รักในความมืด(DRACO/HERMIONE)
10.0
memi_dramione
แชร์นิยายฟิคชั่น
1) การเริ่มต้น(start)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความขณะนี้เป็นเวลา 10.45น.ซึ่งแปลว่าอีก15นาทีรถไฟจะออก
"ลาก่อนนะคะ แม่ ลาก่อนนะคะพ่อ"เธอกอดลาผู้เป็นมารดาและบิดา ก่อนจะเดินตรงไปที่กำแพงระหว่างชานชาลาที่9และเพื่อไปชานชาลาที่9เศษ3ส่วน4
ชานชาลา9เศษ3ส่วน4
เมื่อเธอมาถึงเธอก็สอดส่องสายตามองหาเพื่อนรักของเธอตามปกติ
"เฮ้ เฮอร์ไมโอนี่ ทางนี้"เขาเรียกเธอ พลางโบกมือให้เป็นสัณญานว่าเขาอยู่ตรงนี้ เมื่อเธอเห็นเขาแล้วก็รีบวิ่งถลาไปกอดเขาทันที เป็นเหตุให้ครุกแชงค์ที่อยู่ในอ้อมแขนเธอหล่นฮวบลงไปอยู่บนพื้น"รอน เธอเป็นไงบ้าง"เธอถาม ทันทีที่ผละกอดออก"สบายดี ขึ้นรถไฟเถอะ"เขาบอกเธอ ขณะที่เธอกำลังอุ้มครุกเเชงค์ขึ้นมาจากพื้น และลากหีบขึ้นรถไปไป
บนรถรถไฟเต็มไปด้วยนักเรียนปีต่างๆ เขาและเธอหาตู้อยู่นานจนมาเจอตู้ว่างตู้หนึ่งแต่โชคร้ายเหลือเกินที่มันเป็นตู้ท้ายขบวน เพราะบริเวณท้ายขบวนนั้นมีแต่พวกสลิธีรีน เขาและเธอตัดสินใจอยู่นาน แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเข้าไปนั่งที่ตู้นั้นดีกว่าที่จะต้องไม่มีตู้นั่งเลย
"รอน เธอได้ข่าวแฮร์รี่บ้างไหม"เฮอร์ไมโอนี่ถาม สีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด"ไม่เลย แฮร์รี่ไม่ส่งนกฮูกมาเลยตลอดหน้าร้อนนี้"รอนตอบสีหน้าไม่ต่างจากเธอ"เธอไปอยู่ที่ไหนนะแฮร์รี่ ทำไมไม่บอกเรามาก แล้วตอนนี้เขาจะเป็นยัง สบายดีรึเปล่า หรือว่าบาดเจ็บ โอ๊ย ฉันไม่อยากจะคิดเลย"เธอพูดอย่างหัวเสียแต่ก็อดเป็นห่วงมิได้"เขาไม่เป็นไรหรอกเฮอร์ไมโดนี่"รอนปลอบเธอ แต่เขากลับมีสีหน้ากังวลยิ่งขึ้นไปอีก
และไม่นานเสียงเปิดประตูตู้ออก พร้อมกลับร่างๆหนึ่ง"เดรโก มัลฟอย"
"อ้า หวัดดี เลือดสีโคลน ไอ้หัวแดง แล้วไอ้หัวแผลมันไม่อยู่ด้วยหรอ อ้อ ฉันลืมไปมันหลบหนีจอมมารอยู่หนิ หึน่าสมเพช"มัลฟอยพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยาม เมื่อรอนได้ยินอย่างนั้นก็เรียมที่จะพุ่งเข้าใส่มัลฟอยทันที แต่เฮอร์ไมดอนี่จับแขนเขาไว้"ทำไมล่ะ เฮอร์ไมโอนี่รอนถาม มองหน้าเธออย่างไม่เชื่อว่าเธอจะห้ามเขา "อย่านะรอน เธอก็รู้หนิ ว่าตอนนี้เราเสียเปรียบแค่ไหน" เฮอร์ไมโอนี่กระซิบเขา แต่มีหรือที่มัลฟอยจะไม่ได้ยิน "รู้ก็ดีแล้ว เกรนเจอร์ แล้วก็จำใส่กะโหลกของเธอไว้ด้วย ว่าเธอโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้รับความเมตตาจากจอมมารให้พวกเลือดสีโคลนโสโครก และพวกทรยศต่อเลือดอย่างเธอและมาันเรียนที่นี่ต่อ หึ" มัลฟอยพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยามตามเคย ก่อนปิดประตูู้ตู้
*********************************************************************
สั้นไปใช่มั๊ยคะ แหะๆ มือใหม่หัดแต่ง ยังไงก็เม้นกันด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
"ลาก่อนนะคะ แม่ ลาก่อนนะคะพ่อ"เธอกอดลาผู้เป็นมารดาและบิดา ก่อนจะเดินตรงไปที่กำแพงระหว่างชานชาลาที่9และเพื่อไปชานชาลาที่9เศษ3ส่วน4
ชานชาลา9เศษ3ส่วน4
เมื่อเธอมาถึงเธอก็สอดส่องสายตามองหาเพื่อนรักของเธอตามปกติ
"เฮ้ เฮอร์ไมโอนี่ ทางนี้"เขาเรียกเธอ พลางโบกมือให้เป็นสัณญานว่าเขาอยู่ตรงนี้ เมื่อเธอเห็นเขาแล้วก็รีบวิ่งถลาไปกอดเขาทันที เป็นเหตุให้ครุกแชงค์ที่อยู่ในอ้อมแขนเธอหล่นฮวบลงไปอยู่บนพื้น"รอน เธอเป็นไงบ้าง"เธอถาม ทันทีที่ผละกอดออก"สบายดี ขึ้นรถไฟเถอะ"เขาบอกเธอ ขณะที่เธอกำลังอุ้มครุกเเชงค์ขึ้นมาจากพื้น และลากหีบขึ้นรถไปไป
บนรถรถไฟเต็มไปด้วยนักเรียนปีต่างๆ เขาและเธอหาตู้อยู่นานจนมาเจอตู้ว่างตู้หนึ่งแต่โชคร้ายเหลือเกินที่มันเป็นตู้ท้ายขบวน เพราะบริเวณท้ายขบวนนั้นมีแต่พวกสลิธีรีน เขาและเธอตัดสินใจอยู่นาน แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเข้าไปนั่งที่ตู้นั้นดีกว่าที่จะต้องไม่มีตู้นั่งเลย
"รอน เธอได้ข่าวแฮร์รี่บ้างไหม"เฮอร์ไมโอนี่ถาม สีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด"ไม่เลย แฮร์รี่ไม่ส่งนกฮูกมาเลยตลอดหน้าร้อนนี้"รอนตอบสีหน้าไม่ต่างจากเธอ"เธอไปอยู่ที่ไหนนะแฮร์รี่ ทำไมไม่บอกเรามาก แล้วตอนนี้เขาจะเป็นยัง สบายดีรึเปล่า หรือว่าบาดเจ็บ โอ๊ย ฉันไม่อยากจะคิดเลย"เธอพูดอย่างหัวเสียแต่ก็อดเป็นห่วงมิได้"เขาไม่เป็นไรหรอกเฮอร์ไมโดนี่"รอนปลอบเธอ แต่เขากลับมีสีหน้ากังวลยิ่งขึ้นไปอีก
และไม่นานเสียงเปิดประตูตู้ออก พร้อมกลับร่างๆหนึ่ง"เดรโก มัลฟอย"
"อ้า หวัดดี เลือดสีโคลน ไอ้หัวแดง แล้วไอ้หัวแผลมันไม่อยู่ด้วยหรอ อ้อ ฉันลืมไปมันหลบหนีจอมมารอยู่หนิ หึน่าสมเพช"มัลฟอยพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยาม เมื่อรอนได้ยินอย่างนั้นก็เรียมที่จะพุ่งเข้าใส่มัลฟอยทันที แต่เฮอร์ไมดอนี่จับแขนเขาไว้"ทำไมล่ะ เฮอร์ไมโอนี่รอนถาม มองหน้าเธออย่างไม่เชื่อว่าเธอจะห้ามเขา "อย่านะรอน เธอก็รู้หนิ ว่าตอนนี้เราเสียเปรียบแค่ไหน" เฮอร์ไมโอนี่กระซิบเขา แต่มีหรือที่มัลฟอยจะไม่ได้ยิน "รู้ก็ดีแล้ว เกรนเจอร์ แล้วก็จำใส่กะโหลกของเธอไว้ด้วย ว่าเธอโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้รับความเมตตาจากจอมมารให้พวกเลือดสีโคลนโสโครก และพวกทรยศต่อเลือดอย่างเธอและมาันเรียนที่นี่ต่อ หึ" มัลฟอยพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยามตามเคย ก่อนปิดประตูู้ตู้
*********************************************************************
สั้นไปใช่มั๊ยคะ แหะๆ มือใหม่หัดแต่ง ยังไงก็เม้นกันด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
