รักในความมืด(DRACO/HERMIONE)

10.0

เขียนโดย memi_dramione

วันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 18.36 น.

  1 ตอน
  2 วิจารณ์
  5,624 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) การเริ่มต้น(start)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขณะนี้เป็นเวลา 10.45น.ซึ่งแปลว่าอีก15นาทีรถไฟจะออก

"ลาก่อนนะคะ แม่ ลาก่อนนะคะพ่อ"เธอกอดลาผู้เป็นมารดาและบิดา ก่อนจะเดินตรงไปที่กำแพงระหว่างชานชาลาที่9และเพื่อไปชานชาลาที่9เศษ3ส่วน4

 

ชานชาลา9เศษ3ส่วน4

เมื่อเธอมาถึงเธอก็สอดส่องสายตามองหาเพื่อนรักของเธอตามปกติ

"เฮ้ เฮอร์ไมโอนี่ ทางนี้"เขาเรียกเธอ พลางโบกมือให้เป็นสัณญานว่าเขาอยู่ตรงนี้ เมื่อเธอเห็นเขาแล้วก็รีบวิ่งถลาไปกอดเขาทันที เป็นเหตุให้ครุกแชงค์ที่อยู่ในอ้อมแขนเธอหล่นฮวบลงไปอยู่บนพื้น"รอน เธอเป็นไงบ้าง"เธอถาม ทันทีที่ผละกอดออก"สบายดี ขึ้นรถไฟเถอะ"เขาบอกเธอ ขณะที่เธอกำลังอุ้มครุกเเชงค์ขึ้นมาจากพื้น และลากหีบขึ้นรถไปไป 

บนรถรถไฟเต็มไปด้วยนักเรียนปีต่างๆ เขาและเธอหาตู้อยู่นานจนมาเจอตู้ว่างตู้หนึ่งแต่โชคร้ายเหลือเกินที่มันเป็นตู้ท้ายขบวน เพราะบริเวณท้ายขบวนนั้นมีแต่พวกสลิธีรีน เขาและเธอตัดสินใจอยู่นาน แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเข้าไปนั่งที่ตู้นั้นดีกว่าที่จะต้องไม่มีตู้นั่งเลย

"รอน เธอได้ข่าวแฮร์รี่บ้างไหม"เฮอร์ไมโอนี่ถาม สีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด"ไม่เลย แฮร์รี่ไม่ส่งนกฮูกมาเลยตลอดหน้าร้อนนี้"รอนตอบสีหน้าไม่ต่างจากเธอ"เธอไปอยู่ที่ไหนนะแฮร์รี่ ทำไมไม่บอกเรามาก แล้วตอนนี้เขาจะเป็นยัง สบายดีรึเปล่า หรือว่าบาดเจ็บ โอ๊ย ฉันไม่อยากจะคิดเลย"เธอพูดอย่างหัวเสียแต่ก็อดเป็นห่วงมิได้"เขาไม่เป็นไรหรอกเฮอร์ไมโดนี่"รอนปลอบเธอ แต่เขากลับมีสีหน้ากังวลยิ่งขึ้นไปอีก

และไม่นานเสียงเปิดประตูตู้ออก พร้อมกลับร่างๆหนึ่ง"เดรโก มัลฟอย"

"อ้า หวัดดี เลือดสีโคลน ไอ้หัวแดง แล้วไอ้หัวแผลมันไม่อยู่ด้วยหรอ อ้อ ฉันลืมไปมันหลบหนีจอมมารอยู่หนิ หึน่าสมเพช"มัลฟอยพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยาม เมื่อรอนได้ยินอย่างนั้นก็เรียมที่จะพุ่งเข้าใส่มัลฟอยทันที แต่เฮอร์ไมดอนี่จับแขนเขาไว้"ทำไมล่ะ เฮอร์ไมโอนี่รอนถาม มองหน้าเธออย่างไม่เชื่อว่าเธอจะห้ามเขา "อย่านะรอน เธอก็รู้หนิ ว่าตอนนี้เราเสียเปรียบแค่ไหน" เฮอร์ไมโอนี่กระซิบเขา แต่มีหรือที่มัลฟอยจะไม่ได้ยิน "รู้ก็ดีแล้ว เกรนเจอร์ แล้วก็จำใส่กะโหลกของเธอไว้ด้วย ว่าเธอโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้รับความเมตตาจากจอมมารให้พวกเลือดสีโคลนโสโครก และพวกทรยศต่อเลือดอย่างเธอและมาันเรียนที่นี่ต่อ หึ" มัลฟอยพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยามตามเคย ก่อนปิดประตูู้ตู้

*********************************************************************

สั้นไปใช่มั๊ยคะ แหะๆ มือใหม่หัดแต่ง ยังไงก็เม้นกันด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา