close friend มันคือความรักหรือความผูกพันธุ์

ขณะที่เราสองคนกำลังนั้งกินไอติมที่ร้าน
 
ฝนตก……
 
ทำไงดี ไม่มีร่มซะด้วยสิ
ฟาง : มีอะไรเหรอป๊อป (ฉันพูดขึ้นเมื่อป๊อปจับมือฉัน)
ป๊อป : วิ่งกลับกันเถอะ (ไม่ทันที่จะได้คำตอบเขาก็ดึงมือฉันแล้ววิ่งออกไปจากร้านทันที)
เขาจะรู้มั้ยนะว่าหัวใจของฉันเต้นแรงขนาดไหน
 
ผ่านไปอีกหลายนาทีก็ถึงบ้านของฉัน เราสองคนวิ่งเข้ามาหลบที่ในบ้านของฉันแต่ไม่มีคนอยู่บ้านเลยสักคน ไปไหนกันนะ จากนั้นฉันก็รีบไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้เขา
 
ฟาง : อ้าว.. หลับไปแล้วเหรอ สงสัยคงเหนื่อยมากหล่ะสิ
 
ฉันรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหัวให้กับเขา ไม่กลัวเป็นหวัดกันรึไงนะ ทำไมรีบพาฉันวิ่งออกมาแบบนั้นกัน ฉันเป็นห่วงนายมากนะ
พออยู่ใกล้ๆนายแบบนี้ รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ
 
                            เอาอีกแล้วนะหัวใจของฉัน ทำไมชอบเต้นแรงอยู่เรื่อยเดี่ยวเขาก็ได้ยินกันพอดี
 
นายจะรู้มั้ยนะว่า………….
ฟาง : …..ฉัน…รักนายมากแค่ไหน
เธอเผลอพูดมันออกไปแล้ว
….. : ฟาง
ซวยแล้วไง ได้ยินรึเปล่าหล่ะเนี่ย
ฟาง : อะ…อะไรเหรอ
ป๊อป : ฉันกลับบ้านก่อนนะ ฝนคงหยุดแล้วหล่ะ
ฟาง : อืม บาย
 
ป๊อปรีบเดินเข้าบ้าน
 
ฟาง : เขาคงไม่ได้ยินหรอก อย่าคิดมากเลย (เธอพูดกับตัวเอง)
หิวแล้วหล่ะ ทำอะไรกินดีน้า ไม่มีคนอยู่บ้านซะด้วย งั้นเอาไข่ดาวดีกว่า
 
 
หลังจากที่ฉันกินข้าวเย็นเสร็จฉันก็ดูทีวีแล้วก็เผลอหลับไป พอรู้ตัวอีกทีก็เดินขึ้นไปข้างบนเพื่อจะนอนต่อบนห้อง ตอนนี้มันก็มืดแล้วด้วย ไม่รู้ว่ากี่โมงแล้วด้วย
 
ป๊อป : มันดึกแล้วนะทำไมยังไม่นอนอีกหล่ะ ฟาง
 
ป๊อปพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันเปิดประตูห้องเข้าไปในห้องตัวเอง
 
ฟาง : คือ…ฉันเผลอหลับอยู่ข้างล่าง แล้วก็เพิ่งตื่นเลยยังไม่ง่วงเลย แล้วนายหล่ะ
ป๊อป :  คือ…ที่จริงแล้วฉันนอนไม่หลับต่างหาก
 
เขานอนหงายมองขึ้นไปบนท้องฟ้า (ตอนนี้พวกเราคุยกันผ่านทางระเบียง)
 
ป๊อป : เฮ้อ ไม่มีดาวเลยนะ ว่ามั้ย
ฟาง : นั้นสิ
ป๊อป : ฟาง ฉันขอถามหน่อยนะ
ฟาง : อื้ม
ป๊อป : ถ้ามีดาวตก ฟางจะอธิฐานอะไรเหรอ
ฟาง : ถ้าจะขอเหรอ อืม….
(ขอให้นายรักฉัน ได้แค่เสี้ยวเดียวของที่ฉันรักนายก็พอ)ไม่รู้เหมือนกัน ป๊อปหล่ะ จะขออะไร
ป๊อป : ฉันจะขอให้เธอเลิกรักฉัน…..
เหมือนมีอะไรแหลมๆมาทิ่มที่อก หัวใจฉันมันเริ่มมีรอยร้าว เจ็บจัง…….. ทรมาณเหลือเกิน
ป๊อป : อย่ารักฉันเลยนะ ขอบคุณนะที่รักฉัน
ฟาง : …………
 
ตอนนั้น เขาได้ยินเหรอ ทำไมเขาถึงต้องพูดทำร้ายฉันขนาดนี้ด้วย
 
ป๊อป : เธอ จะเจ็บเองเปล่าๆ
 
เขาก้มหน้าหลบสายตาที่ฉันกำลังมองเขาอย่างปวดร้าว
 
ฟาง : ใจร้าย (เสียงฉันสั่นเครือ)
น้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมาจากดวงตาจนมองทุกอย่างพร่าเบลอ
 
ฟาง : ไม่ชอบแล้วทำให้เข้าใจผิดทำไม
ฉันพยายามถามหาคำตอบจากเขา
ป๊อป : ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ และฉันก็ไม่ได้ทำกับเธอคนเดียว ฉัน…ขอโทษ
 
น้ำตามันไหลออกมาทันทีที่เขาพูดจบ ฉันมันคิดมากไปเอง ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ได้คิดอะไร
 
                   คำที่เขาพูดออกมาทุกคำล้วนทิ่มแทงเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจ มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดขึ้นเป็นทวีคูณ
 
ป๊อป : เห็นแล้วใช่มั้ยว่าฉันทำให้เธอเจ็บขนาดไหน
คำขอโทษของเขาไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย
ฟาง : ไม่ชอบแล้วมาใกล้กันทำไม
ป๊อบ : ……(เขายังคงไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้าให้ฉันอยู่เหมือนเดิม)
ฟาง : ฉันมันบ้าเอง
นั้นคือคำพูดสุดท้ายที่ฉันบอกกับเขา ในวันที่ฉันเหนื่อยหัวใจมากที่สุด
ฉันรีบปิดหน้าต่างและปิดม่านทันที แล้วฉันก็ไม่ได้ยินเสียงเขาพูดอะไรอีกเลย
 
 
และแล้ว……..
ฉันก็เสียน้ำตาเพราะความรักอีกแล้ว ใช่แล้วหล่ะมันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับการรักใครข้างเดียวอยู่แล้ว ฉันกำลังมีความรัก รักเขาข้างเดียว
 
ถ้าย้อนเวลาได้อีกครั้ง ฉันจะไม่รู้จักกับเขา……
ความเจ็บนี้สอนให้รู้ว่าอย่ารักใครข้างเดียว เพราะมันเจ็บเหลือเกิน…