จำเลยแค้น

1ปีต่อมา

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้หญิงสาวรู้ใจตัวเองและถินหมั้นกับกวิน ตลอดเวลาที่ผ่านมาหญิงสาวดูเปลี่ยนไป จากหญิงสาวที่เคยร่าเริงกับกลายมาเป็นคนที่เงียบๆไม่ค่อยพูดค่อยจากับใคร ตอนนี้เฟย์เขื่อน ป๊อบปี้ฟางได้แต่งงานกันไปแล้ว

เฟย์และเขื่อนมีลูกคนหนึ่งชื่อ เฟรนด์ และวันนี้พวกเขาก็ตั้งใจมาพาหญิงสาวไปเที่ยว

เฟรนด์//น้าแก้ว

แก้ว//ว่าไงคะ น้องเฟรนด์(อย่างน้อยหญิงสาวก็พยายามทำตัวร่าเริงต่อหน้าหลานของเธอ)ว่าไงเฟย์ ฟางฉันขอโทษนะที่ไม่ได้ไปงานแต่งน่ะ

เฟย์//ไม่เป็นไรหรอกน่า เฟย์กับฟางเข้าใจ

ฟาง//วันนี้แก้วไปเที่ยวกับเรานะ

แก้ว//อืม ก็ดีเหมือนกัน ที่ไหนล่ะ

เขื่อน//ทะเล

เฟย์//ใช่แล้ว

เฟรนด์//น้าแก้วต้องลงไปเล่นน้ำกับน้องเฟรนด์ด้วย

แก้ว//ได้จ๊ะ หลานรัก(ลูบหัวหลานสาวอย่างเอ็นดู)แต่ก่อนไปทะเลฉันขอไปที่ที่นึงก่อนนะ

ป๊อบปี้//ได้สิ

บ้านโทโมะ

หญิงสาวก้าวเข้ามาในบ้านที่เขาเคยจับเธอมา แม้ว่าสองหนุ่มอย่างป๊อบปี้และเขื่อนจะเดินตามมาอย่างกล้าๆกลัวๆก็ตาม

เขื่อน//กะ..แก้ว หะ...ห้องน้ำอยู่ทางไหนน่ะ

แก้ว//ทางนู้นน่ะ

ป๊อบปี้//ไอ้เขื่อน รอตูด้วย

หญิงสาวยืนอยู่ในตัวบ้านไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เจอแต่ความทรงจำดีๆ ห้องครัวที่เธอเคยทำอาหารให้เขา เสาหน้าบ้านต้นนั้นที่เขาเคยผูกเธอไว้ ชิงช้าตัวนั้นที่เขาเคยสั่งให้เธอนั่งรอจนกว่าเขาจะกลับ ดอกไม้พวกนั้นที่เขาเคยให้เธอปลูกตอนนี้มันเติบโตขึ้นมาก หญิงสาวเปิดประตูไปที่หลังบ้านแล้วก็เจอกับสระน้ำขนาดย่อมที่เขาเคยโยนเธอลงไปถึง2ครั้ง หญิงสาวเริ่มมีน้ำตาคลอนิดอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวกลับเข้ามาในตัวบ้านอีกครั้งและเดินไปหน้าบ้าน 1ปีผ่านไปที่นี่ยังคงเหมือนเดิม เหมือนเดิมทุกอย่างจริงๆ หญิงสาวมองไปทุกที่จนมาหยุดที่ตรงนี้ ที่ๆเขาตาย หญิงสาวน้ำตาไหลออกมาอย่้างห้ามไ่ม่ได้ และโผเข้ากอดเพื่อนสาวทั้งสองคน

เฟย์//ไม่เป็นไรนะ

เฟรนด์//น้าแก้วเป็นอะไรคะแม่

เฟย์//น้าแก้วเค้าเสียใจน่ะค่ะ น้องเฟรนด์เค้าคิดถึงเจ้าของบ้านนี้

แก้ว//ฮึก ทำไม ทำไม ฮึก เขาต้องจากฉันไปด้วยทำไม

ฟาง//เป็นธรรมดาของมนุษย์นะแก้ว แกต้องเข้าใจ มีเกิดก็ต้องมีตาย

แก้ว//ฮึก ฉันรักเขา ฮึก ฉันรักเขาฉันยัง ฮึก ไม่ได้บอกเขาเลย

.....//เสียงใครน่ะ

แก้ว//ทะ...โทโมะ

โทโมะ//แก้ว(แล้วทั้งคู่ก็โผเข้ากอดกัน)

แก้ว//นายยังไม่ตาย โทโมะ นายยังไม่ตาย

โทโมะ//ใช่ ฉันยังไม่ตาย

แก้ว//ฉันคิดถึงนายมาก นายรู้มั๊ย นายมันใจร้ายไม่บอกฉันสักคำ ว่านายไม่ตาย

โทโมะ//ฉันก็คิดถึงเธอ แต่ฉันติดต่อเธอไม่ได้

เขื่อน//ที่รักจ๋า แก้ว ฟางไปกันยั.... เฮ้ย ผีหลอก

ป๊อบปี้//ผีหลอกอะไรของแกวะ เฮ้ย ผี ฮือ ไอ้โมะแกอย่ามาหลอกกันเลยนะเว้ย แกอยากได้อะไรแกบอกมา เดี๋ยวฉันทำบุญ ไปให้(ป๊อบปี้และเขื่อนี่เดินออกมาพบโทโมะก็คิดว่าเป็นผี เลยยกมือไหว้ และขาสั่นเป็นการใหญ่)

เขื่อน//ใช่ๆ ไอ้โมะตูรู้นะเว้ยว่ามุงรักตูแต่เราอยู่คนละโลกแล้วนะเว้ย บอกมาจะเอาอะไร แกงจืดลูกเงาะของโปรดแกไหม เดี๋ยวฉันทำบุญไปให้เยอะๆเลย แกอย่ามาหลอกกันเถอะ

โป๊ก~

เขื่อน/ป๊อบปี้//โอ๊ย (ทั้งสองร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทันทีเพราะโดนโทโมะเอาหัวทั้งสองโขกกัน)

โทโมะ//รู้ยังว่าตูไม่ใช่ผี

เขื่อน//ไว้ใจไม่ได้(เขื่อนเอามือมาจับมือโทโมะ แล้วหยิกแรงๆ)

โทโมะ//โอ๊ย มุงหยิกตูทำแพะไรวะ

ป๊อบปี้//มุงยังไม่ตายโทโมะ มุงยังไม่ตาย(แล้วเขื่อนและป๊อบปี้ก็โผเข้ากอดโทโมะ)

โทโมะ//พอเว้ย เดี๋ยวฟ้าผ่า(แกะมือชายหนุ่มทั้งสองออกจากตัว)

ป๊อบปี้//ไหงวันนั้นแก้วบอกว่ามุงโดนยิงที่หน้าอกข้างซ้ายไงวะ ทำไมเป็นงี้เนี่ย

เขื่อน//เล่ามาเดี๋ยวนี้นะเว้ย

โทโมะ//เรื่องมันมีอยู่ว่า

ย้อนไปวันนั้น

บรื้น บรื้น

กริ๊ง กริ๊ง

เคนตะ//ไมไอ้โมะโมะไม่มาเปิดวะ

จงเบ//ปีนเข้าไปเลย(หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ปีนเข้ามา)

เคนตะ//เฮ้ย ไอ้โมะ ไอ้เบ รีบพามันไปโรงบาลเร็ว

จงเบ//เออๆ แกหามมันไปที่รถเร็วๆเลย เดี๋ยวมันก็ได้ไปเฝ้ายมบาลแทน

ที่โรงพยาบาล

หน้าห้องผ่าตัด

จองเบ//เป็นไงบ้างครับคุณหมอ

หมอ//โชคดีนะครับที่หัวใจก็คนไข้อยู่ข้างขวาเลยไม่ได้เป็นอะไรมาก อาการโดยรวมตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ

เคนตะ//ขอบคุณมากครับคุณหมอ

หมอ//งั้นหมอขอตัวนะครับ

เคนตะ//จงเบ//ครับ

ปัจจุบัน

แก้ว//นายไม่เคยบอกฉันเลยว่าหัวใจนายอยู่ข้างขวา

โทโมะ//ก็มันมีเวลาให้บอกซะที่ไหนล่ะ รอไว้แต่งงานก่อนจะบอกทุกเรื่องเลย

ป๊อบปี้//หวานเกินไปล่ะ อายน้องเฟรนด์เค้าบ้าง เนาะเฟรนด์เนาะ

เฟรนด์//น้าแก้วคะ นี่ใครหรอคะ

แก้ว//น้าโทโมะจ๊ะ

โทโมะ//แฟนน้าแก้ว

แก้ว//บ้าน่า(ตีแขนโทโมะเบาๆไปทีนึง)

หลังจากที่ทั้งหกคนไปเที่ยวเสร็จก็กลับมา และนี่แหละคือด่านหฤโหดของโทโมะ

บ้านแก้ว

พ่อแก้ว//กลับมาแล้วเหรอลูก ไอ้โมะ

โทโมะ//สวัสดีครับ คุณอา

พ่อแก้ว//แกออกไปจากบ้านฉันเลยนะ(พ่อแก้วชี้หน้าพร้อมกับไล่เสียงดัง)

แก้ว//พอได้แล้วค่ะพ่อ แก้วจะแต่งงานกับเค้า

ไทชิ//ยัยแก้วแกจะบ้าหรอ นั่นมันศัตรูของเรานะ(มาตอนไหนเนี่ย---ไรเตอร์)

แก้ว//แก้วไม่สน คุณพ่อกับพี่ไทชิเลือกเอาละกันค่ะ ว่าจะให้แก้วแต่งงานกับเขาแบบถูประเพณีหรือจะให้แก้วหนีตามเขาไป(หญิงสาวพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง)

พ่อแก้ว/ไทชิ//แก้ว/ยัยแก้ว

แก้ว//ไปโทโมะไปช่วยแก้วเก็บของ(หญิงสาวทำท่าจะลากชายหนุ่มเข้าไปช่วยเก็บของ)

พ่อแก้ว//อย่า โอเคพ่อยอมให้ลูกแต่งงานกับมันก็ได้ แก ไอ้โมะถ้าแกทำลูกฉันเสียใจเมื่อไรฉันเอาแกตายแน่

ว่าไงไทชิ

ไทชิ//พ่อว่ายังไงผมก็ว่ายังงั้นล่ะครับ ผมตามใจน้องอยู่แล้ว(หรอออออ---ไรเตอร์)

โทโมะ//ผมสัญญาครับ

วันแต่งงาน

ตอนนี้เป็นช่วงฉลองงานแต่ง โทโมะอยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาวเหมาะสมกับสีผิวของเขา ส่วยแก้วอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวเป็นเกาะอกกระโปรงยาวลากพื้นบริเวณกระโปรงถูกตกแต่งด้วยลูกไม้อย่างสวยงาม

แก้ว//วันนี้เป็นวันที่แก้วมีความสุขที่สุดเลย

โทโมะ//โทโมะัก็เหมือนกัน

ป๊อบปี้//ว่าไงเพื่อนรัก

โทโมะ//ดีเว้ย

เขื่อน//มีลูกให้ทันฉันนะเว้ยไอ้โมะ ไอ้ไม่มีน้ำยา

โทดมะ//เออไอ้เขื่อน เดี๋ยวจัดลูกแฝดเลย

แก้ว//โทโมะบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้

เฟย์//พอได้แล้วยัยแก้วหน้าแดงยิ่งกว่าลิปติกพี่ฟางอีก

ฟาง//ยัยเฟย์ ฉันทาลิปสีแดงแล้วมันผิดตรงไหนยะแขวะฉันตั้งแต่หน้างานแล้วนะเนี่ย

ทุกคน//555+

งานเลิก

พ่อแก้ว//ดูแลลูกฉันให้ดีๆด้วย ไม่งั้นแกตาย

โทโมะ//เดี๋ยวครับ เมื่ออาทิตย์ก่อนผมไปเจอจดหมายนี่ในบ้านผม มันจ่าหน้าซองถึงคุณผมเลยเอามาให้

ข้อความในจดหมาย

หวัดดีไอ้เกียรติเพื่อนรัก ตอนนี้ข้าอยากจะมาขอโทษแกเรื่องที่ข้าเคยทำไม่ดีกับแกไว้ ข้าขอโทษนะเว้ยเพื่อน ข้าไม่ได้อยากทำมันหรอก ถ้าข้ารู้ว่าเป็นแกที่เป็นเจ้าของฉันก็คงไม่ทำหรอกเว้ย ฉันเอาสร้อยมาคืนแกด้วย สร้อยนี้มันล้ำค่ากว่าจะอยู่กับคนอย่างฉัน ลาก่อนนะไอ้เพื่อนยาก

                                                                    เกียรติ

พ่อแก้ว//ไอ้เกียรติข้าขอโทษข้าไม่น่าใช้อารมณ์เลย(พูดพร้อมหยิบส้อยที่อยู่ในซองจดหมายขึ้นมา)นี่เป็นสร้อยที่พ่อรักมากพ่อขอมอบให้เป็นของขวัญงานแต่งงานให้ลูก แก้ว(ยื่นสร้อยให้โทโมะ)ใส่ให้น้องเขาสิ

โทโมะ//ครับ(สวมสร้อยให้แก้ว)

พ่อแก้ว//เรียกข้าว่าพ่อสิ

โทโมะ//คะ...ครับ อะไรนะครับ

พ่อแก้ว//ข้าบอกให้เรียกข้าว่าพ่อ

โทโมะ//ครับ...คุณพ่อ

พ่อแก้ว//ดีมากดูแลลูกข้าให้ดีๆล่ะ

โทโมะ//ครับ

ห้องหอ

โทโมะ//โมะรักแก้วนะ

แก้ว//แก้วก็รักโมะเหมือนกัน

ความแค้นเป็นแค่กริยาอย่างหนึ่งที่แสดงออกไม่ได้ และความแค้นครั้งนี้ก็จบลงไปได้เพราะความรัก

จบบริบูรณ์

************************************

จบกันไปแบบงงๆ 555+ ไรเตอร์แต่งสดเลยมึนนิดๆเนื่องจากว่าไรเตอร์เผลอลบไฟล์ นิยายเรื่องนี้เลยเป็นเรื่อง เรื่องนี้จบไปแล้วเรื่องใหม่รออยู่ ชื่อเรื่องว่า sorry โทษทีฉันไม่ใช่นางเอก จะปล่อยออกมาเร็วๆนี้แหละ เกริ่นไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ม๊าแก้วของเราร้ายพอๆกับนางร้ายแต่เป็นนางเอก555+ไปแล้วนะงับไปเล่นแองกรี้ส์ เบิร์ดก่อน555+(ท่าจะบ้า)

ขอบคุณทุกคนทีเม้นและเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ตลอดมานะคะสุดท้ายนี้เหมือนเดิมค่ะ

เม้นกันด้วยเน้อ