แอบรักนายเพื่อนสนิทจอมซื่อ

ฟาง : …………..(เธอเงียบฟังอยู่หลังกำแพงเมื่อรู้ว่าเขากำลังคุยกับใคร)
อัน : ป๊อป ป๊อปชอบฟางรึเปล่า ทำไมป๊อปถึงชอบอยู่ใกล้ชิดกับฟางมากเกินกว่าคำว่าเพื่อนสนิท ฮึก .. ทำไมป๊อปห่วงฟางมากกว่าอันหล่ะ ทำไม
ป๊อป : ผมไม่ได้ห่วงฟางมากกว่าอันนะ ผมไม่เคยคิดอะไรมากกว่าเพื่อนกับฟางเลย ไม่เคยเลยมากเกินกว่าเพื่อนสนิท
เขาไม่รู้เลยว่าเขากำลังทำให้ฟางเสียใจมากขนาดไหนที่ได้ยินคำนี้จากปากของเขา เพื่อนสนิท คำๆนี้ตอกย้ำลงไปในส่วนลึกในใจของเธอ ฟางที่ยืนอยู่หลังกำแพงเริ่มเข่าอ่อนและทรุดตัวลงนั้งร้องไห้บนพื้น และพยายามกลั้นเสียงร้องไห้ไม่ให้เขาได้ยิน
อัน : ถ้าป๊อปพูดอย่างนั้น อันก็เชื่อนะ วันนี้ป๊อปมารับอันหน่อยนะค่ะ
ป๊อป : ครับ
เขาเดินออกไปโดยไม่รู้เลยว่าใครกำลังแอบเสียใจในสิ่งที่เขาทำลงไป และในสิ่งที่เขาพูดมันออกไป มันจะทำให้เธอเจ็บเกินกว่าครั้งไหนๆมากสักเพียงใด
 
ที่บ้างฟาง
เธออยู่ในห้องที่ล็อกประตูเพื่อไม่ให้ใครมารบกวนการละบายความเสียใจของเธอ เธอร้องให้แล้วไม่รู้กี่ครั้ง เมื่อไหร่ที่เธอคิดถึงเขา น้ำตามันก็เอ่อไหลออกมาจากดวงตาทุกที ทำไมนะยิ่งใกล้นายมากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกว่าห่างไกลมากขึ้นทุกที ยิ่งไล่ตามยิ่งเดินหนี ทั้งทีเธอทำทุกอย่างเพื่อเขา คิดถึงเขาทุกลมหายใจ แต่ไม่มีสักวันที่เขาจะหันมาสนใจความรู้สึกของเธอบ้างเลย ไม่มีซักวัน ยิ่งนานวันก็ยิ่งเจ็บปวด ยิ่งต้องเห็นหน้าเขาทุกๆวันแทนที่จะมีความสุขกับเขา แต่กลับทรมาณเหลือเกิน ทำไมกัน เธอได้แต่คิดซ้ำไปซ้ำมา ความเจ็บปวดครั้งนี้มันมากเกินกว่าที่เธอจะทำใจรับกับมันไหว
 
เช้าวันต่อมา เธอกำลังเดินไปโรงเรียนคนเดียว (ฟาง : ป๊อปเองก็คงไปกับอันสินะ) และเธอก็บังเอิญเจอกับเกม เธอพยายามปกปิดดวงตาที่บวมเป่งเพราะร้องไห้จนหลับไปเมื่อคืนนี้
เกม : ฟาง ผมรู้นะว่าฟางร้องไห้
(เขามองดวงตาที่บวมเป่งของเธอ)
ฟาง : ……….เปล่านะ
เกม : ไม่ต้องปิดผมหรอก ผมรู้นะว่าฟางรักป๊อป เพราะเรื่องนี้ใช่มั้ย
ฟาง : ……….ฮึก(น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง)
เกม : ผมขอโทษนะฟาง (เขาดึงเธอเข้ามากอดอย่างอ่อนโยน)ร้องออกมาให้หมดเถอะนะ ฟางไม่ต้องเข้มแข็งเวลาอยู่กับผมหรอก ผมจะปลอบฟางเอง
ฟางเริ่มร้องไห้ดังขึ้นเมื่อได้ยินคำๆนั้น เธอจะต้องไม่อ่อนแอมากไปกว่านี้อีกแล้ว
 
 
หลังจากวันนั้นเกมก็คอยเดินตามฟางอยู่ตลอดเวลา เขาคอยดูแลเธอแทนป๊อป เขาทำทุกๆอย่างเพื่อจะให้เธอมีความสุข ฟางและป๊อปเริ่มห่างกันมากขึ้นทุกที เขาและเธอไม่ค่อยมีเวลาเจอกัน ฟางพยายามหลบหน้าป๊อปทุกทีที่เห็นเขา และหลบตาเขาทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน เธอพยายามไม่สนใจในทุกๆเรื่องที่เขาทำ เธอไม่อยากที่จะเจ็บปวดไปมากกว่านี้ เธอพยายามที่จะลืมทุกๆเรื่องที่เกี่ยวกับเขา แต่ว่าเขากับทำตัวเหมือนไม่มีอะไรผิดจากเดิมเลย แต่ยังดีที่เกมคอยปกป้องเธอจากเขา
 
ที่ห้องเรียน
ป๊อป : นี่ ฟาง เธอเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหมู่นี้ถึงดูแปลกๆไปหล่ะ(เขาถามเธอเมื่อรู้สึกว่าเธอทำตัวแปลกๆมาหลายวันแล้ว)
ฟาง : ……นี่ เกม ฟางไม่เข้าใจเรื่องนี้เลย สอนฟางหน่อยสิ(เธอรีบหันไปคุยกับเกมทันที โดยที่ไม่มองหน้าป๊อบที่กำลังมองเธออย่างไม่เข้าใจ)
ป๊อป : เดี่ยวฉันสอนเอง นี่ฟางคุยกันก่อนสิ ทำไมเธอถึงทำตัวแปลกๆหล่ะ ไม่เหมือนเธอคนเดิมเลยนะ เป็นไรไป
เกม : เอ่อ ฟาง เย็นนี้กลับด้วยกันนะ(เกมเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นฟางทำท่าจะร้องไห้)
ฟาง : อืม (เธอหันหน้าไปทางหน้าต่าง แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างอดไม่ได้)
ป๊อป เขาเริ่มสังเกตเห็นว่าเธอมีน้ำตาไหลออกมา แล้วเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ เขาห่วงเธอ