จำเลยแค้น
9.0
24)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพิชชี่//อ้าว..พี่โมะแล้วคนสวยไปไหนอะไม่เห็นเลย
โทโมะ//ฉันเอาไปขัง
พิชชี่//แล้วพี่เอาคนสวยไปขังมัยอ่าเค้าทำไรผิดอีก
โทโมะ//อย่าถามมากมีนัดกับเพื่อนไม่ใช่หรอรีบๆไปสิ
พิชชี่//อะ..เอ่อ ครับๆ
ห้องโทโมะ
โทโมะ//โธ่เว่ย!..นี่เราเป็นไรวะ ยัยนั่นจะเป็นยังไงก็ช่างดิวะ โอ๊ย(ขว้างปาข้าวของในห้องจนกระจัดกระจายเต็มห้องไปหมด)
ด้าน เฟย์ ฟาง
ฟาง//นี่เฟย์ โทรศัพท์แก้วมีจีพีเอสไหม
เฟย์//ไม่รู้สิทำไมหรอ
ฟาง//ก็ถ้าเครื่อองแก้วมีจีพีเอสเราก็ตามตัวแก้วได้งัย
เฟย์//จริงด้วย แต่ว่า..
ฟาง//แต่ว่าอะไร
เฟย์//ก็วันนี้เรามีนัดว่าจะไปดูหนังกับหนุ่มๆไม่ใช่หรา
ฟาง//นั่นสิเกือบลืมเลยงั้นเราไปเหอะ
เฟย์//อืม
ด้านแก้ว(11.59น.)
แก้ว//นาย เปิดประตูหน่อยได้ไหม ในนี้มันมืดมากเลยอะฉันกลัว นี่นายฉันกลัว ฉันกลัว ปล่อยฉันเถอะนะ นายโทโมะ โทโมะ ฉันขอร้องล่ะเปิดประตูเหอะ(ทั้งทุบ ทั้งตีประตู)
ตอนนี้โทโมะอยู่ข้างบนทำให้ไม่ได้ยินเสียงอ้อนวอนของหญิงสาว และตอนนี้เขาก็ลงมาข้างเพื่อที่จะออกจากบ้านไปที่ไหนสักแห่ง
บ้านของ เคนตะ
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เคนตะ//มาแล้ว มาแล้ว
โทโมะ//ช้าจัง
เคนตะ//จะกดให้กริ่งพังเลยไหมไอ้โมะ แล้วแกมาทำไม
โทโมะ//ฉันมาเอาประวัติของคนที่ฉันให้ไปสืบ
เคนตะ//อ้าว..ไหงมาเอาวันนี้วะไหนบอกว่าอีก2วันไง
โทโมะ//แล้วตกลงว่าได้ไหม
เคนตะ//เออ..แป๊บนึงเดี๋ยวข้าเอามาให้รออยู่ตรงนี้แหละ
โทโมะ//เออ
5นาที ผ่านไป
เคนตะ//ได้แล้ว
โทโมะ//เออ..งั้นข้าไปก่อนนะเว้ย
เคนตะ//อืม..บาย"มาแค่นี้เนี่ยนะ"(คิดในใจ)
*******************************************************************
มาแล้วจร้าตอนนี้เอามารวมกับอีกที่เหลือของตอนที่แล้ว25 จร้า
โทโมะ//ฉันเอาไปขัง
พิชชี่//แล้วพี่เอาคนสวยไปขังมัยอ่าเค้าทำไรผิดอีก
โทโมะ//อย่าถามมากมีนัดกับเพื่อนไม่ใช่หรอรีบๆไปสิ
พิชชี่//อะ..เอ่อ ครับๆ
ห้องโทโมะ
โทโมะ//โธ่เว่ย!..นี่เราเป็นไรวะ ยัยนั่นจะเป็นยังไงก็ช่างดิวะ โอ๊ย(ขว้างปาข้าวของในห้องจนกระจัดกระจายเต็มห้องไปหมด)
ด้าน เฟย์ ฟาง
ฟาง//นี่เฟย์ โทรศัพท์แก้วมีจีพีเอสไหม
เฟย์//ไม่รู้สิทำไมหรอ
ฟาง//ก็ถ้าเครื่อองแก้วมีจีพีเอสเราก็ตามตัวแก้วได้งัย
เฟย์//จริงด้วย แต่ว่า..
ฟาง//แต่ว่าอะไร
เฟย์//ก็วันนี้เรามีนัดว่าจะไปดูหนังกับหนุ่มๆไม่ใช่หรา
ฟาง//นั่นสิเกือบลืมเลยงั้นเราไปเหอะ
เฟย์//อืม
ด้านแก้ว(11.59น.)
แก้ว//นาย เปิดประตูหน่อยได้ไหม ในนี้มันมืดมากเลยอะฉันกลัว นี่นายฉันกลัว ฉันกลัว ปล่อยฉันเถอะนะ นายโทโมะ โทโมะ ฉันขอร้องล่ะเปิดประตูเหอะ(ทั้งทุบ ทั้งตีประตู)
ตอนนี้โทโมะอยู่ข้างบนทำให้ไม่ได้ยินเสียงอ้อนวอนของหญิงสาว และตอนนี้เขาก็ลงมาข้างเพื่อที่จะออกจากบ้านไปที่ไหนสักแห่ง
บ้านของ เคนตะ
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เคนตะ//มาแล้ว มาแล้ว
โทโมะ//ช้าจัง
เคนตะ//จะกดให้กริ่งพังเลยไหมไอ้โมะ แล้วแกมาทำไม
โทโมะ//ฉันมาเอาประวัติของคนที่ฉันให้ไปสืบ
เคนตะ//อ้าว..ไหงมาเอาวันนี้วะไหนบอกว่าอีก2วันไง
โทโมะ//แล้วตกลงว่าได้ไหม
เคนตะ//เออ..แป๊บนึงเดี๋ยวข้าเอามาให้รออยู่ตรงนี้แหละ
โทโมะ//เออ
5นาที ผ่านไป
เคนตะ//ได้แล้ว
โทโมะ//เออ..งั้นข้าไปก่อนนะเว้ย
เคนตะ//อืม..บาย"มาแค่นี้เนี่ยนะ"(คิดในใจ)
*******************************************************************
มาแล้วจร้าตอนนี้เอามารวมกับอีกที่เหลือของตอนที่แล้ว25 จร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ