close friend มันคือความรักหรือความผูกพันธุ์

ขณะที่เราสองคนกำลังนั้งกินไอติมที่ร้าน

ฝนตก……

ทำไงดี ไม่มีร่มซะด้วยสิ

ฟาง : มีอะไรเหรอป๊อป (ฉันพูดขึ้นเมื่อป๊อปจับมือฉัน)

ป๊อป : วิ่งกลับกันเถอะ (ไม่ทันที่จะได้คำตอบเขาก็ดึงมือฉันแล้ววิ่งออกไปจากร้านทันที)

เขาจะรู้มั้ยนะว่าหัวใจของฉันเต้นแรงขนาดไหน

ผ่านไปอีกหลายนาทีก็ถึงบ้านของฉัน เราสองคนวิ่งเข้ามาหลบที่ในบ้านของฉันแต่ไม่มีคนอยู่บ้านเลยสักคน ไปไหนกันนะ จากนั้นฉันก็รีบไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้เขา

ฟาง : อ้าว.. หลับไปแล้วเหรอ สงสัยคงเหนื่อยมากหล่ะสิ

ฉันรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหัวให้กับเขา ไม่กลัวเป็นหวัดกันรึไงนะ ทำไมรีบพาฉันวิ่งออกมาแบบนั้นกัน ฉันเป็นห่วงนายมากนะ

พออยู่ใกล้ๆนายแบบนี้ รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ

                            เอาอีกแล้วนะหัวใจของฉัน ทำไมชอบเต้นแรงอยู่เรื่อยเดี่ยวเขาก็ได้ยินกันพอดี

นายจะรู้มั้ยนะว่า………….

ฟาง : …..ฉัน…รักนายมากแค่ไหน

เธอเผลอพูดมันออกไปแล้ว

….. : ฟาง

ซวยแล้วไง ได้ยินรึเปล่าหล่ะเนี่ย

ฟาง : อะ…อะไรเหรอ

ป๊อป : ฉันกลับบ้านก่อนนะ ฝนคงหยุดแล้วหล่ะ

ฟาง : อืม บาย

ป๊อปรีบเดินเข้าบ้าน

ฟาง : เขาคงไม่ได้ยินหรอก อย่าคิดมากเลย (เธอพูดกับตัวเอง)

หิวแล้วหล่ะ ทำอะไรกินดีน้า ไม่มีคนอยู่บ้านซะด้วย งั้นเอาไข่ดาวดีกว่า

หลังจากที่ฉันกินข้าวเย็นเสร็จฉันก็ดูทีวีแล้วก็เผลอหลับไป พอรู้ตัวอีกทีก็เดินขึ้นไปข้างบนเพื่อจะนอนต่อบนห้อง ตอนนี้มันก็มืดแล้วด้วย ไม่รู้ว่ากี่โมงแล้วด้วย

ป๊อป : มันดึกแล้วนะทำไมยังไม่นอนอีกหล่ะ ฟาง

ป๊อปพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันเปิดประตูห้องเข้าไปในห้องตัวเอง

ฟาง : คือ…ฉันเผลอหลับอยู่ข้างล่าง แล้วก็เพิ่งตื่นเลยยังไม่ง่วงเลย แล้วนายหล่ะ

ป๊อป :  คือ…ที่จริงแล้วฉันนอนไม่หลับต่างหาก

เขานอนหงายมองขึ้นไปบนท้องฟ้า (ตอนนี้พวกเราคุยกันผ่านทางระเบียง)

ป๊อป : เฮ้อ ไม่มีดาวเลยนะ ว่ามั้ย

ฟาง : นั้นสิ

ป๊อป : ฟาง ฉันขอถามหน่อยนะ

ฟาง : อื้ม

ป๊อป : ถ้ามีดาวตก ฟางจะอธิฐานอะไรเหรอ

ฟาง : ถ้าจะขอเหรอ อืม….

(ขอให้นายรักฉัน ได้แค่เสี้ยวเดียวของที่ฉันรักนายก็พอ)ไม่รู้เหมือนกัน ป๊อปหล่ะ จะขออะไร

ป๊อป : ฉันจะขอให้เธอเลิกรักฉัน…..

เหมือนมีอะไรแหลมๆมาทิ่มที่อก หัวใจฉันมันเริ่มมีรอยร้าว เจ็บจัง…….. ทรมาณเหลือเกิน

ป๊อป : อย่ารักฉันเลยนะ ขอบคุณนะที่รักฉัน

ฟาง : …………

ตอนนั้น เขาได้ยินเหรอ ทำไมเขาถึงต้องพูดทำร้ายฉันขนาดนี้ด้วย

ป๊อป : เธอ จะเจ็บเองเปล่าๆ

เขาก้มหน้าหลบสายตาที่ฉันกำลังมองเขาอย่างปวดร้าว

ฟาง : ใจร้าย (เสียงฉันสั่นเครือ)

น้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมาจากดวงตาจนมองทุกอย่างพร่าเบลอ

ฟาง : ไม่ชอบแล้วทำให้เข้าใจผิดทำไม

ฉันพยายามถามหาคำตอบจากเขา

ป๊อป : ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ และฉันก็ไม่ได้ทำกับเธอคนเดียว ฉัน…ขอโทษ

น้ำตามันไหลออกมาทันทีที่เขาพูดจบ ฉันมันคิดมากไปเอง ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ได้คิดอะไร

                   คำที่เขาพูดออกมาทุกคำล้วนทิ่มแทงเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจ มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดขึ้นเป็นทวีคูณ

ป๊อป : เห็นแล้วใช่มั้ยว่าฉันทำให้เธอเจ็บขนาดไหน

คำขอโทษของเขาไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย

ฟาง : ไม่ชอบแล้วมาใกล้กันทำไม

ป๊อบ : ……(เขายังคงไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้าให้ฉันอยู่เหมือนเดิม)

ฟาง : ฉันมันบ้าเอง

นั้นคือคำพูดสุดท้ายที่ฉันบอกกับเขา ในวันที่ฉันเหนื่อยหัวใจมากที่สุด

ฉันรีบปิดหน้าต่างและปิดม่านทันที แล้วฉันก็ไม่ได้ยินเสียงเขาพูดอะไรอีกเลย

และแล้ว……..

ฉันก็เสียน้ำตาเพราะความรักอีกแล้ว ใช่แล้วหล่ะมันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับการรักใครข้างเดียวอยู่แล้ว ฉันกำลังมีความรัก รักเขาข้างเดียว

ถ้าย้อนเวลาได้อีกครั้ง ฉันจะไม่รู้จักกับเขา……

ความเจ็บนี้สอนให้รู้ว่าอย่ารักใครข้างเดียว เพราะมันเจ็บเหลือเกิน…