บันทึกรัก บันทึกร้าย

8.1

เขียนโดย Fairytale

วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 21.06 น.

  21 session
  66 วิจารณ์
  33.89K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
แก้ว ก็ใช่น่ะสินี้นายเขื่อนพี่นายน่ะจะแต่้งกับพี่กานจริงๆหน่ะหรอ ไม่น่าเป็นไปได้
เขื่อน แล้วผมจะไปทราบได้อย่างไรเล่าเธอก็ผมไม่ได้ตามตูดพี่ผมตลอดส่ะหน่อยหนึ่ง
เ้ฟย์ ตะ แต่ว่า 100 ล้านเนี้ยมันจะใช้หมดหรอหนี้น่ะไม่ใช่น้อยๆน่ะ
เขื่อน ก็พ่อของพี่เธอหน่ะติดหนี้พ่อผมสะเยอะเชียว แล้วที่พี่ผมกลับมาเนี้ยพ่อก็ให้มาเป็นข้อ
        เสนอนี้
แก้ว โอ้ย เรื่องทำไมมันสับซ้อนอย่างนี้เนี้ยน่ะ งง โว้ย
โมะ คุยอะไรกันหน่ะ
แก้ว ก็คุยเรื่องที่นายหน่ะจะแต่งงาน เฮ้ยมาเมื่อไหร่่
โมะ  ก็มาจนได้ยินที่เธอพูดทั้งหมดแล้วยัยเด็กบ้า
แก้ว  โอ้ย โอ้ย โอ้ย อย่าดึงหูฉ้านนน น้าาาาา เจ็บบบบบ ปล่อยด้วย
โมะ  ยัยเด็กบ้า ปล่อยก็ได้
แก้ว  ไอขี้เหร่นายหน่ะรักพี่ฉันจริงหรือป่าว ถึงจะแต่งงานหน่ะ
โมะ  ก็รักมั้ง
แก้ว  มั้งหรอห่ะ ปั๊ก
โมะ  โอ้ย เตะไมเนี้ยรู้มั้ยว่ามันเจ็บ @^@
แก้ว  คนอย่างนายหน่ะ เจ็บเป็นด้วยหรอถ้านายทำพี่ฉันร้องไห้นายตาย
โมะ  คนอย่างเธอห่วงพี่ด้วยหรอฮ่ะ ถามหน่อยเถอะ
แก้ว  อย่างน้อยเขาก็เป็นพี่ของฉันย่ะ
เขื่อน  จะทะเลาะกันอีกนานมั้ยถ้าอีกนาน โทรมาบอกด้วยหล่ะว่าจบแล้ว เฟย์ ฟาง ไปทาง
        โน้นเถอะ ยังไม่อยากดูหนังบู๊
โมะ  เออ ไอน้องเวรถ้าฉันเลิกทะเลาะกับไอเด็กบ้านี้แล้วจะโทรไปบอก
เขื่อน  ประชดหน่ะ ประชด เข้าใจบ้างเด่ ไปเถอะ
เฟย์  นี่แก้ว ทะเลาะอย่างนี้ระวังน่ะ
ฟาง  ใช่ระวังน่ะ
แก้ว  ระวังไร เฮ้ยอย่าบอกน่ะว่า
เฟย์/ฟาง   ถูกต้อง ^^
แก้ว  งั้นวันนี้ฉันยอมให้นายชนะไปก่อนแต่วันหน้านายต้องแพ้ฉัน ฝากไว้ก่อนเถอะ
โมะ  อย่าลืมมาเอาคืนหล่ะ เผอิญว่าฉันขี้ลืม ถ้ามาเอาช้าจะคิดดอกเบี้ย 555+
แก้ว  ไอคนเห็นแก่เงิน แบร่ :P
เขื่อน  ทะเลาะกันบ่อยจังน่ะคู่นี้หน่ะ
เฟย์  เออ แก้วแล้วพี่เธอจะแต่งวันไหนหน่ะ
แก้ว  ก็ไม่รู้น่ะ แต่วันงานหน่ะฉันจะแต่งให้สวยกว่าเลยคอยดู
ฟาง  จ้า  แล้วฉันจะคอยดูแกแต่งน่่ะ ^^
เฟย์  เออ แล้วงานพี่แกพวกเราไปได้หรือป่าวอ่ะ
ฟาง  ไม่หรอกงานเค้าไม่ใช่งานเรา เขาคงไม่ให้หรอก
แก้ว  ฉันจะพาพวกเธอไปเองเขาห้ามฉันไม่ได้หรอกถ้าฉันจะทำ
 
กาน  อะไรกันเนี้ยฉันจะได้แต่งงานแล้วหรอ
สิน  จริงหรอกานทำไมคุณไม่เห็นบอกผมเลย
กาน  แล้วทำไมคุณต้องรู้ด้วยหล่ะ
สิน  ก็ผมเป็นเพื่อนคุณนี้
กาน  หรอ  ตอบห้วนๆแบบทำร้ายจิตใจ
สิน  นี่กานถ้าคุณแต่งหน่ะผมขอไปงานคุณน่ะ
กาน  จะไปทำไม จำเป็นด้วยหรอ
สิน  งั้นไม่เป็นไรก็ได้ครับ
กาน  ล่อเล่นค่ะคุณจะไปก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลยกานล่อเล่น
สิน  ครับ
เลขา  คุณกานได้เวลาเข้าประชุมแล้วค่ะ
กาน  งั้นการขอตัวก่อนน่ะค่ะ
สิน  ครับ  ผมไม่มีวันยอมให้คุณแต่งงานกับมันหรอกกาน คุณต้องอยู่กับผมเท่านั้น
  
คุณย่า  นี่เจ้ายศแกจะให้กานแต่งงานกับเขาจริงๆหรอ เด็กสองคนนั้นเพิ่งรู้จักกันเองน่ะ
ยศ  ไม่เป็นไรหรอกคุณแม่
คุณย่า  แล้วจะแต่งกันวันไหนหล่ะ
ยศ  แล้วแต่ยัยกานก็แล้วกันคุณแม่
คุณย่า  งั้นถ้ายัยกานกลับมาวันนี้แกก็ถามก็แล้วกัน
ยศ  ครับคุณแม่
คุณย่า  ออ แล้วอีกอย่างแกเลิกสร้างหนี้สร้างสินสะทีเถอะสงสารเด็กมัน
ยศ  โห่ คุณแม่จะเอาอะไรอีกหล่ะ ผมเลิกแล้วก็บอกว่าเลิกแล้วคุณแม่จะเอาอะไรอีก
คุณย่า  นี้เจ้ายศ แกก็พูดได้แต่ปากแหละแต่การกระทำแกไม่เปลี่ยนไปเลย
ยศ  งั้นถ้าคุณคุณแม่ไม่เข้าใจเราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา