รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

“เขื่อน แกอยู่ไหนวะ”

ผมร้องออกมาหลังจากที่วิ่งไล่ฆ่ามันรอบร้านกาแฟ แต่ตอนนี้มองไม่เห็นมันเลยครับ ไม่รู้ไปไหน

“แฮ่กๆ”

ป็อปเดินมาหอบอยู่ข้างๆผม

“ไม่รู้เว้ยย กระจายกันออกหาและกัน” ผมบอกก่อนเดินจากไป

KOEN TALK

ตอนนี้ผมหลบอยู่แถวๆพวกมันสองคนละครับ พวกมันสองคนนะไม่รู้จักวิธีการหลบเท่าผมหรอก เพราะว่ามันสองคนนะแม่นปืนมากว่ารู้จักการป้องกันตัว ผมนะเรียนการป้องกันตัวดีกว่า เพราะสุภาษิตไทยกล่าวว่า ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด ผมนะความรู้เท่าตูดหมดหลบคล่อง ส่วนคนกรุงเทพเค้าต้องใช่สุภาษิตนี้ ความรู้ท่วมหัวน้ำท่วมเท่าเอเวอร์เรส (อย่าโกดน่ามันเป็นแค่สุภาษิต จริ๊ง จริง!)

ตอนที่ผมเห็นโทโมะเดินไปที่หลังร้าน อิบิๆ คงคิดว่าผมหลบอยู่หลังร้านเหมือนตอนเด็กๆที่ผมชอบหลบมันหลังร้านเวลาที่ผมกวนประสาทมัน แต่มันไม่ใช่แล้วนะจ๊ะโมะจ้า เค้าเปลี่ยนฐานทัพแล้วว้อยยยย!

“เขื่อนออกมาเดี๋ยวนี้นะเว้ยยย!”

อ่ะ! นั้นเสียงป็อปหรือเปล่า (วะ) ใช่จริงๆด้วย ผมแอบเหลือบมองไปนิดนึง ตอนนี้ป็อปกำลังหน้ามุ่ยอยู่แถวๆผมนี้และครับ ห้ามขยับนะเว้ยยเขื่อน ห้าม ขะ....

ติ๊ดๆๆๆๆ

เสียงไรวะ (._.  )(  ._.)

ติ๊ดๆๆๆๆ

เสียงโทร.ศัทพ์ป็อปแน่ๆ แต่ทำไมมันไม่รับละ

ติ๊ดๆๆๆๆๆ

อะไรกันวะเสียงนี้ มันอยู่ไหนวะ หรือมัน.....O_O

“อ้ากกกกกกกกกกก ระเบิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

ผมร้องออกมาอย่างตกใจ

“ไอ้เขื่อน หลบอยู่นี้เองเหรอวะ เสร็จละ”

ป็อปกระโดดมากอดคอผม

“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวๆ ระเบิด ระเบิด เห็นไหมนั้น”

ผมชี้ไปที่กล่องดำๆ

“ฮ่าๆๆ แกถูกหลอกวะ นั้นมันของที่ฉันกับโทโมะทำเอง ติดไว้ทุกจุดเลยละ ไม่ว่าแกจะหลบอยู่มุมไหนก็ไม่รอด”

ป็อปหัวเราะร่าใส่ผม ตามมาด้วยโทโมะ ค่อยดูเถอะพวกแก แต่ตอนนี้ผมต้องชิ่งก่อน

พลักะ! ผมเอาศอกกะทุงท้องมัน

“ไปและ”

แล้วผมก็วิ่งไป

หลบไหนดีวะ ที่นี้ดีกว่าคงไม่มีระเบิดหรอกมั้ง ถ้ามีก็แค่ของปลอม

“เขื่อน อยู่ในนี้หรือเปล่า”

“.......”

“เขื่อน ฉันมีไรจะบอกที่นี้มีระเบิดนะเว้ย”

“......”

ผมไม่ตอบมัน ใครจะไปโง่ตอบ จริงไหม

ติ๊ดๆๆๆ

ดังอยู่นั้นละเพื่อน

“เขื่อนฉันพูดจริงนะเว้ย ที่นี้เขตห้ามเข้าเลยนะเพราะทางตำรวจกำลังกอบกู้มันอยู่”

“...........”

ใครจะเชื่อ

ติ๊ดๆๆๆๆๆ

เหลืออีก สองนาที

หือ! ระเบิดที่ไอ้ป็อปกับไอ้โมะทำมันไม่มีเวลาไม่ใช่เหรอ หรือว่าO0O

เหลืออีกหนึ่งนาที

ไม่มีเวลาแล้ว ขาก้าวไม่ออก ตายแน่ตูT.T ตายลูกเดียว

สามสิบวิ

ยี่สิบวิ

สิบวิ

สิบ

เก้า

แปด

เจ็ด

“เขื่อนออกมาดิวะ”

หก

ห้า

สี่

สาม

วิ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

สอง

หนึ่ง

ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“เขื่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”

“แฮ่กๆ ยะ ยัง ไม่ ตะ ตายย เอ๊ก!”

“เรียกรถพยาบาลเร็ว”

นั้นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินจากปากป็อป

แล้วผมก็สลบเหมือดไป เฝ้าพระอินทร์ต่อ