Kiss me baby เททั้งใจให้คุณชายตัวร้าย

 
ฟาง : พี่มิล่าค่ะ เอาน้ำดื่ม น้ำส้ม เค้ก  นมปั่น ขนมหวาน แล้วก็ ช็อกโกแลตทีค่ะ
 
ฟางเอ่ยบอกพนักงานสาวคนหนึ่ง ด้วยน้ำเสียงสดใส
 
มีล่า : ได้จ๊ะคุณน้อง แม้...วันนี้สั่งเยอะเชียวนะ จะกินหมดหรอ
 
ฟาง : อ๋อ เปล่าหรอกค่ะ คือฟางชื่อไปให้เพื่อนแล้วก็น้องสาวตัวแสบอ่ะค่ะ
 
มีล่า : งั้นรอแป๊ปนะ เดี๋ยวพี่เอาของใส่ถุงให้
 
ฟาง : ได้ค่ะ
 
 
 ... :  นี่เธอ
 
มีคนมาสะกิดที่แขนของฟางจากด้านหลังเบาๆ
 
แล้วฟางก็หันขวับไปทันที
 
ฟาง : นะ... นายป๊อปปี้!
 
ฟางจ้องหน้าคู่กัดของเธอเขม็ง
 
ป๊อป กับ ฟางเนี่ย ก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันมาตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วล่ะ
 
บ้านก็อยู่ติดกัน พ่อแม่ก็สนิทกัน แถมเฟย์ก็ยังเป็นแฟนกับเขื่อนพี่น้องของป๊อปปี้อีก แต่ทำไมสองคนนี้ไม่รักกันสักที
 
ป๊อปปี้ : ดีใจจัง ที่ฟางยังจำชื่อป๊อปได้ด้วย
 
ป๊อปปี้ ไม่พูดเปล่า แต่ เอามือมาดึงแก้มฟางให้ยืดออก
 
ฟาง : ปล่อยเลยน่ะ แก้มฉันย้อยหมดแล้วเนี่ย!!
 
ฟางบอกก่อนจะรีบปัดมือของป๊อปปี้ ออกจากแก้มอย่างรวดเร็ว
 
ป๊อปปี้ : เธอมาทำไรที่นี่หรอ
 
ป๊อปปี้ยกคิ้วถาม
 
ฟาง : ถามได้ มาร้านขมนหวานเพื่อจะมาอึมั่ง
 
ฟางกัดฟันพูดแบบปะชด
 
ป๊อปปี้ : อื้มใช่ ฉันก็คิดว่างั้นแหละ ^^
 
ป๊อปปี้ทำหน้าล้อเลียนเหมือนจะกวนประสาทของฟางเล่นๆ
 
ฟาง : นายป๊อป!!
 
และมันก็ได้ผล เพราะตอนนี้ ฟางเริ่มจะโมโหขึ้นมาแล้วสิ
 
 
มีล่า : ได้แล้วค่า คุณน้องฟาง
 
มีล่ากำลังเดินมาหาฟาง พร้อมกับหิ้วถุงขนมหวานมากมายของฟางมาด้วย
 
พอเดินมาถึงมีล่าก็ต้องสะงัก เพราะสังเกตเห็นสีหน้าของฟางบูดมาก แทบอยากจะฆ่าคนเลยแหละ
 
มีล่า : เอ่อๆ คือ... มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าจ๊ะ
 
มีล่ามองหน้าป๊อปปี้ กับ ฟาง สลับกันไปมา อย่าง งงงง
 
ฟาง : ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ทั้งหมดเท่าไหร่ค่ะ
 
ฟางบอกมีล่าด้วยน้ำเสียงที่ยังโมโหอยู่นิดๆ พร้อมกับยื่นมือไปถือเอาถุงขนมจากมือมีล่ามาหิ้วเอาไว้
 
พอจายตังเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฟางก็เชิดหน้าและรีบหมุ่นเท้าเพื่อจะเดินออกไปจากร้าน
 
แต่ว่าโดนป๊อปปี้คว้าแขนไว้ซะก่อน
 
ป๊อปปี้ : เดี๋ยวก่อนสิจะรีบไปไหนกัน
 
ฟาง : ก็ไปให้มันพ้นๆหน้านายไง
 
แล้วฟางก็สะบัดมือของป๊อปปี้สุดแรง แต่สุดท้ายมันก็ไม่ออกอยู่ดีเพราะว่ามือของป๊อปปี้มันเหนียวมากๆๆๆ
 
ฟาง : นี่ป๊อป ฉันบอกให้ปล่อยไง นายกล้าแต๊ะอั๋งฉันเหรอ!!
 
ป๊อปปี้ : ก็บอกว่าอยู่คุยกันก่อนไง ไม่ได้อยากจับหนักหรอก
 
ฟาง : งั้นก็ปล่อยมือของนาย ให้ออกจากแขนขาวๆของฉันได้แล้ว
 
ป๊อปปี้ : แขนเธอเนี่ยนะ ขาว ^;^
 
ป๊อปปี้กะตุกยิ้มออกมาอย่าง ชั่วร้าย พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนฟางสัมผสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเค้า
 
ฟาง : ชะ... ใช้ทำไม
 
ฟางบอกแค่นี้ แล้วก็รีบผลักหน้าอกของป๊อปปี้ให้ออกไปห่างๆ
 
ป๊อปปี้ : ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ...
 
ฟาง : อะไร  -0-
 
ป๊อปปี้ : แขนฉันขาวกว่าเธอ ยัยเตี้ย!!
 
ฟาง :  อะไรนะ เตี้ยหรอ ยัยเตี้ยงั้นหรอ ฮึ่ม... เออสิ นายมันหล่อ นายมันขาว นายมันสูง อ๊ากกกกก ไม่ยอมโว้ย!!
 
ฟางตะโกนใส่หน้าป๊อปปี้เสียงดัง เลยทำให้ทั้งคู่เป็นจุดเด็นไปแล้ว เพราะตอนนี้ทุกคนในร้านกำลังหันมามองเป็นตาเดียวกันหมด
 
มีล่า : ใจเย็นๆนะค่ะคุณน้อง เอ่อ ลูกค้าของพี่ตกใจหมดแล้ว
 
มีล่าร้องห้าม
 
ฟาง : ก็ได้ค่ะพี่มีล่า ฝากไว้ก่อนเถอะ นายป๊อปปี้!!
 
พูดจบฟางก็เดินลิ่วๆออกไปจากตรงนั้นทันที และแล้วเธอก็ต้องเม้มปากด้วยความโมโหจัดเพราะว่า ได้ยินเสียงป๊อปปี้ดังมาแว่วๆ
 
ป๊อปปี้ : ฝากแล้วอย่าลืมมาเอาล่ะ ถ้าปล่อยไว้นานๆ เดียวมันจะเน่าซะก่อน บ้านฉันไม่มีตู้เย็นซะด้วยสิ ฮ่าๆๆๆๆ
 
 
ฟางรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุด ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป มีหวังฟางจะทนไม่ไหวขึ้นมา วิ่งไปกระโดดชับป๊อปปี้ให้แหลกค่ามือแน่ๆ
 
 
 
หวาย : โอ๊ย อะไรเนี่ย!!