พลังจิต วิกิตรัก

"แม่!!!!" ฉันร้องเสียงหลงเข้าป่าทันทีเมื่อฉันเจอแม่
"เป็นไรน้ำเงี้ยวตกใจที่ฉันมาหาหรือไงกัน"
"ป่าวหรอกแม่ แต่แม่ตามหาหนูเจอได้ยังไงกัน หนูไม่ได้บอกใครเลยน่ะ"
"ก็พ่อนี้แหละพามา" อีพ่อเลี้ยงมันมาอยู่ข้างหลังฉันเมื่อไหร่เนี้ย
"คุณไม่ใช่พ่อฉัน" ฉันขัดข้าน
"นี่ ไอน้ำเงี้ยวยอมรับความจริงเถอะพ่อแกตายไปแล้ว"
"อ๋อ ฉันรู้และแกจะมาเอาเงินที่บ้านนี่ใช่มั้ยห่ะ" ฉันถามไอพ่อเลี้ยงคนนั้นทั้งๆที่อยู่ต่อหน้าแม่
"แกหมายความว่าไงว่ะไอน้ำเงี้ยว เรารวยกันแล้วน่ะเออนี้พรุ้งนี้แม่ของเงินหน่อย หนึ่งหมื่น"
"แม่จะเอาไปเล่นพนันใช่มั้ยหนูไม่ให้"
"ป่าว จะเอาไปเปียแชร์ แกก็"
"แต่มันมากไปน่ะแม่ แม่หนูอยากให้แม่เลิกแม่เลิกได้มั้ย" ฉันร้องอ้อนวอนแม่ให้เลิก
"คือแม่"
"แกไม่ต้องยุ่งได้มั้ยห่ะไอน้ำเงี้ยว" พ่อเลี้ยงจับที่แขนฉันแล้วก็เหวี่ยงฉันให้ห่างจากแม่ แล้วฉันก็โมโหสุดๆแต่ฉัน
เป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ดีๆก็เหมือนว่าหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะมันลอยขึ้นแล้วก็โจนเข้าหาไอพ่อเลี้ยงคนนั้น
"แกทำอะไรฉัน"
"ฉันทำได้มากกว่าที่แกคิดอีก ถ้าแกแตะต้องตัวฉัน" ไม่รู้ฉันพูดอะไรออกไป แต่ก็สะใจดี
"ไอน้ำเงี้ยวแกเป็นอะไรไป แก...ทำหนังสือลอยได้ยังไง" แม่วิ่งเข้ามาจับแขนฉันไว้แล้วฉันก็ได้สติ
"หนู หนูไม่รู้ขอตัวค่ะ" แล้วฉันก็วิ่งขึ้นห้องนอนทันทีแล้วก็หันหลังมาบอกแม่ว่า
"แม่ แม่จะนอนที่ไหนก็ได้ภายในบ้านนี้ตามใจ แต่อย่าให้ไอผู้ัชายคนนั้นนอนกับแม่" ฉันหันไปมองพ่อเลี้ยง
ตาขวาง แล้วมันก็ค่อยๆลุกขึ้น
"พี่ พี่จะไปนอนที่ไหนไปเถอะ ไอน้ำเงี้ยวมันโกรธแล้วไป" แม่ฉันไล่ไอนั้นไปแล้วไอพ่อเลี้ยงมันชักสีหน้าไม่
พอใจ ฉันก็ทำให้หนังสือลอยอีกครั้งแล้วก็โจนใส่มันจนมันเดินหนีออกไป
"ปั้ง!! นี่ฉันเป็นอะไรไปทำไมหนังสือพวกนั้นมันลอยขึ้นเองได้่น่ะ" ฉันเริ่มไม่มั้นใจในตัวเองฉันก็เลยเปิดคอมเพื่อ
หาว่าอาการที่ฉันเป็นมันคืออะไร คอมมันบอกฉันว่า "คนที่เป็นแบบนี้และมีอาการแบบนี้ เขาเรียกว่าผู้ที่มีพลังในตัว
ที่มันจะออกมาเมื่อไหร่ก็ได้เมื่อโกรธ อารมณ์ไม่ดี เหงา เศร้า เเละรักใครสักคน"
"ไม่จริงหน่า คอมมันมั่วชัวๆ หึ ฉันไม่เชื่อหรอก แต่ก็แปลกแหะฉันทำได้ยังไงหรือว่าฉันมีพลังจิต ไม่ใช่แน่นอนไม่
เชื่อ เชื่อไม่ได้ ถ้าเป็นจริงๆเราก็สามารถไล่ไอพ่อเลี้ยงนั้นไปได้แน่นอน"
 
มหาลัย
"ปี้น!!!!!! หลบหน่อยยัยน้ำเยี้ยว" ไอนี่มาลองของแต่เช้าเลยน่ะ
"อะไรไอฟาย บีบแตรอยู่นั้นแหละเป็นไรมากป่ะ"
"โอ้โห่ มาเครียเลยมาเธอหน่ะ"
"ทำไมนายมาหาเรื่องฉันก่อนน่ะเฟ้ย"
"เอ้าพูดงี้ก็สวยสิว่ะ"
"ง้อ อยู้แล้วย่ะไม่ต้องชมหรอก"
"ใครชมเธอห่ะ แค่เงาเธอก็ไม่อยากจะชมเลย"
"โห่ พูดงี้ก็สวยสิว่ะ" ฉันถกแขนเสื้อขึ้นแล้วทำถ้าจะต่อยไอฟายนั้นให้เข้าโรงพยาบาล 10 ชาติเลย
"นี่ น้ำเงี้ยวจะทำอะไรหน่ะใจเย็นก่อน" เจรเห็นเหตุการณ์เลยวิ่งเข้ามาห้าม
"เจน เธออย่ามายุ่งหน่าไอฟายมันมาหาเรื่องฉันน่ะ"
"ก็พูดกันดีๆสิไม่เห็นต้องใช้กำลังเลยน้ำเงี้ยว" เจนเกลี้ยกล่อมฉันให้ใจเย็นลง
"เออใช่ นี่ยัยน้ำเยี้ยวแค่นี้เองไม่เห็นต้องใช้กำลังเลย"
"โห่ ไอฟายฉันชื่อน้ำเงี้ยวย่ะไม่ใช่น้ำเยี้ยว" ไอหมอนี้เรียกชื่อฉันสะเสียเลย
"นี่พวกเธอมีอะไรกันหน่ะ" ครูที่สอนฉันเมื่อวานเข้ามาห้าม