จำเลยแค้น

หลังจากที่โทโมะออกจากห้องไปแก้วก็เอาแต่ร้องไห้และไม่มีท่าทีว่าจะหยุดง่ายๆ ส่วนโทโมะหลังจากที่ออกจากห้องไปก็ออกจากบ้านไปทันที
ด้านโทโมะ(ณ ผับKJ Lucky)
เคนตะ//เฮ้ยไอ้โมะ พอเถอะแกดื่มเยอะแล้วนะเว่ย
จงเบ//มีอะไรก็บอกดิวะ
โทโมะ//ทำไมว่ะ คนน่าฉันมันน่ารังเกรียจมากเลยใช่ไหม(พูดแบบไม่ค่อยได้สติ)
เคนตะ//ก็ไม่หนิ..ทำไมวะสาวที่ไหนทำแกมา
จงเบ//นั่นดิ ปกติเห็นแต่สาวๆเค้ามาเสียใจเพราะแกแต่ไหงคราวนี้แกมานั่งเสียใจเองวะ
โทโมะ//เรื่องของฉัน ฉันมีเรื่องอยากจะให้แกช่วย
เคนตะ//อะไรวะ
โทโมะ//สืบประวัติผู้หญิงในรูปนี้ให่้ฉันหน่อย(ยื่นรูปให้)
จงเบ//อืมได้..แกจะเอาวันไหน
โทโมะ//อีก2วันฉันจะมาเอาประวัติของผู้หญิงคนนี้ น้อง(กวักมือเรียก)
บ๋อย//ครับ
โทโมะ//ไปเอาแบบนี้มาอีก
บ๋อย//ครับ
เคนตะ/จงเบ//เฮ้อ
ด้านพ่อ(แก้ว)
พ่อแก้ว//โธ่เว่ย! ไม่ได้เรื่อง นี่มันก็เกือบเดือนแล้ว พวกเอ็งยังไม่ได้เบาะแสลูกข้าเลยรึไงวะ(ต่อว่าลูกย้อง)
ไทชิ//พ่อไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะตามหาน้แองให้เจอ
พ่อแก้ว//ให้มันแน่เถอะแกพูดอย่างนี้มากี่ครั้งแล้ว ฮะไทชิน้องสาวคนเดียวของแกแกก็ยังดูแลไม่ได้แล้วถ้าเป็นสมบัติของบ้านหลังนี้ล่ะแกจะดูแลได้ไหมฮะ
ไทชิ//อีก 2เดือนถ้าผมไม่สามารถหาน้องได้ ผมให้พ่อตัดผมออกจากกองมรดกได้เลยครับ
พ่อแก้ว//ก็ดี
กลับมาทางบ้านโทโมะ
ฉันไม่ได้อกหัก แต่เธอแค่รักคนอื่น(เสียงโทรศัพท์พิชชี่)
พิชชี่//สวัสดีครับ
เคนตะ//(พิชชี่ใช่ไหม)
พิชชี่//คับ
เคนตะ//(นี่พี่เคนตะเองนะ)
พิชชี่//อ๋อครับมีไรรึเปล่าครับ
เเคนตะ//(ช่วยมาเปิดประตูบ้านให้หน่อย พี่มาส่งไอ้โมะให้)
พิชชี่//ครับ สักครู่นะครับ
หน้าบ้าน
พิชชี่//มาแล้วครับ
เคนตะ//มาเอาไอ้โมะไปด่วนเลยพี่หนัก
พิชี่//ครับ หือ ท่าทางจะหนักนะครับกลิ่นแรงเชียว
เคนตะ//ก็ไม่เท่าไหร่หรอก พี่ไปนะ
พิชชี่//ครับ
อัพแล้ว50นะคะัเดี๋ยวอีก50จะมาอัพให้วันจันทร์ค่ะ
หลังจากทีี่พิชชี่แบกโทโมะเข้ามาบ้านก็เอามาไว้ที่โซฟาห้องตัวเอง
พิชชี่//พี่โมะ พี่โมะ(ทั้งเรียก ทั้งเขย่า)
โทโมะ//.........................(ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก)
พิชชี่//เฮ้อ พี่ชายเรา(จัดการเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้)
เช้ารุ่งขึ้น
โทโมะ//อือ..เฮ้ยไม่ใช่ห้องเรานิหว่า(งัวเงียตื่นขึ้นมา)
พิชชี่//ตื่นแล้วเหรอพี่
โทโมะ//ทำไมฉันมาอยู่นี่วะ
พิชชี่//ก็เมื่อคืนพี่เมา เมามากเลยด้วย
โทโมะ//เออๆ..งั้นฉันกลับห้องก่อนนะ
พิชชี่//อืม
ห้องโทโมะ
หลังจากที่โทโมะเข้ามาในห้องผมก็เจอกับแก้วที่นอนอยู่พื้นอย่างไม่เป็นท่า เขาพลิกตัวหญิงสาวขึ้นแล้วปัดผมที่ปิดหน้าเธอออก สิ่งที่เขาเห็นคือใบหน้าที่มีคราบน้ำตา และดวงตาที่บวมเป่ง
โทโมะ//นี่เธอร้องไห้ทั้งคืนเลยหรอ ฉันขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ(พูดกับหญิงสาวที่หลับอยู่)
แก้ว//อือ..นาย
โทโมะ//ไปอาบน้ำซะ(ทำสีหน้าและน้ำเสียงเย็นชา) (เปลี่ยนอารมไวจริ๊งเมื่อกี๊ยังห่วงเขาอยู่เลย---->ไรเตอร์)
แก้ว//นายไม่ต้องมาพูดดีกับฉันเลย เมื่อคืนนี้ฉันยังจำได้นะว่านายจะตบฉัน
โทโมะ//อย่าเถียงฉัน ไปอาบน้ำซะ
แก้ว//ไม่...นายมันคนไร้ความรู้สึก คิดว่าฉันเป็นอะไรฮะหินรึไง ที่จะทำอะไรก็ได้ไม่มีความรุสึก
โทโมะ//เถียงนักใช่ไหมได้(แล้วก็ลากแก้วออกจากห้องไปย้ำว่าลาก)
ห้อง...
แก้ว//โอ๊ย..นี่นายพามาทำไมเนี่ยมืดก็มืดฉันกลัว
โทโมะ//กลัวงั้นเหรอได้ งั้นก็อยู่ในห้องนี้จนกว่าจะเย็นละกัน(พูดจบก็ปิดประตูใส่กลอน)
ปัง!!
แก้ว//นี่นายออกเอาฉันออกไปนะฉันกลัว ฮึก นี่นายได้ยินไหมฉันกลัวตอนนี้น้ำตาของหญิงสาวไหลพรากลงมาเป็นสายที่เป็นอย่างนี้เพราะว่าตอนงานวันเกิดของพ่อเธอนั้นเธอแอบเข้าไปเล่นในห้องเก็บของของบ้านซึ่งที่นั่นเป็นที่เดียวของบ้านที่ไม่มีไฟแล้วจู่ๆก็มีคนใช้คนหนึ่งมาล็อคห้องทำให้เธอต้องอยู่ในนั้นทั้งคืน จะเรียกก็ไม่มีใครได้ยินเพราะเสียงเพลงในงานมันดังมาก กว่าเธอจะได้ออกจากห้องได้ก็เช้า)
*******************************************************************
มาแล้วอีก25 เดี๋ยวอีก25มาอัพวันศุกร์
เมื่อวานไปเจอเคโอติคที่เซ็นทรัล(ขอนแก่น)มาน่ารักมาก หล่อกว่าในTelevistionอีก