควัน
"ก็ป่าวหรอกน่ะ แต่อยากจะบอกว่ายินดีด้วยย่ะ" แก้วกัดฟันพูด
"ขอบใจ เออแก้วพรุ่งนี้ฉันขอวันหนึ่งหล่ะอย่าป่วนในวันงานของฉัน"
"จะได้ป่าวหน่า ไม่รู้สิแล้วแต่อารมณ์ 555+ " แก้วหัวเราะอย่างสะใจ
แล้วกานก็เดินขึ้นห้องเพื่อไปนอนแต่ก่อนนอนกานก็เดินดูชุดของตัวเองอย่างชื่นชม แล้วกานก็หันไปเห็นใครคน
หนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ
"แกเป็นใครออกไปน่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" 
 
************************************
เม้นด้วยน่ะค่ะ