close friend มันคือความรักหรือความผูกพันธุ์

โทโมะ : ไม่ได้นะ ไม่เอา

แก้ว : เรื่องมากจัง แล้วเอาไงหล่ะ

โทโมะ : ก็ให้ฟางไปนอนกับป๊อปแทนดิ

ทุกคน : ก็ได้

อ … เอ่อ ฟางกำลังจะตอบวาไม่ แต่ไม่ทัน

ที่ห้องป๊อป

ป๊อป : เธอนอนนี่นะ (เขาชี้ไปที่ข้างๆตัวของเขาบนเตียง) บ้านฉันไม่มีที่นอนเสริม

ฟาง : อืม (พูดอย่างไม่มีทางเลือก)

ฉันนอนไม่หลับเลย เฮ้อ พอฉันขยับตัวหันไปอีกทางก็เจอป๊อป ใบหน้าของเขาใกล้ฉันมาก เอาอีกแล้วนะเรา

เจ็บแล้วไม่เคยจำเลย ใจเต้นแรงอีกแล้ว

                              ฉันรีบหันกลับมาทันที เมื่อเขาเริ่มรู้สึกตัว

ฉันแกล้งหลับ ตัวของฉันสั่นเพราะอะไรก็ไม่รู้ คงเพราะคืนนี้มักก็หนาวสะด้วยสิ มือของเขาเลื่อนมาจับที่หน้า

ผาก

ป๊อป : มีไข้งั้นเหรอ คงหนาวหล่ะสิ

เขาเริ่มเลื่อนตัวมาใกล้ๆฉัน แล้วสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น….

เขาดึงตัวฉันเข้าไปกอด ฟาง เธออย่าคิดมากนะ อย่าที่เขาบอก เขาทำอย่างนี้กับทุกๆคน

ฟาง : นายทำอะไร

ป๊อป : อ้าว ยังไม่หลับเหรอ เธอตัวสั่น แล้วตัวเธอก็ร้อนด้วย ฉันคิดว่าเธอคงหนาว

ฟาง : ไม่ได้หนาว ปล่อยนะ(ฉันโกหกออกไป ถึงแม้จริงๆแล้วมันจะหนาว)

ป๊อป : โกหกไม่เนียนเลยนะ นอนเถอะ

อย่ามาให้ความหวังกันสิ นายไม่เคยรักฉันอยู่แล้วหนิ น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมาอีกครั้งพร้อมกับความเศร้าที่ยัง

ไม่เลือนหายไป พอเถอะนะฉันเจ็บ……..

ฉันเผลอหลับไปเมื่อไหล่ก็ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว ฉันเลยรีบอาบน้ำแล้วก็ไปมหาลัย มีเรียนช่วงเช้าสะด้วย

ตัดมาที่ป๊อป

จากวันนั้น เขาไม่ได้คุยกับเธอเลย เขาคิดถึงเธอเหลือเกิน ทั้งๆที่บ้านอยู่ใกล้กัน เขาสามารถที่จะคุยกับเธอได้

ตลอดเวลาแท้ๆ แต่เธอก็ไม่ยอมแม้แต่จะสนใจว่าเขาทำอะไร ไม่ยอมแม้แต่จะฟังเสียงเรียกของเขา

                 วันนั้นฉันคงทำให้เธอเจ็บมากเลยสินะ ฟาง เธอถึงไม่ยอมที่จะสนใจฉันเลย สักนิด

เขารู้สึกเจ็บเมื่อรู้ว่าเธอพยายามหลบหน้าเขาทุกครั้ง เขารู้สึกไม่ชอบทุกครั้งที่เธอใกล้ผู้ชายคนอื่น