close friend มันคือความรักหรือความผูกพันธุ์

โทโมะ : ไม่ได้นะ ไม่เอา
 
แก้ว : เรื่องมากจัง แล้วเอาไงหล่ะ
 
โทโมะ : ก็ให้ฟางไปนอนกับป๊อปแทนดิ
 
ทุกคน : ก็ได้
 
อ … เอ่อ ฟางกำลังจะตอบวาไม่ แต่ไม่ทัน
 
 
ที่ห้องป๊อป
 
ป๊อป : เธอนอนนี่นะ (เขาชี้ไปที่ข้างๆตัวของเขาบนเตียง) บ้านฉันไม่มีที่นอนเสริม
 
ฟาง : อืม (พูดอย่างไม่มีทางเลือก)
 
ฉันนอนไม่หลับเลย เฮ้อ พอฉันขยับตัวหันไปอีกทางก็เจอป๊อป ใบหน้าของเขาใกล้ฉันมาก เอาอีกแล้วนะเรา
 
เจ็บแล้วไม่เคยจำเลย ใจเต้นแรงอีกแล้ว
                
                              ฉันรีบหันกลับมาทันที เมื่อเขาเริ่มรู้สึกตัว
 
ฉันแกล้งหลับ ตัวของฉันสั่นเพราะอะไรก็ไม่รู้ คงเพราะคืนนี้มักก็หนาวสะด้วยสิ มือของเขาเลื่อนมาจับที่หน้า
ผาก
 
 
ป๊อป : มีไข้งั้นเหรอ คงหนาวหล่ะสิ
 
เขาเริ่มเลื่อนตัวมาใกล้ๆฉัน แล้วสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น….
 
เขาดึงตัวฉันเข้าไปกอด ฟาง เธออย่าคิดมากนะ อย่าที่เขาบอก เขาทำอย่างนี้กับทุกๆคน
 
ฟาง : นายทำอะไร
 
ป๊อป : อ้าว ยังไม่หลับเหรอ เธอตัวสั่น แล้วตัวเธอก็ร้อนด้วย ฉันคิดว่าเธอคงหนาว
 
ฟาง : ไม่ได้หนาว ปล่อยนะ(ฉันโกหกออกไป ถึงแม้จริงๆแล้วมันจะหนาว)
 
ป๊อป : โกหกไม่เนียนเลยนะ นอนเถอะ
 
อย่ามาให้ความหวังกันสิ นายไม่เคยรักฉันอยู่แล้วหนิ น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมาอีกครั้งพร้อมกับความเศร้าที่ยัง
ไม่เลือนหายไป พอเถอะนะฉันเจ็บ……..
 
 
ฉันเผลอหลับไปเมื่อไหล่ก็ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว ฉันเลยรีบอาบน้ำแล้วก็ไปมหาลัย มีเรียนช่วงเช้าสะด้วย
 
 
ตัดมาที่ป๊อป
 
จากวันนั้น เขาไม่ได้คุยกับเธอเลย เขาคิดถึงเธอเหลือเกิน ทั้งๆที่บ้านอยู่ใกล้กัน เขาสามารถที่จะคุยกับเธอได้
ตลอดเวลาแท้ๆ แต่เธอก็ไม่ยอมแม้แต่จะสนใจว่าเขาทำอะไร ไม่ยอมแม้แต่จะฟังเสียงเรียกของเขา
 
 
                 วันนั้นฉันคงทำให้เธอเจ็บมากเลยสินะ ฟาง เธอถึงไม่ยอมที่จะสนใจฉันเลย สักนิด
 
 
เขารู้สึกเจ็บเมื่อรู้ว่าเธอพยายามหลบหน้าเขาทุกครั้ง เขารู้สึกไม่ชอบทุกครั้งที่เธอใกล้ผู้ชายคนอื่น